Twijfels over derde kinderwens - Wie herkent dit?

Voor mijn man is het nu luid en duidelijk "NEE!". Maar dat is denk ik voornamelijk omdat hij bang is dat de babytijd weer zo'n drama zal gaan worden als bij ons zoontje. Terwijl onze dochter juist een supermakkelijke baby was. Daarom zijn we toen na 6 maanden alweer voor nummer 2 gegaan (en was het gelijk raak). En wat bij hem ook erg meetelt is dat het momenteel erg pittig is met onze dochter en we niet weten wat de toekomst zal gaan brengen met en voor haar.

Maar goed, het is nu ook nog niet echt aan de orde. Ik wil ze eerst allebei op school hebben en afhankelijk van hoe het dan met onze dochter gaat (ze is nu moeilijker zelfs dan onze peuterpuberzoon) nemen we een beslissing.

 

Caithy!! Je maakt het wel spannend zeg!! Ik heb ook nog eens goed naar de eerste testfoto gekeken en zie daar toch echt wel wat in. Wil je de test van vandaag ook plaatsen? En welke test heb je vandaag nou uiteindelijk gebruikt?

Amethist, is bekend waardoor het komt dat je dochter op dit moment een achterstand heeft? Als ik te veel vraag, moet je het zeggen hoor? Ik werk zelf met jonge kinderen en heb veel onderzoek gedaan naar hun ontwikkeling. Vaak is er geen reden, maar maakt de juiste hulp en ondersteuning al een groot verschil.

Dus jij zou sowieso willen wachten met zwanger worden totdat de jongste op school zit? Ik heb dat net na de bevalling van de tweede ook gedacht, maar inmiddels realiseer ik me heel goed dat ik niet de jongste ben (37) en voelt het alsof ik die tijd niet meer heb. Ik zou daarom liefst toch volgende maand al zwanger zijn, al lijkt me dat aan de andere kant ook weer heel zwaar. Ik ben beide zwangerschappen supermisselijk geweest en kon eigenlijk mijn bed niet uit. Dat zou nu met een puberpeuter en een kleine kleuter pittig zijn! Dan toch liever iets groter en lekker op school, zodat je in alle rust (tijdens de schooltijden dan toch) kunt genieten van je zwangerschap. Was jij beide keren eigenlijk 'snel' zwanger? En praat jij er nu al wel eens voorzichtig over met je man?

Leuk trouwens dat jullie allemaal tzt via marktplaats mogen speuren naar leuke spulletjes! Misschien moet ik toch maar afstand doen van het een en ander, want helemaal niets hoeven kopen is ook weer zo wat . Nee hoor, dat zou mijn man echt opvatten als dat ik er ook echt klaar mee ben, dus ik blijf rustig alle te kleine kleren bewaren voor als.

 

Hoe zit het bij jullie trouwens allemaal met de kamers? Zouden jullie drie kinderen alledrie een eigen kamer kunnen geven? Of vergt dat eerst verbouwingen/verhuizingen? Wij hebben nu drie slaapkamers, maar ik ben van mening dat een van de drie best met een improvisorisch scheidingswandje gesplitst zou kunnen worden. En eigenlijk vind ik ook dat kinderen best een kamer (van redelijk formaat) kunnen delen. Uiteraard vind ik dat, want dat past in mijn straatje. Mijn man ziet dat heeeel anders . En jullie?

 

@ Tatie: Nee, er is niet bekend waardoor haar achterstanden komen/zijn ontstaan. Ze gaat nu naar een speciaal kdv en vanaf september naar een ZMLK-school.
Hier zouden bij 3 kinderen ze alle3 een eigen kamer kunnen krijgen als we op zolder 2 dakkapellen zouden plaatsen en dan 2 kamers maken. Als we dat niet zouden doen zouden er 2 samen moeten.

 

Wat "fijn" om te lezen dat er meer vrouwen dezelfde twijfels hebben als ik!

Wij zijn (ruim vijf jaar geleden) op redelijk jonge leeftijd ouders geworden van een prachtige zoon. Ik studeerde nog, maar heb mijn studie gelukkig kunnen afronden. Een week na mijn afstuderen is onze dochter geboren (zeer gepland!).
Inmiddels wordt onze dochter bijna twee en heb ik sinds een half jaar een goede baan met veel carrièremogelijkheden. Ik volg veel opleidingen en maak veel uren (ik zie het echt als een investering).
Een klein jaar geleden hebben we een mooi, ruim huis gekocht in onze droomwijk. Vier ruime slaapkamers én nog een extra zolder van ruim 50 m2.

