hoi allemaal, mijn dochter is toen ze bijna 1 was geduwd/getrapt en strak omhelst door een ander kindje van een paar jaar ouder. we toen op een verjaardag en zij was rustig aan het spele totdat dat drukke kind eraan kwam. ik heb me dochter toen getroost maar bleef steeds wel een beetje jengelen. nu merk ik de laatste tijd dat ze zo bang is voor bepaalde kinderen(ze loopt dan weg of gaat bij mij staan), ze is zelf ook een meisje die heel zacht is(pakt niks af van andere kindjes en als ze iets van haar af pakken laat ze het toe zonder terug te trekken) heel zielig is dit. nu vanmiddag kwam dat zelfde kindje weer bij haar in de buurt(weer trekken aan haar en onbenullig hard schreeuwen). begint mijn dochter weer erg hard te huilen en trillen. ik heb haar getroost en bij mij op schoot gezet. ze krooop helemaal tegen me aan. ik vind dit zo zielig. wat moet ik hier nu mee??/ is het een periode? of blijft ze hier last van houden. ik vermijt ook steeds dat ze bij haar in de buurt komt maar dat is niet altijd makkelijk want het is een goede bekende. mijn hart breekt steeds als dit gebeurt. help!!!
wat zielig voorje meisje , kan het ook begrijpen hoe je je moet voelen als moeder en je kindje zo bang ziet zijn wat je wel kan doen is praten ,...ik denk dat je de 2de x dat ze zo ging huilen bij dat zelfde meisje het aan kon kaarten dat het drukke meisje erbij stond en die is ouder en dan had kunnen zeggen , me dochter is heel bang als je zo druk doet en dat vind ze niet fijn en elkaar een knuffel laten geven ...dan weet dat drukke kind ook meteen dat ze dat niet meer moet doen en krijgt je dochter meer zelfvertrouwen weer mischien ....
bedankt voor je reactie maar dat heeft geen zin bij dat kind. die luistert niet en gaat gewoon door. als je haar weg trekt houd ze gewoon vast.
mijn neefje en nichtje zijn ook nogal onstuimig in knuffelen en aanpakken van andere kinderen, mijn dochter moet daar niets van hebben eb gelukkig zijn mijn broer en schoonzus er altijd snel bij om onze dochter te bevrijden uit de lief bedoelde maar harde greep van een van hun kinderen, daarbij leggen ze keer op keer weer uit dat mijn dochter alleen van zacht knuffelen houdt en ze dus voorzichtig moeten doen, en dat begint te werken, de aanhouder wint om het zo maar te zeggen, daarbij vertel ik mijn dochter dat ze het moet zeggen als het haar te hard gaat en ze roept nu dan ook"ZACHTJES KNUFFELEN GERAAAAAG"als ze te strak beet gegrepen wordt. of ze zorgt er zelf heel slim voor dat het bij een kus blijft. misschien kun je het meisje voor zijn als ze er aan komt en haar even zacht tegen houden voor ze je dochter "grijpt"en haar uitleggen dat ze zachtjes moet doen en haar er bij helpen. ik weet zeker dat als je het een paar keer voor kunt zijn ze het best kan leren. succes er mee...
ook 'dat drukke kind' moet het leren. Mijn zoon is altijd 'dat drukke kind' namelijk. En het valt mij zooooo op dat de drukke kinderen altijd de schuld krijgen. Het is helemaal niet raar als kinderen enthousiast doen. Misschien reageert je dochtertje wel gewoon te hysterisch? En elke keer als jij daar zelf ook zo heftig op reageert, voedt je dat alleen maar en zal ze de volgende keer nog hysterischer doen, want mama reageert toch wel! Je mag en kan heus echt wel zeggen dat ze zachtjes moeten doen met je dochtertje. Maar je kan ook tegen je dochterje zeggen dat het niet eng is. Snap je wat ik bedoel? 'Dat drukke kind' is namelijk echt niet altijd de boosdoener! Negen van de tien keer is een kind wat angstig of hysterisch is, zo gemaakt door de opvoeders.
Ik vind dit ook altijd moeilijk. Wij hebben de kinderen in eerste instantie altijd aangeleerd dat ze niks mochten afpakken, niet slaan/duwen/hard knuffelen oid. Ze ging echt heel zachtjes met elkaar om. Maar dat werkte niet zo goed met andere kinderen. Veel kinderen zijn alleen gewend om met volwassenen te knuffelen en te stoeien en hebben geen concurrentie voor speelgoed dus zijn overtuigd dat alles van hunzelf is. En die knuffelen dus hard en pakken speeltjes af. Mijn kindjes wisten zich heel lang daar helemaal geen raad mee. Vooral Melisa is een zacht poppetje en zij rende ook hard weg en begon te huilen. Dus heb ik mijn aanpak toch iets aangepast. Het is goed voor de kinderen om te leren om van zich af te bijten. Liever verbaal natuurlijk, maar als iemand iets afpakt mogen ze van mij nu zelf terug gaan pakken of terugvragen. Ze mogen nog steeds niet hardhandig zijn, en helemaal niet tegen kleinere kindjes. Maar Melisa weet nu bijv. heel hard NEE te roepen als haar iets afgepakt wordt. Of trekt het speeltje gewoon terug. Ze is nog steeds klein en fijn, maar staat wel haar mannetje. En zij weet dat ze fysiek niet de sterkste is, daarom pakt ze haar speeltje terug en rent dan hard weg . Als ze elke keer huilend bij mij kwam, ging ik naast haar op de grond knielen en zei ik, dat ze het speeltje zelf terug moest vragen. Of dat ze moest zeggen 'niet doen' als iemand haar te hard vastpakte. Ik loste het niet meer voor haar op, en ging haar niet troosten alsof er iets heel groots aan de hand is. Want ik vind ook dat je de angst daarmee alleen versterkt. Er zullen altijd grotere en wildere kinderen komen, en op de creshe of school moeten ze zich ook alleen redden.
