Ik ben een beetje aan het kijken hoe ik alles ga aanpakken en mijn ideeën op papier aan het zetten. Vandaag hebben we weer een gesprek bij maatschappelijk werk, mijn (nu nog)man denkt dat alles goed gaat komen en heeft alleen maar een opsomming waarom wij niet uit elkaar zouden kunnen (meneer is nogal ruimdenkend NOT). Ik zit nu al een paar weken bij mijn ouders met dochter en ik ben wel bezig met kijken naar de toekomst... zo ook dus de omgangregeling met vader. Alleen mijn omgeving en ook maatschappelijk werk vind dat ik te schappelijk ben voor vader en dat ik meer vanuit mij en dochter (en aankomende baby) moet denken. Zo heb ik een beetje tegen advies in het contact tussen dochter en haar vader best weer snel op gang gebracht, maar is papa veels te gretig en denkt dat hij recht heeft om haar al zijn vrije momenten te hebben. Ik moet haar brengen en halen, want hij vind de trein te duur (heeft geen rijbewijs), terwijl ik door de dokter absolute rust moest houden omdat ik steeds flauwval. En hij wil dat ik wil blijven slapen. de reden dat ik niet meer thuis ben is een fysieke aanval van mijn schoonvader op mij en ze wonen in dezelfde straat. Ik wil dus niet in contact komen met zijn ouders en ook helemaal niet daar zijn...Vader is dan niet de directe aanleiding voor onze relatiebreuk, maar ik neem het hem enorm kwalijk dat hij geen partij wil kiezen... nu had ik hem dus net aan de lijn. Ik moet nu 100 km gaan rijden voor mediator, omdat hij moet werken (en kon alleen maar om 5 uur in eigen woonplaats) en het interesseert hem waarschijnlijk niet dat ik eigenlijk op bed hoor te liggen en wat me nog het meeste stoorde... 'ja waarom kom je zo laat, mijn ouders hadden haar graag een dagje gehad', terwijl dochtertje niet helemaal lekker is (dus nu ben ik eigenlijk best wel pissed om hoe hij het weer brengt). Dus ik ga nu naar dat gespek om er nu een einde aan te maken, mijn vader heeft vrij genomen om me te brengen! Nu was ik dus een plan aan het maken over mijn kijk op de bezoekregeling. Ik heb geen aangifte gedaan tegen mijn schoonvader en ik weet ook dat ik mijn man niet kan tegenhouden haar daar te brengen als ik er niet bij ben..... hij wil haar doordeweeks (maar hij werkt dus 12 uur per dag, 5 en soms 6 dagen per week! en dat is dus puur om zijn papa en mama tevreden te houden) en daar ga ik dus echt NOOIT mee akkoord. Dochter is bijna 3 en is eigenlijk nog nooit dag zonder mij geweest (behalve als ik nachten in ziekenhuis moest blijven). Van mij had ze gewoon elk weekend mogen gaan, zeker met de weken die voorbij gaan tot haar zusje wordt geboren (met veel kans op ziekenhuisopname)... maar dat zag maatschappelijk werker niet zo zitten.....Ze is volgens hem beter hier af bij mijn ouders die dan namens mij de bezoekregeling naleven zodat ze gewoon bij mij op bezoek kan komen. En dan om het weekend bij papa. Ik vind dat wel lastig, omdat ik wel vind dat papa voor haar mag zorgen als ik niet thuis ben het weekend. Maar ben wel van mening dat doordeweeks geen nut heeft, aangezien ze dan bij andere opa en oma is (en dat is nou net de reden van onze aankomende scheiding) Dus ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie de bezoekregeling hebben opgebouwd of dat doen met een driejarige? Ze is de afgelopen 2 weekenden met papa op stap geweest zonder overnachting (1e weekend hier, 2e weekend bij papa thuis).... en hoe zouden jullie het doen met een baby? Wat is normaal? (naar mijn idee gaat baby daar zeker het eerste half jaar helemaal niet naartoe, eigenlijk wil ik dat opa helemaal niet in contact komt met baby en dat gaat ws toch tegen mijn zin gebeuren:x) En hoe doen jullie dat dan in combinatie met peuter en baby? Vermoedelijk blijf ik bij ouders in de omgeving, dus ongeveer 100 km uit elkaar. Peuter gewoon volle bezoekregeling en baby aangepast of gewoon samen volle bezoekregeling aanhouden vanaf bepaalde leeftijd?? lastig.... Ik wil het uiteraard geregeld hebben voordat ik in het ziekenhuis terecht ga komen (zeer grote kans), dus hoop dat we er snel uit zijn en dat meneer gaat inzien dat er geen kansen meer zijn als zijn ouders er tussen zitten en hij niet met mij mee gaat..... zucht