En nu begint het dus te kriebelen! Vriend heeft een goede baan en gaat er vanaf juli dit jaar ook nog eens €650 netto op vooruit en mijn salaris stijgt ook met elke opleiding die ik behaal. Maar ja, het kan natuurlijk ook ineens omslaan?
En later als ze willen studeren? Valt dat financieel te behappen? We zijn ook gek op weekendjes weg, vakanties enz. Lukt dat allemaal nog met een derde?

Ik zou het geweldig vinden om een groter gezin te hebben, maar zie ook enorme beren op de weg. Ik twijfel écht enorm. Vriend twijfelt om dezelfde redenen.
Ik wil niet alleen maar leven/werken om de kinderen te kunnen onderhouden, maar vindt het ook belangrijk dat er ruimte en zeker ook tijd overblijft voor onszelf en onze relatie.

Ik weet het écht niet

 

Nee de testen zijn negatief, was denk ik een opdroger! Vanochtend nog getest en ik ben er echt verdrietig over, blijkbaar wil ik dit heel erg.

Wij wonen nu in de nieuwbouwhuis, met veel ruimte, 3 slaapkamer op de eerste verdieping, grote slaapkamer (oudergrootte) en nog een heeel stuk zolder, gedeelte washok en opbergkasten.
Mijn dochter slaapt op zolder en mijn zoon in de grootste kinderkamer op de eerste verdieping. Nu heb ik een hobbykamer voor alle haak, naai en andere zooi.
Die spullen kunnen makkelijk naar zolder incl bureau!

Ik zou wel een afscherming maken, zodat ze wel hun eigen gedeelte hebben, maar goed ik zou het eerst zonder proberen.

@yummy
Hoeveel uur werk je in de week? Hoeveel uur besteed je aan je kinderen? Dat is eerder een vraag als ik je verhaal zo lees.
Wat zie je in de toekomst, qua werk?

 

herkenbaar de verhalen hier, toch wel wat anders als de mijne..

dochter is bijna 3, zoon is net 8 maanden en ik twijfel niet over het feit of ik een derde wil.. man zou het ook willen..
maar medisch gezien moet ik de beslissing nemen om geen zwangerschap meer aan te gaan.
ook tegenover mn 2 kindjes zou het niet eerlijk zijn als mama weer weken op de bank ligt of misschien zelfs nog erger.
ik heb zelf een zware hartafwijking en flink wat problemen gehad tijdens de zwangerschap en nu nog steeds omdat zoonlief een nachtbraker is.
maar toch blijft het verlangen naar een derde, heb al flink wat spullen weg gedaan in de hoop dat het voor mij een afsluiter zou zijn. maar het blijft toch jeuken, die zwangere buiken, etc.
de laatste maand zit ik te denken aan pleegzorg of adoptie, maar als ik me inlees over adoptie is dat a. heel duur en b. je krijgt volgens mij een soort van medische beoordeling en dan denk ik zo dat ze mij zouden afwijzen.
dus ik droom nog maar even door.
voor degene die er toch niet voor gaan; hoe gaan jullie met de wens om?

 

Goedemorgen allemaal....

Caithy,jammer dat de test negatief was zeg.....kan me voorstellen dat je verdrietig bent... knuffel van mij!
Maar je bent wel overtijd toch als het ik goed begrijp???

Yummy....Als ik heel eerlijk ben en jouw verhaal lees komt het over alsof je behoorlijk carrieregericht bent,niets mis mee... maar ik weet niet of een derde kind daar zou inpassen....,praat er over met je vriend.. je kinderen zijn nog jong..kijk anders bijv over een jaar hoe je er over denkt.

Tatie... ik ben nu ook 37,daarom willen wij ook niet langer wachten.Ik kan 28 maart weer testen,,, ben zeer benieuwd

Amethist:Ik hoop dat jullie snel duidelijkheid hebben en aan de hand daarvan een beslissing kunnen nemen.

Hier hebben ze allemaal een eigen kamer... maar als het lukt,dan slaapt de baby voorlopig bij ons op de slaapkamer... en dan zien we wel wie naar zolder gaat en wie welke kamer neemt...

Fijne zondag allemaal

 

senna 999... moeilijk zeg...,maar idd is je gezondheid belangrijker.. hoe moeilijk ook.

Mocht je voor pleegzorgen gaan dan zou ik persoonlijk wachten tot je kids wat ouder zijn.

