hallo! ik loop nu op het eind, en lees natuurlijk veel over de bevalling. nu snap ik dat het begint met weeen of breken van vliezen. maar nergens lees je hoe iemand zich voor die tijd al voelde. en dat komt natuurlijk omdat voor iedereen anders is. maar ben wel nieuwsgierig na verhalen. was het voor iedereen echt een verrassing? of voelde je die dag al wat? en begon het dat je dacht van is dit het? of begon het dat je gelijk wist van dit is het! ??? had je die dag of dagen daarvoor al een teken? VERTEL!
De dag voordat mijn vliezen braken, had ik eigenlijk afgesproken met vrienden. Maar ik voelde me echt zo blerg dat ik afgebeld heb. Die avond kreeg ik opeens een ingeving dat ik echt de ramen nog moest lappen. Toen mijn vliezen braken de dag erna lag ik op bed en had toen echt zo'n totaal rust gevoel van: ja ik ben er klaar voor . Succes met de laatste loodjes!!
ik had de dag voor mijn bevalling nog aan een de ecg scan gelegen.. daarop zei de gyn tegen mij; het begint langzaam op gang te komen (weeen) ik voelde nog helemaal niets!! wat later in de middag zat ik nog gezellig bij mijn moeder, niets aan de hand! en opeens was daar de eerste echte wee, de 2e liet nog ruim 3 kwartier op zich wachten... enz enz... ik voelde me dus prima en heb die dag nog van alles gedaan!
Ik voelde me eigenlijk nog erg goed ik zou die volgende ochtend ingeleid worden ivm een hele hoge bloeddruk. Nog wat dingen gedaan zoals boodchappen en het huishouden enz toen ik in bed lag braken de vliezen en begonnen de weeen ook gelijk
Ik had ineens honger, terwijl ik dat al maanden niet echt had gehad omdat mijn maag een beetje in de verdrukking zat (maar ik had de link niet gelegd met het feit dat de baby dan waarschijnlijk lager gezakt was). Verder zag ik niks aankomen tot mijn vliezen braken. Ik was net terug van de supermarkt (om eten te kopen ) en dacht nog, plas ik nou in mijn broek??
Ik had de hele zwangerschap eigenlijk nergens last van gehad, maar begon het de dag van te voren net zwaar te vinden, op de dag zelf had ik erg opgezwollen voeten (van te voren helemaal geen last van gehad). EN last van mijn rug, had eigenlijk helemaal niet in de gaten dat ik rugweeen had pas toen mijn vliezen braken dacht ik: het is begonnen!
Ben op vrijdag bevallen (39+3), had de zondag en dinsdag ervoor een deel van de slijmprop verloren, maar voor de rest niks noppes nul gevoeld... Had de avond ervoor wel Mac gegeten, en dat zou bevorderlijk zijn
Ik had de hele dag al last van lichte voorweeen en heb ook gewoon nog van alles gedaan. Toen kwam om 19:00 de vk om te voelen of er al iets gebeurde.. ik had toen 1 cm ontsluiting en toen heeft ze me gestript.. om 4:04 was onze knul geboren.
Ik was net over de 40 weken heen en het helemaal zat, maar goed, ik had me er net min of meer bij neergelegd dat het nog even ging duren, tot ik op zaterdagochtend wakker werd met lichte buikkrampen en slijmverlies. Ik probeerde me er niet teveel op te focussen maar onbewust wist ik wel dat het begonnen was, dus heb nog lekker even opgeruimd en schoongemaakt etc. En savonds begonnen de weeen echt!
ik voelde me 4dagen van tevoren anders huileriger werd zwaarder zomaar in een keer moest in een keer een box badje voedingskussen halen die hadden we nog niet er zijn wel 30 fotoos van me buik gemaakt ik wou nog een keer lopen met alleen me man samen bleek dat ik ook al 4dagen gebroken vliezen had en op maandag 30maart is hij geboren met 33wk en op die dag was ik compleet kalm soms kan het raar lopen
Bij de eerste verloor ik mijn slijmprop kreeg savonds weeen (wel 2½ dag). Maar daarvoor nergends last van we waren die middag ook nog gewoon weggeweest. Bij de 2de wist ik dat die kwam (ik weet niet waarom) Ik had een verjaardag maar ik had er echt geen zin in ik wou alleen zijn heb de oudste toen door mijn moeder op laten halen. We kregen visite en heb toen tegen mijn vriend gezegd dat ik het gevoel had dat de kleine zou komen en dat hij niet mocht drinken. Ik had een paar dagen ervoor een cadeautje gekregen in het caffé voor de oudste en die was ik vergeten. Dus die moest en zou ik die dag ophalen. Die dag erna begonnen de weeen.