Hier ook een vrij complexe bezoekregeling. Vader komt bij mij om zijn zoon te zien maar heeft eigenlijk geen rechten want kind is niet erkent. Hem meegeven zou ik zelf in het stadium waarin we nu zitten absoluut niet doen. Aan de ene kant vertrouw ik mijn ex wel dat hij voorzichtig met hem is aan de andere kant is ons zoontje een heel groot geheim voor zijn omgeving. Maar goed stel dat ik in jou schoenen zou staan en heb je andere post laatst ook gelezen. 1. Zet jezelf even op nummer 1 (oke samen met dochter) gezien je geschiedenis moet je gewoon rustig aan doen juist om te voorkomen dat je zometeen meer in het ziekenhuis ligt dan nodig. Dit betekend dus ook dat je ex zelf met de trein naar jou moet komen om dochter te halen. 2. Doe aangifte. Die mafkees heeft je aangevallen en je buik bezeerd dit is onder geen beding goed te praten en jij behoort je dochters vanaf nu voor die man te beschermen. Dit betekend doen wat je kan en dat is beginnen bij een aangifte. 3. Kijk wat fijn is voor je dochter. Ze mag zeker haar vader zien dat is alleen maar gezond maar het moet niet zo zijn dat ze dan dus bij opa en oma zit. Je bijna ex-man neemt het allemaal duidelijk niet zo serieus als hij zijn dochter gewoon bij die man achterlaat. 4. Heel veel succes. Probeer rust en regelmaal in te bouwen. Stel bijvoorbeeld voor dat ze om het weekend naar haar vader mag. Stel dat je wordt opgenomen in het ziekenhuis en hij zorgt in die maanden fulltime voor jullie dochter loop je een risico haar kwijt te raken (helaas) Dat moet je echt voorkomen hoor.
dank je voor je post. Ik vertrouw hem er wel op dat hij goed met ons kind om gaat (en straks ook baby), maar dat stukje van naar opa en oma brengen weet ik zeker dat hij het toch doet ook al wil ik dat niet. Het kwartje is gevallen dat wij vertrekken, maar voor hem is er nog steeds geen andere mogelijkheid dan gewoon daar blijven en scheiden. Terwijl hij wel gewoon de optie heeft gekregen om met mij mee te verhuizen.... maar dan toch is het financieel stukje belangrijker dan zijn gezin. Hij moet verkopen met verlies, dat snap ik maar al te goed..... maar ik denk dan eigenlijk alleen maar: wat is er nu belangrijker? Geld is handig als je het hebt, maar we hebben best nog wel wat mogelijkheden om af te lossen en nog gewoon in onze levensbehoeften te voorzien naast een stukje schuld. Gister hebben we afgesproken dat dochter op zaterdag en zondag naar haar vader gaat (ook gezien de rust die ik nodig heb) of dat hij hier iets leuks met haar gaat doen. Dat is nog even afhankelijk van het oordeel van jeugdzorg en maatschappelijk werk die bij ons geweest zijn. Ik ben daarover echt boos geworden gister, ik had echt het gevoel dat de maatschappelijk werkers daar, eentje hoort mij te vertegenwoordigen (maar we hebben helemaal nooit met elkaar gesproken behalve vluchtig over de telefoon en ze heeft dochter nog nooit gezien of gehoord), alleen zijn kant van het verhaal uitgebreid hadden aangehoord en daar conclusies uit getrokken hebben... ze hebben nooit overlegd met mijn eigen hulpverleners die wel gewoon de moeite hebben genomen om te luisteren en ik weet dat zij eigenlijk een omgangsregeling heeeel zachtjes willen opbouwen omdat