Al een tijdje (maandje of wat) hebben man en ik het over evt. een tweede. Dat was niet de planning (wilde er eigenlijk max. 1) maar ik vind het nu wel jammer voor Lena als ze alleen blijft. En, ik denk dat het goed voor haar is om een broertje of zusje te hebben... Mijn vorige zwangerschap ging perfect. In een keer raak, wel 5 dagen misselijk geweest. Heb nooit opgezien tegen de bevalling dus ging er ook redelijk onbevangen in. Was alleen nogal een mindere ervaring maar gelukkig was ik in no time hersteld. Merk dat als ik er echt aan herinnerd wordt (bijv. door topics hier ofzo) het nog wel redelijk hoog zit. Een tweede kindje lijkt me mooi, maar ben bang voor hoe het zal voelen. Aan de andere kant zou ik het liever -achter de rug- hebben en over een jaartje lekker genieten van mijn in mijn ogen dan erg complete gezin. Anders blijft de 'wens' op de achtergrond. Nu is ons leven nog redelijk ingericht op een baby, naar mijn idee gaat het makkelijker nu dan over een paar jaar... Nou ja, sorry voor de blabla... Ben alleen benieuwd, zijn er meer mensen met die twijfels? Wat doen jullie of wat hebben jullie gedaan? Het is best wel een dilemma in mijn hoofd....
ik denk dat je pas voor een tweede moet gaan als je zeker weet dat je het ook echt wilt. eerder zou ik er niet mee beginnen maar dat is mijn mening hoor misschien denken anderen er wel heel anders over liefs
Een tweede nemen omdat het voor je andere kindje zo fijn zou zijn, is in mijn ogen om de verkeerde reden. En inderdaad, je moet er pas voor gaan als je het ook zeker weet.uit ervaring weet ik dat 2 kleine kinderen heel zwaar is, en een hoop van je vraag. succes met je keuze
@ Sunlight, thanx.... wil het ook wel -echt-. Ben alleen beetje bang voor de spoken in mijn hoofd van de eerste bevalling... Ben gewoon bang dat dat straks met de hormonen door heel mijn lijf nogal de kop kan opsteken op een of andere manier... dat houdt me ergens gewoon tegen... Maar dat is denk ik iets dat zal blijven?
oke nou mijn moeder zegt altijd elke bevalling is niet met elkaar te vergelijken. ze zijn altijd weer anders. en als je binnen een jaar weer zwanger word dan gaat de bevalling ook makkelijker dat zeggen ze hoor weet niet of het waar is. liefs
je moet goed luisteren naar je gevoel. persoonlijk vind ik het heel kort op elkaar niet echt prettig. vooral omdat je dan haast nog twee babys hebt en dus ook twee keer luiers ed. wij vonden eerder altijd 2 jaar ertussen ideaal. door omstandigheden is het nu langer geworden en zijn we nu bezig. maar vind het nu ook wel fijn. de kleine meid kan al veel zelf en is zindelijk (ze is 2,5 bijna 3) ze kletst al heel goed en veel en ik kan dr dus ook vragen las dr wat is en wat ze wil ed. ook begrijpt ze nu al beter dat ik ff geen tijd heb ed. dat scheelt volgens mij voor je zelf een hoop rust. maar goed dat is hoe ik ertegenover sta. er zijn er zat die maar al te graag alles zo snel mogelijk willen zodat ze van de babytijd af zijn. zo snel mogelijk uit de luiers zeg maar. ook al is dit over het algemeen wel pittig.
Hier ook twijfels, maar die hadden we bij de 1e ook . We hebben toendertijd de sprong maar genomen en het is helemaal goed gekomen, dus daar vertrouw ik dan maar weer op. Klinkt misschien naief, maar hoe kan je nou helemaal zeker zijn van je zaak? Volgens mij zijn er altijd wel twijfels op de achtergrond. Hier speelt ook zeker de reden mee dat we het niet fijn vinden als ons zoontje alleen blijft.