Hey meiden, Zal van te voren dat als het verkeerd staat-> mijn excuses. Ik heb twijfels, twijfels over het welbekende en ook al veel besproken onderwerp ; een tweede kindje. er zijn ook meerdere topics over, maar omdat onze situatie misschien net iets anders ligt zou ik toch mijn twijfels willen delen met jullie en jullie altijd geweldeige advies willen horen Kyan is nu net even over een jaar oud en de kriebels komen, een tweede smurfje. Maar ja er zijn zoveel zaken waarover ik twijfel; wil ik het wel echt, redden we dat financieel en voornamelijk heb ik het dan over later (hebben maar 1 loon en zie dat niet zo snel veranderen) word het niet erg druk, hoe doe je het praktisch. Maar er 1 is groot punt wat mijn meeste twijfels wekt. Het huis, we zitten in een huurflat op 1 hoog. Hebben twee slaapkamers. We hebben al opties op een ander dorp en dus gewoon een eengezinswoning maar helaas de wachtrij staat op 10jr of langer. Natuurlijk kan het eerder zien maar eerder als 5-6 jaar sowieso niet. Nou word de flat waar wij in wonen gesloopt, misschien binnen twee jaar, en daarbij dus de kans om mijn voorkeur te geven aan een 4 kamer woning, maar kan ook nog makkelijk 7jaar worden. Zolang wil ik niet wachten. Kort gezegd; ik wil het tussen nu en 3jaar jaar en word het veel later hpeft het niet meer voor mij. Dus komt het er op neer dat we dus voor zw.schp zouden kiezen ondanks dat we in deze woning wonen. Nou kunnen we wel wat aanpassen en wij in de nu baby-kamer slapen en onze slaapkamer splitsen in 2-en maar dan zouden de kids ieder een kamertje van 1,90breed en 1.50 lang krijgen. Dit is natuurlijk best klein, maarja ndere kant heb ik ook wel weer van tja er moet een bedje en een kastje voor de kleding i kunnen en klaar... Dus hoe denken jullie hierover? ik bedoel ik kan hopen op snelle sloop maarja ik kan ook pech hebben en over 4 jaar nog hier zitten en dan nog geen kindje hebben. Dan is er nog 1 punt. toen ik zwanger bleek van Kyan (ongepland) zette dit de wereld op mijn kop; ik wilde nooit kinderen en was toen toch zwanger. Had altijd gezegd abortus te doen maar na het zien van de termijn echo kon ik nit niet, ik zou teveel spijt krijgen. Maar de keuze is altijd een twijfelachtige keuze geweest. meer onder het mom van, ik weet niet zeker of ik dit wel wil en ben ook n iet overtuigd maar weet wel 100%zeker dat als ik abortus laat doen dat ik er spijt van krijg. Nu dus de overdenkingen voor een tweede, sta ik voor precies hetze;lfde dilemma, ik ben niet zeker van mijn keus en zal dit misschien nooit worden maar ben er WEL zeker van dat ik spijt krijg als ik het niet doe... Daarbij heb ik een SpoedKZ gehad die behoorlijk impact heeft gemaakt mede doordat kytan vastzat en er met twee man geragd en geduwd is om hem dr uit te krijgen. Daar is hij ziek geworden, hij had een B-streptococ infectie, en ik ook. Thuis is hij tot 3-4 maanden goed huilerig geweest. Zo een 10uur huilen perdag ongeveer. Ik was emotioneel totaal in de knoei met mijzelf en ook met mijn gevoel voor Kyan, ik had namelijk niet eens zoveel met hem en ik zorgde wel voor hem maar meer omdat het mijn plicht was dan omdat ik het wilde. Ik heb me deze periode zo verschrikkelijk kl*te gevoeld, dat kan je niet voorstellen. Nu gaat het beter hoor, en houd harstikke veel van hem, maar heb soms dagen dat ik niet veel kan hebben van hem. Het is dan ook nooit een makkelijk jochie geweest. Veel dreinen en jengelen en meneertje weet precies wat hij wel en niet wilt, en hij is ook erg slim. Wat hem ook weer leuk maakt want hij kan lachen als de beste en ikzelf lig ook vaak in een deuk om zijn fratsen haha. Maar nog steeds ben ik geen tuttel