Lieve mama's In tranen ben ik dit aan het schrijven. Wellicht is het meer ventileren dan echt om advies vragen. Mijn zoontje van 10 maanden oud heeft tot vorige week uitsluitend borstvoeding gehad. Hij zat nog op 3 voedingen per dag. Ineens kwamen daar 2 tandjes onderin. Eindelijk! Maar toen, ineens geen borst meer. Hij heeft altijd met tepelhoedje gedronken, omdat ik hele vlakke tepels heb. Hij begon te bijten, dat deed me pijn. Nu is het alleen al huilen als hij de borst ziet. Hij begint te woelen, draaien, duwen en slaan om maar bij die borst weg te komen, van het ene op het andere moment. Ik heb van alles geprobeerd... iets kouds aanbieden voor het voeden, in bed voeden, andere houdingen, vaste voeding en melk omdraaien, nachtvoeding, slaperig voeden, met en zonder tepelhoedje...Ik heb zelfs mijn lactatiekundige gemailed en die had ook geen ideeën meer. Ineens is het gewoon... klaar... Ik doe mijn uiterste best om te kolven, zelfs powerkolven nu, maar met een minibeetje geluk krijg ik er maar 20cc uit en op de opvang (ma+vrij) heeft ie een flesje van 180cc nodig. Ik ga hier niet tegenop kunnen meer en voel me volledig wanhopig. Ik wil niet nu al stoppen en het doet mentaal behoorlijk zeer dat dit zo onverwachts komt. Mijn man is hem nu een flesje nutrilon aan het geven, zodat ik me even huilend terug kan trekken. Heeft iemand hiermee ervaring gehad? Ik voel me nu zo schuldig voor alle momenten dat ik echt even klaar was met de borstvoeding, want nu is het ineens klaar en verlang ik zo naar nog 1 keer. Ik weet gewoon even niet wat ik moet denken, doen, voelen of zeggen meer. Borstvoeding weigert hij, kolven krijg ik niet genoeg. Het is gewoon mentaal even veel.
Wat ontzettend frustrerend. Kan me voorstellen dat het je echt aangrijpt. Bij mijn zoontje had ik dit rond 1 jaar. Achteraf bleek dat ik mijn eisprong had. Ik kon hem alleen (ook niet altijd) een droom voeding geven. Overdag wilde hij niks met mij te maken hebben. Na een week trok het weer bij en het was ook alleen bij de eerste eisprong, latere cycli geen last gehad. Uiteindelijk heb ik hem 3 jaar mogen voeden. Ik weet niet of jij alweer een cyclus hebt. Zo niet, dan zou dit het kunnen zijn. Hopelijk lukt het je weer om te gaan voeden! Ik heb een dochter van 16 maanden en toen ze 4 maanden was, lag ik een week in het ziekenhuis. Die week heeft ze amper gedronken maar daarna heb ik (ik had amper melk over) haar weer volledig aan de borst gekregen. Het slikken van fenegriek capsules helpt om je melkproductie te verhogen, ook voor bij het kolven.
Ja, dit had ik zo net voordat zoon 1 werd. Hier ook tepelhoedjes gebruikt trouwens Hij hapte aan, dat liep ff niet lekker en daardoor voelde ik tandjes Ik schrok Hij schrok Huilen En toen was het klaar. Hij weigerde Ik heb gekolfd maar dat zette weinig zoden aan de dijk Ik ben blijven aanbieden, Onder de douche In bad. In bed. Na 2 weken proberen had ik de moed eigenlijk wel opgegeven Ik werd een keer midden in de nacht wakker, en dacht waarom niet En warempel. Hij hapte! De dagen daarna echt wel 100 keer per dag geprobeerd en al snel ging alles weer alles vanoud Ik heb wel nog een week of 2 de neusspray met oxytocine gebruikt want meneer was enorm ongeduldig Ik hoop voor je dat het goedkomt. Ik kan me herinneren dat ik er erg verdrietig over was, dat plotselinge stoppen, ik vond het heel heftig. En het onbegrip bij mensen. Je geeft al “zo lang” borstvoeding/ het is nu toch ook wel mooi geweest/ eindelijk weer tijd voor jezelf Er werd volledig aan mijn emoties voorbij gegaan en ik had nu juist dat begrip nodig Alleen mijn schoonmoeder snapte me, die had zelf ook lang gevoed.
Dankjewel voor je reactie! Helaas heb ik geen eisprong. Ik heb PCOS en word bijna niet ongesteld. Hij is ook met eisprong-opwekkende medicatie van de gynaecoloog tot stand gekomen. Daarnaast slik ik ook de mini-pil. Droomvoeding durf ik niet te geven. Hij heeft "aanvallen" waarvoor hij eind van de maand een MRI onder narcose krijgt. Was eerst vermoedelijk epilepsie, maar dat is nu uitgesloten en het is onbekend wat er in dat koppie omgaat. Aanvallen worden makkelijk getriggerd wanneer hij onverwacht wakker wordt. Ik hoop gewoon dat hij weer terugkomt bij me en dat ik anders fulltime kan kolven. Ik heb toch wel wat moeite met de kunstvoeding, maar 3x 180cc kolven, ik denk echt dat dat onmogelijk is op dagelijkse basis. Ik kan ook nergens richtlijnen vinden voor hoeveelheden met kolven, alleen hoeveelheden wat ze zouden moeten eten, maar niet wat "normaal" is voor mama om te produceren per leeftijd. Ik denk dat 10-30cc per kwartier te weinig is, maar dat is nergens op gebaseerd
Precies dit inderdaad. Ik heb vrijdag de hele middag na werk in tranen gezeten. Ik voelde me alsof er een naaste was overleden, alsof je aan het rouwen bent. Spijt had ik van alle momenten dat ik had gewenst dat mijn man het even kon doen uit vermoeidheid of dat het me even te veel werd en ik even geen zij had in een baby aan mijn lijf. Ineens wordt het van je weggerukt en voelt dat zo heftig. En inderdaad. Mijn man probeerde me op te peppen door te zeggen dat ik het al zo lang deed en daar heel trots op kon zijn, maar toch voelt het niet zo. Heb jij je kindje in de tussentijd "gewoon" kunstvoeding gegeven als het niet lukte of wachtte je even en gaf wat anders. Ik ben nu heel erg zoekende, maar ondanks dat hij genoeg flesjes "volgens de richtlijnen" krijgt, huilt hij nu na alle maaltijden als ze op zijn en dat is zo vreselijk. Ik hoop ook echt dat het nog niet definitief is.
