Na alle herkenbare situaties ben ik wel ff verbaasd! Ik dacht echt dat mijn vriend de enige treuzelaar was hihi Trouwens, nine months viel bij mijn vriend ook goed in de smaak haha.. Hij had gelijk allemaal ontzettend lieve vragen, heel schattig Overigens heeft hij zn excuses gemaakt voor de dingen die hij gezegd heeft, hij bedoelde het niet zo maar is gewoon heel erg in de war. Het lijkt hem fantastisch maar hij moet er gewoon nog wat langer over nadenken vooral qua financieel vlak en hij moet aan het idee wennen. We blijven voorlopig dus gewoon met condoom vrijen, en wachten maar.. Ooit (klinkt wel heel ver weg..) gaat het voor ons ook beginnen..
Ik zal mijn verhaal ook vertellen: Ik ben naatje en ben 23 jaar, heb al 5 jaar een relatie en woon al 3 jaar samen met mijn lieve vriend. Ik wil al heel lang kinderen en mijn vriend ook wel alleen was hij er nog nuet klaar voor?! Na een jaar lang gepraat te hebben over de voor en nadelen was hij er nog niet klaar voor.. Veel vriendinnen van mij raakte zwanger en kregen kinderen. Ik voelde me heel zielig en dacht dat mijn wensen nooit uit zouden komen.. We waren in juni op vakantie geweest toen mijn vriend er zelf over begon Ik ben toen in goed overleg gestopt met me pil.. Me vriend zei toen we zien wel wanneer het komt.. Ik ben nu bijna 6 maanden verder en helaas nog niet zwanger, maar weet 100 procent zeker dat mijn vriend er nu klaar voor is.. We kijken samen naar babyboom en vrijen nu met meer beleid (op vruchtbare dagen) Hij stelde zelfs voor om ovu testen te gebruiken Dus geef je vriend de tijd eb dab komt het wel.. iK weer wachten duurt lang maar eens komt de dag.. Wilt je vriend geeb kindren en jij wel, ja dan moet je goed nadenken over je relatie.. xxx naatje
Oooowwww het is alsof ik een berichtje van mezelf lees! Ik heb precies hetzelfde probleem. Ook ik verlang zo naar een kindje, maar mijn vriend weigert erover na te denken en als ik over het onderwerp begin dan zegt hij dat hij tijd nodig heeft om aan het idee te wennen...we hebben er vaak ruzie over. Ik ben er ook regelmatig echt heel verdrietig van. Daarbij komt dat ik ook heel onzeker ben of ik wel zwanger kan worden. Heb veel last van mijn onderbuik gehad... Ik heb besloten om boeken over zwangerschap aan te schaffen waar hij dan ook eens in kan bladeren en waar ik met hem over kan praten. Mannen snappen dat gevoel ook niet. Ze voelen niet dat je lichaam aangeeft er klaar voor te zijn... Ben blij te horen dat ik niet de enige ben die in dit schuitje zit! Veel sterkte en succes!
Vaak zijn vrouwen er ook veel eerder aantoe dan mannen, dat merk ik heel vaak in gesprekken met vrienden, familie enzo. Ik heb wel es het idee dat (vooral jonge) mannen zich pas écht vader gaan voelen als het kindje al onderweg is. Maar als het eenmaal geboren is, zijn ze vaak niet meer te stuiten. 8)
Hey lievelief, Ik begrijp jouw probleem ook helemaal, zit in een soortgelijke situatie. Ik ben nu twee maanden gestopt met de pil, meer vanwege een onderzoek. Maar ik wil het ook erg graag en mn vriend ook, maar niet nu nog. Hij wilt een compromis maken om er over drie maanden aan te beginnen. Hij vindt de situatie dan voor mij rustiger, ivm een geplande verhuizing. Hij is er nu nog niet aan toe, dan ook nietaar hij doet het voormij. Ik vind dit moeilijk, het is iets waar je samen voor 100% achter moet staan. Maar toch blijf ik er maar mee bezig! We gebruiken geen voorbehoedsmiddel, hij vraagt er ook niet om. Hij zegt dat hij dat doet om mij min of mer tegemoet te komen. Ik snap er allemaal niks van. We hebbe er (te) veel ruzie over gehad, ik laat t nu varen. We zien het wel en het lijkt dat hij hetzelfde hierover denkt. Ik vind het ook wel moeilijk, ik ben enorm carriere gericht. Maar het zou de mooiste bekroning van onze liefde zijn! Maar ik voel dat t goed komt en het komt wanneer het voor ons samen de ideale situatie is. Maar ik begin niet meer aan de pil! Sterkte, ik heb ook veeeeeeeeeeeel tranen gelaten...