 

Ik werk nu al enkele maanden 36 uur ivm drukte en opleidingen. Vanaf april tot september zal het 28 uur worden met af en toe een 32 uurs week.
Ik vind 32 uur ideaal en zou absoluut niet minder dan 28 uur willen werken.
Opleidingen zijn de komende twee jaar onder werktijd.

Vriend sport op hoog niveau en is ook redelijk veel thuis doordeweeks.
We hebben 2.5 tot 3 dagen opvang per week, bevalt prima!

Qua tijd twijfel ik eigenlijk totaal niet, eerder financieel. We hebben het nu erg goed, maar dat is natuurlijk geen garantie voor de toekomst.

 

Senna999: Wat ontzettend moeilijk om om die reden een keuze te moeten maken. Veel sterkte!

Qua kamers vind ik het lastig om voor anderen te bepalen of het wel of niet "kan". Als ze jong zijn zie ik geen enkele reden waarom ze geen kamer zouden kunnen delen, maar kinderen worden natuurlijk groter en op een leeftijd van 12/13 kan ik mij voorstellen dat privacy toch wel belangrijker wordt. Ik vond het echt heerlijk om mij te kunnen afzonderen op mijn kamer.
Echter vind ik het hebben van "slechts" drie slaapkamers geen reden om bijvoorbeeld een wens voor een derde kindje stop te zetten. Als het financieel mogelijk is, jullie willen het heel graag, het huis biedt verder voldoende ruimte en de gezondheid/leeftijd laat het toe dan komt het qua slaapkamers delen vast ook wel goed.

Wel hebben wij vorig jaar bewust voor dit huis gekozen qua slaapkamers en enorme zolder. Mocht het nodig zijn dan zouden we nog een drieling van slaapkamers kunnen voorzien

 

Oh Caithy wat ontzettend balen!! Tuurlijk ben je verdrietig! Het is sowieso erg jammer om ongesteld te worden, maar helemaal nu het er toch even al heel positief uit zag! Heb je een beetje rustige dag voor de boeg? Hoe reageert je man erop?


Amethist, lijkt me heel moeilijk om met die onzekerheid om te gaan, en niet te weten wat de toekomst brengt. Maar nu ik dat schrijf, realiseer ik me meteen dat niemand dat weet en dat is natuurlijk op zich maar goed ook. Wij hebben trouwens ook zo’n zolder die we dan zouden moeten splitsen, maar ik weet niet of daar echt dakkapellen op zouden kunnen/mogen in ons geval. Is nogal een oud en niet zo’n sterk huis. Maar anders zouden dat nog best twee redelijk ruime kamer kunnen zijn. Misschien moet ik me daar toch maar eens in verdiepen, wat dat zou kosten, om mijn man te overtuigen.


Welkom Yummie. Ik herken je twijfels wat betreft de financiële toekomst, maar ik ben er voor mezelf wel uit dat dit toch niet te voorspellen is. Je kunt er alleen voor zorgen dat het qua financiën nu goed zit en een ‘ideaal plan’ voor ogen hebben, en waarschijnlijk loopt het op sommige vlakken heel anders, maar dat zien we tegen die tijd dan wel weer. Zelf moet ik vanaf volgende maand twee keer zo veel werken als ik nu doe, ook in verband met een opleiding. Gelukkig is dat maar tijdelijk en als ik zwanger zou raken, kan het aantal uren wel aangepast worden (lees: danig teruggebracht worden, maar met een langere tijd voor die opleiding).


Senna999, ook welkom voor jou. Wat moeilijk dat jullie vanwege medische problemen niet voor een derde kindje kunnen kiezen. Speelden die problemen in dezelfde mate bij de eerste en tweede zwangerschap? Heel moeilijk lijkt me dat. Hoe je er mee om kunt gaan of het af kunt sluiten, weet ik ook niet goed. Ik denk dat jij al heel goed bewust kijkt welke dingen je weg doet en daarmee iets afrondt. Ik zal ook uiteindelijk afscheid moeten nemen van mijn derde kinderwens, omdat mijn man echt geen derde kind wil. Maar ik ben dus nog niet zo ver.


Sissefris, rot he, die leeftijdsdruk er ook nog eens bij. Bedoel je dat jullie nog een zolder ‘over’ hebben, waar een van de kinderen of jullie naar toe zouden kunnen gaan als het derde kindje wat ouder zou zijn? Dat is wel een fijn idee, dat dat geen al te grote aanpassingen vergt.