die kleine meid wel degelijk een trauma heeft opgelopen:x. Ik lig namelijk snachts naast haar en we slapen dus 0,0 omdat ze behoorlijke nachtmerries heeft. Papa doet alsof kind alleen maar bij hem thuis in goede handen is, terwijl ik fulltime voor haar zorg. Maar ik heb gewoon gezegd dat ik wilde zeggen nu en ze ging morgen even bellen met mijn eigen maatschappelijk werker om die bezoekregeling samen wat beter af te stemmen. Halen en brengen is weer zo'n onnodig discussiepunt. Maar hij moet in ieder geval zorgdragen dat ze op zondag weer thuis komt, als ze mag blijven slapen dan. Zaterdags gaat in overleg, maar is in eerste instantie mijn verantwoordelijkheid (met hulp van mijn ouders of dat ik regel dat hij zelf komt) We hebben ook mijn mogelijke ziekenhuisopname besproken. Gelukkig ging hij mee met de maatschappelijk werker.... dochter verblijft bij vader in de weekenden, zijn vrije dagen en in overleg een verlenging van maandag of vrijdag (in verband met werk van mijn ouders). Doordeweeks is ze bij mijn ouders thuis, zodat ze bij mij op bezoek kan komen! Zijn plan om het om te draaien, dus zaterdag en zondag bij mijn ouders is van tafel.... ik wil gewoon niet dat ze bij zijn ouders verblijft als hij niet thuis is, dus ben blij dat het op papier staat! Aangifte doen blijft een lastig iets, ik heb het natuurlijk wel besproken met hulpverlening. Ik krijg ook nog een maatschappelijk werker vanuit het ziekenhuis die wat meer weet of dit soort situaties in combi met zwangerschap. Maar dat is altijd nog een middel om in te zetten als ze moeilijk gaan doen... voor de baby hebben we eigenlijk nog vrij weinig op papier. behalve dat baby sowieso de eerste 12 weken (vanaf uitgerekende datum, want dat zal wel wat eerder worden) niet meegenomen mag worden door hem en hij haar gewoon mag bezoeken als hij vrij is
Ik heb je verhaal toen ook gelezen en nu weer en me bek valt open. 1 doe aangifte. 2 consentreer je op de bevalling en maak rust. je emoties zijn heftig en ik zou het nu vast leggen en een voorwaarde er in doen dat je zoveel weken na de bevalling nog eens gaat kijken wat past in de situatie van dan. want je zit in een achtbaan en je slingert er achteraan en meneer zit vor aan. hij heeft keuzes gekregen en hij vind alles belangrijk behalve jou. en ik zou het echt even rustig aan gaan doen 1 dag is hij vrij laat hem maar komen en zich daar vermaken tot zolaat en weer weg gaan. miss allebij de kowten delen van het reizen of laat hem een half jaar abbo nemen miss is die dan nog goedkoper uit dan elke keer een losse kaart. laat hem maar zien dat hij wil vechten inplaat te beslissen wat je wel en niet mag doen. maar bovenal creëer rust tot de naderende bevalling.
Sorry maar een aangifte inzetten als drukmiddel? Daar gaat dan dus niks mee gebeuren he als je dit 3kwart jaar na data doet en als ook nog eens blijkt dat je het dan alleen doet omdat het voor jou handig uitpakt. Als je serieus genomen wil worden ga je vandaag die aangifte nog doen. Neem alle info van je VK mee en alles wat je hebt. Voorkom voor je kinderen en voor jezelf dat diet een vechtscheiding wordt. De manier waarom je je man nu beschrijft en de manier waarop alles lijkt te gaan ga je daar op deze manier onherroepelijk in belanden! Hij gebruikt de situatie nu al als middel jou in een kwaad daglicht te zetten.
O zo bedoelde ik het eigenlijk niet, maar zo klinkt het wel idd. Eigenlijk niet over nagedacht. Er is sowieso een melding met aantekening bij politie, ziekenhuis heeft melding gedaan bij meldpunt mishandeling en de.aard van melding is sowieso niet te negeren als het bii rechter komt. Vandaag bij huisje wezen kijken en hoor morgen of het voor mij is.....
