Hoi allemaal, Mijn man en ik zijn al een tijdje bezig voor ons eerste kindje. Mijn zwager en schoonzus hebben onlangs hun eerste kleine mogen verwelkomen. Afgelopen week een verjaardag gehad waar wij allemaal aanwezig waren. Veel mensen die bij de kleine waren wezen kijken konden het niet laten om daarna de toespeling naar ons te maken: 'en nu zijn jullie de volgende' of 'jaja wordt bij jullie nu ook wel eens tijd niet?' Ik probeer dit dan maar een beetje weg te lachen, maar diep van binnen steekt dit. Ik merk aan mijzelf dat ik het steeds moeilijker vind om vriendelijk te blijven naar mensen met (goedbedoelde) opmerkingen. Herkennen jullie dit, en zo ja, hoe gaat jullie daarmee om? Xx
Ik herken het. Of zelfs dat mensen zeggen; en wanneer nemen(?) Jullie een kind? Mijn reactie in tegenwoordig standaard: ik heb nog geen website gezien waar ik ze kan bestellen. Als je er een vind laat je het even weten? En dan loop ik weg. Ben helemaal klaar met dat soort lui. Als je mij moet vragen hoe het zit ben je het blijkbaar niet waard om te weten en moet je je mond houden. Ondertussen ben ik dr dus ook helemaal zat van..
Heel herkenbaar meid , ik krijg deze opmerking al iets langer maar ben dan ook al een stuk langer als jou gestopt met de pil ! In het begin lachte ik het ook gewoon weg ! Maar tegenwoordig althans sinds ik geopereerd ben zeg ik gewoon dat het niet bij iedereen vanzelf sprekend is dat ze kindjes krijgen en dat ik de vraag of opmerking eigenlijk helemaal niet leuk vind en dat ze me kwetsen ! Succes meid !! X x Dat we maar snel zeanger mogen zijn !!
Die vraag is inderdaad herkenbaar en vaak niet prettig, dat herken ik ook zeker wel. Maar ook ik merk dat het best lastig is om dan te reageren. Niet iedereen hoeft nou eenmaal alles te weten. Alleen ik wil ook niet direct kortaf zijn.
Herkenbaar. Ik ontloop dit soort situaties, merk ik. En verder zeg ik meestal maar iets in de trant van 'dat kan je niet plannen, hè?' Volgens mij weten de meesten dan wel genoeg. Maar het doet inderdaad toch altijd wel zeer..
Ik herken het ook, ook al gaat het bij mij dan om een tweede.. Mijn zoontje is bijna 3 en we zijn begin dit jaar verhuisd van appartement naar eengezinswoning. "wanneer komt de 2e" hoor ik regelmatig.. tja wist ik maar wanneer hij/zij komt Ook om ons heen krijgen stellen hun eerste/tweede kindje.. 1 vriendin van me weet dat we bezig zijn, verder houden we het stil. Heb heel lang geen tweede gewild, dus hou dat verhaal maar vast.. dat ik nog niet weet of ik een tweede wil.. maar diep van binnen wou ik dat ik ook kon zeggen dat ik weer zwanger ben,..
Nou...dit herken ik zeker!! Wat een vreselijk vervelende en ondoordachte vragen zijn dat zeg. Vaak zijn dit ook gewoon mensen die er niet zoveel gedoe bij hebben en bij wie het misschien wel heel erg snel is gegaan... Maar... ik vind het altijd wel gewoon DOM! Zo'n vraag zou ik nooit stellen... ook voordat ik probeerde om zwanger te worden, vroeg ik dit echt niet!! Mijn antwoord is ""Tja, dan moet het wel lukken he"...of "Je hebt het zelf niet in de hand".. Sindsdien krijg ik de opmerkingen en vragen niet echt mee.. Ze weten genoeg.. Een paar weekjes geleden vertelde mijn broer dat hij een kindje verwacht. Heel leuk natuurlijk, maar ook lastig. Zij waren al zwanger in de eerste ronde. Mijn moeder reageerde met dat ze eerst ons had verwacht. Toen ik antwoordde: "Ja, ik ook. Maar ja.. het lukt niet iedereen altijd meteen he"... toen wist ze het ook wel.. Tja.... het steekt... maar ik misgun het niemand. Ik ben blij voor ieder ander, maar ik hoef die opmerkingen echt niet..
Heel herkenbaar. Zíjn 2 jaar bezig. Zo vaak vrienden En fam. Die zeggen word wel eens tijd voor jullie of Niet. Ik zeg altijd dat bepalen we zelf wel. Pijnlijk Die vragen maja ook niemand weet dat wij er mee Bezig zijn kan ze het ook niet kwalijk nemen denk ik Altijd maar. Sterkte meid dit is niet leuk en kan soms heel veel Pijn doen. Xxx
Wat pittig meiden. Ben er zelf zo bang voor dat je dan de keuze hebt gemaakt om voor een kindje te gaan en dan lukt het niet (meteen). En dan zulke opmerkingen. Pfffff! Heb wel pas aan mn schoonzus gevraagd hoe het met haar is. Ik vermoedde dat ze al 2 jaar bezig zijn. En op een verjaardag ging het allemaal over baby's. Ze vond het heel fijn om erover te praten gelukkig en hebben nu zelfs afgesproken, zodat we meer privé kunnen verder kletsen. Was bang om haar te kwetsen, maar zij was juist heel blij dat ik het gewoon vroeg.
Ik vind het ook altijd nog een verschil of mensen het uit belangstelling vragen of met zo'n 'grappig bedoelde opmerking'.. Maar ik vind dat je zeker iets terug mag zeggen in de trant van: dat is niet voor iedereen vanzelfsprekend hoor..