Hier: ik zit in de derde week van deze cyclus en heb dacht ik mijn ei vorige week gevoeld. Nu hebben we het gisteren (VOOR HET EERST!! En nooit gedacht dat mijn man dat zou durven!) zonder condoom gedaan. We hadden het er van te voren niet over gehad, maar manlief vroeg tijdens het gebeuren of het zonder kon. Ik dacht van wel en dus hebben we hem laten zitten! Ik heb vanmorgen uitgesproken dat ik het wel heel fijn vind dat hij me daarin wel echt vertrouwd, maar dat ik het ook wel een grote verantwoordelijkheid vind. En natuurlijk denk ik nu van alles bij mezelf, net als sommige van jullie. Wat als ik toch eens een laat ei heb gehad en wat als ik me ergens vergist heb? Pfff, ook weer heel vermoeiend.

 

@Caithy, wat een grote teleurstelling meid! Natuurlijk mag je verdrietig zijn!

Wij hebben een hoekwoning met 4 slaapkamers en een grote zolder. De kindjes hebben nu elk een eigen kamer en een 3e kindje zou ook zelf een kamer krijgen. Ik vind het wel dat ze ieder een eigen kamertje kunnen hebben, vooral voor later als ze wat meer privacy willen.

Ik werk 10 uurtjes per week als huishoudelijke hulp bij de thuiszorg. Dit voldoet prima. Ik kan meer wel meer uren krijgen maar dat wil ik nog niet. Pas als beide naar school gaan neem ik een paar uurtjes meer, maar eerlijk gezegd vind ik zoals het nu is heerlijk. Ook financieel gaat het zo prima.

Welkom Yummie en Senna999, Ik herken ook je twijfels over de financiën in de toekomst. Je wilt ze straks allemaal een opleiding laten doen en dat kost veel geld. Wij zijn nu al ( sinds de geboorte) een paar jaar een vast bedrag per maand aan het sparen voor de opleidingen later. Inmiddels hebben we al een mooi bedrag bij elkaar, dat geeft ook wat rust. Maar je weet nooit wat er in de toekomst nog gaat komen.

@Tatie, stel dat je nou in verwachting zou raken zou je man je dat niet kwalijk nemen? Het is idd een grote verantwoordelijkheid. Ik had deze cyclus dus duidelijk op dag 12 ovulatiepijn en vlak voor mijn ongi had ik dat zelfde gevoel weer. Dus ik dacht dat er nog eentje zou springen.....ja ik weet niet of dat ook kan. Maar denk wel dat er nog eentje flink groeide.

Verder is het hier rustig. Mijn ongi is zo goed als over en deze ronde wil ik graag overslaan ivm de feestdagen. Ik hoop dat ik dat over 10 dagen nog zeg en niet het overweldigende gevoel krijg dat ik ook deze ronde moet gaan benutten.
Ons zoontje moet morgen geopereerd worden aan een liesbreukje dus zit nu de hele dag eigenlijk daar aan te denken. Ik ben best wel bezorgd...Ik hoop dat alles goed gaat en we hem morgen snel weer mee naar huis kunnen nemen.

 

Ik ben nog niet ongesteld. Mijn man ziet dat het mij veel doet en is er in zijn hoofd ook mee bezig. Dus dat is fijn.

In de toekomst kan je niet kijken, dus als je nu financieel goed voorstaat en dat gevoel hebt, zeg ik doen!!!!

Ohh memv2 je kind in de operatiekamer is erg naar, hopelijk is hij snel weer op de uitslaapkamer en is alles snel weer goed!!

 

Ik begon ook al aan een lijstje te denken. Soms kan ik iets nog wel terugvinden, maar inmiddels moet je dan ver terug. Ik heb even snel door alles heen gebladerd. Dit is een samenvatting, maar ik merk dat hele levens/ideeen/gevoelens niet in een overzichtelijke tabel te vatten zijn .

Abrikoos: praktische twijfel, abrikoosman nee, zoon 5, dochter 3
Amethist: praktische twijfel, amethistman nee, dochter 3, zoon 2
Cathy: ja, cathyman deze laatste ronde ja, dochter 7, zoon 4
Mamavan2of3: ja, mamavan2of3man ja, dochter 8, dochter 6
Memvan2: ja, maar deze maand niet(?), memvan2man twijfel, dochter 6, zoon 3
Senna999: medische twijfel, senna999man nee, dochter 2, zoon 8 mnd
Sissefris: ja, sissefrisman ja, zoon 15, dochter 10
Tatie: ja, tatieman nee, zoon 5, dochter 2
Yummie: financiele twijfel, yummieman twijfel, zoon 5, dochter 1

Kunnen we hier iets mee? Of heb ik sommige helemaal verkeerd geinterpreteerd?

