Liever alleen of toch..

Ik zit nu in een moeilijke situatie ik ben 17 weken zwanger waarvan 12 weken alleen.
Ik heb zelf al 2 kids uit in eerdere relatie van 12 jaar die heel naar is geëindigd.
Kids zijn om het weekend bij hun vader zijn.
Iedereen heeft zijn mening ,en mijn ex (de vader van de kids)zegt dat ik mij moet schamen zwanger en alleen.
Hij vind het gewoon moeilijk dat ik zwanger ben dat zegt hij ook en is een beetje jaloers.
Maar het zette mij toch aan het denken en schaamde mij dan ook.
Toch van 2 verschillende vaders kids en weer alleen.
Met de vader van mij ongeboren kindje heb ik helemaal geen contact meer.
Soms rijden we elkaar gewoon voorbij zonder gedag te zeggen.
Hij was eerst heel blij met de zwangerschap maar zijn gedrag sloeg heel snel om.
Hij wantrouwde mij ik mocht geen contact met mijn vrienden.
In zijn tel las ik een app bericht die hij had gestuurd naar zijn vriend waarin hij duidelijk maakte dat hij liever bij zijn ex was. toen we ruzie kregen over zijn jaloerse gedrag en over dat app bericht dacht ik echt bij mijzelf met hem wil ik geen kind opvoeden .
Ik maakte het uit ,en vroeg hem te vertrekken hij vertrok en zei dat ik hem had genaaid.
Ik had echt effe 2 dagen nodig om alles op een rijtje te zetten in mijn hoofd.
Ik besloot dat ik het alleen zou doen had zijn alimentatie toch niet nodig.
Heb een auto een kamer voor de baby ,en mijn hart is groot genoeg .
Toen ik hem dat kenbaar maakte vond hij dat echt niet leuk .
Hij eiste een abortus en zei dat hij zelf het ziekenhuis zou bellen.
Had hij niet gedaan maar hij riep constant dat soort dingen om mij pijn te doen.
De week erop had ik een afspraak bij de verloskundige in het ziekenhuis kreeg gelijk ook een echo.
Ik vertelde hem dat alles goed ging hij wilde een foto van de echo zien .
Dat weigerde ik omdat hij toch al zo negatief stond tegenover onze kleine.
Toen blokte hij mij op WhatsApp en sindsdien hebben wij geen contact meer.
Ik ben blij dat ik mijn zwangerschap heb doorgezet ben nu al verliefd op mijn kleine meid.
Soms betrap ik mijzelf wel bij de gedachte van zal ik hem smsen.
maar ik ben gewoon ook bang dat ik een slapende hond wakker maak.
Dat hij van alles gaat eisen en ruzies gaat maken puur om mij het leven zuur te maken.
Wat zouden jullie doen als jullie in mijn situatie zouden zitten.
Want alleen red ik het prima maar denk toch aan het kindje.
Wil geen spoorloos actie over een paar jaar als de kleine vragen gaat stellen.

 

Stom van mij heb het dubbel geplaatst.