Een vraagje aan alle mama's met migraine. Ik heb een zoontje van 2 en ik ben gek op hem en ons gezinnetje. In principe zou ik/ wij graag een tweede willen maar ik zie er enorm tegenop. Daar zijn een paar redenen voor. Ten eerste is mijn zoontje veel te vroeg geboren waardoor wij een hele angstige start hadden wat mij een jaar kostte om overheen te komen (fysiek en geestelijk). Maar belangrijker nog, ik heb zeer regelmatig zeer heftige migraine waardoor ik bijna altijd weinig energie heb. Mijn man heeft er zijn handen vol aan, zijn zzpwerk gaat eigenlijk bergafwaarts sinds we een kind hebben, door intensieve zorg voor mij en zoonlief. Ik ben bang dat we racend door het leven moeten met 2 kinderen, want het is al racen voor een normaal gezin laat staan voor ons (ik mis per week zeker 2 dagen door migraine) en ik ben kostwinner. Alle deze argumenten ten spijt zou ik mijn zoontje dolgraag nog een broertje of zusje schenken, maar tenzij ik de jackpot win voor kinderhulp, vind ik het lastig. We hebben geen familie in de buurt voor hulp. Wie herkent dit en hoe zijn jullie er mee om gegaan?
Heb je weleens onderzoek laten doen naar je migraine en slik je er medicatie voor? Hier ook migraine, maar het heeft gelukkig nooit onze kinderwens in de weg gestaan. Ook is het niet zo dat ik 2 dagen per week op bed lig ofzo.. Maar medicatie helpen wel gigantisch.
Ja, ik slik aanvalsmedicijnen en onderhoudsmedicijnen. Het helpt tegen de migraine daar ben ik heel blij mee, alleen komt het ook vaak wel weer terug aan de andere kant. Maar hoe ga jij ermee om als je een aanval hebt?
Heel moeilijk om voor iemand anders te denken/adviseren, maar op basis wat je schrijft zou ik persoonlijk het momenteel niet doen/wachten. Tenzij je echt heel graag wil, want voor alles is een weg natuurlijk. Zie je het meeste op tegen het psychisch aankunnen/lichamelijk volhouden, of is het meer financieel? Dat is me niet helemaal duidelijk. Een volgend kindje kan gezond zijn, maar wat als het volgende kindje een handicap/aandoening/heel veel aandacht nodig heeft, of als het een tweeling zou worden (alles kan), redden jullie dat dan ook? Ik weet niet wat realistisch is, als het ten koste gaat van jou en je man zijn gezondheid kun je beter daar voor kiezen dan je zoontje een broertje of zusje willen schenken. Ik denk er ook weleens over dat het voor mijn dochter leuk zou zijn om een broertje of zusje te hebben later, maar dat is geen eerste levensbehoefte. Een stabiele jeugd wel. En de schaarse energie die je nu nog over hebt kun je aan jullie gezinnetje besteden, met 2 kleine kinderen gaat misschien al jullie energie op aan de dagelijkse verzorging, en is er niets meer over voor leuke/gezellige 'extra-momentjes'. Als je er nu enorm tegenop ziet zou ik proberen te koesteren wat je hebt Ik kan me ook voorstellen dat anderen een reactie geven van ga ervoor, en alle problemen lossen zich wel op. Ik kan alleen voor mezelf zeggen dat ik in theorie een broertje/zusje heel leuk zou vinden, maar in praktijk beter van niet (en dan niet door migraine, maar wel andere gezondheidsredenen in combinatie met dat ik alleenstaand ben).
Zodra ik een aanval aan voel komen neem ik 2 ibuprofens in. Mijn dochter vertel ik dat ik hoofdpijn heb en dat ik dus niet zoveel zin heb om te spelen, enz.. Meestal snapt ze dat wel. Of ik zet haar lekker even achter een filmpje zodat ik even n ogen dicht kan doen op de bank. Ik heb gelukkig nooit een aanval dat ik in bed moet gaan liggen, want dat helpt bij mij toch niet. Toen ik niet zwanger was slikte ik preventief medicatie, nu dus niet meer. Eerste maanden van mijn zwangerschap heel erg veel last gehad, bijna dagelijks. Maar vanaf 6 maanden heb ik het bijna niet meer gehad.. Nu dus afwachten wat het na de bevalling weer gaat doen. Overigens werk ik niet meer, dus kan meer mn rust nemen als ik een aanbak heb natuurlijk.
