Ik zit even met mijn handen in het haar en wist zo gauw niet waar ik het kwijt kon.. Mijn vriend en ik zijn al zes en een half jaar bij elkaar waarvan we er nu anderhalf jaar samenwonen. Alles ging tot op heden goed, de plannen voor een kindje en daarna zouden we gaan trouwen.. Nu twijfel ik sinds een paar weken verschrikkelijk aan onze relatie. Wie zegt dat je voor altijd bij elkaar blijft en noem het maar op. Heb ik ook over gesproken met hem maar hij is zo'n nuchtere boer waar je niet echt een antwoord uit krijgt.. Ook ben ik tot overmaat van ramp 'iets' gaan voelen voor een goede vriend van mij (getrouwd, en met 2 kinderen) en hij heeft erkend al een tijdje gek van me te zijn. En zijn we gaan mailen. We weten allebei dat het echt niet kan omdat we er een hoop dingen voor moeten opgeven maar ik ben ontzettend in de war. Wie weet raad? Ik weet het namelijk echt niet meer.. Wat is wijsheid? Je hart of je verstand?
Ik zou dan eerst even zorgen dat je nu niet zwanger raakt, want dat maakt het nog verwarrender. Praat er met je man over. OOK over je verliefdheid. En voor jezelf.. Denk goed na wat je doet. Zie je echt een toekomst met die ander? Zekerheid heb je nu niet, maar met die ander ook niet. (en wat voor zekerheid geeft het jou als je weet dat hij zelfs al is hij getrouwd en heeft kinderen naar een ander (nu jou) zou gaan?)
Inderdaad, zorg ervoor dat je niet zwanger raakt nu? Maar die man waar jij wat voor voelt, denk je dat je hem een toekomst hebt? Misschien is het ook niet zo verkeerd om er eens met je vriend over te hebben.
Ten 1e: vind ik het knap dat je het op het forum durft te zetten, ik denk alleen dat je veel negatieve reacties zult krijgen.. Ten 2e: ik denk zelf dat je nu gaat twijfelen aan je relatie omdat je ''iets'' bent gaan voelen voor je goeie vriend. Ik heb zelf zoiets: je weet nooit of je voor altijd bij elkaar zult blijven, en dat zul je ook nooit van te voren weten aangezien het leven onvoorspelbaar is.. maar als je van elkaar houd en de rest van je leven met hem wilt delen, is het het proberen waard tog Ik zou als ik jou was je verstand volgen.. en niet je hart.. want om nou je beste vriend zijn leven overhoop te gooien en die van jou en je vriend vind ik ook niet echt een oplossing.. aangezien je beste vriend een vrouw en kindjes heeft.. Ik zou wel eerlijk zijn tegen je partner, en een goed gesprek met hem aangaan.. Hebben jullie misschien problemen met elkaar of vaak ruzie? dat je denkt van: hoelang houd dit stand? Khoop dat je wat aan me antwoord hebt.. succes!
oehhh moeilijke situatie.. .ik kan je helaas geen verlossend antwoordt geven... het is jou beslissing....denk dat je daar goed over na moet denken....want het is niet zo maar een keus het zorgt dat je hele leven op zn kop komt te staan...en niet alleen jou leven...succes met je keuze!
Zie jij een toekomst met die ander? Misschien denk je dat je gevoelens krijgt, maar.. Is het eigenlijk de spanning? Eerst nog maar even niet verder gaan met kindjes maken, lijkt me.. En erover praten met je vriend. Misschien zie je het daarna anders. Als je het voor jezelf houdt, blijft sowieso die onzekerheid en spanning. Misschien als je het deelt (met je vriend of een ander), blijkt het ineens wel mee te vallen.. Maak je je zelf alleen maar gek. Succes meid!
Ik heb ook wel eens het gevoel gehad, van "Is dit het nou"? (bij mij lag dit aan het feit dat ik mijn verwachtingen te hoog gespannen had, en dacht dat een relatie altijd een grote roze wolk zou moeten zijn). Je staat dan misschien meer open voor een ander, en het gras aan de andere kant lijkt dan groener. Vecht voor je relatie, praat met elkaar, ga leuke dingen doen en probeer geen verwachtingen van de ander te hebben. Zolang je het nog leuk hebt, met elkaar is het goed, en anders moet je elkaar misschien los laten. Ik vind het trouwens wel kwalijk, dat je met die andere man aan het mailen bent. Als je wilt vechten voor je relatie, moet je daar toch echt mee stoppen. Het vertroebelt de kijk op je eigen relatie.
