Ik heb een boek van Manu Keirse gelezen. Gaat niet zozeer over het verlies van een kindje, wel over het rouwproces in zijn algemeenheid. Zijn boeken zijn allemaal wel erg goed en worden door veel hulpverleners gebruikt. Ik heb vooral veel gehad aan lotgenotencontact, met elkaar kunnen praten over je verdriet en je emoties. Mensen die het niet hebben meegemaakt voelen helaas niet altijd goed aan waar je doorheen gaat. Het contact met lotgenoten helpt mij altijd goed op weg als ik er weer even doorheen zit! En ja,ik denk dat we wel een boek kunnen schrijven over onze kindjes!
Dankje, met tranen zit ik je reactie nu te lezen. Ik voel haar grip nog om mijn duim,zo wonderlijk! Het moeilijkste is tevens het mooiste geweest, ik heb ook een geweldige dochter! Ze inspireerd me elke dag om er iets bijzonders van te maken.. Wie weet, mogen wij ooit nog een wondertje meemaken.. ps. ons dochtertje heet Lieke* ze is een Engeltje geworden
Ik heb eigenlijk helemaal geen boeken gelezen of gekocht. Tot nu toe geen behoefte aan gehad. maar ik zal eens kijken naar de titel die je noemt! Groetjes!
Wat heb jw t mooi opgeschreven, zo mooi verwoord... Ik herken veel in je woorden, ook ik zat met een trappelend kindje in mn buik bij t crematorium haar afscheid te regelen.. Wij hebben ons dochtertje thuis en dat voelt heel goed. Heel veel sterkte meis!!
Hoi Evelien, Ik zit echt met een brok in mijn keel je verhaal te lezen. Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal aan het lezen ben. Ik weet dus helaas ook hoe verschrikkelijk moeilijk en hard het allemaal is. Ik was 22 weken zwanger van ons eerste kindje en ben 26 april bevallen van ons prachtige zoontje James. Bij ons kwamen ze er ook achter bij de 20-weken echo dat ons lieve mannetje een ernstige hartafwijking had. En inderdaad bij ons was ook alles helemaal perfect en als laatste gingen ze nog naar het hartje kijken en dan die verschrikkelijke stilte. Ik raakte helemaal in paniek want je merkt meteen dat het niet goed is. Ons kindje had een hypoplastisch linkerhartsyndroom. Ook wel een half hartje genoemd. De linker harthelft zwaar onderontwikkeld en werkt niet. Ook de aorta was zwaar onderontwikkeld en alle verbindingen waren anders. Ook wij werden voor de keuze gesteld, maar alle enorme risico's en de kwaliteit van leven in het meest gunstige geval ontnam ons eigenlijk al de keuze. Dit wilde wij ons lieve ventje en ook wat je zegt onszelf besparen. De week erna voor de bevalling vond ik zo zwaar. Heel de tijd dat getrappel en de pijn van het besef dat je nooit voor dit kindje zult kunnen zorgen. Alles wat je schrijft is zo herkenbaar. James is tijdens de bevalling al overleden en heeft dus helaas niet meer geleefd. Maar hij lag er zo mooi bij. Het leek net of hij sliep. Ik voelde me zo raar want naast het verdriet was ik ook zo ongeloofelijk trots. Het was wel onze knappe zoon die geboren was. En ondanks alle pijn en verdriet ben ik toch ontzettend blij dat hij even in ons leven is geweest en hopelijk altijd bij ons zal blijven. En dan die leegte die er achter blijft. Ik was moeder geworden en bleef met lege handen achter. De halve wereld lijkt opeens zwanger. Er kan nergens anders meer over gepraat worden als over de kinderen. En ook die angst dat anderen komen vertellen dat ze in verwachting zijn. Ik gun het iedereen hoor, al mijn vriendinnen en familie, maar toch hoop je zo graag dat jezelf weer als eerste dat geluk hebt. Het gaat nu heel erg met ups en downs. Soms gaat het allemaal goed en soms voel ik me zo ellendig en alleen. De ene dag kan ik heel de wereld aan en de andere dag wil ik het liefst een deken over mijn