Hallo dames ! Ik (36) dacht, laat ik mij ook maar registreren zodat ik het e.e.a. van mij af kan schrijven. Hopelijk kan ik hier wat steun en antwoorden vinden. Sinds 3 weken weet ik dat ik zwanger ben (nu 8 weken zwanger) en mijn vriend was erg blij en wilde er samen voor gaan zorgen. We woonden nog niet samen, maar dat zou allemaal goedkomen. Hij zou gaan verhuizen, ander werk zoeken....allemaal mooie woorden. Totdat ik vrijdag een mail (!) kreeg, dat hij niet meer met mij verder wilde en dat hij het niet zag zitten om samen het kind op te voeden. Ik moest het maar laten aborteren, dat leek hem de beste optie voor iedereen. Over de shock ben ik nog niet heen. Ik probeer hem te bellen, sms-en, mailen...maar hij neemt niet op en ik krijg geen reactie. Abortus is voor mij geen optie. Maar ik weet nu even niet hoe het verder moet.
wat een kutnieuws... en wat een slappe zak , sorry dat ik het zeg... via de mail pfff meis.. je bent niet de eerste die een kindje alleen zou moeten opvoeden.. legio vrouwen voor jou hebben het gedaan en zijn er in geslaagd.. het zal niet altijd even gemakkelijk zijn.. maar met moederliefde kom je al een heel eind. hele dikke knuffel voor jou!!
O weet even niets te zeggen dan je alleen een hele dikke knuffel te geven. Wat een reactie zeg, kan hij gewoon geschrokken zijn en het nog een plek moeten geven of is het echt definitief. Wat naar om zo je zwangerschap in te gaan. Ik zou ook geen abortus doen, maar volg je gevoel overal in en denk aan jou en je beeb. nogmaals een dikke knuffel
Met een mailtje , hoe haalt ie het in zijn hoofd! Wat een slapjakker ben je dan, sorry hoor! Ik zou met zo'n vent meteen helemaal klaar zijn, wat mij betreft zou het dan ook niet meer goedkomen. "Voor iedereen het beste" als je je kind laat aborteren? Voor HEM het beste misschien! Meid, laat je niet beinvloeden door hem en maak je eigen keuze. Alleen met je kindje red je het ook wel!
Mijn god. Het mag dan wel 2010 zijn, maar een relatie beëindigen via een mailtje is gewoon 'not done'. Maar als je dat dan ook nog eens doet terwijl je (ex-)partner zwanger is, dan ben je in mijn ogen echt een slappe zak. Ik wens je enorm veel sterkte. Volg je hart en kies voor jezelf/je kindje. Als jij je kindje wilt houden, moet je daar gewoon voor gaan.
Via mail , wat een enorme eikel....:x vind het heel erg rot nu voor je, hij laat jou nu zo achter..weet je al wat je zelf wilt? Zoals hierboven al werd gezegd, er zijn echt heel veel vrouwen die alleen een kindje opvoeden en dat gaat echt helemaal goed komen. maar wat belangrijk is wat wil je zelf? heel veel sterkte meis.knuff
Bedankt voor jullie lieve reacties ! Ik ga het ook alleen doen ... het kan niet anders denk ik. Ik heb al besloten dat ik hem niet meer ga benaderen. Hoe moeilijk dat ook zal zijn. Maar een vriendin van mij zei: 'Als hij jou en zijn kind niet in zijn hart wil sluiten om welke reden dan ook ... dan zijn jullie beter af zonder hem'. ( Nu moet ik dit nog even vaak tegen mezelf gaan herhalen, voordat ik het ook echt zelf geloof ). Maar de pijn blijft: hoe kan iemand, die zegt van jou te houden en keer op keer heeft gezegd hoe graag hij het kind wil ('ik kijk er zo naar uit om met z'n drietjes leuke dingen te doen !') en die ook al is mee gaan snuffelen bij de Prenatal, dit zomaar van de één op andere dag 'opgeven'. Ik verwacht van iemand die van je houdt toch iets meer 'inzet'. Dit doet echt zeer en het is ongrijpbaar. Ik voel mij voorgelogen en zonder respect behandeld. Hij heeft dus blijkbaar toch stiekum ook geen respect voor het kind ('neem maar een abortus') ... Hoe kan iemand zo koud en harteloos zijn ? Hij denkt alleen maar aan zichzelf ! En niet wat voor schade hij aanricht. Nu, en misschien voor het kind later ('ja, je papa is er niet...hij wilde je niet', zit ik straks ook bij Spoorloos over 16 jaar ... ) In zijn mail staat ook niets over een eventuele erkenning, eventuele kosten delen etc. Niets over zijn verantwoordelijkheid in dit alles (terwijl we samen hadden besloten zwanger te worden) ... alleen maar: 'je zal het kind alleen moeten opvoeden als je het houdt' en 'abortus lijkt mij het beste'. Misschien is het maar beter dat hij weg is ....
