Vroeger wilde ik er 4. 2 van onszelf en 2 geadopteerde kinderen. (was het ideaalbeeld) Toen leerde ik mijn man kennen die een stuk ouder is dan ik dus adoptie gaat sowieso niet door. En mijn gezondheid laat ook te wensen over en 4 kinderen zou wel heel erg druk zijn voor mij. Nu willen we er graag als het ons gegeven is 2.
Mijn ideale plaatje is 3; helaas is het alleen lichamelijk voor mij echt niet haalbaar en financieel eigenlijk ook niet. Dus zal het zeer waarschijnlijk bij twee blijven. Maar ook met deze 2 ben ik dol gelukkig en trek ik al maar net. Soms dan heb ik het alleen wel moeilijk met de gedachte dat nu alles voor de laatste keer is. Maar een derde is gewoon niet slim
3 zou perfect zijn. De kans daarop is heel klein geworden helaas. Hoop wel dat het gevoel van niet compleet zijn verdwijnt... soms zon rot gevoel... vooral als naaste kinderen krijgen en mensen vragen word het niet eens tijd voor een 2de
Vier.... We hebben drie kinderen (4, 2 en 1) en we hadden bedacht "dat we compleet zijn" maar stiekem kriebelt het toch voor een vierde... En waar manlief een half jaar geleden zei "nooit meer een baby" begint hij er nu zo af en toe toch weer over, dat hij een vierde toch ook wel leuk lijkt, dus misschien ooit.... Later als we groot zijn
Als kind zijnde wilde ik altijd wel 10 kinderen. Later had ik zoiets met 4 kinderen is mijn gezin wel compleet. We hebben nu 5 kinderen, waarvan de 4 een bewust genomen risico was en nummer 5 echt een cadeautje en diep in mijn hart zou ik nog wel meer kinderen willen. Mijn man wilde er altijd maar 2 dus het zijn er al 3 meer geworden, dus voor hier is het nu echt klaar. Maar zou hij over een aantal jaar zeggen ik wil nog wel een zesde zou ik geen nee zeggen, maar dat gaat hij nooit zeggen. Ik ben tevreden, blij en gelukkig met mijn gezinnetje, maar mijn ideaalbeeld is toch wel een gezin met 8 of 10 kinderen vrees ik (laat mijn man dit niet lezen). MAar het voelt aan de andere kant ook wel weer compleet. Ik ben zo'n vrouw waarbij die kinderwens altijd zal blijven, maar dat is een familiekwaaltje want grote gezinnen is bij ons normaal (ook wel uit geloofsovertuiging)
Dat kan ik me goed voorstellen. En vaak mag je ook niet 'klagen' want je hebt al een kindje. Ik hoop dat je wens alsnog uit mag komen!
Het ideale hier zijn 2 kinderen. Alhoewel mijn partner ook geen nee zou zeggen tegen 3. Maar gezien mijn medische situatie ... worden het er mogelijk 0.
Ik weet het echt niet.. Ik dacht dat ik 2 kinderen ideaal zou vinden, maar inmiddels gaan we voor de derde.. Ik zeg in ieder geval nooit meer nooit haha.. Of er een vierde komt? Misschien wel.. Misschien niet.. Dus ik kan geen antwoord geven, zou een groot gezin wel erg leuk vinden.. Maar of we daar de middelen voor hebben is een ander verhaal.
Ik heb altijd 'drie' geroepen. Maar nu er één is, lijkt me twee ook wel voldoende. Heel soms denk ik zelfs, eentje is genoeg. De zwangerschap en vooral Eva haar eerste vijf, zes maanden waren heftig en qua werk en financiën gaat het nu ook niet echt super, dus het hierbij laten is wel veilig. Maar goed, in een ideale wereld: drie. Als de postcode loterij langskomt, vijf of zes.
Ach. Hier word ik altijd een beetje droevig van. Ik hoop van harte dat het je, ondanks je medische situatie, gegund zal zijn. Knuffel
Houden jullie veel rekening met het financiële plaatje? Ik zie dat regelmatig voorbij komen in de reacties
Na mijn verschrikkelijke zwangerschap/bevalling/'kraamtijd' blijft het hier bij twee. Geen idee als het anders was gelopen, wellicht was er dan nog een derde gekomen... Maar nu, nee ik tel mijn zegeningen wel!