hoofd trekken en mijn bed niet uit komen. Maar toch moet je verder en dat is soms wel zwaar, maar gelukkig gaat ons dat redelijk goed af. Ook hoop ik ontzettend dat we snel weer het geluk hebben om zwanger te mogen zijn van een gezond kindje. Het zal James nooit vervangen maar het zou wel een stuk leegte wegnemen. Dan hebben we weer iets om naar uit te kijken. Want ondanks dat we de trotse ouders van James zijn geworden, is die kinderwens sterker dan ooit. Heel veel sterkte met jullie verlies!! En hopelijk gaat de zon snel weer voor jullie schijnen. En ik denk dat onze sterretjes altijd bij ons zullen zijn! Groetjes Eefje
Hoi Eefje, hier ook een Eefje Jeetje zeg, jij dinsdag de 26e ik donderdag de 28e april bevallen... net drie maanden terug, wat vliegt de tijd he! Jullie ook veel sterkte toegewenst in deze tijd van rouw.. Herkenbaar zijn de ups en downs, wij zijn deze week naar het ziekenhuis geweest, daar zag ik erg tegenop, hebben goed nieuws, de hartafwijking komt niet uit onze genen voort, dus kans op herhaling minder dan 1 %.. Er is een last van mijn schouders gevallen, en heb weer het gevoel dat ik de hele wereld aankan! Maar dat gevoel kan ook zo omslaan, dan is het allemaal even teveel.. Wat hebben jullie je zoontje een mooie stoere naam gegeven, James, ik begrijp idd goed wat je allemaal mee hebt gemaakt.. De hartafwijking van James lijkt veel op die van onze dochter Lieke.. We hebben al een zoontje van 3 1/2 jaar, maar een 2e kindje was zeer welkom, en lang "verwacht".. Het gevoel met lege handen heb ik ook, ik mis mijn baby, zeker als je anderen om je heen wel achter de wandelwagen ziet lopen.. maar heb ook de zorg voor Wessel, dat is ook wel een drijfveer, want ik moet, maar vraagt ook veel aandacht wat er soms even niet in zit. Ik ben bezig foto's in te plakken, heb een week voor bevalling nog buikfoto's gemaakt, en dat rotgevoel komt dan ook omhoog, het getrappel in je buik, je voelt zelfs dat je kindje nog groeit, het maakt je zo verdrietig.. De dag van de "pil" was voor mij de 26e.. die het zwangerschapshormoon afbreekt.. Nou en ik kan me wel iets voorstellen hoe jullie Pasen is geweest.. De tranen springen me in de ogen, en Koninginnedag viel ook zo fijn.. iedereen (zo lijkt het dan) vierde feest, en wij zaten met ons overleden dochtertje, boven op haar slaapkamertje..in een mandje, met het koelsysteem aan, want het was zo warm.. Hebben jullie James ook thuis gehad? Bij ons meisje leek het ook alsof ze slaapt, heel vredig, gelukkig! En zo trots zijn! Toch, ondanks alles.. ik snapte soms niet waarom mensen me niet feliciteerden.. Met ons gaat het naar omstandigheden ook best goed, fijn om te horen dat jullie graag een brusje willen, ik kan me goed voorstellen dat nu je moeder bent geworden, graag iets met deze intens diepe gevoelens wilt doen! Heel veel succes & geluk toegewenst! Bij mij kriebelt het ook wel weer, maar wil graag eerst de zomer voorbij zijn, en de "uitgerekende" datum.. Groetjes Evelien
Hoi Eef , Vind het echt fijn om zo mijn ervaringen te kunnen delen. Ja pasen en koninginnendag waren echt verschrikkelijk. En op "goede" vrijdag hebben we te horen gekregen dat ik dinsdag 26 april zou moeten bevallen. En toen zo kort erna moederdag en mijn eigen verjaardag. Overal die moederdagreclames op tv en iedereen om mij heen had het erover. Voelde me zo ellendig. Wij hebben James niet meer thuis gehad, maar omdat hij al overleden was tijdens de geboorte begon hij er na een paar uur ook echt al minder mooi uit te zien. We hebben ervoor gekozen hem samen met de andere te vroeg geboren kindjes te laten cremeren. Er was een dienst in het ziekenhuis