Jeetje zeg, wat een slapjanus zag. Een 'echte vent' hoor....:x Ik weet niet of je al een kindje hebt, maar als je die nog niet hebt dan kan ik je het volgende zeggen: Over een maand of 7 heb je een persoontje vast waar je zóveel meer van zal houden. Een liefde die zo diep gaat, daar kan geen vent tegenop. (Vooral niet zo'n vent...) Nu is het rot en zou je willen dat het anders was. Maar, hoe afgezaagd dit ook klinkt, dit gevoel gaat voorbij en wat je overhoudt is je kindje, het mooiste wat een vrouw zich kan wensen! Het enige wat je nu moet doen, is de tijd uitzitten tot hij uit je systeem is. Sterkte meid! Knuffel Allistair
geloof mij het is allemaal beter als die zak dat ook niet doet, dit allemaal voor later als je wel een lieve papa voor je kindje tegenkomt en jullie een gezinnetje vormen!! nogmaals sterkte
Hoe lang waren jullie al samen? Vind het zo'n voorvoorspelbaar gedrag.... Aan de ene kant vind ik het belangrijk dat een kind weet wie papa is, en er een omgangsregeling komt, e.d. Aan de andere kant, als hij niet wil.... Met plichten (betaling, etc) komen ook rechten! Dus recht op bezoekregeling, ook als jij denkt dat dit beter is van niet. Beslissingsrecht over belangrijke dingen als school, e.d. Hoe dan ook: sterkte!
Hoe kan iemand nou zoiets via de mail sturen! Dan heb je toch echt een blok voor je hoofd! Meis, ik wil jou héél veel sterkte wensen!
wat vreselijk voor je en je kindje. En wat erg, samen kiezen voor een kind en dan via mail uitmaken en dan arbortus willen. Ik had hem voor geen goud teruggewillen. Ik hoop dat je in je omgeving mensen heb om op terug te vallen! En ik zou mijn exschoonouders ook even de mail laten lezen! wat een eikel zeg. Een echte vent zou ik zeggen, not. heel veel sterkte
Wat een slappe L*L dat hij op deze manier jullie relatie verbreekt. helaas heb ik het soort gelijke mee gemaakt 2,5 jaar geleden. ik was toen 20 en had 2 jaar een relatie met me ex (23). ik raakte zwanger en na de schok wou hij er ook voor gaan. we zouden gaan samen wonen en waren al aan het kijken naar spulletjes voor de kleine. toen hij tegen ze ouders had verteld dat ik zwanger was reageerde ze vader gelijk met de woorden "je kan het maar beter uitmaken dan heb je teminste nog een normaal leven". toen ik 6 weken zwanger was gingen we op vakantie naar gran canaria.. op de 1 na laatste dag kregen we ruzie en hij riep gelijk dat ik samen met het kindje in de stront kon zakken en hij niets meer met ons te maken wou hebben want het verpeste alleen maar zijn leven. na lang gepraat te hebben kwam hij de volgende dag met "sorry" aanzetten en dat hij het allemaal niet meende enzo. ik heb hem verteld dat hij maar eens goed na moest denken wat hij wou omdat het zo niet ging .. hij heeft altijd gezegd het liefst abortus te willen maar zich bij mijn keuze om dat niet te doen neer had gelegd. toen we terug waren in nederland kreeg ik 2 dagen later een telefoontje van hem terwijl hij bij vrienden zichzelf lam zat te drinken voor het stappen. ik heb gezegd dat ik zo niet wil praten en heb opgehangen. kreeg vervolgens een smsje dat hij niet meer verder wou en ik er alleen voor stond. hij is nog mee geweest naar de 1e echo ( achteraf bleek dat omdat ze ouders het niet vertrouwde en dachten dat ik loog) en omdat hij toen nog "redelijk" was heb ik hem een overeenkomst laten ondertekenen waarin stond dat hij verandwoordelijk was voor de helft van de kosten voor de babyuitzet en die heeft hij ook netjes betaalt. helaas gaf die vanaf 12 weken aan niets meer met mij of de kleine te maken te willen hebben en me zoontje is nu bijna 2 en nog steeds wil hij er niets van weten.. ik heb heel de zwangerschap me best gedaan toch contact te houden voor Kian maar dat was gewoon energie verspilling.. tegen iedereen in zijn omgeving werd verteld dat ik expres zwanger ben geworden en niet de pil slikte en hem er zo heb ingeluist omdat ik op zijn geld uit zou zijn enzo. Dit was door zijn ouders bedacht zodat hij het slachtoffer zou lijken en niet de zak die er vandoor is gegaan. over de erkenning zei hij altijd dat hij dat wou doen als Kian geboren was maar heb toen gezegd dat hij dan eerst een jaar mag bewijzen echt een vader te willen zijn en dan pas erkenning. zoals je wel kan begrijpen is dat dus nooit gebeurt. toen Kian 5 maanden was heb ik me huidige vriend leren kennen en na 3 maande woonde we samen en we krijgen nu een 2e kindje. hij ziet kian echt als zijn zoon en heeft hem een aantal maanden terug ook officieel erkend als zijn zoontje. ik hoop echt dat je (ex)-vriend nog een helder moment krijgt en besseft waar hij mee bezig is en in ieder geval opkomt voor zijn verandwoordelijkheden. en geloof me hoe moeilijk het nu lijkt.. ooit kom je over de woede en verdriet heen en kan je het een plekje geven. heel veel succes en sterkte de komende tijd!
