Hier wordt het ook elke dag een beetje heftiger, lijkt wel. Eergisteren: 'Kom, we gaan lekker in bad!' Hij lachen en blij en dik tevreden.. Ik laat het badje vollopen en opeens wil hij er niet meer in, terwijl hij normaal niet uit het bad te krijgen is? En niet een beetje jammeren, nee, gewoon helemaal overstuur! Uiteraard probeer je dan na te gaan wat er is, waarom hij niet wil, waarom hij boos/verdrietig is.. Maar dat valt niet mee. Gisteren weer hetzelfde trouwens, heel apart. En zo is het eigenlijk met heel veel dingen zo. Niet in de winkelwagen willen zitten en de hele supermarkt bij elkaar krijsen, eerst wel een appeltje willen en hem vervolgens toch niet meer hoeven, alles op de grond gooien, grenzen opzoeken en overschrijden (voornamelijk bij mij).. Moest gister wel lachen, ik heb hem nu een paar keer op een plekje neergezet als hij echt slecht luisterde, om even af te koelen voor ons beide.. Nou, gisteren had hij dus ook geen zin om te luisteren en besloot zelf alvast op het plekje te gaan zitten. Terwijl ik alleen maar zei dat hij even naar mij toe moest komen, nouja, daar had ie dus geen zin in en ging heel beteuterd naar het hoekje toe en een beetje zitten jammeren. Alsof ie daar hele dagen doorbrengt, maar nee, ik heb dat denk ik 2 of 3x gedaan Ik houd het maar gewoon op peuterpuberteit. Heeeeel vermoeiend, maar ik blijf maar denken: het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is een fase, het is..... Wat hier trouwens best goed werkt: In het begin dacht ik dat hij misschien moe was. Echt een beetje dat hangerige, jammeren, duidelijk niet lekker in zijn vel zitten.. Dan was niks goed, hij wilde niks en ik mocht niks. Hij wilde dan wel op schoot zitten, maar o wee als ik hem vastpakte of maar met 1 vinger aanraakte. Gewoon zitten, meer niet. En ondertussen klagen. Nouja, ik wist dus niet zo goed wat er aan de hand was en dacht dat hij misschien gewoon even lekker naar bed moest. Heb hem toen op bed gelegd en ik merkte al dat hij niet zou gaan slapen (normaal knuffelt hij altijd met zijn beer als hij gaat slapen. Als hij beer niet wil, gaat hij sowieso niet slapen. En hij wilde hem niet.).. Maar tegen beter weten in toch gewoon ingestopt en weggegaan. Ik heb het in de gaten gehouden, hoorde hem heel lief zachtjes kletsen via de babyfoon. Daarna hoorde ik ineens van alles schuiven boven.. Was ie dus uit bed geklommen en zelf aan het spelen. Echt heel lief en zachtjes. Heb het even gelaten. Tijdje later ben ik naar hem toegegaan en heb hem opgehaald. Alsof ie het nodig had om zich even terug te trekken: ik had een heel ander kind. Gewoon 180 graden gedraaid.. Vrolijk en blij! En wat er nou was? Ik heb geen idee. Af en toe doen we het nu dus op die manier. Als ik dan aan hem vraag of hij lekker even met beer wil kroelen en hij bevestigt, leg ik hem eventjes (halfuurtje, uurtje) op bed. En de ene keer valt hij in slaap, de andere keer ligt hij lief in bed te kletsen, weer een andere keer gaat hij op ontdekking uit in zijn kamer. Maar hij komt ervan tot rust en ik vind het prima.