Ja hij kreeg af en toe een flesje biologische kunstvoeding. Wij deden wel rustig aan met koemelk want er was vermoeden van kma. Ja het is heel lief als mensen proberen te troosten maar het is een proces dat je zelf moet verwerken Ik vond het ook lastig omdat ik wist dat er geen kinderen meer kwamen. Het is toch afscheid van een fase, het komt niet meer terug. Sowieso niet mijn sterkste kant Uiteindelijk heb ik zoon 2,5 jaar gevoed en heb ik zijn pad gevolgd. Ik vond het toen ook nog best lastig maar wel makkelijker te accepteren omdat het voor mijn gevoel wel echt goed was Hoe gaat het nu?
Op dit moment weigert hij nog steeds. Hij krijgt nu 3x per dag een flesje (volgens de verpakking), waarvan 1 gemengd is tot pap. Het flesje neemt hij super gretig aan en het gaat er ook zo in, echter is het nu bij praktisch elke maaltijd wel brullen wanneer het op is. Hij krijgt wel 2x per week 1 flesje borstvoeding op de opvang, 180cc. Ik heb een goede band met de jeugdverpleegkundige van het consultatiebureau en heb haar gemaild, maar nog geen reactie gehad. Hij krijgt namelijk al meer "dan de richtlijnen voorschrijven", omdat hij al aan het huilen was hiervoor, maar toen hij nog wel aan de borst lag, huilde hij niet meer. Ikzelf sta hier erg wisselend tegenover. Ik "doe nu maar wat", omdat ik ook niet wil dat hij geen melk meer krijgt; hij heeft het gewoon nodig. Soms zegt mijn hoofd: "Meid, stop er lekker mee. Bespaar je de stres en de moeite. Je raakt alleen maar uitgeput van het gevecht en het kolven en alles eromheen." en de andere keer ben ik super strijdvaardig om het te blijven proberen en weer de andere keer kan ik er alleen maar om huilen. Ik vind het echt heel erg heftig. Net weer op kantoor gekolfd. Per kant 15 minuten, opbrengst van 20cc in totaal. Dat wordt dus nog even doorsparen tot het flesje van 180cc op vrijdag, als ik dat überhaupt red.
Ondertussen zijn we al weer een tijdje verder. Ik hoop dat het toch nog is gelukt. En zo niet, hoop ik dat je er een beetje vrede mee hebt gekregen Je mag waanzinnig trots zijn op wat jullie samen hebben bereikt!
Helaas, helaas. Hij is niet meer teruggekomen. Ik probeer het nog wel eens en dan hapt ie meteen aan, om vervolgens te knabbelen en bijten. Ik heb ook een andere lactatiekundige gesproken en die zei eerlijk "ik denk niet dat ik hem eraan kan krijgen, maar ik kan wel de productie ophogen" die blijkbaar altijd al laag is geweest. Kwam erop neer dat ik 4 dagen lang elke 1,5 tot 2 uur moest kolven. Ik heb het overwogen en ook met haar besproken, maar waarschijnlijk is stress een van de boosdoeners. Zoveel kolven zou me mentaal helemaal uitgeput maken. Van haar mocht ik dan ook direct stoppen, aangezien er al zo weinig uit kwam, en dan maar een andere manier bedenken om het intieme momentje te verruilen. Ik ben nog niet gestopt met kolven, dat moet ik toegeven, maar dat is meer vanuit een organisatorisch oogpunt. De kleine man heeft vrijdag een MRI onder volledige narcose, waarbij hij nuchter moet zijn. Met flesvoeding betekent dat uiterlijk 6 uur van tevoren eten en met borstvoeding is dat 4 uur van tevoren. Ik doe dus mijn stinkende best om tot 180cc nog te komen, ookal kolf ik nu maximaal 10cc met geluk per keer. Het liefste ga ik door tot 200cc, zodat ik nog een ketting kan maken om de herinnering tastbaar te maken. Helemaal vrede ermee, nee, maar er is wel een hoop rust teruggekeerd nu ik de spanning heb losgelaten. Ik heb het geaccepteerd dat hij een flesje krijgt en maak me er niet zo druk er meer om. Tuurlijk had ik het anders gewild, niet zo abrupt, maar het is niet anders. Een alternatief heb ik nog niet kunnen vinden wat bij ons past.
Jammer om te lezen maar het is inderdaad niet anders Ik had mezelf toen 3 weken gegeven en dan was het dan geweest. Die ketting had ik ook willen doen maar daar is het niet meer van gekomen. Wie weet is dit voor jou dan een mooi moment om het af te sluiten.
Hier was t ook klaar toen er tandjes kwamen. Hij beet me steeds en zat ‘te klieren’. Ben toen ook gestopt, het was voor mij een duidelijk signaal dat hij er geen behoefte meer aan had en dat stond voorop. andere kind dronk wel gewoon door met tandjes maar was ook met ruim een jaar ‘klaar’, het werd toen ook spelen ipv echt drinken.