en ook mochten we een steentje versieren en dat komt in het ziekenhuis bij de vlinderboom te liggen en de as strooien ze uit over de vlindertuin. Vond dit wel een hele mooie gedachte. Helemaal omdat onze beste vrienden hetzelfde hebben meegemaakt een jaar eerder en het steentje van hun zoontje lag daar ook, dus daar konden we het steentje van james naast leggen. Dus hij heeft in ieder geval een vriendje boven. En hoe gek het ook kan lopen is ook onze hond op dezelfde dag als James overleden, dus hij heeft ook een hondje om mee te spelen . Ik heb ook een boek gemaakt met alle foto's, kaartjes, verhalen en gedichtjes. Het is echt heel mooi geworden en ik vond het ook heel fijn om daar mee bezig te zijn. Maar mis echt zo dat getrappel in mijn buik. Vond het ook zo mooi hoe je omschreef dat jullie dochtertje je duim vast had. Lijkt me ook wel heel bijzonder. En ik vond de dag dat ik die pil in moest nemen zo ontzettend moeilijk. Dat is echt het begin van het einde, kreeg dat ding bijna niet door mijn strot heen. En wij hebben gelukkig ook te horen gekregen dat het niet erfelijk is. Daar was ik wel ontzettend blij mee, helemaal omdat het eerste kindje van mijn tante (35 jaar geleden) dezelfde afwijking had. Hij is na 2 dagen overleden. Ik hoop ook echt dat bij jullie (en hopelijk bij ons ook) na de zomer de zon weer gaat schijnen en dat Wessel straks niet alleen een zusje heeft wat altijd over hem waakt maar ook een broertje of zusje heeft om mee te spelen. Groetjes andere eef
Hallo Eef, zo herkenbaar jouw verhaal. Onze zoon had precies hetzelfde, een onder ontwikkelde linkerhartkamer, belangrijke aansluitingen van het lichaam die niet op de juiste plaats zaten etc. Ons zoontje mistte daarnaast ook nog eens de longslagader. Ik herken veel in jouw verhaal. 'Goede vrijdag', was de dag dat wij te horen kregen dat het goed mis was. Moederdag was de dag dat ik pillen in moest nemen.... Ik krijg er koude rillingen van. Tigo, was zo gewenst!
Hoi Lucenda, Ik denk ook alleen dat je kan begrijpen hoe verschrikkelijk je je voelt als je zoiets hebt meegemaakt. Vind het dan ook fijn dat hier mensen zijn die precies weten door wat voor kl*te tijd je moet. James was ook zo gewenst. En ik zou er ook alles voor over hebben dat hij gezond was geweest, maar toch probeer ik alles (hoe moeilijk soms ook) positief te bekijken. Heel veel mensen zeggen dat het heel moeilijk is om deze keuze te moeten maken. Dat is natuurlijk ook maar ik ben wel heel blij dat we een keuze hebben gehad en dat we ons zoontje dit allemaal hebben kunnen besparen. Maar toch blijft het gevoel wel knagen, van wat als... maar ja je schiet er zo weinig mee op. Ben wel blij dat vanuit het ziekenhuis ze super met ons zijn omgegaan. Is Tigo jullie eerste kindje? Hopelijk kunnen jullie het straks een beetje een plekje geven en krijgen jullie weer geluk op je pad. Ik denk wel dat Tigo, Lieke en James altijd bij ons zijn. Heb ook een klein hartje op mijn (tweede) teen laten tattoeëren. Zo is hij er toch elke stap in ons leven bij (of klinkt dit heel zweverig haha?) Gr Eefje
Hey meiden, ik reageer deze week nog wat uitgebreider, vind het ook fijn om zo te kunnen kletsen met jullie, de herkenbaarheid doet goed, iemand die je begrijpt is nu zoveel waard! Heb kriebels gekregen om onze woonkamer een extreme home make over te geven flink aan het schilderen, en klussen... Vandaar nu een kort berichtje.. Groetjes Evelien
Hey Eefje, ik ben ook bezig met een tattoo op mijn voet, er staat al een vlinder op met een blauwe ster, nu nog een rose erbij, en wat mooie bloemetjes... Helemaal niet zweverig hoor
