sowieso VOORDAT we zwanger raken wil ik naar de gyn om toch het een en ander door te spreken mbt de bevalling en mijn voorgaande infectie en evt gevolgen voor mijn kindje
Ijmuiden woningbouw werkt toch ook met een gedeeltelijk inlotingssysteem? Zo zijn vrienden van ons na twee jaar al aan een andere woning gekomen daar. Lastige keuze! Wil je wel zeggen dat geen kind hetzelfde is en de kans relatief klein op weer een huilbaby... Dat is wel het slechste scenario. Woonruimte en financieel zijn wel overheen te komen, belangrijker is: Ben je in staat genoeg liefde en verzorging te bieden?
Zoals ik het lees, lijkt het of je je keuze al hebt gemaakt alleen zit je rationele deel je nog in de weg. Ik zou er dan toch voor gaan. MITS je dit kindje kunt bieden wat het nodig heeft. Zorg dat je zelf in balans bent en dat je je zaakjes op een rij hebt. Ga na welke mogelijkheden qua woning er zijn en of je eventueel zou kunnen gaan werken, is er oppas, etc. Kun je zorgen dat Kyan wat rustiger wordt en beter in zijn velletje zit? Das weer een hele zorg minder. En ff met de gyn overleggen lijkt me ook erg slim. Wat vindt je vriend/man hiervan? Staat hij erachter? Wil hij verhuizen of misschien meer gaan werken? Je hoeft het natuurlijk niet allemaal zelf te bedenken. Een beetje geven en nemen, want waarom zou jij bijvoorbeeld absoluut niet kunnen werken? Waarom moet je perse alles laten afhangen van deze woning of die eengezinswoning? Probeer creatief te zijn, dan is er denk ik al wat meer mogelijk.
Dat denk ik ook. Verder lees ik het woord 'twijfels' maar ook in koeienletters dat je zwanger wilt worden! Ik denk dat je dat heel graag wilt, maar hier de bevestiging zoekt.. en die praktische problemen zijn nu nog een 'excuus' om niet naar je wens te luisteren. Maar goed dat is mijn mening
Als ik jou was zou ik nog even wachten. Je vraagt je af of je de drukte aan kan. Als je zoon een jaar of 3 is dan is hij al heel wat zelfstandiger en heb je dus niet je handen ook nog es vol aan hem. Dan ben je zelf ook nog geen 30 en het valt dan best wel mee hoeveel leeftijdsverschil er tussen hen zit. Ik moet er zelf niet aan denken dat Jason volgend jaar 1 is en ik weer bijna zwanger ben.. Over je huisvesting, kunnen jullie niet kopen? Wij huren ook en ik weet hoe moeilijk het is een groter huis te krijgen. Ik neem aan de jullie een 3 kamer woning hebben aangezien je zoon een eigen kamer heeft..Wij hebben 2 kamers dus geen eigen kamer voor onze zoon, maar snap wel wat je bedoelt. Alles bij elkaar zou ik nog een jaar of 2 wachten misschien dat je situatie dan anders is en als je het dan nog steeds zeker weet zou ik er voor gaan. Maar je twijfelt ook heel erg,ookal zal je nooit een 100% krijgen heb je er iig wel heel goed over na gedacht.
Bedankt voor de adviezen. Stiekem weet ik ook wel dat ik het ''gewoon'' will. Maar idd wat mellocollie ook zei de rationele kant vertelt me andere dingen. Oh @melloncollie, zoals ik eerder vermelde kan ik dus niet werken dit ivm met een sociaal-psychisch probleem (wat overigens het moederschap niet in de weg staat alleen werken). En we willen dus verhuizen maar helaas moet je erg lang wachten voordat je een woning krijgt. kopen helaas geen optie want we hebben maar 1 salaris en daarvan kan ik wel ergens wonen maar dat is dan zo oud, en slechte wijk en te ver van hier vandaan dat dat geen optie is. Sowieso geen vast contract van hubbie. En qua creatief zijn; we willen dan ook onze slaapkamer splitsen in 2 kleine kamertjes alleen worden het dan kamertjes van 1,90 breed en maar 1,50 lang, erg klein dus maar voor de komende 6jaar even voldoende voor iig een bedje een een kastje voor kleding, de commode hebben we andere oplossing voor. Npgmaals bedakt voorzover en meer reacties altijd welkom, is handig voor mij omdat ik het natuurlijk van een hele andere kant, onze eigen kant bekijk en andere mensen uiteraard het plaatje van buitenaf zien en dus soms een betere kijk erop
Ik ben zwanger van de tweede en mijn dochtertje zal 18 maanden zijn. Jij ziet zelf het grootste probleem in de woonruimte..... ik zelf zie dat niet als een groot probleem. Ons flatje is 48 m2 (ja echt!!) Mijn dochtertje slaapt op haar eigen kamertje van waarschijnlijk ongeveer dezelfde maten waar jij het over hebt. Dat is echt niet erg hoor, groot genoeg voor zo'n klein smurfje. Tweede beebje komt bij ons op de slaapkamer. Het is allemaal passen en meten, maar het kan best. Ik zou eerder kijken naar andere dingen, kan je het financieel aan, ben je zelf alweer helemaal de oude na de moeilijke bevalling etc?
Wat betreft ruimte: dat lijkt me niet zo'n probleem. Mijn zoontje slaapt op een kamertje kleiner dan wat jij noemt (120 bij 190 ofzo), met een schuine wand. Maar ja, wat heeft hij nou nodig? Niets. Kijk, vanaf een jaar of vier-vijf zullen ze wel op hun eigen kamer willen spelen, dus dan moet je maar eens verder gaan kijken en zoeken naar een oplossing. Verder denk ik dat je je gevoel moet volgen. Ik wilde altijd wel kinderen, maar ineens was mijn gevoel zo sterk dat alle praktische overwegingen niet meer van belang waren. Ik was ook altijd bang dat er van alles mis zou gaan, of dat ik een kindje met een beperking zou krijgen. Toen me dat allemaal niet meer uitmaakte, wist ik dat de tijd rijp was. Ik wilde een kind, ongeacht hoe hij of zij zou zijn en welke eventuele problemen hij of zij zou kunnen hebben. Maar met een tweede is het sowieso wel anders denk ik. Ik heb dat zelf ook wel. Je zit met allemaal praktische problemen: ruimte, leeftijdsverschil, wordt het erg druk, moet ik weer een ks (herstelperiode), geld, hoe reageert de eerste... Dus ja, die twijfel houd je altijd wel een beetje waarschijnlijk. Ik was er eerst zeker van dat ik na een jaar wilde proberen voor een tweede (ook in verband met mijn contract - loopt af eind 2011), maar nu twijfel ik weer. Moeilijk, moeilijk. Soms moet je maar een knoop doorhakken en gewoon proberen. Nee heb je, ja kan je krijgen. En als het niet binnen een bepaalde tijd lukt, kan je nog van gedachten veranderen.