Denk dat het weer te maken heeft met aard van het beestje. Mijn dochter is een druk bezig bijtje maar kan zich in een restaurant enorm vermaken door om zich heen te kijken. (en er is altijd wel iemand die terug kijkt ) Verder eet ze graag dus hapje van dit, hapje van dat, dit proeven,dat proeven. En kwebbelen, hele (overstaanbare) verhalen. Thuis zitten wij ook gezellig en lang aan tafel te eten dagelijks. Vaak hebben we thuis ook driegangen. We zitten iig minimaal een half uur aan tafel thuis maar vaak langer en dat vind ze eigenlijk heel gezellig.
(ik heb niet alles gelezen) wij gaan niet vaak uit eten, maar zijn een paar keer geweest toen leah nog kleiner was (niet met zijn 2, maar met familie) toen ze 6weken was eens. toen sliep ze gewoon en kreeg tussendoor haar fles. toen ze 6-7maanden was ook. beetje meeprikken (en potje) en ze viel halfverwege ook in slaap in haar buggy. (was met mijn familie, mijn neefjes waren erbij, toen was het ook niet echt rustig) we zijn niet te laat geweest toen. en hadden het geluk dat ze best goed sliep (overal) we zijn begin januari nog eens geweest met familie, maar dat was meer drama, toen ze het eten en het kleuren beu was. even bij opa gezeten en bij oma, maar wilde het liefst rondkruipen (kon nog niet alleen lopen) en ging steeds naar de keuken (het was bij bekende in het restaurant, dus dat was niet zo heel erg en niet druk) maar dat vond ik meer vervelend, vooral omdat ze even moest zitten ze boos werd maar als ze zo klein zijn kan het best. (denk ik)
Wij praten iig veel aan tafel. Okee ze spreekt geen perfecte volzinnen, maar je kunt wel praten over wat er om je heen gebeurt, of over wat je gedaan hebt die dag, of over wat je morgen gaat doen. Thuis zingen we ook vaak liedjes en doen we spelletjes na het eten, vandaar dat ze gewend is lang aan tafel te zitten. In een restaurant zingen zal ik niet zo snel doen hoor haha!
Hier gaan beide dames (eentje van 2 jaar en eentje van 6 maanden) altijd mee! Allebei vanaf de geboorte en gaat altijd goed en is hartstikke leuk. Mijn oudste dochter van 2 kan echt wel anderhalfuur aan tafel zitten, ze vermaakt zich met alles, met ons, met een pen en een stuk papier, ober, drinken, eten etc. De kleinste zit in de wagen en kijkt om zich heen en valt meestal in slaap Wij hebben geen familie of oppas hier dus nemen we ze overal mee naar toe, heb eerlijk gezegd ook nog geen behoefte om zonder de kids te gaan eten. Wat ook meespeelt is dat we in Spanje wonen, hier neemt iedereen kinderen mee naar restaurants.
Ja daar zal ik het waarschijnlijk van hebben....ik heb een portugese vader en mijn zus, broer en ik gingen ook overal mee heen en nu doe ik dat dus ook met mijn zoontje. Mijn man en ik genieten daar enorm van en hoeven niet perse samen iets te doen....wij zijn gelukkig op de manier hoe wij het doen. Maar zo te lezen zijn wij de enigen hierin ha ha.
ohh nee hoor! waarom zou ik afgunst hebben op jou dan?? bedoel er alleen mee te zeggen dat het met een baby EN een peuter wel lastig wordt om gezellig uit eten te gaan.. met eentje die dan ook nog heerlijk blijft zitten aan tafel kan dat, maar met een baby erbij niet hoor... misschien bij anderen wel mar bij ons dus niet... nu ben ik zelf wel een zenuwpees en mijn man totaal niet die neemt ze overal mee naartoe hoor.. ik vind uit eten gaan erg leuk maar dan wel alleen met manlief savonds... en met de kinderen doen we weer andere dingen die op hun zijn gericht.... eerlijk verdeeld toch! we hebben ons hele leven nog samen als gezin om uit eten te gaan... komt allemaal nog wel als ze er zelf ook plezier in hebben... we gaan vaak op zaterdagmiddag even de stad in en dan eten we een broodje ergens dat vind ik dan heel leuk en mijn dochters ook... gezellig kwebbelen en alles bekijken... heerlijk!!