Hoi Eef en Evelien, Tigo was/ is ons tweede kindje. We hebben een dochter van bijna 2 jaar, genaamd Kim. Zij sleept mij er echt door! Een tattoo, wat een goed idee. Ik had daar zelf nog nooit overnagedacht. Grappig, dat jullie dat beide hebben laten doen. Ook ik vind het fijn om zo met elkaar te praten. Halve zinnen zeggen genoeg, het is fijn dat er mensen zijn die je begrijpen
Hoi Lucenda & Eef, Jeetje, ik lees net onze berichten terug, en al die "bijzondere" dagen die wij allemaal zo beladen hebben beleeft. Eef voor jou was Moederdag echt heel *** meid, je bent net moeder geworden maar staat met lege handen..iedereen om je heen die het erover heeft, dat doet pijn! En Lucenda, moederdag, de dag van de pil, geen woorden voor... hoe ben jij die dag door gekomen? Ik hoop dat Kim iets moois gemaakt heeft op de creche, en je zo een hart onder de riem kon steken??? Wessel heeft een hartje (hoe toepasselijk ) geschilderd met een waxine lichtje erin, onder het lichtje zaten 2 hartjes, toen moest ik heel erg huilen... zo dubbel! Mensen hebben het vaak over hun "beide" kinderen, ja want wij hebben er 2...??? Vergeten ze er bij mij eentje, of telt ze niet meer mee omdat ze er niet meer is??? Mensen vergeten snel vind ik... Pasen waren rotdagen, wij hebben de 14e onze echo gehad met slecht nieuws, ik mocht de datum van inleiden kiezen, alsof ik een vakantie boekte... Wanneer schikt het u? Eh.. NIET! Omdat je in zo'n uitzichtloze situatie bevind, uiterst pijnlijk en wreed, wou ik zo snel mogelijk bevallen.. Dat zou inhouden dat ik 1e paasdag de pil moest innemen, om gelijk daarna op dinsdag de 26e te bevallen... Is het zo bij jou gegaan Eef? Mijn vriend wou dat niet, daarom heb ik de pil de 26e geslikt, ooh ellendig ding! Kotsmisselijk was ik er van! Nu had ik de hele zwangerschap van Lieke al dagelijks gespuugd, het was net een paar weken rustiger, nu begon ik zo weer... Ik "eindigde" de zwangerschap zoals het begonnen was, en kreeg er vrede mee... Donderdag de 28e zijn we naar het ziekenhuis gegaan, om er toch nog iets "moois" van te maken, en als ik nu ons foto album inkijk, rollen de tranen over mijn wangen, want het is heel bijzonder en mooi geworden... Reageerden jullie ook vlot op de weeenopwekkers? Heb je nog pijnstilling gekregen? Dus James heeft een mooi Vlinderplekje gekregen bij het ziekenhuis? Bijzonder, wel heel bizar dat er ook al een steentje ligt van het kindje van vrienden, dat voelt vast vredig dat ze samen zijn.. Ik geloof ook zeker dat daar waar ze nu zijn VRIJ zijn! Eef, ik las dat jij ook de wat als... gedachtes hebt. Heb bij een ander topic een aflevering van Jong geplaatst over probleem zwangerschap, het beantwoorde voor mij de vraag.. Het had weinig uitgemaakt geloof ik, ons meisje was alsnog komen te overlijden, alleen het scenario zou anders kunnen zijn, in mijn buik met 35 weken? Tijdens de bevalling? De eerste week? De 1e operatie van velen? Mijn vriend en ik hebben een keuze kunnen maken, en hebben daardoor onze geliefde dochter nog eventjes in leven en bezield mogen verwelkomen, en afscheid van nemen.. Heb een hele bijzondere foto van het moment gemaakt, met mijn duim op haar hartje, ik heb haar grip om mijn duim gevoelt.. dat koester ik! Wat zijn voor jullie dierbare momenten die jullie koesteren? Ik heb de urn van Lieke thuis staan, samen met de foto en kaarsjes/bloemetjes... Fijne dag meiden, het zonnetje schijnt deze dagen, ik ga weer aan de klus in huis.. Groetjes Evelien o ja de tattoo op mijn voet heb ik na Wessel's geboorte gezet, in de hoop ooit nog een sterretje erbij te mogen plaatsen... Nooit gedacht dat het sterretje een nog diepere betekenis zou krijgen..