Bij de eerste begon het 5 dgn na de uitgerekende datum. Ik had echt de dagen weg zitten kijken, en had ineens zoiets van 'het kan nog wel 1,5 week duren, dus ik ga er niet meer op zitten wachten'. We zijn die dag lekker in onze tuin bezig geweest (lees; ik met een boekje in een stoel) en 's avonds bij goede vrienden in de buurt wezen eten. Voor dat we naar die vrienden gingen was ik de slijmprop verloren, maar ik had verder nog nergens last van. Dus een heerlijke avond gehad, en toen we naar huis gingen begonnen de weeën een beetje te komen. Uurtje of 3 later braken mijn vliezen. Toen had ik echt zoiets van 'wow, het begint!' En het voelde voor mij zoals je je als kind voelt als je 's ochtends wakker wordt en je weet dat je jarig bent. Bij de tweede was ik juist een paar dagen te vroeg. Ik verloor geen slijmprop, vliezen braken niet, ik 's nachts in m'n eentje beneden aan het weeën wegzuchten, zo van, dit is het begin nog maar. Tot mijn man beneden kwam en het echt nodig vond om de vk te bellen. Zij vond het echt nodig om direct te komen. Toen ze er was ben ik op bed gegaan, ze heeft de vliezen gebroken en toen was onze zoon er ook heel snel. Toen moest ik daarna de hele dag een beetje eraan wennen dat hij er al was. Maar voelde ook goed, precies op het juiste moment. Conclusie; bij beide bevallingen vond ik het af en toe wel echt afzien, maar ik was ook heel blij dat de baby kwam en dat de zwangerschap erop zat.
Ik voelden me niet anders als anders. Zat hier op ZP te lezen, en begon menstruatie achtige krampen te krijgen (was de dag voor de bevalling). Zelfde dag slijmprop verloren. De hele dag door krampen gehad, maar prima te doen (voor weeën). 's nachts door gezet, en naar het ziekenhuis gegaan, daar zijn mijn vliezen gebroken, bevalling stil komen de liggen, aan de wee opwekkers gegaan, en dezelfde avond is ze geboren. Had me er al helemaal geestelijk op voorbereid dat ik nog wel tot week 42 zou doorlopen, maar was zo vreselijk blij dat ze met 36+6 werd geboren. Eindelijk zat de zwangerschap erop.
wel heel leuk om jullie verhalen te lezen. ik ben woensdag pas 40 weken dus kan nog wel even duren. maar gisteravond zijn de voorweeen begonnen. en die voel ik nu ook wel een beetje. ik hoop zo dat het een teken is en dat het doorzet. liefs keina
Ik was op vrijdag 6 juni uitgerekend. Die dins, woens- en donderdag ervoor was ik echt enorm moe. Wilde en kon helemaal niets meer. Ik dacht toen ook: als ik nu moet bevallen, heb ik er geeneens de kracht voor! Maar verder geen krampen, weeen of slijmprop o.i.d. Op de uitgerekende datum voelde ik me ineens weer heel energiek. 's ochtends een afspraak bij de vk en die zei: geen tekenen dus het kan nog wel even duren. En 's nachts om half twee braken de vliezen. 16 uur later is ze geboren.
De avond voor de nacht dat de weeen begonnen voelde ik me prima niks anders. Alleen last van me rug onderin. De nacht daarvoor super goed geslapen en dat deed ik al weken niet meer! Suces alvast
Mijn weeën begonnen in de nacht om 5 uur. De dag ervoor voelde ik dat de baby meer was gezakt en kon ik heel moeilijk lopen. En voordat ik echte weeën kreeg werden mijn darmen even flink geleegd. Dus ik dacht eerst dat ik buikgriep had. Pas toen er regelmaat in mijn krampen kwamen herkende ik ze als weeën. Ben echt super benieuwd hoe het dit keer begint.
ik was in zh opgenomen ivm dreigend HELPP en verveelde me het rotje... ik heb dag voor de bevalling steeds kleine plonsjes vocht verloren wat volgens de verpleegkundigen geen vruchtwater was. maar het was ook geen urine... verder voelde ik niets. snachts braken m'n vliezen en had ik het gevoel "YES!!! zie je wel had toch gelijk!!!!" het heeft toen nog 10 uur geduurd voor de eerste weeen op gang waren.
wat voel je precies met voorweeen? Vraag het me af nav dit topic (lees met interesse jullie verhalen, zit nu zelf op 33 weken!!) Ik heb nl wel vaker last van menstruatie 'pijn' maar dat had ik ook al in het allerbegin van de zwangerschap!!
Leuk topic, maar totaal nog geen herkenning voor mij... Ik heb zelfs nog geen last van schoonmaakwoedes... Al hoewel de koelkast wel schoongemaakt is vandaag en er niets meer te wassen valt. Ik morgen de deuren wil schoonmaken... Ontkenningsfase wellicht hhihi. Maar lichamelijk merk ik niets.