We raken elkaar al een tijdje niet aan en van enkelt een kus is geloof ik nog nooit iemand zwanger geraakt Nee ik weet zeker dat het tussen die ander en mij echt niet gaat werken. We lijken teveel op elkaar en hebben volgens mij binnen de kortste keren knallende ruzie. Ook verlang ik absoluut niet van hem dat hij gaat scheiden en zijn gezin in de steek laat. Ik kan ook niet 'zomaar' weg. Wij hebben ook gewoon een koophuis en een samenlevingscontract. Het zijn gewoon elke keer die 'kriebels' die het hem doen. Dat heb ik al een tijdje niet meer voor mijn vriend.. Het is ook zo ontzettend verwarrend!
Begin nooit aan een relatie als je al een relatie heb, maak een keus.....ga verder met je man of kies ervoor om te scheiden en dan te kijken of je verder gaat met die vriend (wat erg moeilijk is omdat ook hij getrouwd is) En je kan verliefdheid voeden of stoppen en tijd steken in je huidige relatie, zeker wanneer jullie aan kinderen denken.
Ik denk dat jij de spijker op zijn kop slaat. Inderdaad van Is dit het nou? Ja dat mailen is echt niet goed dat heb ik zelf ook heel goed door. Net als 'vroeger' in groep 8 elkaar briefjes door geven. Misschien is het gewoon de spanning die er hangt waar ik 'iets' voor voel.. Wat ik op het moment mis in mijn eigen relatie..
Als je echt denkt dat een toekomst met die ander niks wordt, probeer dan het mailcontact eens stil te leggen. Hij zal daar heus wel begrip voor hebben. En probeer samen met je vriend je relatie weer spannend te maken, zorg dat jullie weer de kriebels krijgen van elkaar. En in een relatie zal je niet altijd voortdurend die verliefdheidskriebels hebben hoor. Dus als je nu weer opzoek gaat naar die kriebels, ze zullen toch wel weer afnemen. Denk dat jullie even goed moeten praten met elkaar. Heel veel succes.
Als je al weet dat het tussen die andere jongen en jou niet gaat werken, waarom blijven jullie dan elkaar mailen. Misschien is het wel beter om daarmee te stoppen. Is ook niet echt eerlijk tegenover jou vriend en ook niet tegenover die vrouw van die jongen. Als ik dit zo lees doe je zelf er niet echt veel moeite voor om het tussen jou en je vriend goed te krijgen. Praat eerst met hem voordat je je keuze maakt. Misschien komt het door praten wel weer goed Ik wil je niet aanvallen hoor, helemaal niet. Want het lijkt me echt heel moeilijk. Maar zolang jij met die andere jongen bezig bent en blijft mailen met hem, kan je ook niet verwachten dat het goed komt tussen jou en je vriend.
Dat je gevoelens/kriebels krijgt voor een ander kan gebeuren, maar dat wil niet zeggen dat je huidige relatie niet goed is! Mijn man en ik hebben duidelijke afspraken gemaakt: mocht er ooit iets van verliefdheid voor een ander zijn dan zeggen we dat eerlijk tegen elkaar, zodat we er samen voor kunnen vechten om het juiste gevoel in onze relatie weer terug te krijgen! Ik denk dus ook dat je eerlijk moet zijn tegenover je vriend. Als je het niet wil vertellen van die kriebels, vertel hem dan in ieder geval nog eens van je twijfels en vraag of hij je wil helpen om de kriebels weer terug te krijgen. Ga leuke dingen doen samen, stuur spannende berichtjes/mailtjes en als je relatie goed is verdwijnen de twijfels dan weer. En eh, dat mailen met die andere man? Mee stoppen, en wel per direct. Daar kan echt niets goeds van komen! Pas als jij en je vriend besluiten dat het niet gaat werken tussen jullie twee mag je aan een ander denken. Dat is tenminste mijn mening, wat je ermee doet mag je zelf weten
in elke relatie, hoe goed die ook is.. kunnen ineens gevoelens voor een ander ontstaan. Het ligt aan jou wat je er mee doet. Vaak zul je zien, als je die gevoelens negeert, ze net zo snel weer verdwijnen als dat ze ontstaan zijn. sinds paar weken twijfel je aan je relatie... en dat is begonnen wanneer? toen je ontdekte dat je gevoelens voor een ander had? je zult voor jezelf moeten nagaan wat het is waarom je ineens twijfelt.. zijn het bepaalde dingen die je mist? is het de spanning die er wel altijd is binnen een beginnende relatie? bedenk je dan.. dat die spanning niet eeuwig is.. niet nu.. en ook niet bij een eventueel volgende relatie.. je woont nu 1.5 jaar samen.. je leert elkaars nukken en gekke gewoontes ook beter kennen. ik denk dat je moet beginnen met het mailcontact afkappen dat je hebt met die vriend, hoe leuk het ook is. Neem niet aan dat jij "die vrouw" wilt zijn die er oorzaak van wordt mocht hun relatie ten einde lopen. Dan neem je eens heel goed de tijd de dingen voor jezelf op rijtje te zetten... en dan ga je investeren in je eigen relatie. Praat met je man, hoe nuchter die ook is.. over de dingen die je dwars zit. Als laatste zoals ook eerder genoemd.. zet je kinderwens nog maar hele tijd in koelkast.. tot je eruit bent of dit de relatie is waarmee je verder wilt.