Hallo alletwee, Mijn dierbare momenten daar vroeg jij naar Evelien. Als ik er over nadenk dat weet ik dat wij Tigo veel pijn hebben bespaard. Daar haal ik kracht uit. Kim is mij nog veel dierbaarder geworden, nog meer dan dat ze al was. De eerste weken kon ik niet boos op haar worden, als ze viel voelde ik haar pijn. Zo bang dat haar ook iets zou overkomen. Mijn dierbare momenten met Tigo is het moment dat hij in mijn armen lag, dat ik zag hoe mooi hij was, maar ook het moment dat ik zelf bij hem voetafdrukjes heb genomen. Onderstaand gedicht heeft mijn zusje gemaakt en staat op zijn geboorte/ rouwkaartje. Een klein hartje onafgemaakt Zo klein, zo puur, voor ons volmaakt Onwetend en nog zo teer Je bent zo gewenst, vergeet dat nooit meer... Tigo zijn urn staat op de kast en om hem heen ligt zijn knuffel die bij zijn mandje hoorde, maar ook een handpalm met een babytje erin. En zeker niet te vergeten het moeder- en vaderdagcadeau die Kim voor ons heeft gemaakt. Kim kwam met een prachtig geverfde kei aanzetten met de tekst: Je bent een kei van een mama. Met vadedag kreeg ze een doosje gevuld met kusjes. Zo lief!!!! Ik kon wel huilen, zeker dat ik wist dat ik 's avonds twee pillen in moest nemen. Ik voel Tigo om ons heen. Ik wil dat hij niet wordt vergeten, maar niemad praat over hem. Schrijven jullie de naam van Lieke en James op bijvoorbeeld felicitatiekaartjes? Ik vind dit erg moeilijk. Durf niet goed, vraag me af wat anderen er van vinden. De avond dat ik de pillen in moest nemen voelde ik mij raar. Ik heb met Tigo gesproken. Ik heb geen last van de pillen gehad. Ook heb ik geen pijnstilling gehad. Om 13.15 uur is de bevalling begonnen en om 16.15 uur was Tigo er al. Helaas leefde hij niet meer, de bevalling was te zwaar voor hem. Hoe is de bevalling bij jullie gegaan? Groeten Linda
Wat een prachtig, mooi en ontroerend gedicht, gemaakt door je zusje.. wordt er stil van... Linda, wat een fijn moment dat je zelf de voetafdrukjes hebt gemaakt van Tigo.. Ik vond het ook zo bijzonder toen papa de navelstreng doorknipte, gelukkig zijn de tijden veranderd, vroeger gingen ze er zo anders mee om! Kreeg je je kindje niet eens te zien ... Onze verpleegkundige was zo lief aan het kletsen met Lieke, dat heeft mij heel veel gedaan... Mijn bevalling begon rond 13.30 uur door te zetten, daarna in bad gelegen, de weeen waren onnatuurlijk, 3 achter elkaar, en dan even rust... Uiteindelijk werd dit een weeenstorm rond 16.00 uur..en hebben ze mij het hele ziekenhuis door gesjeesd voor een ruggeprik, terwijl ik telkens aan gaf dat ik elk moment kon gaan bevallen... De ruggeprik is er dus niet van gekomen, de oerkracht is zo sterk, eenmaal terug op de kamer kon ik dan eindelijk persen, en is Lieke geboren... Het had weinig gescheelt, en ze was op de gallerij geboren.. Dit was om 17.07 uur Tot 18.30 uur heeft ze op mijn buik gelegen, mijn handen koesterend om haar heen.. Met warme doeken hebben ze "ons" lekker warm gehouden, zodat we zolang mogelijk van dit intieme moment konden genieten... We hebben haar armpjes zien bewegen, als ik over haar schouder wreef, trok ze die omhoog.. En haar borstkast ging langzaam op en neer.. Het was een stille hoop van ons om dit mee te mogen maken, wetende dat ze de bevalling niet zou overleven.. Die avond heb ik gedoucht en wat gegeten, en waren om 21.00 uur thuis. Lieke in haar bedje gezet, en heb zelf een wijntje op de bank gedronken, vond dat ik dat wel had verdient ... De volgende dag kwam Wessel met oma... Wat was ik blij om hem weer te zien.. Hij was zo groot ineens! Wij waren al hele levensgenieters, maar dat is nu nog intenser geworden, dankbaar voor alles, en ondanks alles heeft ons meisje ons leven nog waardevoller gemaakt! Heb soms het gevoel dat door wat wij hebben meegemaakt, een bepaalde inwijding in het leven hebben gekregen, waar ik mij heel krachtig bij voel! Volwassener, ik schaam