Hier gaan we met de kinderen niet luxe uit eten maar pizza pannekoeken of eetcafé kan prima. Meestal zijn we dan met 1.5 uur wel klaar met eten en dat redden ze wel. Ik heb vaak kleurtjes en wat klein speelgoed mee en als nood kunnen we nog een filmpje aanzetten op de telefoon.
Hoe is je zoon thuis? Kan hij dan wachten tot iedereen klaar is met eten, of mag hij dan tussentijds van tafel? Hier is thuis sowieso de stelregel dat we pas van tafel gaan als iedereen klaar is met eten, dit hanteren we ook bij het uit-eten gaan. Tenzij toiletbezoek natuurlijk. Onze meiden gaan al mee uit eten vanaf dat ze ongeveer 3 jaar oud waren. En we hoeven ze eigenlijk nooit bezig te houden. De jongste vraagt wel vaak wanneer dan eieieieindelijk het eten komt,..... standaard antwoord: "het eten is klaar zodra het op tafel staat". We zoeken natuurlijk geen 4-sterren restaurants uit met de kids. Wij gaan voornamelijk naar bijv pizzeria-achtige dingen, maar een VdValk oid gaat ook prima.
Dat vroeg ik me ook af. Hier deden we het ook al bovenstaande. Wij gingen ook nooit naar restaurants met speelhoeken, maar samen kleuren aan tafel of kaarten en idd als laatste redmiddel de tablet.
Thuis moet hij iig rustig hebben gegeten. Niet schrokken, niet proppen en als wij dan echt nog lang niet klaar zijn mag hij van tafel. Maar er gaat dan geen tv aan (norm na het eten wel). Want dat nodigt uit tot proppen om zsm naar de tv te kunnen. Tv gaat pas aan als iedereen klaar is. Qua temperament is het net een furie dus niet het ideale karakter voor een etentje.
En toch is het bij sommigen echt niet te oefenen hoor. Mijn dochter is geen stilzitter. Zit thuis ook nooit voor de tv ofzo, af en toe tablet. Is altijd spelen, rennen, buiten spelen. En heb ook alles geprobeerd hoor. Maar heb het na 4,5 jaar opgegeven en ga dus lekker naar een eetgelegenheid met speelmogelijkheden. Ik vind het ook niet iets wat ze op deze leeftijd zou moeten ofzo.
Hier ook zo ik neem m’n kids niet mee uit eten (voor diner), daar doe ik echt niemand een plezier mee: m’n kids niet, het restaurant niet, andere eters niet en onszelf dus ook niet. Wie weet als ze volwassen zijn ofzo dat we uit eten kunnen tot die tijd zoeken wij plekken waar we lekker kunnen lunchen of taartje eten of terras zitten / borrelen EN waar ze een speeltuin en/of speelhoek hebben... iedereen blij
Maar hoe vaak heb je dan al geprobeerd, dat je weet dat het na een tijd niet beter lukt of dat het op bepaalde plekken wel mss wel lukt? Want als je het niet belangrijk of nodig vind, probeer je mss ook niet echt?
Ik ben niet diegene op wie je reageerde, maar wij hebben het talloze keren geprobeerd. Thuis aan tafel zitten is voor hem al moeilijk. Niet alle kinderen kunnen dat
@Neuzeke Dit dus. Meerdere keren per jaar, jarenlang. Maar goed, geloof dat dit valt onder: wij doen dit al vanaf baby af aan, dus daarom zijn ze het gewend. En dan denken dat dat de norm is, dat elk kind dat dan kan leren. Mensen beseffen niet dat hun kind de norm is, en elk kind anders is.
Het was gewoon een vraag hoor Omdat je nu niet bepaald overkomt alsof je het zelf belangrijk vind, vroeg ik mij af of je het ook echt probeert of gewoon zegt het gaat niet.
Ja echt geprobeerd. Eigenlijk langer dan ik wilde. Mn schoonmoeder wil regelmatig uit eten, en dan altijd bij Van der Valk. Dat is dan gelukkig niet al te sjiek. Omdat zij altijd betaalde, heb ik het nog vaak geprobeerd, maar ik was er op een gegeven moment zo klaar mee. Dan maar niet uit eten. Het is gewoon geen doen. Dat zag ze na al die jaren gelukkig ook in en laatste keer bij een De Beren met speelgelegenheid. Wat een verademing
Ah fijn, dat scheelt typen. Hier net zo, inclusief de beschrijving van de oudste en jongste Mijn kinderen zijn 6 en 3 en de oudste kon al snel rustig aan tafel blijven zitten, beetje kleuren tussen het eten door. Mijn jongste dus niet, dus ik kies restaurants waar een speelhoek is waar ze tussendoor heen kan.
