beste mensen ik vind het best wel raar om hier over te vertellen maar ik ben sinds 3, 4 weken helemaal depresief vind niks meer leuk ,word op iedereen boos, kan niks meer hebben en kan wel constant janken, en daarbij ben ik ook best wel agresief ik vind het best wel erg om dit te zeggen omdat ik natuurlijk harstikke blij moet zijn dat ik in verwachting ben en dat ben ik ook reuze daar ligt het niet aan ik weet zelf ook niet hoe het komt maar zit gewoon helemaal niet lekker in men vel zou het kunne komen door men hormonen ? heeft iemand hier ervaring mee ?
Bekend verhaal hoor! Bij mij is het wat later begonnen dan bij jou. Maar ik heb die gevoelens de laatste weken veel gehad. En hoe meer ik me daar schuldig over voelde hoe erger het werd! Als ik tegen anderen eerlijk zei dat ik me zo voelde dan werd er zo slecht gereageerd dat ik het maar voor me ben gaan houden. Begrijp het ook wel. Zijn 2,5 jaar bezig geweest zwanger te worden en dan kom je met 16 weken huilend vertellen dat je het op dit moment helemaal niet leuk vind allemaal. Meid, ik zit nu in de ziektewet omdat ik er te lang mee ben blijven lopen. Praat erover met je vk en je vriend. En bijv je moeder of een vriendin. Bij voorkeur iemand die zelf al eens zwanger is geweest. Leg vooral heel duidelijk uit dat je NIET zegt dat je niet blij bent dat je zwanger bent maar dat je je nu niet lekker voelt en dat je het nu even niet leuk vind je zo te voelen. Volgens mijn vk is het eigenlijk hetzelfde als een lichte post-natale depressie. Hormonen gieren door je lichaam en je had een voorstelling gemaakt van hoe het allemaal zou voelen als het zover is. En nu ben je op dat punt en blijk je je wat minder lekker te voelen dan je had gedacht/gehoopt en dat is zeker voor de buitenwereld soms moeilijk om te horen. Dus eigenlijk een pre-natale depressie. Het schijnt ook heel vaak voor te komen alleen schamen vrouwen zich ervoor en hoor je er niet vaak over. Anyways, geef er gewoon aan toe en kies een paar mensen uit die er begrip voor hebben en spui bij hun af en toe even lekker. Het moet er toch uit. Succes meid. Onze tijd om onbezorgd te genieten komt nog wel!
Volgens mij is dat echt door de hormonen. Ik heb ook zo'n 'fase' door gemaakt. Boos, agressief, huilen etc. Nu heb ik dat nog wel eens (vooral op maandagen ) maar het is echt een stuk minder nu. Hou het even in de gaten als het over een tijdje nog niet over is zou ik even gaan praten met je huisarts, maar vergeet niet: als je zwanger bent veranderd er een hoop in je lichaam! Veel succes!
dankjewel voor julie hart onder de riem fijn als mensen je begrijpen mijn fam die snapt er natuurlijk helemaal niks van die krijgen van mij constant de volle laag omdat dat de enige zijn waarbij ik het durf natuurlijk en die woede aanvallen zijn ook verschrikkelijk ik hoop indd dat het maar voor even is moet volgende week naar de vk zou het dan nog altijd hetzelfd zijn zal ik het toch even aanhalen :S dankjewel voor julie reactie groetjes mandy
Onderschat de invloed van hormonen niet, meis. Er verandert nogal wat ik je lichaam, en die rottige hormonen doen echt heel veel met je stemming. De één zit daardoor op een heerlijke roze wolk, maar de ander helaas niet. Ik ben in principe dolgelukkig met mijn zwangerschap (heb er ook ruim drie jaar op moeten wachten en het is allemaal niet vanzelf gegaan), maar ik merk toch dat ik veranderd ben: Minder geduldig, sneller uit balans. In mijn geval houdt dat helaas ook in dat ik mijn werk -waar ik al geruime tijd niet gelukkig meer mee was- nu écht niet meer trek. Jammer dat je familie zo weinig begrip voor je heeft. Het lijkt soms wel of iedereen die ooit zwanger is geweest gelijk weer vergeten is hoe moeilijk het soms kan zijn... Sterkte! Belle, roze donderwolkje.
