heftig maar toch helemaal zoals ik het wilde

Het is een beetje lang verhaal geworden.
Hopelijk hebben jullie er iets aan.

Mijn bevallingsverhaal:

Op maandag 29 juni verloor ik wittig slijm. Wat naar mijn idee de slijmprop kon zijn.
Het was niet veel dus had het idee dat het nog lang kon duren voor dat de bevalling zich zou aandienen.
De hele week verloor ik steeds wat slijm de ene keer wat meer dan de andere keer.
Donderdag 2 juli kreeg ik pijn in me benen en me rug. Het hield niet lang aan waardoor ik dacht dat het gewoon kwam door de warmte en het vasthouden van vocht.
Vrijdag 3 juli gingen we laat in de middag naar de verloskundige voor de wekelijkse controle.
Bij de verloskundige na gevraagd hoe en wat met het slijm en verteld over de pijnlijke benen.
De pijn in me benen konden wel eens voorweeën zijn vertelde ze.
Dit was wel door me hoofd geschoten maar het was twee weken voor mijn uitgerekende datum dus niet echt veder bij stil gestaan.
’s Avonds hebben Roy en ik lekker filmpjes gekeken. We hebben heerlijk gelachen om de film.
“weet je dit kan wel eens de laatste avond met zijn tweeën zijn” grapte ik.
’s Nachts om 2:00 werd ik wakker met pijn in me buik. Dit had ik wel vaker ’s nachts meestal als ik dan naar het toilet ben gegaan is de pijn weg en slaap ik zo door.
Dus wilde ik dit nu ook doen. Met veel moeite opgestaan.
Op het moment dat ik stond voelde ik wat knappen en direct liep het water langs me benen.
Ik schrok eerst best wel en omdat we tapijt in de slaapkamer hebben heb ik mijn dekken tussen me benen gedaan om de vloer te beschermen.
Gelijk heb ik Roy wakker gemaakt dat het zo ver was.
Ik wilde graag nog steeds naar het toilet toe dus met een handdoek en heel voorzichtig lopen de trap af gegaan.
Roy had een matje gepakt zodat ik daarop kon gaan liggen en een kraamverband om nog wat op te vangen.
Op het toilet kwamen de eerste weeën die waren nog best goed te doen. Maar ik merkte wel dat de gewone buikademhaling die ik geleerd had niet veel hielp. Daarvoor zaten de weeën te laag. Het leek wel of me liezen bij elkaar trokken in plaats van dat me buik de wee had.
Eenmaal weer terug boven besloten we nog even te gaan slapen want het zou nog wel een tijdje kunnen duren.
Ik wilde gaan liggen maar de weeën waren nu al best heftig en ik kon ze liggend niet opvangen. Ze kwamen ook erg snel achter elkaar had ik zo het idee.
Ook werd ik ontzettend misselijk en heb ik overgegeven. Het voelde aan als een erge griep.
Ik zei tegen Roy dat hij maar de spullen moest gaan klaar maken want het ging best wel snel al.
Ik ging me even douche om met warm water me rug een beetje te ontspannen. Roy had benenden alles klaar gezet. Hij kwam me toen halen. Hoe ik benenden ben gekomen weet ik niet echt meer.
Eenmaal benenden ben ik op het kraambed gaan zitten en vroeg Roy de tijd bij te houden want ik had het idee dat de weeën sneller dan 2 min na elkaar kwamen.
Het was nu rond half 4.
De weeën bleken toen al om de 1,5 min na elkaar te komen en gemiddeld duurde ze 2 min.
Ik vond dat het te snel ging en wilde dat hij de verloskundige belde.
Deze gaf gelukkig gehoor aan de oproep en was om 4 uur bij ons binnen.
Ze heeft toen direct gekeken hoeveel ontsluiting ik had en bleek al op ruim 7 cm te zitten.
Hier schrok ik best wel van maar het gaf voor mezelf wel een bevestiging waarom het allemaal zo heftig was.
De verloskundige aarzelde gelukkig geen moment en heeft direct de kraamzorg gebeld.
Deze was er om 5 uur volgens mij. Roy en de verloskundige hadden ondertussen de rest klaar gezet.
Ik wilde dat Roy op een geven ogenblik bij me bleef want ik had het idee dat ik moest persen.
Nadat de kraamhulp binnen was keek de verloskundige hoever ik was. Want zij hoorde aan me dat ik pers drang had.
Ik zat op 10 cm en mocht gaan persen.
Ik was even de weg kwijt hoe het ook alweer moest maar door wat Roy tegen me zei kon ik gelukkig snel terug halen hoe het ging.
Ruim 80 min heb ik geperst Logan wilde namelijk niet langs me schaambotje komen.
En ik had de kracht ook bijna niet meer.
De verloskundige liet de kraamhulp de baarkruk halen zodat ik daarop kon zitten. Had hier wel oor naar maar heb het uiteindelijk niet gedaan, dorste niet meer op te staan.
Roy heeft Logan aangepakt op het moment dat het hoofdje eruit kwam en op me buik neergelegd.
Even vond ik het een heel eng iets dat er een kindje uit me kwam maar op het moment dat hij op me buik lag was alles vergeten.
Logan had even nodig om bij te komen en te ontdekken dat hij zelf kon ademen maar hij deed het daarna helemaal super.
Hij was nog geen 5 minuten oud en hapte gelijk aan voor melk.
Roy heeft de navel streng door geknipt en hem zijn naam gegeven.
Het was helemaal super en helemaal zoals we het wilde. Thuis in onze eigen omgeving met niet teveel gedoe om ons heen.
Hoewel het van mij volgende keer weer zo mag gaan zou ik toch iets meer tijd willen hebben om te “wennen” aan de weeën en dat de bevalling dan ook echt is begonnen.

gyino