Daar ben ik ook weer, opnieuw alleenstaande moeder De vader van mijn kinderen en ik hebben het de laatste maanden opnieuw geprobeerd, rustig aan begonnen en uiteindelijk zelfs plannen om hem weer opnieuw hier in te schrijven en we zouden over 2 weken samen op vakantie gaan.... Tot hij opnieuw bedacht niet zonder wiet, drank en leugens te kunnen. Voor de 2e keer zie ik mijn zoontje verdriet hebben en voor de 2e keer moet ik weer wennen alleen te zijn. En destijds had ik nog een klein beetje hoop dat hij zou stoppen en het ooit in de verre toekomst nog goed zou komen. Dit beeld is nu echt helemaal kapot. Ik wil niet met iemand samenleven die na 3 maanden al weer een terugval krijgt en dan ook meteen helemaal doorgaat en alles weer liegt. Ik wil niet de rest van mijn leven iemand in de gaten moeten houden. Ja mijn kinderen, maar geen vriend meer voor mij., Ergens voelde ik het laatste weken wel aan achteraf, maar ja, je kan je toch niet voorstellen dat iemand zijn gezin voor de 2e keer op het spel zet. Alles leek goed te gaan, hij was eigenlijk alleen maar hier, ging nergens meer naar toe en kreeg ook hulp van de verslavingszorg. Die vonden het zo goed gaan dat hij maar 1x per maand hoefde te gaan. Zijn échte problemen is volgens mij weinig mee gedaan. Ja er is ADD vastgesteld en daar werden in principe medicijnen voor voorgesteld, maar dat wilde hij liever niet en dat was ook prima. (hij wil nu opeens wel medicijnen begon ie over, maar ja, beetje te laat) Nou ja, ik heb het de laatste 3 maanden van de zwangerschap en de eerste 4 na de geboorte ook helemaal alleen gedaan, Kenji is een vrolijke, supermakkelijke baby en Jayro een hele lieve, makkelijke peuter dus het komt echt wel weer goed! Enige waar ik me rot om voel is mijn zoontje die er duidelijk last van heeft. En het gezeur van mijn ex want die heeft nog geen slaapplek. En ook geen werk op dit moment dus dat wordt nog lastig om iets te vinden. En hij wil de kinderen elke dag zien, alsof hij daar recht op heeft, maar ik werk ook 3-4 dagen per week en ik wil gewoon rust! Voor mezelf en de kinderen. Ik ga het wel langzaam afbouwen voor mijn zoontje. Hij mag nu om de dag langskomen, maar dit wil ik terugbrengen naar 2x per week. Zo deed ik het destijds ook en dat ging goed. En de vakantie die ik geboekt heb he.. We zouden de eerste week van oktober met zn 4-en een midweekje in een vakantiehuisje gaan slapen. Met een indoor-speeltuin en groot zwembad. Ik ben van plan gewoon lekker alleen te gaan met de kinderen, maar toen kwam mijn moeder met de opmerking "hoe wil je dan gaan zwemmen met die 2 kinderen?" Uhhhh oh ja.. dat is dus al bijna niet te doen. Kenji in de babyfloat, maar Jayro vindt het nog best spannend in het water en moet ik dus ook goed vasthouden... Iemand ervaring hier mee? Of sowieso ervaringen met alleen op vakantie met 2 kleine kinderen? Ik heb wel een kinderbungalow geboekt, dat scheelt al iets denk ik.
Wat een nare situatie zeg. Hoop dat het snel allemaal geregeld is en jullie snel wat rust vinden in jullie leven. Alvast heel veel sterkte. Het zal je vast wel lukken. Enne helaas heeft hij (als hij de kinderen heeft erkend), wel gewoon "recht" op bezoekrecht en eigenlijk net zoveel als de moeder. Dat het misschien niet goed/eerlijk is, is weer een andere kwestie. Ik zou je adviseren een ouderschapsplan op te stellen. Dan is er genoeg duidelijkheid voor jullie, maar ook de kids later. Ik heb zelf geen ervaring met 2 kids zwemmen, dat komt nog, maar kan je niet iemand anders meenemen op vakantie? Je moeder of een vriendin? Dan kunnen jullie er wel eff uit en genieten van de vakantie. Alleen op vakantrie gaan met je kids moet wel gewoon lukken, het is denk ik alleen heel erg passen en meten.
