Bedankt voor de lieve woorden. Ik voel me vandaag al stukken beter, heb niet meer zo'n naar gevoel van binnen. Ben eigenlijk heel erg rustig. Gisteravond was ie om 22uur thuis en hebben we eigenlijk heel normaal tegen elkaar gedaan. Ik had wel de neiging om erover te beginnen, maar aan de andere kant zie ik ook aan hem dat ie tentamen stress heeft. Dus ik laat hem en zie wat er gebeuren gaat. Denk dat het ook niet echt een slim idee is, om nu een gesprek aan te gaan terwijl hij ook al die stress heeft. Hij is in een tentamen periode al ontzettend prikkelbaar dus dat zou alleen ten nadele werken. Het is wel moeilijk, wil het liefst zekerheid...
soms kun je nog zo veel van elkaar houden, maar toch niet met elkaar samen kunnen leven... De examenstress zal best een rol spelen maar als je vaak dezelfde eindeloze discussies hebt over hetzelfde probleem, zal dit toch inhouden dat jullie het daar nooit over eens worden en dat dit tussen jullie in kan komen staan, of al staat. ik snap dat je er niet aan moet denken om zonder hem te leven, en dat je er alles voor wilt doen maar het moet natuurlijk wel van 2 kanten komen en zeker wel de MOEITE waard zijn. Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen en niet over 1 nacht ijs gaan!
We zullen het inderdaad niet daar over eens gaan worden, als we beiden zo eigenwijs blijven. Tenzij 1 iemand denkt..ok ik lever in voor de relatie. En naar die kant ga ik eigenlijk wel neigen, om met zijn mening mee te gaan waar de discussie over gaat. Ik wil er namelijk niet onze relatie voor opgeven. Want eigenlijk is alles perfect en zitten op 1 lijn, behalve die ene discussie!
is het dan niet zo dat als eigenlijk alles verder goed is, alleen die paar twistpunten en dat je gewoon een held nodig hebt in deze situatie (zoals dr phil zou zeggen)?? iemand die zegt, me relatie is me meer waard dan mijn gelijk over die paar twistpunten!! het zou eeuwig zonde zijn als je later spijt krijgt van deze beslissing ...denk er nog maar eens goed over na, en laat het nu indd even betijen omdat je vriend al zijn dosis stress heeft en daardoor misschien dingen doet/zegt die hij anders niet zou doen/zeggen
het is natuurlijk ook geven en nemen in een relatie en als jullie het verder goed met elkaar kunnen vinden zou het inderdaad zonde zijn om het kapot te laten gaan... maar je partner moet er zeker ook zijn aandeel in stoppen...
Veel sterkte! Hopelijk kunnen jullie er rustig over praten wanneer het allemaal wat rustiger wordt. Intussen kun jij er goed over na denken wat het je allemaal waard is. Hoop dat je eruit komt!
Precies...hij moet er ook aandeel in hebben. Ik wacht dat dus rustig af. Laat hij zien dat hij bereid is om er toch voor te gaan, ben ik bereid er iets voor in te leveren.
Lovely, ik kan je alleen maar een enorm gekleurd advies geven en dat is dat je m.i. echt alles moet doen voor je relatie. Zoals dr. Phil (dank je voor het aanhalen Namya) het zegt: je moet het verdienen om de handdoek in de ring te mogen gooien. Manlief en ik houden zielsveel van elkaar maar 3 jaar geleden zijn wij ook bijna uit elkaar gegaan. Steeds meer kleine irritaties, een aantal onderwerpen waar we altijd ruzie over kregen, in kringetjes ronddraaien en gewoon algehele frustratie. We hebben toen afgesproken dat we genoeg van elkaar hielden en genoeg op hadden gebouwd om toch te proberen de boel voor elkaar te krijgen en hebben een jaar in relatietherapie gezeten. Hier hebben we geleerd dat het niet de schuld van 1 vd 2 was, maar geleerd de patronen te herkennen waardoor we af en toe als water en vuur op elkaar reageren. We hebben gewoon geleerd daar anders mee om te gaan. Toen we er aan begonnen zag ik het niet meer zitten, de liefde was ook voor een groot deel weg en ik was hem eigenlijk alleen nog maar zat, en voelde me zo verraden door de situatie, kon niet geloven dat het zo stilletjes uit de hand was gelopen. En bu zijn we weer super gelukkig, sterker dan ooit, verliefd (alhoewel niet altijd) een prachtige dochter en ondaks de zware zwangerschap en herstelperiode geen druk op onze relatie. Je hebt een kind, je houdt van hem, hij van jou en hij wil in relatietherapie. Doe dat. Werk eraan. Weet in ieder geval dat als jullie uit elkaar gaan, je er alles aan gedaan hebt. Zoals ik al zei, een niet genuanceerd en gekleurd stukje
Jeetje wat herken ik dat stukje zeg.. zo was het bij ons ook gelopen, ook steeds kleine irritaties die steeds groter werden omdat we weeeeer een irritatie hadden. Nu is ons leventje weer stabiel en gaat het super.. voorheen waren er tig spanningen bij elkaar, werkloosheid van manlief zn kant, daarna een zware studie voor zn nieuwe baan, geldproblemen pfff het was heeeel gezellig toen bij ons.. Lovely, ik hoop dat hij inziet dat het altijd de moeite waard is om te knokken. It takes two to tango. Alles wat je doet doe je samen dus ook therapie en ik hoop dat hij dat wil doen, ook voor jullie kindje. Sterkte meis!