Fijn om te horen dat ik in mijn gevoel hierover niet alleen sta. Vaak komen die opmerkingen ook net op een moment dat ik al niet helemaal lekker in m'n vel zit, waardoor het gewoon net even harder aankomt. Zal de volgende keer antwoorden dat het niet coor iedereen vanzelfsprekend is, kijken of het helpt. Bedankt voor jullie berichtjes in ieder geval!
Heel herkenbaar! Mijn vriend zegt vaak '1 is genoeg' Maar dat doet mij ook pijn want we zijn er hartstikke mee bezig.. Maar voor hem is het een vorm van wegwuiven om gezeur en vragen te voorkomen.. Ikzelf antwoord de laatste tijd altijd op de vraag 'willen jullie geen tweede?' met een : 'jazeker wel, al bijna 4 jaar.. Maar ja je koopt ze niet bij de supermarkt' en dan zijn ze stil...
De meest stomme vraag die je kan stellen! Voordat wij begonnen ook al jaren moeten horen en nu nog steeds, snap het echt niet. Ik vraag me ook altijd af wat mensen denken, als je ermee bezig bent en diegene weet het niet zeg je nee en ben je er niet mee bezig ook.... Kan alleen maar kwetsen zo'n vraag. Ik antwoord soms gewoon niet of ik stel de vraag terug
De normale vragen vind ik niet eens erg om eerlijk te zijn. Maar had laatst een familielid die vroeg of ik zwanger was. Ik vond het wat direct maar antwoordde nee nog niet. Ze bleef doordringen dat ik wel zwanger was en het moest toegeven, want ze had dat gevoel blabla. Dit vond ik wel erg moeilijk.
hoi dml. Ik hoop dat we allemaal gauw een positieve zwangerschastest in onze handen zullen hebben! Ik las je ot dat je na 113 dagen een menstruatie zonder eisprong hebt gehad (vervelend). Maar ik vraag me altijd af hoe je er achter komt dat je een menstruatie zonder ei hebt gehad. gr
Hele goeie! Gelijk de mond gesnoerd! Snap ook niet waar de mensen de brutaliteit vandaan halen! Soms vragen mensen er weleens naar, maar het is echt de manier waarop. Sommige mensen snappen echt niet dat het heel gevoelig kan liggen. Wij hebben een dochter van 2, tot nu toe nog geen vragen gehad of ze al een broertje of zusje krijgt, soms kom je weleens op het onderwerp maar dan zeg ik gewoon eerlijk dat we dat wel graag willen maar dat het vanzelf wel komt, of niet. Wij zijn nu wel heel serieus bezig met een 2e, wil nog niet lukken door onregelmatige cyclus. Gebruik elke keer ov-testen, maar het mag tot nu toe niet baten. Ik vind het moeilijk worden om te horen dat er anderen wel zwanger zijn. Zo krijgen we in het nieuwe jaar 3(!)nieuwe baby's in de familie! Gun het die personen echt, maar als je weet dat zij maar in hun handen hoeven te klappen en ze zijn zwanger, dan gaat er wel een steek van jaloezie door je heen. Mocht het over een poosje bij ons nog niet gelukt zijn, dan denk ik dat ik er wel opener over ga worden. Meestal krijg je dan wel alle begrip.
Die ga ik ook gebruiken Verder heel herkenbaar! En dan maakt het inderdaad uit of iemand het in een één op één gesprek uit interesse vraagt of dat ze je voor het blok zetten. Laatst een collega van een andere afdeling, oudere vrouw, ik keek best wel tegen haar op. Zegt ze ineens uit het niets "Ech ik moet het vragen: ben jij zwanger". Ik was net de dag er voor ongesteld geworden en heel verdrietig omdat we het ziekenhuis traject in moesten. Ik kon wel door de grond gaan. Collega is nu helemaal van dr voetstuk te vallen, ik dacht dat ze zo wijs was...
Gelukkig heb ik er niet zoon last van, heel soms krijg ik wel eens een opmerking over wanneer ik een kindje krijg. Maar nu we sinds vorige week te horen hebben gekregen dat het voor ons op de natuurlijke manier niet gaat lukken (kans is klein) doet het wel zeer. Vorige week vroeg een cliënt aan mij hoe het met mijn zoon gaat, oeii dat kwam even binnen. Het is een mannetje van 95 en die kan zich natuurlijk vergissen.. Vandaag kwam ik de buurvrouw tegen, ze zag me gister met mijn nichtje van 1 jaar, en toen kwam de vraag en zou je ook kinderen willen, en toen klapte ik dicht.. vervolgens zegt ze ook nog dat ik nu nog lekker van me vrijheid moet genieten, kinderen nemen zoveel tijd in beslag .. !! Laten we hopen dat we allemaal snel zwanger mogen zijn, en al onze tijd in het kindje kunnen steken
wij hadden dat ook heel erg.. iedereen kreeg kinderen en steeds maar de vraag naar ons toe terug koppelen! naderhand was ik gewoon rond uit bitchy tegen mensen! ik zei dan als het zo makkelijk was dan hadden we 2 jaar geleden al met een dikke buik gelopen! mijn zus wilde nog geen kinderen en die zijn nu 9 maanden bezig.. ons kleintje is pas geboren dus die word nu ook overspoeld met zulk soort ondervragingen! Maar als ik het hoor zou ik het liefste die mensen een stomp willen geven! alsof het wachten al niet erg genoeg is!
Ik werd daar ook zo moedeloos van toen bij ons na ruim een jaar ook maar niets gebeurde en we net waren begonnen met alle onderzoeken. Ik vroeg op een gegeven moment maar als antwoord wat iemand op zijn spaarrekening had staan. Dat is zo privé als je kinderwens lijkt mij. Helemaal erg vond ik de opmerkingen in de trant van "moeten we het nog een keer voordoen?".