me nergens voor, men hoeft geen medelijden met mij te hebben, of met ons gezin.. Want er zijn wel veel verdrietige en trieste momenten, maar ook heel veel liefdevolle en gelukkige momenten! What doesn't kill you, makes you stronger Ik voel Lieke om ons heen, heel bijzonder gevoel, zoals jij Tigo ook om je heen ervaart, soms is het in de wind, het ruisen van de bladeren in de bomen, een vogel die weg vliegt, de wolken in de lucht (wordt ik altijd heel blij van, dan lacht ze naar me, grote vleugels in de lucht..) Heb het gevoel dat ik iets heel belangrijks voor haar heb gedaan, haar los laten was het moeilijkste om te doen, maar met zoveel onvoorwaardelijke liefde gedaan... Samen met haar papa, opluchting, dat er geen "leventje" vol lijden is voor haar.. heb me weleens schuldig gevoelt, omdat ik zo opgelucht was toen de bevalling etc. erop zat.. Maar dat is de ontlading geweest van de heftige periode voorafgaant.. Bedankt voor het delen, meiden, je hebt het echt nodig, gevoel dat je niet de enigste bent, groetjes Evelien
Hey meiden, Wat grappig evelien dat jij ook een tattoo op je voet hebt. Nu jij nog Linda . Ik heb inderdaad 1ste paasdag die pil door mijn strot moeten wringen en ben 26 april bevallen. De bevalling was heel vreemd. Moesten om 9.00 op het ziekenhuis zijn en om 10.00 begonnen met die pilletjes. Uiteindelijk is James om 17.54 geboren. Ik reageerde heel heftig op die medicatie, kreeg koorts, was kotsmisselijk en kwam niet meer van het toilet af (om het maar netjes te zeggen ). Heb rond 14.00 een ruggeprik gekregen. Dat vond ik wel erg tof, beetje jammer dat ze tig keer mijn infuus hebben proberen te prikken en voor het zetten van mijn ruggeprik mijn rug niet goed hadden verdoofd, was ik er heel erg blij mee. Moet zeggen dat het personeel ook zo lief was, echt super. De bevalling zelf ging wel ok. Mijn man heeft ook de navelstreng doorgeknipt. Mijn ouders, schoonouders en beste vrienden zijn komen kijken en 's avonds om 23.00 zijn we naar huis gegaan. Vond het zo erg om hem te moeten meegeven aan het personeel. Toen brak echt mijn hart. En dan met lege handen naar huis. Ik had ook een gedichtje gemaakt, net voor de bevalling. Dat staat nu in een lijstje bij ons in de kast. Lieve James, Zo mooi, zo lief en zo klein Een wondertje vol met leven In mijn buik bewoog je zo fijn Al duurde het maar voor even Intens vedrietig moeten we je laten gaan Een onbeschrijfelijk gevoel en moment Voor altijd in ons hart, waar we ook gaan Zo trots, zo ons, onze kleine vent Liefs Papa en Mama Moet zeggen dat bij ons het verdriet ook wel uit 2 delen bestaat hoor. Allereerst het verlies van James. Maar daarnaast ook je droom die in duigen valt. Je bent moeder geworden en je hebt geen kindje om voor te zorgen. Niemand die me hier mama noemt. Is zo leeg. Die kinderwens is sterker dan ooit. Ik wil gewoon echt weer iets om naar uit te kijken. Een nieuw kindje zal James natuurlijk nooit vervangen, maar wel heel veel leegte wegnemen. Groetjes Eefje
@Eefje, je gedicht, prachtig, raakt me, heel mooi geschreven! James heeft jullie echt wel mama en papa gemaakt, is er niemand om je heen die aan jouw 1e moederdag heeft gedacht? Iets gedaan, of gekregen? Ik hoop dat jullie lang gekoesterde droom werkelijkheid mag worden, met een gezonde baby in je armen... Deze droom die in duigen is gevallen... is zo hard! De leegte die daardoor onstaat... is diep en intens...en die kun je idd nooit opvullen met een "andere" baby... Maar ik begrijp heel goed dat je met je moedergevoelens wilt zorgen & koesteren... Je bevallingsverhaal is veel herkenbaar, ik kreeg ook koorts, maar daar bleef het bij.. Zo te lezen zijn wij alle drie 's avonds weer thuis gekomen... Ik krijg het er koud van eefje, dat je James af moest geven aan het personeel.. Heb je veel foto's kunnen maken? Hoeveel woog James? Lieke was 28 cm en woog 460 gram.. Had al wat haartjes op haar hoofdje, geboren in een stuitje, vliezen intact.. Ik hoopte zo dat ik een dochter zou krijgen, al maakt het echt niets uit, maar dat was wel mijn droom.. Vorig jaar een miskraam gehad, na een jaar proberen zwanger te worden... En toen ik bij de 20 weken echo hoorde dat we een meisje kregen....volgens mij ben ik daar nu nog stil van! Groetjes Evelien