Sorry Guppie, ik bedoelde het ook absoluut niet negatief of aanvallend naar jou of je meisje toe hoor. Passief is misschien niet juist geformuleerd, ik bedoel meer een "rustiger" kindje. Nu nemen wij onze twee van 3jr en 11 maanden ook al vanaf de geboorte mee hoor, sterker nog, ze reizen letterlijk de hele wereld over met ons. En dat gaat geweldig goed! Maar ik bedoel te zeggen dat ik het "echte" uit eten gaan, het lange romantische tafelen, echt niet zou kunnen of willen met die twee druktemakertjes van ons. Dáár zijn ze gewoon te "onrustig" voor. Zal idd wel aard van het beestje zijn...en ja hoor, ben best wel jaloers, wilde soms ook wel dat we zulke makkelijke rustige kindjes hadden. Op een verjaardag laatst was een meisje van 11 maanden die gewoon drie (!!!) uur lang op schoot bij iemand om zich heen zat te kijken. Gaf geen krimp en geen kik. En die van mij wilde na tien minuten gelijk op onderzoek uit en spelen, moest de hele tijd achter haar aan rennen (ze loop inmiddels)...*zucht*.
hihi ik zie je al zingen das wel fijn als je KAN praten met je kindje, mijn zoontje is dik 2,5 jaar en praat nog geen 40 woorden (blijkt dat hij slechthorend is trouwens dus het is verklaarbaar) probeer zoiezo een slechthorend kindje maar eens onder controle te houden, hij moet me perse aankijken of ik moet flink hard roepen om hem te bereiken en in een restaurant is het helemaal te druk voor hem en kan hij helemaal niets meer verstaan.. Wij doen het overdag wel hoor en als we op vakantie zijn ook (wij hebben ook huis in Spanje daar is het idd normaler) maar ze liggen hier echt om 8 uur dan op bed, ik vind het echt zielig als ik kindjes om 10 uur savonds nog op zie of half in coma in hun buggy.. O zich is uit eten zelf niet zo'n probleem al moet het bij ons wel kindvriendelijk zijn en wat rustiger (geen geroezemoes) maar het gaat bij ons om de tijd, ik zou savonds laat niet gaan...
Wij namen vroeger de kids allemaal mee tenzij het erg laat zou worden want dan ging het hele feestje niet door.Maar waar we ook heen gingen dan gingen ze als even kon mee.Zo liepen we wel eens in musea etc met ieder een draagzak met 1 van de tweeling en een peuter en kleuter aan de hand.Als ik me zo alles terug herriner dan ging het heel soms niet goed maar over het algemeen mochten wij echt niet klagen.
Wij hebben het nooit gedaan. Je zit niet op je gemak je gaat er al wat gespannen naar toe van zal ehet allemaal wel gaan. De kleine voelt het en tja de onrust word dan alleen maar groter. Ik zou voor oppas gaan even lekker met zijn 2e rustig eten.
Het ligt er ook aan hoevaak je uit eten gaat. Ga je heel af en toe uit eten dan is het heerlijk om even samen te zijn maar wij gaan minimaal 1x per 2 weken uit eten dus dan word het een beetje vaak om een oppas in te schakelen.
nou ik krijg dat bij jayla echt niet gedaan hoor! weet niet hoe jullie dat doen dan en misschien kan ik er idd wat van leren haha als ik met jayla ga uiteten wordt er de eerste 10 minuten rondgekeken zo van hmm waar kan ik iets aanrichten? dan wordt er ff gespeel met alles wat op tafel ligt (denk aan zout, peper, servetjes) want haar speelgoed is dus echt absoluut niet zo interesant als allemaal die nieuwe spulletjes wat daar liggen nou dan zijn we 5 minuten verder dan vind madame dat ze uit haar stoel wil en gaat dat niet gebeuren zet ze haar strot open dus oke kom maar ff wandelen n stukje zodat ze rustig is nou dan gaat ze aanrichten wat ze in de eerste 10 minuten gezien heeft dan komt het eten (EINDELIJK) dat is snel snel wegwerken voor mevrouwtje en dan wil ze weer dora the explorer spelen! dus dan vraag ik me echt af hoe jullie het doen! en nee ik kan niet wekelijks gaan uiteten
Wij doen het eigenlijk nooit. Als wij uit eten gaan, gaan we ook vaak pas om een uur of 7 en dan is Robyn gewoon klaar om naar bed te gaan. Wij gaan sinds kort 1x in de maand uit eten en dan slaapt Robyn bij opa en oma. Maar dat is eigenlijk omdat mijn vriend 1x in de maand op dinsdag vergadering heeft en Robyn op maandag altijd al bij opa en oma is. Dan is het makkelijker dat ze daar op maandag al blijft slapen.