Mooi gezegd! Hier sluit ik me compleet bij aan. Ik heb ook in mijn omgeving gezien dat je met relatietherapie er echt weer uit kan komen. Probeer het...
oh meid, ik lees het nu pas wat vreselijk! heel veel sterkte, en tja, hoe lang geef je iemand bedenktijd, dat is persoonlijk, het ligt eraan wanneer jij denkt dat het genoeg is geweest.
Ach meid, wat verschrikkelijk voor jullie, ik schrik er ook van. Jullie zouden toch in Duitsland gaan wonen binnenkort? Zijn jullie wellicht gaandeweg uit elkaar gegroeid omdat hij zo'n ander leven leidt? Het valt niet mee hoor om een relatie te hebben met een (bijna afgestudeerde) medisch specialist . Ik heb ook in onze eigen kring al zoveel relaties kapot zien gaan helaas. Ik hoop echt dat je vriend jullie relatie nog het vechten waard vindt en ik zou zéker relatietherapie aanraden bij een goede therapeut als julie er beiden voor open staan tenminste. Ik wens je héél veel sterkte en een virtuele knuffel van mij.
Hegtig! Zelf zou ik wel alles geprobeerd willen hebben, voordat ik echt definitief de knoop zou door hakken. Dan heb je er echt alles aan gedaan, ook ten opzichte van je kindje! Veel sterkte in deze moeilijke tijd!!
Ik heb net met hem aan de telefoon gesproken, hij komt straks thuis om samen de kids te halen en te eten...kan niet wachten heb zo zin om hem een grote knuffel te geven! Hoop dat het gevoel wederzijds is. Ik geef hem tot het weekend, dan zit zijn tentamen erop en is die stress voor hem ook voorbij en vind ik dat ie weer met zijn volle verstand bij onze relatie kan zijn. Dan moeten we maar eens goed praten over wat we willen, relatie therapie zou ik zoiezo een must vinden.
Hij is nu al een tijdje thuis...hij was net in de kelder en moest de deur voor hem open houden...toen heb ik hem gezegd 'eerst zeg je wat je van me wil anders laat ik je er niet in' . Tja toen moest ie wel, hij wil me niet kwijt en al helemaal niet om deze discussie. We gaan zoiezo hulp van buitenaf zoeken die ons kan helpen om dit voor eens altijd goed uit te praten, zodat er ook nooit meer een discussie over gevoerd word! En we het voor eens en altijd er over eens zullen worden. Voor nu is het dus gelukkig weer rustig...meneer zit vertrouwd thuis achter het bureau met zijn neus in de boeken!
Goed zeg!!! Wat een opluchting!!! En super goed dat jullie hulp van buitenaf zoeken om eruit te komen, ik heb daar echt respect voor!
Ik denk dat het heel belangrijk is, om dit uit te spreken met iemand erbij en die ons beide misschien op andere ideeën kan brengen. We willen beiden onze relatie niet opgeven, want het is allemaal eigenlijk ontzettend prima verder! We gaan vrijdag nog wel samen om de tafel zitten, maar voor nu weten we in ieder geval dat het nog niet over is .
jeetje meid wat erg. Misschien dat jullie relatietherapie kunnen volgen? als jullie er allebei voor willen vechten? Heel veel sterkte