jeetje wat een waardeloze *** sorry hoor via de mail hoe haalt ie het in zijn hoofd! het is makkelijker gezegd dan gedaan want ik zou in jouw schoenen ook niet zomaar dingen af kunnen sluiten(je hormonen spelen natuurlijk ook nog mee waardoor het nog lastiger kan zijn) maar als hij wil dat je abortus doet en het op deze manier beeindigt kun je denk ik idd beter gewoon hem helemaal niks meer laten weten en dus ook geen erkenning en dergelijke regelen .. kom je ooit een leuke man tegen die je kind wel als het zijne ziet kan hij de kleine nog erkennen.. en dan zit je niet met dat gedoe.. tuurlijk is het beter dat een kind zijn of haar vader leert kennen en dergelijke maar zoals het lijkt wil hij er toch niks van weten.. dan kun je het beter helemaal in je eentje doen vanaf het begin .. ik hoop dat je genoeg steun hebt in je omgeving!! veel sterkte in elk geval!!!
Ik kan niet veel anders doen dan je heel veel sterkte wensen, helaas Ik hoop dat hij de aankomende weken een beetje bedaard en hij je de kans geeft wat vragen te stellen. Zoals al eerder gezegd is: Er zijn zoveel vrouwen die het alleen gedaan hebben, dan gaat het jou ook zeker lukken! Het zal vast niet altijd makkelijk zijn, maar jullie gaan het redden met z'n tweetjes!
Wil je heel veel sterkte wensen. Hoop dat je hier veel steun vindt en in je direkte omgeving. En gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk.
Meid, ik wil je echt heel erg veel sterkte wensen. Iets anders weet ik even niet te zeggen. Je komt er wel, je bent (wat uit je berichten blijkt) een kei sterke vrouw en die kleine gaat een geweldige mama krijgen. Liefs
Een update : Maandag kreeg ik plots weer een mailtje (ook weer zo onpersoonlijk), met eigenlijk nog een keer een herhaling van wat hij eerder had geschreven. Dat hij vond dat het echt niet meer ging, dat ik hem vooral met rust moest laten en vooral niet bij hem langs moest komen, want hij had de sloten van zijn huis al vervangen dus ik kwam er toch niet in (exacte woorden: 'het is mijn huis en ik wil je daar niet'). Net alsof ik crimineel ben ?! Net alsof ik iets verschrikkelijks heb gedaan ?! Het enige waar ik schuldig aan was was van hem houden en ervoor willen gaan ( voor hem, de relatie en het gezinnetje ). Na advies van veel mensen om mij heen heb ik besloten niet te reageren. Iedereen om mij heen vindt zijn gedrag echt beneden alle peil en gewoon harteloos en niemand snapt er iets van. Dit helpt wel...want dan ben ik niet de enige die er geen snars van begrijpt en toch werkelijk denkt dat er bij hem een paar draadjes niet goed zitten of in ieder geval geknapt zijn. Ik laat het zo en zie wel wat er komt. Ik ga nu genieten van de zwangerschap (proberen) en er voor zorgen dat mijn kleintje van mij in ieder geval heeeeel veel liefde gaat krijgen !
ja dat hij niet spoort is duidelijk, eerst er samen kiezen voor een kindje en jullie dan laten stikken. Sorry maar dan ben je in mijn ogen niet goed bij je verstand. Maar goed, jij zit er mee en ik wens je een fijne zwangerschap en dat je in de toekomst iemand tegen mag komen die jullie in jullie armen mag sluiten! Hij weet niet wat hij mist. Ik kan er bij mijn verstand niet bij dat iemand zijn kind kan laten zitten......
Mijn eerste gedachte was: een man met cold feet.... hij is zich rot geschrokken en weet zich geen raad en vandaar deze reactie. Hoe goed vond je jullie relatie? Hoe was hij als partner? Vind je hem echt niet meer de moeite waard? ik zou me nl kunnen voorstellen dat je nog eens rustig met hem wil praten om te begrijpen wat er ineens veranderd is. Ongelofelijk dat hij je zelfs die kans niet wil geven door zo volkomen onbereikbaar te zijn, wat moet dat frustrerend zijn. Mijn idee als iemand zo radicaal omdraait dat er wel sprake moet zijn van een derde persoon die zit te stoken en te beïnvloeden. Als deze reactie van hem ergens wel "in het plaatje past", als je altijd misschien al wat twijfelde over zijn betrouwbaarheid, heb je groot gelijk dat je hem nu helemaal afschrijft hoor! Ik wens je hoe dan ook veel sterkte. Dapper dat je het kindje wilt houden, ik hoop dat je zwangerschap goed verloopt en alles goed komt voor jullie tweetjes.