Ik zou me afvragen waarom je met een baby van 3 maanden op vakantie zou moeten? (deze topic gaat over een baby van 3 maanden) Babys van die leeftijd hebben echt helemaal niks aan om mee te gaan naar een restaurant of vakantieoord. Ze willen gewoon rust en eten en mama. Al die prikkels zijn toch nergens goed voor? En als je ouder wordt vind ik dat je toch tenminste van te voren rekening mee moet houden dat je leven voor een tijdje anders gaat uitzien? En dat je jezelf even aan de kant zet voor je kindje, als is het maar voor de eerste paar maanden? Samen uit eten is prima, maar zo'n kleine baby zou ik lekker in zijn/haar eigen bedje laten met een vertrouwde oppas.
Dan ben ik een ontspoorde mama.... onze dochter is met de 1,5 jaar die ze is al 5x in het buitenland op vakantie geweest, waarvan ze de eerste keer 2,5 maand was En weet je, ik heb iedere vakantie het idee gehad dat ze aan het genieten was. .
Omdat papa en mama daar wél behoefte aan hebben...? En als je een makkelijk kindje hebt, dan heeft hij/zij genoeg aan zijn ouders in de buurt, dus maakt het ook niet uit of je thuis of op de camping/in een hotel zit. Toch..?
Mijn idee! Sommige mensen doen alsof het leven klaar is als je een kind hebt. Natuurlijk veranderd je leven en pas je je aan waar nodig is. Maar dus in mijn ogen alleen waar nodig is en dat is aan de hand van de behoefte van je kind. Wij hebben het geluk dat onze dochter een makkelijke baby was (ze heeft serieus in haar eerste jaar nog nooit gehuild buiten het feit dat ze trek had) dus ja, ze ging overal mee naartoe (feestjes, restaurants, dagjes winkelen) Nee wij gaan geen lange rondreizen meer doen zoals we vroeger 2x per jaar deden maar een weekje aan het strand met ons meisje vinden we optimaal genieten!
oh wij gingen met onze eerste ook op vakantie toen ze net 3 maand was hoor... wat maakt het nou uit? je neem een bedje mee een matrasje haar beddegoed en speeltjes en papa en mama hebben de hele dag tijd voor je.... heerlijk toch!!! deze zomer gaan we ook weer lekker op vakantie met zn allen... ga echt niet thuis zitten omdat een kindje in haar eigen bedje hoort en moet slapen.. kan op vakantie ook wel.... is meer het idee dat je gezamelijk lekker even weg bent.... en de hele dag lekker doet wat iedereen wil...
Dat is en blijft afhankelijk van je kind, denk ik. Met de onze had het toen juist wel gekund, maar nu bijvoorbeeld weer niet meer. In zijn eerste drie maanden had mijn zoon echt alleen maar behoefte aan melk en ons; dat was het. Maakte verder niet uit waar hij was en hoeveel we wel of niet deden op een dag; zolang hij maar bij ons was was alles goed. Na die drie maanden echter kon hij daar niet meer tegen en kreeg hij echt behoefte aan regelmaat enz. Nu gaan we dus ook 's avonds niet meer de deur uit (tenzij we oppas voor hem hebben) en proberen we het weekend ook zo rustig mogelijk te houden voor hem. Ik wil namelijk wel dat mijn kindje blij is Begin juni gaan we 2 weken op vakantie en ja, dat doen we natuurlijk vooral voor onszelf (vooral ik ben er echt héél erg aan toe om er even uit te zijn), maar dan houden we het ook bij overdag iets doen en 's avonds lekker 'thuis' in het huisje. Tenzij hij tegen die tijd wel wat beter bestand is tegen een uitstapje 's avonds, maar dat hangt dus echt van hem af.