Ik kan me eigenlijk alleen maar grotendeels aansluiten bij wat hierboven is geschreven. Ik heb al 15 jaar een relatie. Waarvan 6 jaar samenwonend en 9 maanden getrouwd. En hoe goed we het ook hebben, ook mijn besluipt elke keer weer de angst of 'dit' het wel is. En goedbeschouwd heb ik dat met name als we weer een andere fase van onze relatie ingaan. Samenwonen, trouwen, verhuizen, zwangerschapswens en nu zwangerschap. Dat zijn onzekere en spannende tijden en een bevestiging van het feit dat je dit samen gaat doen, dat je werkelijk voor elkaar gekozen hebt. Tijdens het stappen met vriendinnen of in wat voor situatie dan ook heb ik mijn ogen ook niet in mijn zak zitten en ik voel me vereerd als ik nog aandacht van mannen krijg. Een beetje flirten ben ik ook niet vies van. Het is ook inderdaad de spanning van iets doen dat je eigenlijk niet zou moeten doen. Probeer eens in je relatie te zoeken naar welke aspecten je niet daar hebt die je bij die 'andere man' wel voelt. Wat biedt jou man je niet wat 'die ander' je wel biedt. In een wat langere relatie komt regelmatig de sleur om de hoek kijken. Misschien voel je je niet meer zo aantrekkelijk of gewild voor/door je man. Wat kan je daar zelf aan doen? Praat met je man over je onzekerheden. Wellicht voelt hij het zelf ook en kan je samen op zoek naar oplossingen. Je begeeft je op zeer glad ijs en hopenlijk ga je jezelf afvragen of het allemaal de moeite en pijn waard is. En ook ik vind het heel dapper van je dat je dit aankaart. Het is het begin van dingen onder ogen zien en hopenlijk een opening tot evt. verandering in je relatie. Succes.
Mijn man en ik zijn ook 6 jaar samen, we wonen nu ruim 4 jaar samen, en zijn in juni getrouwd. En wij denken allebei wel een gatver, is dit het nou. Meestal helpt het om dat gewoon uit te spreken. Zo zag ik het een paar maanden geleden niet meer zo zitten, mijn man was steeds heel laat klaar met werken, en ging daarna zo ongeveer meteen door naar de sportschool om stoom af te blazen, kwam dan afgepeigerd thuis met alleen maar verhalen over die super leuke gasten uit de sportschool, en ging dan maar naar bed. Na een paar van zulke weken ben ik uit mn vel gesprongen, en gezegd dat het van mij zo niet meer hoefde, ik ben niet getrouwd om elke avond in mn eentje op de bank te gaan zitten. Daar schrok hij heel erg van, en hij doet echt zijn best om de relatie weer een beetje spicey te maken Hij gaat nu 4 keer in de week sporten, en we doen ook weer dingen samen. Hij vindt het zelf ook weer leuker nu zei hij. Ik denk dat elke relatie gewoon met ups en downs gaat, maar dat het aan jezelf ligt of je er iets van probeert te maken. Niet meteen toegeven aan dat kriebeltje wat je bij een ander voelt, maar er gewoon voor knokken dat je het kriebeltje bij je partner voelt Veel suc6, en idd nog maar even geen beeb maken
Er is al heel veel zinnigs gezegd waar ik me bij aansluit. Denk idd goed na! Ik ken het gevoel ook, volgens mij heeft iedereen die in een relatie zit wel eens het gevoel dat hij of zij in een sleur zit en 'is dit het nou' als je niet meer continu verliefd ben op je eigen vent. Maar er komt zoveel in de plaats voor die verliefdheid. Dat zie je niet altijd als je heel veel samen bent. Misschien helpt het als je een paar dagen/weken zonder je vriend bent. Vaak doet je dat beseffen wat je vriend allemaal voor je betekent. Wat zou ik nou allemaal gaan missen... en waarom is hij voor mij zo belangrijk geworden! Sterkte met uitvinden wat je voelt!
