Ik vind dat je het nogal opblaast, misschien ben jij zo of misschien komt het door de hormonen. Ik snap goed dat het een tegenvaller is als je je verheugd op een baby shower, maar deze niet krijgt. Ik had zelf ook best een baby shower gewild, maar deze heb ik ook nooit gehad (en ook niet om gevraagd). In jouw geval zou ik lekker met vriendinnen wat leuks gaan doen!
Het is je eerste zwangerschap en precies wat je zegt.. een hele nare tijd waar we nu in leven of leefde. Echo's gingen niet door, je moet nog steeds alleen naar de controles bij de verloskundige etc. Nee dat is voor niemand leuk, maar zeker niet bij je eerste zwangerschap. Wat hierboven wordt gezegd ben ik het mee eens. Een babyshower is het leukst als je het krijgt, het is een leuke verrassing. Misschien had je beter zelf 6 vriendinnen uit kunnen kiezen en daar een dagje iets mee kunnen doen. Dan heb je het in eigen hand en plan je het lekker zoals jij het zelf wilt. Voor de rest zou ik er niet te veel toestand van maken. Laat het varen en focus je op de baby, geniet van de kleine meid en alles wat nog gaat komen. Het gaat tenslotte om je baby.
Wauw wat een heftige reacties. Poeh, meid ik snap best dat je teleurgesteld bent. Dit klinkt als niet een bepaald rooskleurige zwangerschap en dat is wat onze cultuur ons wel verteld dat we moeten hebben. Daarnaast zit je middenin de corona-perikelen en als dit je enige zwangerschap is, is het niet zoals je het graag zou willen. Ik zou even wat afstand nemen van je familie als dat voor jou nu negatieve energie met zich meebrengt. En met 5 leuke vriendinnen een appgroepje startten en daar een leuke date mee afspreken. Je bezig houden met positieve zaken. Succes
Haha verwend nest Ik zou helemaal niks voor je regelen en dan zoek je het maar uit met je diva gedrag
En dit is de reden dat ik juist heb gezegd geen babyshower te willen en dus zelf een "feestje" organiseer. Dat gejank van al die vrouwen bij elkaar... Ik pas! Nee hoor wij hebben een zondag met 4 of 5 tijdsvakken en iedereen kan aangeven wanneer ze willen komen. En ik sta erop dat ook gewoon de mannen komen. Ik hou van mijn vriendinnen maar ook van mijn vrienden. Familie zie ik vaak genoeg ik hoef mij moeder en schoonmoeder niet tussen mijn vriendinnen te hebben. Maar als ik eerlijk ben had je t beter ook zelf kunnen regelen. Wat een eisen pakket en gemopper. Als t allemaal al zo stroef ging dan had je toch zelf de touwtjes in handen kunnen nemen ?
Kan het misschien zo zijn dat je vader eigenlijk niet durfde te zeggen wat hij dacht? Want je komt best emotioneel over, wat uiteraard gewoon mag, en als je vader dan zou zeggen wat hij werkelijk dacht, zou het hek van de dam geweest zijn. Ik begrijp ook niet zo goed, waarom je zegt als je zus zegt dat ze het toch gaat regelen, jij dan weer zegt dat je er over na moet denken en het moet laten bezinken. Ik kán me voorstellen dat je zus dan denkt; ‘nou is het wéér niet goed’ Kijk, ik snap wel heel goed dat je een babyshower leuk vind en graag wil hebben. Ik had dat ook maar als het niet gebeurd was, had ik het ook niet zelf geregeld. Misschien makkelijk lullen achteraf, omdat ik hem wél kreeg, maar het ‘hoort’ ook een verrassing te zijn toch? Het gedeelte van zelf in de hand willen houden snap ik. Dat geldt voor mij ook met bepaalde zaken maar een babyshower gaat een stapje te ver voor mij. Rest mij niets anders meer te zeggen dat ik echt hoop dat je nog geniet van je laatste weken van je zwangerschap. Ook die momenten komen niet meer terug, aangezien jullie ws het bij één kindje houden. Maar weet je? Dat riep ik ook altijd en mijn man heeft me op een gegeven moment bijna over moeten halen voor een 2e maar Luc is nu toch