Hier ook een alleenstaande mama! Ik denk dat je het zoals je het nu aan gaat/wilt pakken harstikke goed is! Hier wel een verwekker die mijn zoontje erkend heeft... Maar daar heb ik nu toch spijt van! Eerst was ik blij, omdat het nu vast is gelegd, dat hij toch echt de vader is van mijn zoontje... (Dit vind ik voor hem wel belangrijk iets) Hij heeft geen gezag verder of wat ook en betaald ook nie een cent... Ook wij doen het met z'n tweetjes... En ik heb een WAjong uitkering (ben 100% afgekeurd wegens zware migraine aanvallen en een angststoornis) Dus makkelijk is anders wat... Je eigen achternaam zou ik zekerss voor kiezen.. Eigenlijk ben ik het met iedereen die hier al heeft gereageerd het harstikke eens! Kies voor jezelf en je zoontje (hihi, leuk dat je het al weet) En neem je rust, Hier een echt k*t zwangerschap gehad, door alle stress met die vent... Ik had het uitgemaakt -omdat ik zijn leugens nie meer aankon, en TE veel pogingen had gedaan om het toch te laten werken- En toen kwam ik er achter dat k al 6 wk zwanger was... Hij heeft me de hele zwangerschap verziekt... En daarna nog veel meer.. Ik voel me nog altijd zooo schuldig naar mijn ventje toe dat hij zo'n vader heeft! Hij verdiend het allerbeste en nix zou mooier zijn als een stabiel gezinnetje vormen, zoals je zelf ook heel mooi verwoordde, maar hier zit dat er dus ook nie in! Na de bevalling kwam hij de 1e keer na 7 wk(!!) de 2e x na 4 mnd... Een maand later ben ik eeng esprek met hem aangegaan, dat m'n ventje bijna een half jaar was en nie eens zijn vader kende... Hoe belachelijk dat wel nie was en dat hij eens wat verantwoordelijkheid moest gaan tonen (hier dus ook 1 die maar pogings bleef doen, maar je gaat er echt zelf aan onderdoor meid, dus doe het niet!! Negeer je eigen grenzen niet!!!) Hij is toen een klein maandje wekelijks geweest.. Toen was hij er stellig van dat ik een relatie had (Wat helemaal nie waar is) en heeft hij nix meer laten horen, dus die paar x dat hij is geweest ging het hem waarschijnlijk nie eens om zijn zoontje!! Dus hier nu al een dik half jaar geen contact meer... Heb ook alles opgeschreven (data van contact en smsjes etc) Je weet nooit of het nog van pas komt! En juist door die dingen op te schrijven, merkte ik ook dat ik het nie meer "op hoefde te slaan" en zo mijn hoofd leger kon maken.. Dus misschien helpt jou dat ook? Volgens mij heb je ondertussen ook verlof? Ik reageer geloof ik best wel laat op dit topic, haha! Probeer er lekker van te genieten meid! Even nog jezelf verwennen en doen waar jij zin in hebt!! Het is nie makkelijk om alleenstaande mama te zijn, maar weet zeker dat je steun om je heen hebt!! En natuurlijk is hier altijd het forum ook nog! (ik heb er zelf zoooo veel steun aan) Dikke knuffel en hou je taai!! Jij komt er wel! Je overweegt alles goed! Denkt vooral in het belang van je kindje! Weet nu al dat je een super mama zal zijn!! Liefs