Hallo allemaal. Bah wat een nare dag is het toch vandaag. Ik kom uit mijn werk en ga naar de oppas toe en daar werd mij verteld dat onze buurvrouw van verderop is overleden. Ik ben er gewoon naar van. Het schijnt dat ze gisteren al niet lekker was en ze hebben haar op de wc gevonden. Hart stilstand ze hebben het hart nog te kloppen gekregen maar vanmorgen hebben ze besloten om de stekker eruit te halen. Anders zou ze nooit zelfstandig kunnen ademen ed. Ik voel me zo naar ze heeft tijdens de carnaval het pakje voor mijn middelste zoon gemaakt. Ze was pas 51 jaar oud. Ik voel me zo rot,wat is het leven toch oneerlijk. Nu wilde ik graag iets doen,heel goed ken ik er niet maar ze was ook lid van onze buurtverenging en ik maakte regelmatig een praatje met haar. Hebben julie een idee wat ik kan doen? Ze laat 2 kinderen en man achter. Ik zat zo wie zo al te denken aan een mooi kaartje aan haar gezin zodat ze weten dat we aan hen denken.
oeh dat is echt naar! mischien zou je hun een keer een pan eten kunnen brengen? ik weet dat dit vaak op prijs word gesteld.(in overleg natuurlijk) verder er gewoon voor ze zijn
Dat hebben ze bij mijn moeder vorig jaar ook gedaan, was een mooi bloemstuk en het liet ons weten dat ze toch aan haar en aan ons dachten.
Ik denk dat geld ophalen zo wie zo al gebeurt via onze buurtvereniging. Ze was een geliefde vrouw en kende vele mensen.
Wat ontzettend naar! En nog zo jong Ik zou een mooie kaart geven met een persoonlijke tekst erop. Sterkte
Vreselijk hé! Weet precies hoe je je voelt... 3 jaar geleden (in ons oude huis) is onze buurvrouw ook overleden. Nog maar 45 jaar...haar dochter van 13 had haar gevonden. Overleden aan een hartaanval.
Dat zijn nare dingen. Veel sterkte ermee. Ik zou gewoon een kaartje sturen met een persoonlijke tekst erop. Ik heb kaartjes ook heel erg gewaardeerd met het overlijden van onze dochter. Of een bloemetje laten bezorgen/ brengen bij haar man en kinderen.
wij vonden het inderdaad prettig om en kaartje van de mensen uit de straat te krijgen. en je kan ze ook gewoon aanspreken, ik vond het vreselijk om alleen maar meewarig aangekeken te worden of dat mensen letterlijk achter de bosjes of stellingen in de winkel wegdoken als ze me aan zagen komen.je hoeft niet eens iets zinvols te zeggen, maar gewoon het feit dat je de de moeite neemt om iemand aan te spreken is al zo'n warm gebaar.