moeder, of een uren met hem spelen moeder. Ik ben vrij nuchter erin, en die roze wolk is voor mij onbekend terrein. Maar dan n toch, totaal tegen eigen verwachtingen in, heb ik nu een maand of 2-3 toch echt die instinctieve kriebels. IK WIL ZWANGER WORDEN!!! En me gevoel is erg sterk alleen me verstand praat me oo weel veel dingen in; wat als het nu weer zo een lastig kindje word, wat als ik het niet kan handelen twee kids. De volgende bevalling moet ik sowieso in het ziekenhuis bevallen, ten eerste door de KZ en ten tweede moet ik bevallen met een antibiotica infuus ivm die infectie, dus dat die vlgnd bevalling weer geen lolletje word is duidelijk. En wat zijn de eventuele gevolgen voor een nieuw beebje. TWIJFELS, wat moet ik nou doen. Nu of nooit. Ik wil graag zwanger worden, ik wil het graag overdoen, ik wil graag nu bewust voor een kindje kiezen en wie wet loopt alles anders. zo klaar, haha sorrie hoor wat een verhaal is het geworden. voor diegene die de moeite nemen het te lezen--> petje af Wat zouden jullie doen, wat iedereen weet dat hoeveel redenen ook maar dat zo kinderwens-drang erg groot kan zijn en daar wil je dan ook het liefste gehoor aan geven en liever gister dan vandaag
Ik heb de moeite genomen om het te lezen; ) Als je twijfelt,zou ik zeggen,wacht nog even,tot je er 100% achter staat.
Ik kan alleen maar bevestigen wat chillin al heeft gezegd. Begin er pas aan als je er echt voor 100% zeker van bent.
Maar ik denk dat ik er nooit zeker van zal zijn, want die redenen die ik heb genoemd zullen voor mij altijd spelen. Ik weet wel dat ik spijt krijg als ik het niet doe. Dus als ik wacht tot zekerheid ben ik of heel wat jaren verder (en dan wil ik het niet meer) of het gebeurd niet, en dan heb ik dus spijt..mmzzz lastig he
Zo, dat is een lang verhaal. Je schrijft in je verhaal: nu of nooit. Waarom? Je heet Draak86. Ben je geboren in 1986? Dan ben je nog vrij jong. Misschien kun je beter even wachten tot de situatie iets beter is. Want het is inderdaad beter als je een iets groter huisje hebt. En je zegt ook dat je twijfelt. En als je twijfelt dan denk ik: waarom zou je het dan doen? Wat vind je vriend/man eigenlijk? Wil hij ook heel graag voor een 2e kindje? Wat je ook doet. Veel succes ermee!
Ik heb het ook gelezen! Tja het is moeilijk, maar dat zal het altijd blijven. Twijfels hou je altijd denk ik. Je weet van te voren nooit wat voor kindje je krijgt, misschien is de volgende wel heel makkelijk, dat weet je niet. Qua woonruimte nu moet het wel te doen zijn kinderen hebben geen grote kamer nodig, die gebruiken ze vaak alleen om in te slapen dus ruimte voor een bedje en commode is voldoende.
@ Barbara. Waarom nu en niet wachten...Kijk kyan is ff over 1jaar, binnen nu en 2/3 jaar wil ik wel. Stel ik wacht op een groter huis, en dat word 8 jaar later, dan is Kyan 9 !! Ik ben wel gewend aan mijn vrijheid, wil niet terug weer de luiers in. Het verschil tussen de kids wil ik ook niet teveel hebben. en wil zelf simpelweg niet na mijn 30enog kinderen. Nu ik redelijk jong een kindje heb, zie ik ook de voordelen ervan in om wat jonger moeder te worden
En mijn vriend /aanstaande wil zeker graag wel, die staat er helemaal achter. Vind het geweldig. @marijke Ja idd wbt kamer klopt, ze slapen erin. En stel we wonen hier over 6 jaar nog, haal ik de scheidingswand weer weg en liggen ze samen in een grote kamer. Nu wil ik dat alleen nog niet omdat ze elkaar gegarandeerd wakker gaan bleren. ik zie ook in dat even gorter wat beter is, anderszijds,vroeger sliepen ze met ze 4-en in 1 bed en daar is niemand minder om geworden. Dus een kamertje die alleen wat kleiner is zullen ze vast overleven.