echt alweer bijna 2 Niet dat je nu een 2e moet krijgen voor een babyshower maar je weet nooit hoe het loopt en 2 kinderen is echt geen groot gezin Ik ga je niet zeggen dat je verwend bent, een klein kind, of zelfs dat ik het begrijp dat het nu niet geregeld wordt, maar probeer ook een beetje de andere kant te begrijpen want ik ben bang dat ‘de rest’ denkt; ‘laat maar: als het zo moet’ Wat betreft je schoonmoeder, zelf vind ik het niet heel handig van je moeder als ze precies alle ins en outs weet mbt jullie relatie maar is het nou echt nodig om hier zo’n stampij over te maken? Misschien wel, maar als jij al zegt dat je moeder simpel is, ja dan wordt het lastig. En de laatste; je kunt andere mensen niet veranderen maar wél jezelf
Tip: toch gaan voor een tweede. De illusie loslaten dat je met familie een vriendschappelijke band moet hebben. Je verwachtingen waaraan je (schoon)familie volgens jou moet voldoen, kunnen zij niet waarmaken. Laat dat los en je zult zien dat je best een leuke fam hebt! Als het zover is dat je nog een keer zwanger bent, je beste vriendin in vertrouwen nemen en vragen of zij de eer op zich wil nemen om een babyshower te organiseren. voor nu: geniet van je laatste loodjes, kruip in je eigen heerlijke bubble, zorg ervoor dat je even minimaal contact hebt met je familie (ff afkoelen) en richt je op de komst van het mooiste wonder dat er bestaat! Dan zul je zien dat zo’n babyshower zo belangrijk nog niet is
haha het niet hebben gehad van een babyshower is toch echt geen reden om daarom maar aan een tweede te beginnen?
Nou ja, #doeeenslief. Je reageert zo n.a.v. 1 lap tekst. Waarschijnlijk zullen haar hormonen een grote rol spelen in dit verhaal. Uit ervaring weet ik dat die hormonen killing zijn.
Ach altijd dat hormonen verhaal zo makkelijk om het daar op te gooien En dan kan je altijd nog wel reëel blijven is het niet op het moment zelf dan een paar dagen later Ze wil het op haar manier dan moet ze het lekker zelf regelen en niet zielig doen dat niemand het wil regelen Waarschijnlijk kent je zus je goed genoeg dat ze geen zin had om zich eraan te wagen toch gedaan en kijk het eind resultaat
Niet iedereen heeft last van hormonen die echt weleens de overhand kunnen hebben. En ja, het is makkelijk om het daar op te gooien. Ik probeer niet meteen te oordelen aan de hand van 1 lap tekst. Je weet niet of er nog meer speelt, je weet niet hoe TS verder is in haar dagelijks leven. Misschien is ze sowieso iemand die graag de touwtjes in handen heeft. Ze had nu bepaalde verwachtingen en is door samenloop van omstandigheden gewoon erg teleurgesteld. Ik ben het er wel mee eens dat ze toch haar vriendinnen had kunnen appen, met enigzins een beetje uitleg en haar gevoel hierover en dat TS zelf iets had kunnen ondernemen. Maar om nu zo te oordelen en haar meteen een diva te noemen.
Niet het missen van een babyshower. Maar misschien ts, je bent er nu achter dat zwanger zijn heel anders is dan je vooraf dacht, dat je omgeving anders reageert dan je had gehoopt, kom je ook tot het besluit dat je vooraf niet altijd kunt weten of je 't bij 1 kind laat. De tweede keer zwanger zijn vond ik een hele fijne ervaring omdat ik voorbereid was. Een minder romantisch, meer realistisch beeld had. En dat je kind een broer of zus heeft. Ze zal er vast om gaan vragen. En misschien maak je het dan toch allemaal nog eens mee, zonder al die teleurstellingen. Wb een babyshower: ik kan me er niet in inleven omdat ik er een hekel aan heb. Voor mezelf, maar ook bij een ander haha! Fijne zwangerschap verder! Ik wens je toe dat je er nog even van kan genieten en dat er achteraf vooral veel mooie herinneringen zijn. Daar kun je nu nog werk van maken.