Hoi Evelien, Er is wel aan me gedacht op moederdag. Mijn man had een cadeautje gekocht en kreeg een hele lieve kaart van een vriendinnetje van me. En wat smsjes. James woog 450 gr en de lengte weet ik eigenlijk niet, ik geloof tegen de 30 cm. Hij had ook al een klein beetje haartjes. En hij leek echt heel erg op mijn man, gek he dat je dat al kan zien. Ondanks dat de bevalling verdrietig was, was het eigenlijk ook wel heel erg mooi. Het is toch de geboortje van je wondertje. En we hebben ook heel veel foto's gemaakt. Daar ben ik wel heel blij mee. En ook de voetafdrukjes waren zo ontzettend mooi gelukt! Ik was er echt van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen en mijn man was ervan overtuigd dat we een jongen zouden krijgen. Ik wilde ook heel graag een dochtertje maar toen ik hoorde dat we een zoon zouden krijgen was ik zo blij en vond ik het helemaal leuk. Het maakt eigenlijk ook helemaal niks uit, want zeker nu maakt het niks meer uit, als het maar gezond is. Maar toch als ik de volgende keer weer zwanger zou zijn, zou ik het ook wel heel leuk vinden als we weer een zoon krijgen. Maar het maakt me eigenlijk echt helemaal niks uit . Hoe voelen jullie je nu eigenlijk? Bij mij gaat het echt met ups en downs (ook afhankelijk van mijn periode eerlijk gezegd hoor). Maar vind het wel heel lastig dat ik volgende week eigenlijk met zwangerschapsverlof zou gaan en ook de naderende datum. Toch ben ik er wel heel veel mee bezig. Maar probeer toch maar positief te blijven en meestal lukt dat wel aardig. De gedachte dat we James heel veel pijn en verdriet hebben kunnen besparen en het idee dat hij altijd bij ons zal zijn, troost me ook wel eigenlijk. Vind dat toch ook wel een heel fijn idee. Maar moet zeggen dat ik sommige momenten me ook echt heel erg verdrietig en down voel hoor. Maar gelukkig heb ik hele lieve vrienden, een lieve man en lieve familie. Vind het alleen zo lastig nu we toch weer heel graag zwanger willen worden dat ik er zooooo veel mee bezig ben, dat ik het ook echt niet van me af kan zetten. Vind dat wel eens lastig, omdat bij alles wat ik voel relateer je meteen alles daaraan en voor mijn man is dat natuurlijk heel moeilijk te begrijpen omdat hij dat allemaal niet voelt. Vind dat wel eens lastig eerlijk gezegd. Groetjes
Hallo dames, Herkenbaar Eef, mijn man begrijpt mij soms ook niet, hij voelt niet wat ik heb gevoeld. Ook wij willen wel weer heel graag zwanger worden, maar tegelijkertijd vind ik het zo eng. Tigo was 27 cm lang en 450 gram ook hij zat nog in de vliezen. Ook bij mij gaat het met ups en downs. De ene dag kan ik de hele wereld aan en de andere dag lukt niets. Momenteel aan het klussen, een nieuwe dakkapel gekregen, want dan kon Kim naar de andere slaapkamer verhuizen. Alles loop anders en daarom gaan we nu eerst de badkamer veranderen. We passen de volgorde aan. Ik ga nog even genieten van het mooie weer. Groeten Linda
hey meid, wat ontzettend zwaar en wat ontzettend mooi omschreven, zit hier met tranen in mijn ogen. Ik heb het verdriet van dichtbij meegemaakt omdat mijn schoonzus ook 2 kindjes is verloren, waarvan 1 met 8 maanden zwangerschap. Het is voor haar inmiddels alweer bijna een jaar (!!) geleden maar het is als de dag van gister dat ik uit mijn bed wordt gehaald door mijn moeder omdat de bevalling niet goed was gegaan. Zit met tranen in mijn ogen te lezen, wat kan je het mooi omschrijven. Ik wens je heel veel kracht en geluk toe in de toekomst. Ik hoop dat je het mooie van het leven nogsteeds inziet! dikke knuffel