Ik zeg altijd bij twijfel moet je iets niet doen.. Het gaat hier niet om de aanschaf van een nieuwe fiets maar om weer een klein (waarschijnlijk wel helemaal fantastisch) wezentje dat zeker je leven weer op zijn kop gaat zetten. Mijn persoonlijke mening is om deze keuze pas te maken als je er ten eerste 100% achter staat, ten tweede je er vrij zeker van bent dat je het mentaal gaat trekken. Verder heb je nog de externe factor dat je vind dat je eigenlijk te klein woont. Je uit zelf al dat je ergens bang bent dat een mogelijk 2e kindje ook onrustig/huilerig zal zijn en je geeft al aan dat de bevalling hoogstwaarschijnlijk geen soepele zal worden. Als je uit gaat van het slechtste geval dan zit je straks met een kindje van 2 (even snel gerekend ) een kleine baby en een mogelijk bevallingstrauma in een veel te kleine woning.. Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk maar voor mij zou dit genoeg reden zijn om er nog even mee te wachten, puur voor je eigen gesteldheid. Maar als je denkt het mentaal en financieel te gaan trekken en dit echt is wat je graag wil dan moet je er voor gaan, klein huis of niet het kindje komt wel groot. Het liefst dan wel met een gelukkige mama Succes met je keuze en ik hoop dat je snel een andere woning krijgt toegewezen. Groetjes van een ex-dorpsgenoot
wat betreft de drukt tja je krijgt het een stuk drukker! en financieel met 2 kids krijg je bijna 400 euro aan kinderbijslag dat is een hoop, ook kun je kinderkorting aanvragen. als je twijfels hebt zou ik gewoon nog even wachten en over een half jaartje bijv. kijken hoe je er dan over denkt. wat betreft je woonruimte je kan in het begin een wiegje bij jullie op de kamer zetten en later de kids bij elkaar op de kamer, vroeger was dat niet meer als normaal dus waarom nu niet? je bevalling kan nu 100% meevallen(ondanks de antibioticainfuus en je weet waar je aan toe bent) en nu weet je beter hoe je met een baby om moet gaan als bij de eerste. als ik kijk naar mijzelf mijn dochter is nu bijna 2,5 en dat vind ik best een moeilijke leeftijd. ik had achteraf gezien beter een jaartje kunnen wachten zodat mijn dochter 3 zou zijn en iets zelfstandiger zal zijn. maar toch valt het me nog reuzemee en mijn dochter is een echte trostse zus en heel lief voor haar broertje.
Ik denk dat je voors en tegens af moet wegen, vind je de voors zwaarder wegen dan er voor gaan vind je de tegens zwaarder wegen dan nog ff wachten. Op zich is er overal wel een mouw op aan te passen en zijn de meeste zaken wel oplosbaar. Het ideale moment zal er denk ik nooit zijn, want dan komt er weer dit en dan weer dat op je pad. Het is natuurlijk wel een beslissing waar je volledig achter moet staan.
ik herken een deel van je verhaal. Ik twijfel heel erg over een 3e kindje. Ik kan je ook geen advies geven. Ik zal er spijt van hebben als ik het niet doe, maar er zijn nog teveel redenen om het (nog) niet te doen. En wat maakt het uit als er wat meer leeftijdsverschil in zit. Mert en Helin schelen 4,5 jaar en ze kunnen heel goed met elkaar spelen.
vind het moeilijk om je advies te geven. Ik/we hebben er zelf voor gekozen om er "gewoon" voor te gaan. De praktische zaken lossen zich echt wel op hoor. Moet zeggend at wij geen ruimte gebrek hebben dus dat is een zorg minder. Maar mijn zwangerschap was de vorige keer best heftig door bi, nu ook. en er zijn áltijd dingen te verzinnen waarom het NU niet dé tijd is! Je geeft heel duidelijk aan dat je gevoel wél wil. Ik had dat ook en riep steeds mijn gevoel en verstand maken ruzie met elkaar! En dat was gewoon zoals ik het voelde. Soms denk ik nog wel eens, was het niet te snel of doen we er goed aan? Maar waarom niet? Ik denk niet dat een kindje met een kamer van 3 bij 3 gelukkiger is dan met een kamer van 2 bij 2! Denk dat een kindje wat lekker kan en mag spelen gelukkiger is dan een kindje wat dat niet mag en een kindje wat te eten krijgt is gelukkiger dan dat die dat niet krijgt! Een kindje waarvan de mama gelukkig is voelt zich beter dan een kindje met een mama die niet gelukkig is.... maw denk niet alleen aan de matrialen maar denk aan de nietmatriele zaken! véél belangrijker. Ik vind dat ook wel ooit moeilijk maar het is wel écht waar hoor.... suc6 met je keuze
Aan de andere kant;ik weet uit ervaring dat je spijt krijgt van de dingen die je niet doet. En alle voors en tegens afwegen is ook een hele goeie,dan wordt het wat overzichtelijker. Hebben wij met emigreren ook gedaan,want dat doe je ook niet 1-2-3.