Ik vraag me af tot waar het komt door de hormonen, en vanaf welke mate van depri-heid het echt een prenatale depressie wordt. Net zoals de postnatale depressie bestaat ook de prenatale. Soms door niet verwerkte emoties uit het verleden. Soms door alles bij elkaar. Ik vraag me af waar de grens ligt. Ik was er zelf ook verbaasd over dat mijn hormonen bleven razen ook na de 12 weken grens, waarvan ze zeggen dat het daarna minder wordt... maar bij mij is dat niet zo, blijf heel gevoelig, veel huilen etc. Maar wanneer weet je nou wanneer het een depressie is / hormonaal? In elk geval sterkte Mandy, ik hoop dat je je inmiddels al wat beter voelt? Of in ieder geval met iemand er over hebt kunnen praten... groetjes mamatoB
we zijn nu al een tijdje verder gaat niet echt beter met me ben nog altijd mega depri kan dus echt niets meer van niemand hebben heb nergens zin in iriteer me eraan dat niks me meer past. kan der niet tegen als iemand aan men buik zit en heb ik ook nog eens super erge last van men fm wat moet ik nu ermee vind het zo erg men huishouden lijd eronder wil aleen maar slapen. ben blij dat men man der nog eenbeetje tegen kan want die is natuurlijk de pineut en dan nog erger ik ben ontzettend blij dat ik zwanger ben daar heeft het echt niks mee te maken dus wat is der met me aan de hand kan wel de hele dag huilen voel me zo schuldig tenover men familie en kindje wat er nog niet eens is hoop dat alles snel goed komt
Hoi meid, Wat erg joh dat je je nog steeds zo verdrietig voelt .Ik zou je echt adviseren er eens met je verloskundige of huisarts over te gaan praten. Misschien is het toch wel een prenatale depressie door de hormonen. Het zou kunnen... ik heb het er vanochtend nog met mijn bedrijfsarts over gehad over de hormonen, bij mij is het ook vrij erg, ben redelijk labiel, dan weer verdrietig, dan weer boos en opstandig, geen land mee te bezeilen, en dan weer rustig en 'normaal'... terwijl ik voordat ik zwanger raakte toch een heel stabiele persoonlijkheid had maar nu.... de hormonen maken me soms gewoon gek. Ik zou echt je adviseren met je VK te praten. Ga ik ook doen. Sterkte. liefs MamatoB
Hoi Mandy, Wat vervelend dat je je zo naar voelt! Ten eerste denk ik dat je zeker hierover met je verloskundige moet praten. Daarnaast weet ik van een vriendinnetje in dezelfde situatie, dat visolie capsules (voor zwangeren) erg goed voor de gemoedstoestand zijn (en voor de baby ook). Sterkte!
Kom op meiden, echt even aan de bel trekken bij de vk hoor! Ga niet zitten wachten op je volgende afspraak ofzo! Je kunt gewoon tussendoor even bellen. Ik heb dat destijds ook gedaan, ben ook onbedaarlijk gaan brullen toen ik haar eenmaal aan de lijn had. Volgens mij heeft ze 20 minuten alleen maar gehuil gehoord ipv praten hahaha. Maar door haar begeleiding en tips ging het na een paar weken een stuk beter met me! Ook 3 weken ziektewet gehad om écht goed uit te rusten én uit te huilen. Nu de laatste weken gaat het een heel stuk beter. Doen hè?! Een zwangerschap duurt maar 40 weken (ongeveer ;o) en die weken vliegen voorbij! Het zou zo zonde zijn als je het maar een beetje zo voorbij laat gaan en straks niet hebt kunnen genieten! Tuurlijk, voor sommigen is het gewoon niet weggelegd en misschien ben je wel 1 van de ongelukkigen die zich zo blijft voelen. Maar próbeer om het op te lossen. Dan heb je er iig alles aan gedaan. En vaak is alleen erover praten met iemand die het allemaal begrijpt en je niet veroordeelt al ZO'N stap vooruit! Dikke knuffel voor jullie!
Hoi Mandy, hoe ver ben je? Ik heb het ook gehad hoor. Vervelend dat je familie je niet begrijpt maar dat komt ook doordat er van je verwacht wordt dat je op een roze wolk zit als je eenmaal zwanger bent. Ik heb (na de bevalling) ergens gelezen dat je door de zwangerschap een tekort aan een bepaalde B vitamine kunt krijgen en dat zorgt voor een neerslachtig/depressief gevoel. in combi met de al aanwezige hormonen is dat natuurlijk vragen om moeilijkheden Ik zou je zeker aanraden het met de vk te bespreken. Wellicht is een aangepast voedingspatroon of een extra vitaminesupplement genoeg om je weer goed te voelen.