Ik weet niet of je dit wilt horen/lezen, maar toch.... Ik had altijd 1x per 4 tot 6 weken een aanval. Met medicatie zeker 3 a 4 uur op bed zonder licht en geluid. Daarna weer 'aanspreekbaar' maar nog zeker 2 dagen flink beroerd. Zonder medicatie was ik eerder 3 dagen onderweg. Ik kan dus echt niets tijdens een aanval. Tijdens mijn 1e zwangerschap veranderde er vrij weinig. Volgens mij in bepaalde trimesters wel minder aanvallen. Na de zwangerschap weer verder als eerder. Tijdens mijn 2e zwangerschap had ik hg (24 uur per dag misselijk, gehele zwangerschap) en daarbij (daardoor? daarnaast?) elke 2 weken een migraine aanval. Daarnaast verergerde de chronische hoofdpijn (ging naar 5-7 dagen per week) ook flink (spanningshoofdpijn, mogelijk door het vele spugen). Al met al flink beroerd dus. Toen de jongste 7 maanden was had ik nog steeds zoveel chronische hoofdpijn en migraine aanvallen. Echter mijn gewone medicijnen begonnen steeds slechter te werken. Ik ben toen langs de hoofdpijnpoli gegaan en ben daar doorgelicht. Ik gebruik nu dagelijkse medicatie voor de chronische hoofdpijn en heb andere medicatie voor de migraine. Of die echt goed werken weet ik niet eens, ik heb ze nog maar 1x moeten (mogen) gebruiken. In 1,5 jaar tijd nl nog zo'n 5 aanvallen gehad. Gelukkig wel eind goed al goed, maar de zwangerschap was geen aanrader.... Aan de andere kant weet je nooit vooraf hoe het loopt en we hebben toch een heerlijk mannetje ervoor gekregen...
Ik heb de kleine weleens achter de tv gezet maar de lastigheid is dat ik hem niet 2 dagen achter de tv zetten. Lijkt me ook heerlijk om niet meer te hoeven werken hoewel dat volgens mij de migraine niet zou verminderen.
Ik doelde meer op psychisch/ lichamelijk inderdaad. Jouw tweede alinea slaat de spijker op zijn kop. En dat vind ik zooo erg eigenlijk. Ik ben een vechter van nature en dan kan ik het niet hebben dat ik zoiets belangrijks moet laten voor die rotziekte. En voor jou: RESPECT. Ik weet niet hoe ik het in mijn eentje zou moeten rooien, echt niet. Heel veel respect voor alleenstaande mama's!
Hoi Brilsmurfin, wat ontzettend shit voor je. De stress die dit allemaal met zich meebrengt zal ook niet helpen bij je migraine. :x Ik had voor mijn zwangerschap al een beetje jouw migrainepatroon en ik kon dat een beetje te lijf met preventieve en aanvalsmedicatie. Tijdens mijn zwangerschap besloot ik om al die pillen niet langer te slikken voor de baby. In mijn zoektocht naar iets anders ben ik toen tegen een elektrostimulator aangelopen. Ik kon het een tijdje proberen voor een paar tientjes en het is het beste dat ik ooit gevonden heb. Migraine is nu iets van een keer in de paar maanden. Cefaly heet het apparaat. Echt aan te raden... Succes Frederique
hier extreme aura's (dus ben als ik heel veel pech heb uren tot 12 uren zelfs blind en verlammingen en de wc is ook mijn grootste vriend... nog maar te zwijgen van mijn denk vermogen... erg zwaar... na de geboorte had ik die grap alle 3 dagen, dus net nadat ik weer 'mens' was. hier ga ik zo snel mogelijk na de geboorte van onze kleinste aan de preventieve medicatie (athenolol zal het worden omdat ik van andere hallucinaties krijg) verder heb ik helaas niet al te veel hulp, probeer te doen wat ik kan... heb de woonkamer zodanig veilig genoeg dat als ik niets meer kan zien, dat ik wel weet dat onze grote meid lekker haar gang kan gaan en ik op de bank kan hangen. desnoods met de tv aan... maar echt tips heb ik helaas niet voor je hier was de box een geweldige manier om alsnog de nodige dingen te kunnen doen. verschonen en voeden tja... dat was echt enorm zwaar, want probeer maar een poepluier te verschonen als je de helft of meer niet meer kan zien.... rotziekte/aandoening whatever is het aura's zijn helaas ook niet te stoppen zoals de hoofdpijn... is later wel minder geworden gelukkig...