De kinderen zijn door hem erkend, maar we regelen alles zelf. Dit is toen ook zo gegaan en hij doet misschien soms moeilijk, maar hij legt zich altijd wel meer bij mijn regels zeg maar. We hebben ook geen gezag vastgelegd. En hij heeft geen werk, geen woning, verschillende psychische problemen vastgesteld, hij heeft een strafblad en hij blowt weer dagelijks, ik denk dus dat als we het officieel zouden doen hij alsnog weinig recht van spreken heeft. Maar goed, dat is ook helemaal niet ter zake. En iemand mee op vakantie zie ik niet zo zitten, ik ben sowieso erg zelfstandig en heb niet echt iemand in de directe omgeving die ik daar voor zou vragen. De oppas bood het wel al aan, dat lijkt me erg leuk, daar zou ik me prima mee vermaken, maar dan weet ik zeker dat mijn moeder boos wordt dat ik haar niet mee wilt En mn moeder mee is écht geen optie.
hey hey, Jeetje zeg... heb vorige keer je hele topic gevolgt, toen je nog zwanger was van je jongste en hij je alleen liet zitten. Was zo blij voor je dat jullie het opnieuw gingen proberen en wat een klote nieuws nu dat het niet is gelukt. Als ik het zo lees allemaal ben je beter af alleen met de kids, maar dat weet je zelf ook gelukkig. Vakantie met kids...ik durf het zelf niet aan. Idd om dezelfde redenen die jij noemt. Als ik naar ballorig ga neem ik al iemand mee ter versterking want ik heb 2 losgeslagen projectielen en maar 1 paar handjes. Ik zou zo met je meegaan haha lijkt me gezellig. Maar dan hebben we hetzelfde probleem..4 kids en 2 paar handjes haha. Ik kan je geen tips geven helaas..hoop dat je eruit komt. Kom je ook gezellig meekletsen bij t alleenstaande moeders kletsen hier verder topic? liefs
jeetje wat naar zeg allemaal sterkte ermee betreft zwemmen / alleen op vakantie: ook niet echt ervaring mee. misschien toch gewoon je oppas meenemen ? of anders in peuterbadje blijven met de 2 kids (neem aan dat die er is) ... toch wat veiliger en over het algemeen zitten daar dan misschien wat meer ouders die - als er echt ineens wat zou gebeuren - je direct even aan kan schieten.
Pff nu komt er nog eens bij dat ik vanaf maandag niets meer van hem heb gehoord. Hij zou gister langskomen voor de kinderen, maar geen idee waar hij is. Zijn telefoon staat uit... Hij zal bij zijn broertje zitten, nou dan zitten ze zich samen waarschijnlijk samen kapot te blowen. Maar voor mn oudste is dit helemaal onduidelijk, als hij vraagt wanneer papa komt kan ik niet echt duidelijk iets zeggen. Net als dat ie gister snel langs brijder zou gaan voor een oplossing voor zichzelf. Weer leuke praatjes allemaal, maar ondertussen laat ie zn kinderen gewoon keihard stikken.. Ja of hij heeft zichzelf nu écht iets aan gedaan, daar dreigde hij wel vaker mee.. maar dan is het niet mijn schuld, laat ik die gedachte maar proberen vast te houden.
Even een update, hij zit bij zn broertje, komt morgen weer naar deze stad en morgenavond even bij de kinderen kijken. Ik ben een beetje aan het rouwen ofzo denk ik, echt in mijn hoofd afscheid aan het nemen van het ideale gezinnetje. Dat bestaat nu echt niet meer. Mijn sollicitatie ging flink kl*te, ik heb normaal mijn antwoorden wel snel klaar, maar ik kon me niet concentreren en kon gewoon geen goede antwoorden bedenken. Pffffff.. nou ja, misschien was die baan ook even te heftig geweest voorlopig. Zou hem supergraag willen en het zou mij juist weer kracht geven.. maar ik moet toch iets verzinnen Ff een klein dipje, maar komt zeker weten snel goed.
Herkenbaar dat gevoel van t ideaalplaatje... ik heb er nu soms nog "" last" van hoor. En ik ben bijna 2jr alleen nu.. Denk niet dat t slijt, ja pas als er een nieuwe lieve man in je leven komt. Je doet t hartstikke goed en er komt wel een nieuwe sollicitatie. Dikke knuffel!