Het verbaasd mij dat het jou verbaasd Ondertussen is het toch wel duidelijk dat sommige mensen gewoon adviezen naast zich neerleggen.Met hun eigen beredenering waar ze zelf volledig achterstaan. Geld niet alleen voor dit topic natuurlijk... En ik snap het ook niet..
Ik vind het altijd zo zielig als een baby gelijk op de eigen kamer moet slapen. Hij/zij heeft 9 maanden lang veilig in je buik gezeten, je stem en je hartslag gehoord, dan wordt het geboren (shocking voor zo'n baby!) en dan mag hij/zij niet eens altijd lekker dicht bij je zijn.. Mijn dochter heeft ruim 2 maanden bij ons geslapen. Ik wilde het wel langer, maar ze werd wakker van ons en vice versa, dus daarom op haar eigen kamer gelegd. Ging gelijk goed, anders had ik gaar gewoon weer bij ons gelegd. Mijn zoontje heeft helaas maar 3 weken bij ons op de kamer geslapen. Hij slaapt nogal luidruchtig en daar kon ik na de nachtvoeding niet meer van slapen. Met pijn in mijn hart heb ik hem toen op zijn eigen kamertje gelegd en gelukkig ging dat prima. Ik moet wel zeggen dat beide kinderen maanden 's avonds bij ons beneden op schoot (dochter) en in de kinderwagen (zoontje) hebben geslapen. Pas na de laatste voeding voor de nacht schoof ik ze al slapend in hun eigen bedje.
De eerste drie maanden wilde hij alleen op mijn borst slapen, dag en nacht, prima! Nu staat zijn ledikantje nog altijd naast, hij is 14 maanden nu. Ik vind het heerlijk! Moet er nog niet aan denken dat hij verhuist. Hij zou bij zijn broer op het kamertje moeten. Maar ik moet hem snachts nog regelmatig zijn speentje geven en is hij dus wakker, zolang dat nog is, blijft hij lekker naast me staan...ook veeeeel praktischer, ik plug al slapende een speen bij hem in als het ware, ik hoef mijn bed niet uit. En de eerste maanden kon ik het ook niet verdragen om in een andere ruimte dan mijn jongste te zijn. Ik wilde hem continu bij me hebben.
Omdat er soms ook andere argumenten mee tellen. Na twee maanden werd mijn zoontje telkens wakker als wij naar bed kwamen of omdraaiden, daarbij werd ik ook de hele nacht wakker van zijn geluidjes. Dus hebben we hem na twee maanden op zijn eigen kamertje gelegd. Na drie maanden kwam hij overigens weer terug, omdat hij niet meer in zijn eigen bedje wilde slapen en nu slaapt hij 's nachts nog bij ons Maar ik wil maar zeggen dat er ook andere argumenten kunnen zijn om een bepaalde keuze te maken.
Ik ga vragen aan de kraamzorg of de kleine meid in de kinderwagenbak kan slapen bij ons op het kamertje. Zo niet dan verplaatsen we het ledikantje naar onze kamer.
Hier heeft de oudste bijna 6 maanden bij ons geslapen. Jongste denk ik een maand of 4. Op die leeftijden werden ze allebei wakker van ons 's nachts. Maar hier heeft ook de vroedvrouw geadviseerd om ze op de kamer van de ouders te leggen ivm het risico op wiegendood dat daarmee wordt verminderd. Baby's nemen dan onbewust de ademhaling van de ouders over. Kinderwagenbak zou ik nooit doen, omdat die volledig dicht is aan de zijkant. Bijgevolg ook geen luchtcirculatie. Hier hebben ze allebei onmiddellijk in hun babybedje (ledikant) gelegen.
Wij hebben de ledikant naast ons bed gezet tot 2 dagen terug. We hebben hem dus "erg" lang naast ons gehouden, toen ik nog zwanger was zei ik minimaal 3 maanden maar met 6 maanden gaat hij naar zijn eigen kamertje. Bleek toch moeilijker te zijn. Vond het in het begin wel erg fijn om hem zo dicht bij me te hebben voor de nachtvoedingen maar ook omdat je er sneller bij bent als hij zich verslikt in zijn speeksel bv.
Beide kinderen hebben in het begin in de kinderwagen bak geslapen.( of bij mij in bed). De verloskundige was tijdens haar bezoek erg vervelend van blablabla kinderwagen bak is gevaarlijker dan wieg, Ze heeft haar vet van mij gehad( hormonen he) bij de oudste had ik wel een kamer apart de jongste moest bij mij slapen omdat ik een kamer te kort kwam. Vond het prettiger met de kinderen in de buurt. De jongste was een spuug baby en een keer was ik echt heel blij dat ze vlak bij lag hoorde bij haar de melk omhoog komen en kon met litteken en al direct in actie komen. Dus als ik eerlijk ben. Gewoon lekker met een kinderwagen bak bij je nemen. Z.n ledikant is zo groot voor z.n klein hummeltje. Een wieg als je die hebt is misschien handig maar vind het overbodig eigenlijk. Dus als je kindje geboren word dan doe jij waar jij je prettig bij voelt bij je kindje. Heb je het liever op de slaapkamer dan doe je dat heb je het liever in de buurt gewoon doen. En vond het nog voor een reden makkelijk. Ze komen toch wel regelmatig s nachts. In elk geval de mijne wel.
Tegen mij werd niet gezegd dat het echt nodig was om op onze kamer te laten slapen, was ook absoluut niet onze bedoeling. Wij hadden gewoon ledikant op haar eigen kamer, naast die van ons. Geen problemen mee, en ze voelde zich niet verlaten of wat dan ook. (alleen huilen tijdens de voedingstijden/vieze luier)
De eerste 3 maanden heeft ze bij ons (en als vriendlief moest werken bij mij ) op de kamer in n wiegje geslapen. Ik vond dit met nachtvoedingen erg fijn bovendien wilde ze alleen op mn vinger tutten , elke speen weigerde ze. Ik kon als ik op mn zij lag mn arm door spijltjes doen en zo vielen we in slaap. Ook was ze erg onrustig en kreunde veel waardoor ik haar niet graag alleen liet. Rond 3mnd werd ze onrustig als ze ingebakerd was dus uitgebakerd en in dr eigen ledikant gelegd. Ze tutte meteen op 2 vingers en ging meteen goed slapen op dr eigen kamer. Iedereen heeft n andere mening over wel of niet bij je op de kamer, doe waar jij je goed bij voeld. Als je op t moment dat de kleine er is hem/haar toch bij je wilt kun je altijd nog n wieg aanschaffen.