Ja ach soms dan is het voor die wildvreemde hier op het forum makkelijk om er lekker emotieloos naar te kijken Snap ook wel dat dat voor jou lastig is nu je er middenin zit. Er gebeurt zoveel. Wouw dat zou mooi zijn. Dan kan je al fijn een huisje af hebben voor nr twee zich aandient
Kom alsjeblieft voor jezelf en je kind op!!! Jij gunt hem vanalles maar hij jou niet, althans jouw wensen worden niet na geleefd.
Ik zou proberen een bezoekregeling af te spreken zoals hij straks ook zou verlopen als je je weer goed voelt. Misschien kunnen je ouders bijspringen? Als je haar nu extra laat gaan is er geen ritme en weet niemand waar hij/zij aantoe is. In dit geval zou om het weekend een goede optie zijn. Wellicht kan hij tussendoor ook een keer langskomen bij jullie.
Ieder weekend naar papa werkt voor geen meter blijkt. Ten eerste kan papa het niet aan, hij brengt haar hele dag bij opa en oma en hoorde nu ook dat ze daar geslapen had. Hij bracht haar dit weekend ochtend later, omdat ze moe was..... hij had gewoon 2 uur eerder op de trein moeten gaan. Dochtertje gaat ook niet graag naar papa, wel naar oma. Het eerste weekend bleef hij constant bellen. Ik wil ook graag om het weekend afspreken, met de andere week bezoek bij mij thuis.... dit omdat ik wil dat hij ook band opbouwt met de baby straks. Weet nu al dat dit voorstel een strijd gaat worden, maar we gaan er gewoon voor! Met de baby vind ik het wel lastig...... hij heeft namelijk in zijn hoofd dat de baby gewoon met grote zus meekomt en dat gaat echt niet gebeuren. Hij is al niet in staat om driejarige volledig te verzorgen. Hij heeft zich bij dochter nauwelijks bemoeit met verzorging toen ze mini was en nu denkt hij het te kunnen in zn uppie (lees met zijn moeder). Is het redelijk als ik de baby de eerste 12 weken na uitgerekende datum (waarschijnlijk weer prematuur) sowieso niet meegeef..... daarna 1 dagje meegeef en dan pas opbouw naar bezoekregeling zus? Dat lijkt mij namelijk wel iets normaals..... hij maakte zich gister al druk om de treinreis met drukke peuter en pasgeboren baby en heb hem maar even in die waan gelaten. Als ik zag hoe opgefokt hij was geraakt door die reis samen met dochtertje. Ik kan me wel voorstellen hoe dochter doet, alleen ik vermaak haar wel en dat lukt hem blijkbaar niet...... zie er geen baby bij in dat plaatje Hij verwacht dat ik dochter kom brengen, opzich is 50-50 wel fair, maar op dit moment voor mij fysiek steeds lastiger. Mijn ouders zijn boos om de situatie en willen zich nu niet mengen in hulp bij vervoer (misschien later), zij vinden dat hij nu zorg moet dragen voor halen en brengen, juist om mij te ontlasten Mediation loopt beetje vast dus denkt dat het via de advokaat moet.
Ik zou wat de omgangsregeling met de baby betreft een professional inschakelen. Wat ik zo online kan vinden is het verstandig als hij 2 x per week 1 uurtje met de baby kan zijn. Bij jou thuis of anders wandelen. Na een half jaar uitbreiden naar 2x 2 uurtjes. Pas vanaf een jaar een nachtje mee. Ik zou mijn baby nooit na 12 weken al meegeven. Wat de oudste betreft, blijkbaar kan hij het ieder weekend niet aan. Ik zou een regeling voorstellen van 1 x in de twee weken een weekend. Wat vervoer betreft zou het inderdaad sjiek van hem zijn als hij je dochter komt halen en brengen. Volgens mij is het wel zo omdat jij uit je woonplaats bent verhuist je in principe wel verantwoordelijk bent voor t vervoer van en naar je ex. Waar loop je vast in mediation? Het is een lastig proces he? ( Ik ben er nét doorheen). Als het niet gaat zoek dan naar een goede advocaat, eentje die echt voor jou en je kinderen opkomt en die ook naar de situatie met je schoonvader kijkt. Sterkte!