Hoi Meiden, Kennen jullie dat gevoel van twijfelen? Nou ik wel. Ik heb 10 jaar lang gegild dat ik geen kinderen wilde, en nu ben ik 28, getrouwd, financieel stabiel, huisje, honden en katten, en heb ik een man die dolgraag kinderen wil. En ben ik dus niet zo zeker meer of ik wel geen kinderen wil. Ik ben niet bang voor de veranderingen, maar ben zo aan het twijfelen over kinderen nemen. Vind ook alle babies leuk. Vind zwangere vrouwen erg interessant, en vorig jaar dachten ze dat ik zwanger was omdat ik bloedingen had, en was ik eigenlijk heel erg blij dat ik misschien zwanger kon zijn. En op dat gevoel vertrouw ik nu. Ik wilde weten of er nog meer meiden deze gevoelens hadden en nu daar anders over denken. Groetjes Wendy
ja, ik herken dat gevoel wel, alleen twijfel ik niet meer. ik heb altijd geroepen dat ik na mijn 30e geen kinderen meer wilde. mijn dochter is inmiddels 8 (en komt van een vorige vreselijk mislukte relatie) ik heb een jaar geleden de liefste man die ik me kon wensen ontmoet en je raad al... we willen heel graag een kindje.. nu duurt dit allemaal wat langer, maar ja je kunt zoiets natuurlijk niet plannen. nu heb ik soms zo'n gevoel over me van waarom heb ik dat nou altijd gezegd, en of het me daarom misschien nu niet meer gegund is...
ja hoor als je kijkt bij het topic, zeur zeur.... daar zie je mijn verhaal... Het is echter zo dat ik altijd geroepen heb dat ik vroeg kid wil... nu willen we het allebei maar op de een of andere manier houd ons verstand ons nog even tegen wij roepen steeds dat het niet gaat... bij ons gaat het dan over de finaciële kant... ik denk dat wij nog even een maand of 2 aanzien want daarna hebben we de hoogste rekenng gehad {tuin, oprit ed} en dan denk ik dat ik de pil weg gooid en ga ontpillen... en zwanger worden ach dat kan ook ff duren... Tja ik weet niet of jij dat ook hebt, maar ik heb gewoon rr=uzie in/met mezelf...
Ik ben er ook nog niet helemaal uit . Ik ben pas in april klaar met mijn opleiding... Op zich kan het wel tijdens mijn opleiding, al zullen ze daar op mijn werk niet echt blij mee zijn. Ik wil het wel, ik luister naar mijn gevoel. Mijn vriend denkt veel meer aan de toekomst en denkt goed na of het wel haalbaar is, banen en inkomsten enzo. Als ik naar mijn vriend luister weet ik gewoon dat hij gelijk heeft en verstandig is. Maar diep van binnen wil ik het liefst nu al beginnen, ook omdat ik weet dat het nog wel een hele lange tijd kan duren voordat het raak is. Maar voor hetzelfde geld ben ik de eerste maand al zwanger en dan zit ik met mijn opleiding... zucht....
Kissie, op zich begrijp ik wel wat je bedoelt, maar: als je je opleiding gedaan hebt, is er daarna misschien weer iets anders waardoor je denkt: nu even niet. Zo kan er altijd wat zijn. Kies wel voor je gevoel hoor! Als je toch het gevoel hebt dat je het nu beter niet kan doen, dan niet doen, anders wel!
Heel herkenbaar! Op het ene puntje van die man na. Die van mij weet het namelijk nog niet zo zeker. Ik ben 29 en heb de kriebels ook sinds enkele maanden. Tot toen was ik er echt van overtuigd dat ik geen kinderen wilde. Ik ben zelf erg verbaasd over mijn ontstane kinderwens, maar ben ook zeer benieuwd hoe mijn omgeving gaat reageren mocht ik zwanger zijn. Groetjes, Floor
Hoi floor, Ja, ik weet ook niet hoe mijn omgeving gaat reageren. Maar 5 vrienden weten dat ik zwanger probeer te raken. Maar gelukkig heb ik mijn man die heel erg positief is. groetjes wendy