Denk dat je nu even afstand moet nemen van die goede vriend. Hij geeft jou op dit moment wat jij mist in je relatie. Sluit me aan bij de rest, je moet een keus maken, doorgaan of kapen met je huidige relatie. Maar door nu te gaan lopen mailen met die vriend is vragen om moeilijk heden, vooral omdat hij ook aangeeft gevoelens voor jou te hebben. Zolang hij nog getrouwd is, moet je daar niet op ingaan. Denk aan z'n vrouw en kinderen, en misschien ben jij straks wel de gebeten hond, als jij het toch niet voor hem blijkt te zijn. Praat erover met je vriend en nu even niet proberen om zwanger te worden want de situatie wordt alleen nog moeilijker als er een kind in het spel is. En ik ben van mening dat je een kind neemt om er samen voor te zorgen. Jij weet nu al hoe jou relatie in elkaar zit. Er zijn zat vrouwen die daar pas achter komen als ze al zwanger zijn....en die staan er dan alleen voor. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat wij vrouwen het ook alleen kunnen, maar het is wel heel mooi als 1+1 drie is. Probeer eerst voor jezelf alles op een rijtje te zetten
Ik kan me alleen maar aansluiten bij de rest, afkappen met mailen en wees eerlijk naar je vriend(als hij al niet wat door heeft) Ik heb het zelfde verhaal meegemaakt, van de andere kant. Het was mijn partner die ineens gevoelens kreeg voor een andere vrouw, zij zat ook in een relatie+koopwoning. We woonden een tijdje samen en waren ook bezig voor een kleintje toen het begon. Het begon met msn,sms en mailen en al snel had ik door dat er meer speelde (daarom ook mijn rea wees eerlijk) In eerste instantie werd alles keihard ontkent, ze waren gewoon vrienden. Tot ik een keer per ongeluk een deel van een msngesprek zag en toen kwam het hoge woord er uit, hij had gevoelens,z ij ook. Daarna ging het heel snel bergafwaarts, omdat ze beiden weigerden het contact te stoppen en te werken aan de relaties. Toen ze zelfs afspraakjes gingen maken en ik compleet werd genegeerd is de omslag gekomen. Voor mij was de maat vol en ik had met mijn beste vriendin afgesproken dat ik bij haar ging wonen tot ik een eigen woning had. Ik heb hem dit meegedeeld toen hij thuiskwam en wou al mijn spullen gaan pakken toen hij in huilen uitbrak. Bij hem was ineens het besef gekomen dat hij mij helemaal niet kwijt wou. Hij heeft daarna nog 1 gesprek met haar gehad en toen het contact verbroken en keihard gewerkt om het vertrouwen terug te winnen en onze relatie. Naderhand zegt hij zelf ook dat het een kwestie was van spanning opzoeken en een deel bindingsangst van het 'vaste' en verantwoording wat een kindje met zich mee brengt. Ondertussen zijn we heel gelukkig getrouwd (hij heeft me gevraagd) en is beeb nr2 onderweg, dus hier een happy end. We hebben er keihard voor moeten knokken, maar we zijn er wel heel veel hechter van geworden. Ach en net als iedere relatie hebben we wel eens een dip, maar nu met het verschil dat we het meteen bespreken en er wat aan doen. Dus meid ga praten met je vriend en wees eerlijk naar hem, maar ook jezelf. Manlief heeft het verhaal ook gelezen en herkent het maar al te goed en zegt: Ga voor jezelf na of dit het waard is je partner te verliezen, pas als je beseft wat je kunt verliezen weet je wat het je waard is.