Beste Allemaal, Ik heb geen talent in het uitzoeken van de juiste man, erger nog ik ben er zó slecht in, waardeloos! Ik ben te makkelijk, te weinig eisend, zet mezelf opzij en vind dat ik zelf zonder relatie leuker ben dan in een relatie. Nu ben ik alleen en heb ik een dochter. Om heel eerlijk te zijn; het bevalt me prima! Eigenlijk wil ik nooit meer een man, is dit herkenbaar?
Heel herkenbaar, ik denk inm al 2 jaar zo. Iedereen zegt: ooit wil je wel weer een man, maar ik denk er na 2 jaar nog steeds anders over haha. Ik trek blijkbaar ook altijd de verkeerden aan nl. en ik vind het ook wel prima zo. Lekker mijn eigen leventje met mijn zoon en ik mis een man in mijn leven absoluut niet (nog)
Idem, nu ben ik sowieso al graag alleen en nu dus met m'n zoontje helemaal. Ik vertrouw mezelf niet dat ik ooit nog een goeie kerel uitkies, en ik vertrouw mannen al helemaal niet echt. Hier ook vriendinnen die roepen van dat komt nog wel. Maar ja, dat ik makkelijk zeggen voor hun, die zijn niet tijdens hun zwangerschap gedumpt door hun vriend.
Heeel herkenbaar ook hier altijd een antenne voor verkeerde mannen, ik moet zeggen dat ik buiten een relatie om ook beter in mijn vel zit, al die zenuwen van zal die smsen of niet vind ie me nog wel leuk of niet jak! maar aan de andere kant lijkt het me ook wel weer fijn want ben soms best eenzaam doordeweek enkelt. maar dat moet even wennen ik heb ook dik 7 jaar een relatie gehad dus ja
owh ja zo herkenbaar... niet smsén en dan meteen denken: hij vind mij niet meer leuk Ik zit buiten een relatie ook beter in mijn vel, ik voel me eigenlijk nooit eenzaam. behalve als vrienden gaan stappen en ik geen oppas heb dan heb ik dat gevoel wel eens maar niet vaak meer. @maccy in jou verhaal herken ik me ook, ik ben dan na de zwangerschap alleen komen te staan. maar idd de mensen die zeggen: je komt wel weer een man tegen. die hebben dit van ons nog nooit meegemaakt en die weten niet wat voor klap je er van krijgt nee ik vind het wel best zo. heb heerlijk mijn eigen leven met mijn zoon zo
en de mensen die zeggen 'je komt herm nog wel tegen' snappen bij mij niet dat ik er nu absoluut geen behoefte aan heb en het ook niet als een gemis ervaar. Mocht ik hem tegenkomen, dan moet hij echt perfect lijken (want perfect is niemand), bij minste geringste twijfel hoeft het van mij niet. En heb het al eerder hier geschreven... ik heb nog niet eens een scheiding meegemaakt... maar als ik overal lees wat voor ellende een 'uit elkaar gaan' met zich meebrengt dan pas ik helemaal. Vond de ellende met de verwekker al afschuwelijk, wil zoiets echt nooit meer meemaken. Dus mannen... bleh!!!!
Ik moet heel eerlijk zeggen dat het de eerste paar maanden nadat ik bij mijn ex weg was wel herkenbaar was.. Maar nu echt niet. Ik denk niet dat alle mannen zo zijn als mijn ex. En ik heb mijn hoop toch echt wel gevestigd op een stabiele relatie. Dat is ook wel echt mijn doel, dat is wel veranderd.. Het is nu of ja of nee. Niet misschien of een beetje... Dan ben ik er heel gauw klaar mee..
Ook erg herkenbaar voor mij. Op de 1 of andere manier trek ik ook ALTIJD de verkeerde aan...pfff. Ik heb 3 relaties achter de rug (waarvan 1 de vader van mijn zoontje) en alle 3 hebben ze me bedrogen, tussendoor heb ik iets van 3 scharrels ofzo gehad die ook niet eerlijk tegen mij waren (in de zin van, dat ik er nadien achter kwam dat ze gewoon een vrouw en kind thuis hadden zitten) ik moet mezelf continu wijs maken dat het niet aan mij ligt en dat niet alle mannen zo zijn. En inderdaad dat "misschien"gedoe zit ik zeker niet op te wachten, het is ja of nee. En ben ook veel te kieskeurig geworden, hij moet echt perfect zijn, nou en die bestaan niet, dus dan blijf ik maar alleen met mijn zoontje Mijn ex heeft mij bij 3 mdn zw.sch. verlaten voor die ander, v.a. die tijd tot nu heb ik absoluut geen behoefte gehad aan een man, maar nu soms heb ik ook wel een beetje zoiets van "zou die ene voor mij bestaan"? Maar inderdaad als je dan weer naar die ellende om je heen kijk, dan ben ik gewoon gelukkig met mijn zoontje en heb ik geen man nodig...
heel erg herkenbaar! vooral voordat er iemand op mijn pad kwam. ik was er van te voren helemaal klaar mee.. maar helaas. je hebt niet altijd controle over je gevoel he.. en nu zeg ik het zelfde! geen man meer!
Amen ! De laatste 2 jaar had ik al geen geluk met de mannen die ik tegen kwam ... oh zo lief in het begin .... maar oh zo wreed aan het eind. Nu de verwekker van mijn kleine er ook vandoor is gegaan... ben ik er wel weer klaar mee! Als er ooit nog iemand 'ik hou van je' en 'ik zal nooit bij je weggaan' zegt denk ik dat ik hem een klap in zijn gezicht geef Of in ieder geval zal ik zeggen: 'da's lief van je schat, maar laten we over een jaar nog maar eens kijken of het zo is'
ja heel herkenbaar. Na mijn scheiden woon ik zalig met mijn zoontje Daan. Ik had eerst van, ik mist toch wel een man in mijnl even maar daar ben ik nu over. Hij neemt niet eens de moeite om even langs te komen om zijn zoon te zien, en heb hem nog niet vergeven dat hij wou scheiden na de geboorte van onze zoon. Nee ik zal geen man meer willen in mijn leven, ga nu lekker leven in alle vrijheid en genoten die ik heb met mijn zoon Daan.