Begrijp ik het goed dat jullie 3 slaapkamers hebben op dit moment? Dat zou betekenen dat jullie eventuele toekomstige kleintje een eigen kamertje kan krijgen? Zouden jullie het financieel kunnen trekken om nog een kleintje erbij te hebben? Er zullen altijd redenen zijn waarom het niet het beste moment is om voor een kindje te gaan. Echter ben ik er van overtuigd dat jullie gevoel en liefde veel sterkter is dan een grote woonkamer of dergelijke. Persoonlijk zou ik zeggen ga ervoor en kijk hoe het loopt! Jullie redden het echt wel! je bevalling hoef natuurlijk helemaal niet weer zo traumatisch te zijn, zie het juist als herkansing op een beter bevalling. Dergelijke dingen heb je nooit in de hand! Geen enkel kindje is hetzelfde, je zoontje was lastig maar dit zegt niks over een eventueel volgend kindje. Daar komt bij dat mocht het wel zo zijn dat jullie dat ook wel gaan redden! Ik heb er zelf nog geen ervaring mee, maar mensen om me heen zeggen vaak dat een tweede kindje makkelijker is omdat hij of zij mee gaat in het ritme! Een eerste kindje maakt je vader en moeder en zet je wereld op de kop bij een tweede kindje ben je al vader en moeder.. Succes met je keuze, je geeft trouwens aan dat je kindje net een jaar is geweest. Dat is nog steeds wel vlot voor een tweede kindje. Geef het nog een paar maanden de tijd en als jullie er nog steeds zo over denken zou ik er voor gaan! groetjes
@ buuterfly, We hebben momenteel 2 slaapkamers. En sowieso geef ik het nog wel een paar maanden, bedoel het is ook niet van nu is ook echt NU nu nu maar je denkt erover na, en wil gewoon kunnen zeggen van ja we gaan er over een paar maanden voor. Maar twijfelen is gewoon lastig. Normaal neem ik mijn beslissingen meestal met mijn gevoel maar bij zo een kwestie komt gewoon ook je verstand om de hoek kijken
Effe misschien een hele harde vraag hoor.. Ik lees dat je het over wilt doen, de eerste zwangerschap en de eerste maanden met Kyan. Wil je een tweede kindje of wil je een tweede kans om voor jezelf te laten zien dat het wél anders kan gaan? Je zwangerschap en bevalling van Kyan zul je nooit over kunnen doen en een aantal dingen daarvan zitten je schijnbaar nog behoorlijk dwars.. Misschien eerst die een plekje geven voordat je aan een tweede begint? Een tweede zwangerschap en kraamtijd zal ook nooit exact lopen zoals jij het wilt meis... Als ik in jouw situatie zat zou ik persoonlijk nog even wachten zodat ik wat meer zekerheid had mbt werk en huisvesting. Maar dat zou mijn beslissing zijn, niet de jouwe. Dus je kunt de keus alleen maar zelf maken.
haha je hebt wel een beetje gelijk, want ik wil het ook graag overdoen en idd laten zien. Maar de gevoelens zijn er echt, en ik wil echt wel een kleintje dus het is niet dat ik kleintje wol Ondat ik het wil kunnen overdoen. Mbt werk, dat zal niet gaan veranderen, ik kan zogezegd niet werken voorlopig. En huisvesting is de kans groot dat ik 8jaar moet wachten. Dus waneer hak je die knoop door. Iig thanx geeft me stof tot nadenken