Wat ontzettend vervelend. Gelukkig heb ik al een paar jaar nauwelijks meer migraine. Daarvoor ook zeker elke maand een aanval van 3 dagen. Ik weet niet waarom nu niet meer.... Misschien kun je wachten tot je zoontje wat ouder is en bijv naar school gaat? Dan heeft hij er ook niet zo heel veel last van ( overblijven en eventueel bso?). Ik zeg dit omdat mijn moeder vroeger ook heel erg vaak op bed lag met migraine en wij onszelf dan moesten vermaken. Voor een kind niet altijd leuk om steeds rekening te moeten houden. Het is lastig om tips te geven.
Mijn moeder lag vaak ziek op bed door migraine en vond dat als kind heel vervelend, moest allemaal dingen zelf doen die niet lukten en mijn broers konden me lekker pesten want er was toch geen ouder. Zelf heb ik ook last van migraine (gehad) maar ik weet nu precies waar het door komt. Als ik het te druk had met werken en studeren had ik het iedere week wel 1 of 2 dagen, met overgeven erbij. Nu werk ik niet meer. Ik heb het niet meer gehad, alleen toen ik weer aan de pil ging had ik het in mijn stopweek. Ik zou echt even wachten met zwanger raken want het lijkt me enorm zwaar en frustrerend als je niet voor ze kunt zorgen. Ik heb dus een paar maanden geleden migraine gehad door de pil en heb over mijn zoontje overgegeven toen ik hem een fles gaf, echt niet leuk. Halsoverkop oppas geregeld maar alsnog was het naar.
Ik persoonlijk zou het niet doen. Ik heb wel geen migraine maar ben zwaar rugpatient. Hierom hebben wij bewust voor 1 kindje gekozen. Waarom? Omdat we nu weten wat we hebben en wat ik kan en je weet nooit wat er gaat komen. Je kindje kan idd niet gezond zijn of je krijgt er 2. Dan zou ik het echt niet redden en wil dat ons lieve zoontje ook niet aandoen. Wil straks niet sjaggie rondlopen omdat ik het allemaal niet aan kan. Dat vind ik niet fijn voor hem. Ik zou echt heeeeeeeel graag een 2e willen en heb nooit anders gewild maar wegens gezondheid vind ik verstand toch net even iets belangrijker dan gevoel. Nu hebben we het leuk samen en kan ik het allemaal net aan (zelf weer met een klein beetje werken) en dat wil ik toch graag zo houden. Zie bij vrienden dat een 2e kindje toch echt heel anders is dan 1 kindje en vooral de eerste 3 jaar. Dit is mijn persoonlijke mening.
Ik had altijd erg veel migraine, maar heb wel gezorgd voor een vangnet, als het te erg was kan ze altijd naar een van haar oma's. Na het stoppen met de pil en in de zwangerschap is het weg, heerlijk. Eerlijk is eerlijk als ik geen oma's en een lieve familie en vriendin had, had ik geen 2e zwangerschap aangedurfd.
Is jouw migraine zomaar opgehouden? goede tip inderdaad, het uberhaupt denk ik geen optie om het eerder te doen dan wanneer hij naar school gaat. Alleen wel een flink leeftijdsverschil dan, kunnen ze wel lekker met elkaar spelen?
Dankjewel voor de tip!!!! Gebruik je die nog steeds? Ik ben meteen aan het googlen geslagen en ik denk dat ik het wel wil proberen. Ik ben nu mijn onderhoudsmedicijnen aan het afbouwen, trek het niet meer om 3 leer per dag meds te slikken plus aanvalsmedicijnen en vergeetachtig zijn. Dus ik ben benieuwd naar jouw ervaringen hiermee. Kan je me wat meer vertellen misschien?
Ik weet precies wat je bedoelt. Wat een rotziekte is het toch! Belemmert je leven in zoveel opzichten. Maar wat fijn voor jou dat je de sprong toch aan hebt gedurfd! Dapper!
Ja het is zo maar op gehouden. Ik heb migraine gehad van mijn 3de tot mijn 30ste en weet dus echt hoe vreselijk het is. Tijdens mijn vorige zwangerschap nog 1 aanval gehad en sindsdien niet meer. Wel flinke hoofdpijn maar geen migraine. Ik weet echt niet hoe het komt?? Misschien iets met hormonen? Heb al die tijd borstvoeding gegeven (2,5jr) en ben nu weer zwanger. Het leeftijdsverschil is inderdaad groot. Had ik ook met mijn zus (5jr). Maar we speelden wel veel samen vroeger.