Wij gaan ook al langer met hem weg, naar van de valk hotel waar we smorgens ontbijten en soms ook s avonds daar eten. Verder inderdaad pizzeria of ander restaurant zoals de HEMA. we maken duidelijke afspraken en bekijken wat we meenemen. Zoals een paar lege blaadjes/kleurboek, kleurpotloden etc. Verder een tablet waar hij spelletjes op kan doen (Vtech) . Nu hij kan lezen nemen we ook boekjes mee. Spelletje kan ook maar dat is afhankelijk van het restaurant. Soms duurt het ook langer dan verwacht , de laatste keer in een van de valk hotel dachten we mooi op tijd aan tafel te zitten en weer op tijd boven te zijn. Uiteindelijk hadden we er 2 uur gezeten hij had het goed gedaan al moesten we hem ook even afleiden op zijn tijd. Hij is trouwens ook 5. Ik zou oefenen bij de HEMA met een kop koffie en daarna uitbreiden met een broodje. Daarna naar een groter restaurant
Wij doen het bijna niet meer, uit eten gaan. Met dochter kan het prima, die wilde met 2 jaar al mee naar de kerk, en zat dan het hele uur doodstil. Maar met onze jongens kan het gewoon niet. De oudste is nu 11 en gelukkig gaat het nu best goed. Hij heeft zichzelf trucjes aangeleerd om langere tijd stil te zitten. Maar met de jongste zoon, die is echt onrustig in het kwadraat, is het geen doen. Niemand wordt er gelukkig van, dus doen we het gewoon niet meer. Heel soms nemen mijn ouders ons mee naar een pannenkoekhuis of wok, maar ik heb elke keer weer spijt. Vorig jaar waren wij 12 jaar getrouwd en zijn met de kinderen naar de pizzeria geweest. De oudste 2 vonden het geweldig, een keer 'echt' uit eten, maar wij hadden het zweet op ons voorhoofd door jongste zoon. Dus ook dat laten we voorlopig maar. Uit eten doen we dan met oudste zoon of dochter apart. Wij zijn het wel gewend, onze oudste was ook erg onrustig, en wij hebben ons daaraan aan gepast. Dat werkt stukken beter dan ons frustreren omdat we willen dat ze van alles moeten wat ze gewoon niet kunnen. We hebben thuis veel ruimte, dus rennen ze regelmatig rondjes door het huis of als het te gortig wordt adviseer ik om 10 rondjes rond het huis te rennen, of de fiets te pakken en rondjes door de tuin te gaan fietsen. Dat dempt het een beetje. Ik ga ook erg graag op bezoek bij andere mensen met onrustige kinderen, daar is begrip voor mijn zoon(s), wat ik wel vaak mis bij mensen met voorbeeldkindjes. Dan hoor ik steeds: het ligt aan de opvoeding, strenger zijn. Tja, nee, ik zie dat totaal anders, mijn zoons zijn fantastische, creatieve, enthousiaste jongens die inderdaad druk zijn. Dat ligt niet aan onze opvoeding, dat zit ín ze. En ik ben trots op ze
Wij gaan ook weleens uit eten met de oudste 2 alleen hoor. Dit kan sinds een jaar of 2. Toen hebben ze een keer 4 uur! In een ‘net’ restaurant met ons gezeten en zonder scherm. Nog een compliment gekregen dat ze zich zo netjes gedroegen terwijl ze zolang moesten wachten. (Die mensen moesten eens weten hoe het een paar jaar eerder ging) Maar menn, nu weer alle zeilen aan dek met de jongste terror-peuter en nr 3 eet niks ‘anders dan thuis’ dus voor hen hoeven we het echt niet te doen. En dus voor mezelf ook niet, ik heb er dan ook gewoon geen zin in met hen. Die eten dus dan maar lekker patatjes bij opa en oma als we een keer uit eten gaan. Win-win
hier hetzelfde en hij vindt het echt een feest om uit eten te gaan. Niet vanwege het eten, maar omdat het een gezellig uitje is.
Hier doen de meiden het eigenlijk heel goed. De jongste is 6 en die kan toch heel behoorlijk aan tafel zitten. Wat misschien een optie is om te gaan oefenen met lunchen? Dan ben je met een uur toch wel een heel eind. Hier kletsen we lekker tijdens het wachten. Toen ze.kleiner waren nam ik wel iets mee, kleurtjes of een spelletje. Scherm hebben we nooit gedaan, ik ben daar echt allergisch voor. Ik vind uiteten een luxe, daar geniet je samen van. Een autorit naar je vakantiebestemming is een noodzakelijk kwaad, daar mag een scherm gebruikt worden van me
Hier net zo. Als we ergens komen met een speelhoek zijn ze niet te houden. Eten ze amper en zit ik ook niet lekker. Een leuk eetcafe of pizzeria gaat prima met de oudste 2 (7 en 4). De jongste van bijna 2.is wat onvoorspelbaar en breng k liever naar opa en oma als dat kan. Wel doen we aan tafel een spelletje zoals dieren raden. Kleuren ze wat of hebben we een klein spelletje mee. Veel aandacht geven en dan gaat het leuk bij ons.
Bij ons vinden ze het juist leuk! Extra aandacht voor elkaar en zeker geen scherm Als ik een ipad mee zou nemen wordt daar alleen maar om gezeurd. Dus nee dat zou ik nooit doen.
Lunchen doen we sowieso wel regelmatig maar dan ergens waar een speehoek is. Met de 2 kids (5,5 en 2,5) uiteten doen we wel maar dan naar een pannenkoekenhuis of bijv. restaurant bij Landal en dan vroeg rond 17.30. Dat gaat prima met kleurtjes, speelgoed, soms even mogen spelen en spelletjes ik zie ik zie) De oudste kan overigens prima mee naar een eetcafe, toevallig onlangs gedaan toen de jongste logeren was. Dat vindt hij alleen maar interessant maar 1,5 uur is dan wel de max. De jongste moet wel zijn bui hebben dan gaat het goed maar het kan ook helemaal mis gaan. Verschillend dus Overigens vooralsnog geen schermen. Dat heb ik liever niet maar ik kan mij voorstellen dat ik het wel zou inzetten als het heel erg is .