@Adi...dat is ook een beetje wat ik bedoel hoor. Het komt er misschien een beetje ongenuanceerd uit, maar dat komt dus echt doordat Finn hier in de buurt de enige is die zo doet. De rest is allemaal al bang voor een vlieg! (serieus...ik heb ze weg zien rennen!) Ik weet wel zeker dat het ook een deel door de houding van de ouders komt. Zoals jij omschrijft, je pakt het nu anders aan en dan gaat het ook anders. En tuurlijk leren wij Finn dat hij niet mag slaan en gillen e.d. Maar dan nog is hij aanweziger dan andere! Het is bij hem ook al een paar keer voorgekomen dat zo'n lief schattig bang kindje hem stiekem kneep, hij een duw terug gaf waarbij hij 'wegwezen!' zei (zeg ik altijd tegen de hond...wat een spiegel!), het lieve schattige bange kindje ging janken, en 'dat drukke kind' Finn krijgt de schuld.
Aaron had een vriendje dat een paar maanden ouder was en ook ontzettend onstuimig. Aaron daarentegen was meer op de achtergrond. Nog steeds is hij meer van het observeren en laat zich heel veel gevallen door andere kinderen. Maar door de aanpak zoals Adi al beschreef, is hij al iets mondiger geworden en is hij minder snel overrompeld door andere kinderen. Sterker nog: ik heb zelfs gezien dat hij een ander kindje wel even ging vertellen wat hij moest doen . Nog steeds is hij niet druk en dat is gewoon zijn karakter, maar hij moet wel leren om voor zichzelf op te komen. Misschien kun je daar aan werken met je dochter? Gaat ze ook naar een KDV of PSZ of iets dergelijks? Ik heb gemerkt dat dat veel gedaan heeft voor Aaron om wat minder "bang" en onzeker te zijn ten opzichte van andere kinderen.
Sarah wat herkenbaar! Hier ook een druk, enthousiast jongetje (ik vind sowieso het verschil jongen/meisje groot hierin) die heel direct is...
Gelukkig is het herkenbaar! Er wordt hier in de omgeving soms zo raar op hem gereageerd! Er is zelfs aan me gevraagd of hij een afwijking heeft! Serieus! Ik heb liever een kind als Finn, dan een kindje wat apathisch voor zich uit zit te kijken en niets durft! Maar dat geheel offtopic! Sorry! Haha!
Ligt echt niet aan de sexe hoor! Ik heb een erg enthausiaste dame hier die op iedereen en alles af stapt. En sommige kindjes echt enorm overdondert (ook ooit door ze ineens te knuffelen omdat ze zo lief zijn....of ze te aaien oid ) Maar soms ineens heel rustig en afkijkent is. @Mamalies: het kindje wat zo druk is zeggen dat het wat rustiger/zachter moet doen met jou dochter is NIET alleen om dat kind bij te brengen dat t ietsje anders met je dochter om moet gaan. Zo leer jij je dochter meteen dat er niks mis is met haar en zij er ook mag zijn EN er rekening met haar gehouden moet worden. Ze leert dat ze niet weg hoeft te duiken als dat kind er weer is want mama let wel op en spreekt de ander er op aan. Daarnaast is het heel goed om jou dochter weerbaarder te maken tegenover dit soort draaikolkjes! Vertel haar een aantal woorden en zinnen die ze eruit kan gooien als het niet goed gaat. Zo heb ik bvb Wendy meteen geleerd om die 2 grote tieners hier op hun nummer te zetten als ze iets deden wat zij niet leuk vond (te wild...nouja dat kan niet echt mer haar maar dat ze bvb op een manier speelde die zij echt niet leuk vond...haar speelgoed achter hielden oid) Jij geeft haar hiermee handvaten om een beetje controle over de situatie te krijgen/houden. Ze weet wat ze er aan kan doen/hoe te handelen en dat geeft al meteen meer zelfvertrouwen. EN ze weet daarnaast dat mocht het mis gaan jij achter haar staat en haar dan helpt. Maar tegelijk dat ze het eerst zelf moet proberen. Neem maar aan van een stil bang kind als ik dat dit ENORM zal helpen! (ik zou dan ook serieus willen dat mijn moeder dit zo gedaan had bij mij vroeger....nu heb ik het na jaaaaaren pas geleerd)