 

Hier vandaag een gesprek gehad met m'n man. En wat blijkt: hij heeft ook de twijfels, terwijl ik eerst de indruk had dat hij echt geen derde meer zou willen..

Hier wordt het voorlopig sowieso niet. Redenen:
- ik moet nog 1 jaar van mijn opleiding, deze ga ik vanaf augustus/september weer oppakken. Ben dan eind 29 als ik m'n papiertje heb.
- ik wil in ieder geval nog 10-15kg afvallen, omdat ik een eventuele en daarmee ook laatste zwangerschap niet weer onder controle wil van de gyn, maar gewoon bij een verloskundige.
- we willen eerst financieel meer zekerheid. Man heeft een vaste aanstelling, maar verdient niet super veel. Ik heb op dit moment nog een goed betaalde baan, maar is invalwerk en dus niet zeker tot wanneer.
- willen sowieso wachten tot de jongste bijna naar school gaat. Hij wordt in augustus 2, als ik klaar ben met mijn studie wordt hij dus 3 jaar. Dus als ik dan redelijke zekerheid heb qua werk, zou het dan wel ongeveer kunnen.

Qua huis: wij hebben 4 slaapkamers. De kleinste is nu mijn werkkamer (2x2.20) en is echt best een klein hokje. Onze slaapkamer is wel ruim genoeg, maar de muur verplaatsen om het kleinste kamertje wat uit te breiden kan niet, ivm dragende muur. Van de andere kant: onze buren (in een blok die haaks op ons huis staat) hebben 5 kinderen in de leeftijd van 2-15, en dat past ook. Alleen wij (en vooral man) willen dus wel ieder kind een eigen kamer kunnen bieden. Mijn werkkamer zou verplaatst kunnen worden naar onze slaapkamer of naar het berghok.

Het duurt hier dus minimaal nog anderhalf jaar voor we voor een eventuele derde zouden gaan, zijn dan beide eind 29-begin 30.. Qua leeftijd zou het dus prima kunnen.

Cyclus bijhouden doe ik niet echt (alleen in mijn app, maar dat doe ik al jaren), heb sowieso een idioot onregelmatige cyclus. En daarbij een spiraal, dus hier (gelukkig) nog niet aan het stressen of ik wel of niet per ongeluk al zwanger ben. We hebben beide wel iets van, mocht het (dus ondanks spiraal) gebeuren, dan is het welkom. Uiteindelijk komt alles wel weer op z'n pootjes terecht is de ervaring hier.

 

Mijn man is inderdaad niet voor het zingen de kerk uitgegaan. Eerlijk, ik vind het helemaal niets, zoals ik me nu voel. Ik denk bij vlagen rationeel en ben behoorlijk van slag. Het zal toch niet? En wat als? Behoorlijk stressy gevoel. Verstandelijk weet ik echter heel zeker dat ik vorige week mijn vruchtbare dagen had, met pijn en andere verschijnselen op 7 maart. Andere momenten voel ik me weer heel vrolijk, omdat het idee dat mijn man ooit nog zonder condoom zou durven (in mijn vruchtbare jaren) zo onvoorstelbaar leek. Een paar weken geleden hebben we afgesproken er een gepland gesprek over te gaan voeren. Op een moment dat we beiden niet moe of verdrietig zijn en echt bereid zijn naar elkaar te luisteren. Dit is er nog steeds niet van gekomen, dus misschien komende week maar eens een avond opperen.
En ondertussen ga ik maar aan de persona. Dan heb ik komende maanden toch iets meer zekerheid dat mijn ei echt definitief is gepasseerd.
Sorry, even een erg egobericht geworden. Volgende keer reageer ik nog op de rest.

 

Hier blijf ik ook de kriebels houden.. Aan de ene kant lijkt het me prachtig maar aan de andere praktische kant denk ik weer dat het goed is nu..
Het lijkt me zo leuk nog een broertje of zusje voor de mannen, maar er wordt opgepast door de opa's en oma's.. Kan ik hen nog wel opzadelen met een derde kindje denk ik dan.. Ook op het werk etc, ben ik bang dat ze het niet zullen waarderen.. Zodoende neigt hier het gevoel het meest dat het goed is onze twee mannen... MAAR het blijft zo dubbel voelen..

 

och Tatie! Lastig he dat dubbele gevoel dat hadden wij toen ook bij de miskraam, hele onverwachte zwangerschap. Achteraf waren we er duidelijk niet aan toe.
Nu wel.

Maar goed een omowitte test helpt ook niet echt...