Dat broer en zus hebben is exact de reden dat mij over de streep trok voor een 2e. Ies had dan wel een stiefbroer en stiefzus maar daar ben ik niet helemaal zeker van of die contact met haar houden als mijn man en ik er niet meer zijn. Zeker ook omdat de ex van mijn man niet zo dol is op zijn ‘tweede leg’ om het maar zachtjes uit te drukken. Ik wou eigenlijk ook één kind, maar wie ben ik om dat voor haar te bepalen? En dat vind ik eigenlijk van @Zonnetje8885 ook. Want hoe je het ook wendt of keert, 2 is echt geen groot gezin. Daarbij vind ik het ook altijd een beetje sneu als je ‘maar’ 1 kind hebt. Even los van het feit of dat lukt of niet om het te krijgen. In mijn omgeving vind ik de kinderen die enig kind zijn ook vrij ehhh apart. Maar dat ligt bij mij hoor en ik baseer mijn mening hierop mbt hoe ik zie hoe de ouders met dat enige kind omgaan. Dit gaat uiteraard niet op in alle gevallen want ik zie het ook vaak goed gaan. In mijn ogen dan hè. Het blijft mijn mening dus geen waarheid. En het hebben van een broer of zus biedt geen garantie voor een goede relatie.
Overigens zitten alle Posts van anderen al op pagina 4 en heeft TS alleen nog maar op pagina 1 voor het laatst gereageerd Ben benieuwd of we nog een update krijgen en is het geen TS die niet te horen krijgt wat ze wil horen en reageert gewoon niet meer
Mijn glazen bol zegt mij dat we niets meer van TO horen. Na al die eenduidige reacties zal er wel een slotje opmoeten...
Ik ken een aantal gezinnen met 1 kind. Allemaal normale leuke gezinnen met normale leuke kinderen. Bij al deze bekenden is het geen keus, maar een verdrietig verloop van omstandigheden. Ik weet van de moeders dat hun kind regelmatig vraagt om een broertje of zusje. Heel pijnlijk. Voor zowel de ouders als het kind. Ik vind twee kinderen ook geen groot gezin, maar zeker wel meer geregel dan één kind hoor
Ik waardeer jouw posts altijd erg op het forum. Maar mijn kind is echt niet sneu hoor. Weet je hoe kwetsend dat klinkt? Wij hebben gewoon geen wens voor een tweede. Dat mag, net zoals anderen een tweede willen voor het andere kind.
Hier wil dochter ook wel een zusje. Voor ons een net zo'n pijnlijke vraag. Want wij willen geen tweede, maar je wil wel dat je kind gelukkig is zeg maar. Dan voel ik me weleens schuldig.
Nee dat kan uiteraard. En ik zeg ook niet dat ik jóúw kind sneu vind. Ik zeg ook niet álle enige kinderen. Ik leg het in het onderste gedeelte ook uit. Ik vínd dat omdat ik gekleurd ben denk ik door de mensen die ik ken en die ‘maar’ één kind hebben. Daarnaast is het mijn mening, niet een stelling van: ‘alle kinderen die geen broertje of zusje hebben zijn bij voorbaat al sneu’ Ik leg het ook juist uit hoe ik dat vind en wat mijn redenen hiervoor zijn, omdat ik weet dat het kwetsend kan overkomen. Ik schreef het ook niet om het te generaliseren. En nu, omdat jij er een stelling van maakt en het je persoonlijk aantrekt en generaliseert, kan het kwetsend opgevat worden. Omdat jij het op jouw persoon (en die van je man) gaat betrekken. Als ik nou had gezegd: ‘alle kinderen die enig kind zijn, zijn echt heel erg sneu’, ja dan had het geklopt dat ik ook jouw kind bedoelde. Maar nu is het gebaseerd op mijn ervaringen van de mensen die ik om me heen zie en ken. En heel misschien, als jij de mensen die ik ken ook kende, zou je het nog met me eens zijn ook. Dus nogmaals; ik ga het juist uitleggen omdát ik niet iemand persoonlijk wil kwetsen of ga generaliseren waardoor jij denkt dat ik jouw kind sneu vind.
Mag ik vragen waarom jullie geen tweede kindje willen? Ik was daar eerst ook heel stellig in, maar na een tijdje begon het toch weer te kriebelen. Je hoeft geen antwoord te geven hoor.