Hallo, ik zal me even voorstellen. Ik ben een vrouw van 35 jaar. Ik heb via zelfinseminatie een geweldig zoontje gekregen die nu bijna een jaar is. Ik ben dus een ''BAM''. Ongeveer 10 weken na mijn bevalling dacht ik hem tegen gekomen te zijn, mijn prins... Alles klopte, we sloten bij elkaar aan, werkten beiden in het soortgelijk werkgebied. Hij had al twee jongens en was gescheiden. We hadden veel plezier met elkaar. Ook naar mijn zoontje was hij erg lief. Na drie maanden was ik zwanger, eigenlijk veel te snel. Zeker gezien het feit dat ik na mijn bevalling veel complicaties had met mijn ruptuur en twee keer geopereerd ben. Na een dag van wennen waren we beiden erg blij. Hij zit in de schuldhulpverlening, dus dat was een praktisch iets waar we rekening mee hielden. De komende 2 jaar zouden we van mijn salaris leven. Ik zou mijn huis verkopen en een groter huisje kopen zodat ook zijn kids een eigen of gezamelijke kamer hadden. Wanneer hij uit d eschuldhulp zou zijn zouden we samen groter kopen. Toen kwam de klap: een miskraam na 7 weken van een tweeling nog wel. Hij was er kapot van, ik ook maar had het idee dat ik hem meer moest opvangen dan anders om. Samen hebben we besloten om toch weer te gaan proberen om zwanger te worden, niet om de tweeling te vervangen want dat kan niet, maar omdat we ons erg verheugden op de komst van een liefdesbaby. Aansluitend was ik zwanger, de nod was op de dag dat ik de miskraam kreeg en dat vind ik nog steeds bijzonder, zo zijn de twee vlindertjes nooit uit mijn hart. Na 8 weken veranderde er veel in onze relatie, we waren op geen enkele wijze meer intiem. Dit besprak ik, maar er werd luchtig op gereageerd. Ik weet het aan mijn hormonen in eerste instantie, maar dat was het niet. De liefde bekoelde en ik heb de knoop door gehakt en we zijn uit elkaar gegaan. Doordat hij in de schuldhulp zit heb ik hem van begin af aan duidelijk gemaakt dat ik geen geld wil (ook al heb ik het zelf niet bepaald breed) en dat we qua bezoekregeling er wel uit zouden komen. Hij mocht bij de bevalling zijn en blijven logeren zodat hij de eerste bijzondere dagen van een nieuwe baby kon meemaken en een band opbouwen. Hij had tijd nodig en die heb ik hem gegeven. Hij wilde mee naar de 20 weken echo, wat ik uiteraard goed vond. Hij is niet meegeweest en ik heb niks van hem gehoord. Hij reageerd niet op sms, mail, en bellen Ik heb hem gesmst dat we een zoontje krijgen en dat er voor zover geen zichtbare afwijkingen gevonden zijn. Inmiddels ben ik 25 weken zwanger en nog steeds geen enkel bericht of reaktie. Ondertussen staat mijn huis te koop, heb ik bekkeninstabiliteit en lijkt mijn leven (waar ik deels zelf verantwoordelijk voor ben) één grote puinhoop. Wat vertel ik mijn babytje straks? Zit er nog iemand van jullie in een soort gelijke situatie? Ik ben dolgelukkig met het feit dat ik zwanger ben en als mijn zoontje van 11 maanden de baby ''aait'' voel ik me zo gelukkig, maar die domper blijft en ik maak me zorgen om de toekomst. Wie oh wie zit in een soortgelijke situatie en hoe ga je daar emotioneel mee om? Zwangere groetjes
Heftig... Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent in hem. Richt je op je twee zoons en jezelf, dat is op dit moment het belangrijkst. Hopelijk draait hij nog bij en neemt hij vanzelf contact op. Wellicht heeft hij even wat 'tijd' nodig.
Als de vader niet terug in beeld komt kan je dit babytje toch hetzelfde vertellen als je zoontje? Die heeft ook geen vader in beeld neemik aan? Los van het feit dat ik het heel rot voor je vind.
Wow meid wat rot voor je! Zoveel mooie toekomst plannen...in 1 keer in duigen! Ik snap dat als het zo goed voelt je samen voor een kindje wilt gaan...maar achteraf gezien kende je hem misschien toch niet goed genoeg? In iedergeval groeit er een 2de wondertje in je! Heel mooi maar inderdaad misschien ook wel moeilijk, met je bekkeninstabiliteit, nog een klein kindje en geen partner. Ken je zijn familie? en hoe reageren die erop? Voor als je zoontje groter is...dan zou ik het precies vertellen zoals het is...je kunt wel leugens gaan vertellen maar daar schiet je niks mee op. Trouwens...hou je je huis in de verkoop? Als je nu kamers genoeg hebt dan zou ik overwegen om eerst niet te verhuizen. Misschien niet zo handig met bekkeninstabilteit. In iedergeval heel veel succes en sterkte gewenst!
Wat een rotsituatie voor je. Ik heb ook zoiets meegemaakt. Nadat ik mijn ex, met wie ik een knipperlicht relatie heb gehad, verteld had dat ik zwanger was, kreeg ik eerst een positieve reactie van hem. Een dag later kreeg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd geslingerd. Hij wilde niks meer met mij en het kind te maken hebben. Dat was begin mei. Daarna heb ik nooit meer wat van hem gehoord. Ik heb gemaild en gesmst maar hij reageert nergens op! Wat een gevoelloze vent zeg. Ik ben nu 28 weken zwanger en ben al helemaal aan het idee gewend dat ik alleen ben. In het begin heb ik het erg moeilijk gehad, ik heb veel gehuild. Waarom doet die kl... zak nou zo? Gelukkig heb ik mijn familie die me steunen en helpen. Soms heb ik het er nog moeilijk mee, maar ik kan er goed mee omgaan. Vandaag nog bij de 1e zwangerschapsgym. Iedereen heeft een partner, behalve ik. De lesgeefster had het even over de partneravond en tja, dan voel je je ff klote. Maar het is niet anders. Ik geniet volop van mijn kleine meid. Ik kan niet wachten tot ik haar in mijn armen kan nemen! Sterkte en succes! liefs wendy
Bij zulke verhalen schrik ik altijd, ik zou voor geen goud in je schoenen willen staan en begrijp dat het ontzettend moeilijk is. Maar je hebt al een prachtig zoontje op de wereld gezet en waar je al maanden voor zorgt , je kunt het ook echt een tweede keer. En hoe uitzichtloos de situatie nu lijkt komt het zeker goed. Is het een idee om de verkoop van je huidige woning te staken ? Weet niet of het voor jou en de 2 kleintjes groot genoeg zou zijn ? natuurlijk is er een kans dat je vriend terug komt, maar zou je dit dan nog willen ? In hoeverre kan je iemand vertrouwen en van iemand houden die juist in deze tijd negeert? Heel veel sterkte! en geniet van je zwangerschap,hoe lastig ook, die tijd komt niet meer terug.