@Liekje81: Wel eens een wereldrestaurant (‘vreetschuur’ ) geprobeerd? Hier vinden ze een dergelijk buffet geweldig. En opstaan en lopen ed is daar juist de bedoeling; anders heb je niets te eten en te drinken. (y)
Met baby’s gingen we eigenlijk nooit uiteten, iig niet naar een ‘normaal’ restaurant - wel eens lunchen bv, maar dat is toch sneller en anders. Vanaf 1,5 a 2 deden we het wel, was altijd heel leuk en ik zorgde voor bv een kleurplaat ofzo. We moesten ze er natuurlijk wel op wijzen dat ze moesten blijven zitten, maar nu gaat dat prima. En waarom dat ‘moet’? Omdat we het leuk vinden. Als je er geen plezier in hebt, moet je het niet doen. Wij doen het niet met het idee dat ze het dan láter onder de knie hebben ofzo
Wij gaan vanaf zijn geboorte al regelmatig ergens wat eten. Ik denk elke week wel een keertje. Meestal lunch, soms een vroeg diner. Ik zorg altijd dat er snel iets op tafel komt een broodmandje ofzo, dan is hij tevreden. Ik ga zelden naar echte kinderrestaurants, vandaag zelfs perongeluk redelijk chique gegaan. Maar hij heeft zich voorbeeldig gedragen. Ja, ik ben wel de hele tijd actief aan het opvoeden maar mede daardoor gaat het wel steeds beter. Ik kan er echt van genieten
Herkenbaar @Liekje81 hier een 3 jarige niet stilzitter. Kan ook alles meenemen maar heeft echt geen zin haha te ondernemend. En geef ze eens ongelijk. Wij hebben hier 1 all you can eat restaurant en daar gaan wij geregeld heen er zit daar een mega speelkamer aangrensend aan een gedeelte van het restaurant. Als wij gaan en of met fam met nog meer kleine kids reserveren wij en vragen ook echt om daar te zitten. Kinderen weten eerst je bord leeg eten en daarna spelen. Ze weten het nu. Vind het ook niet nodig dat een ander evt last van mn kind heeft en best aardig wat betaald voor een avondje uiteten. Het strand is heel wat anders maar ook zoiets. Je hebt kids die netjes op een badlaken gaan spelen en jah je hebt kids die vanalles ondernemen...
Als een pannenkoekenrestaurant al geen ‘passende setting’ is, wat dan wel? Want juist dat lijkt me een zéér passende setting? Ik ga daar in mn eentje/met andere volwassenen in ieder geval niet snel naar toe.
Wij gaan niet snel uit eten maar dat ligt het aan zoon. Vriend en ik hebben er een hekel aan. Dat lange wachten, wachten en wachten,...wij verekken dan van de dorst want we drinken niet graag voor ons eten er is. Als we drinken gaat de honger weg. Wel doen we regelmatig terrasjes in de lente/zomer en eten we daar wat. Dan hoeven we maar max 20 minuten te wachten. Of pannenkoekenrestaurant enz,...
Haha, dat is een goede tip. En zag redelijk in de buurt al een De Beren met speelgelegenheid. Mijn schoonmoeder en schoonzus weigeren tot nu toe ergens anders te eten dan Van der Valk. Wat dat zijn ze gewend. En ondertussen als we er zijn klagen dat ze dingen van het menu hebben gehaald enzo. Dan denk ik, probeer eens wat anders. En ja, dan heb ik dus zo'n kind wat een beetje rondloopt soms. Zullen mensen me vast irritant vinden. Ze valt niemand lastig en vind vd valk nou niet bepaald een sjiek etablissement ofzo. Dus ik doe het gewoon niet meer. Als ze uit eten willen met Dafne erbij, dan ergens anders heen. Ze kan thuis en op school niet eens 10 minuten stilzitten, laat staan 2 uur in een restaurant.
Nou , helemaal mee eens. Ik ben er dus nu ook klaar mee. Ik lees dan regelmatig: daar wennen ze wel aan. Of een kind moet dat leren. Ook hier worden dat soort dingen gezegd. Nou nee dus, dat is nu echt nog niet nodig.
Ik ook, maar liever dan zonder kind. Zij vindt het ook niet leuk. Dan vind ik het ook niet echt leuk. En dan is uit eten gaan voor mij niet echt een ding wat ze dan maar moet doen en erbij hoort en maar moet leren.
Sommige mensen hebben ook kids die echt super aan de hand meelopen bijv een kind van 2/3 jaar. Ik heb altijd gedacht hoe dan he. Mijn zoon loopt nu echt niet weg, veelste bang dat ik wegga. Dan roept hij ook "wacht op mij" alsof ik hem ooit in de steek heb gelaten maar toen hij iets jonger was en aan de hand meelopen zat er niet bij. Weet nu zeker dat het ook echt niet aan de opvoeding ligt maar aan het karakter van het kind. Zelfde met uiteten
Onze kinderen gaan ook al vanaf baby mee naar restaurants. Blijven zitten is het probleem niet echt bij ons, eerder dat ze in een sjiek restaurant niks lusten en dat er geen kindermenu is... en dat je dan 45€ betaalt voor een bord wat onaangeroerd blijft. Dus wij gaan vaak meer naar een beetje typische “hipsterplekken” met leuke vegetarische hap maar ook friet en kroket. In de periode dat de kinderen nog echt jong waren, gingen we vooral uit lunchen. Dan zijn ze nog fris, niet moe, het duurt minder lang... en de meeste lunchrooms hebben wel iets wat ze lusten. Later begonnen we met savonds uiteten en dan alleen een hoofdgerecht en onderweg naar huis bij een ijssalon ijs als toetje. Inmiddels hebben we het zo ver uitgebouwd dat we laatst met vrienden erbij een 5 gangen diner in een redelijk chique italiaans restaurant hebben gedaan. En dat ging best goed
Dit is helemaal waar!! Ouders die excuses maken voor hun kind : instant forgiveness lol. Ouders die niets doen of weinig doen, of alleen maar geïrriteerd hard fluisteren naar hun kind 'en nou hou je op!' zeer irritant. Even contact zoeken met het tafeltje naast je en de sfeer is alweer een stuk beter
Oh ja dat merk ik ook wel idd. Maar goed zoon komt dus nooit op iets sjiekere plekken. We gaan het gewoon eens proberen. Denk dat als ik hem er thuis een beetje warm voor maak hij misschien wel veel netter is. Hij leert graag
Die wereldrestaurants zijn heel erg leuk voor kinderen, doen wij ook vaak. Vaak met een héél grote speelruimte (Onze jongste speelt dan meer dan dat hij eet, maar oke). En het eten is over het algemeen beter dan bij van der Valk. Het voordeel is dat er van alles is, er zit echt voor iedereen wat lekkers bij. Zonder kinderen zou ik wat anders doen, maar met kinderen helemaal top.
Dan heb je dus geluk, geen kwestie van opvoedkwaliteiten. Sommige kinderen kunnen dat, anderen leer je het nooit aan.
Ik denk echt wel dat het deels opvoeding is. Als een kind niet leert om netjes met u En twee woorden te spreken zullen ze dat ook niet uit zichzelf gaan doen. Uitzonderingen daargelaten.
Klopt sommige kinderen kunnen geen seconde stilzitten. Hier kan zoon wel op zijn stoel blijven zitten maar als die lang moet zitten hebben sommige de neiging om 112 te bellen uit angst dat die iets breekt. Die zit geen seconde stil en als hij lang moet zitten zit hij ineens met beide voeten in zijn nek.