Wij hebben dat nooit gedaan, maar ik moet erbij zeggen dat onze kinderen heel gezellig en relaxt zijn aan tafel. Zeker als we uit eten gaan, dat is echt een verwennerij. Ik vind het zelf altijd wel ongezellig ogen een schermpje o.i.d. aan tafel, dus wij hebben de regel geen schermpjes aan tafel. Af en toe eten we op de bank met de tv aan en dat is dan echt een feestje. Maar als dat voor een ander werkt is dat prima toch? Overigens zie ik wel verschil tussen een schermpje en een kleurboek bij mijn kinderen. Met een schermpje zijn ze echt wel een beetje onbereikbaar. Als ze zitten te puzzelen of kleuren niet. Maar goed dat zal ook per kind verschillen.
Ligt denk ik aan de setting. Als je uitgebreid wil tafelen en jonge kinderen mee moeten omdat er bij wijze van geen oppas is vind ik t anders dan wanneer je als gezinsuitje weg bent waarbij je rekening houd met de kinderen. Uren stilzitten zonder vermaak of jezelf vermaken is voor een gemiddelde peuter vrij onmogelijk. eigen ervaring: kind van net 3 en een baby. Gaan regelmatig uit eten en nemen dan vaak klein speelgoed mee voor die van 3, paar autootjes ofzo. Als we ergens langer willen zitten kiezen we de eetgelegenheid er op uit zodat de kinderen kunnen spelen in een speelhoek oid. bij wijze van uitzondering zou hij wel een filmpje mogen kijken maar dat is nog nooit nodig geweest. hij heeft wel regelmatig onze telefoon als we op ziekenhuis bezoek gaan omdat dat voor hem dodelijk saai is en ik hem daar stil op een stoel wil hebben.
In principe gaan we of zonder kinderen uit eten of we gaan naar een gelegenheid waar een speeltuin/speelhoek bij zit. Wij houden erg van lang tafelen en de kinderen natuurlijk niet. Die van ons vermaken zich misschien een half uurtje met een kleurplaat maar dan houd het ook gauw op. Dus bij verplichte diners met familie oid gaat toch echt die tablet mee. Dan wordt vaak de gelegenheid ook niet uitgezocht op kinderen. We beginnen dan wel altijd zonder, maar zodra ze echt onrustig worden komt ie toch echt op tafel. Ook op vakantie zorgen we dat we hem altijd bij ons hebben. Vaak belanden we wel op een plek waar ze lekker kunnen spelen maar dat is echt niet altijd het geval. En dan hebben we standaard wel kleurspullen bij ons maar gaat na een tijdje toch echt die tablet aan. We moeten het voor iedereen gezellig houden.
Precies dit Mijn oudste 2 zijn de meest voorbeeldigste kinderen ooit en toen kwam nummer 3 echt ze krijgen dezelfde opvoeding maar mevrouw heeft gewoon een heel moeilijk karakter Dus waar de oudste 2 kleurden zit zij op de tablet
Als wij uit eten gaan dan nemen we ook haar IPad of telefoon mee. Dat wil niet zeggen dat ze vanaf moment één met dat ding aan tafel mag zitten. Eerst ook sociaal en netjes doen. Maar na een uurtje mag zij van ons wel op haar device. Zij verveelt zich niet en wij kunnen nog op het gemak natafelen. Ook als we bij opa en oma eten bijvoorbeeld, moet ze eerst netjes aan tafel, maar na verloop van tijd mag ze wel op haar telefoon. Mijn neefjes daarentegen zitten regelmatig vanaf het begin al in hun IPad (met geluid, wat ik helemaal niet vind kunnen!) Dat wil ik dan niet hebben. Ook kinderen moeten manieren leren en kunnen zich ook wel interesseren in anderen.
Mijn kinderen kunnen zich prima vermaken zonder tablet. Maar niet zittend aan tafel. Er zijn dus 2 opties. Optie 1: er is een speeltuin waar ze zich kunnen uitleven. Optie 2: ze zitten op een schermpje.
Ik denk dat mijn mening ook wel wordt bepaald doordat mijn kinderen ouder zijn, en we vroeger helemaal geen tablet of telefoon hadden . Bij mijn oudste hadden we dat in ieder geval niet, dus die optie was er helemaal niet. Bij de jongste waren we niet anders gewend, en we hadden sowieso lange tijd nog geen tablet.
Wij hebben ook geen tablet. Maar ze hebben wel allebei een mobiele telefoon sinds ze 9 zijn (groep 7).
Nooit gedaan en gaan we ook nooit doen. Wij kiezen kindvriendelijke restaurants uit; speelhoekje of speeltuin. En hebben meestal kleurpotloden en blaadjes in de tas. Ook toen ze peuter / kleuter waren. Nu zijn ze 6. Wij gaan voor de gezelligheid uiteten; genieten van je eten en gezellig praten. Sociaal gedrag hoort daar dus bij vinden wij. Als wij lang aan het tafelen zijn mogen zij er na een tijdje wel af om te spelen. Ik vind het er zo ongezellig uitzien als er kinderen in een restaurant zitten met een tablet / telefoon. En ik erger mij ontzettend als er een kind in ons gezelschap aan tafel zit met een tablet. Staren naar het scherm en het eten naar binnen schuiven. Daarbij zijn mijn kinderen juist afgeleid van hun maaltijd. En anders zonder kinderen naar een restaurant. Lijkt mij wel zo relaxt als ze moeilijk doen
Tja, mijn schoonmoeder wil altijd in hetzelfde Van der Valk restaurant uit eten. geen reet te doen voor kind. Ik neem een tas met speelgoed mee, want 3 uur kleuren zit er hier niet in hoor. Dus een hoop spelletjes, wat te tekenen en kleuren. Echt ontzettend gezellig tafelen, als je je kind de hele tijd moet vermaken. Dus na het hoofdgerecht komt er hier wel een tablet. Beter dan een kind wat anders door het restaurant gaat lopen, of gaat hangen in dr stoel, zeuren of we al naar huis gaan. Als we met het gezin gaan, gaan we inderdaad naar een kindvriendelijk restaurant.
Ik zie geen verschil tussen speelgoed of kleuren aan tafel of een tablet. In al die gevallen hou je dus je kind bezig zodat je kind het volhoudt om langer aan tafel te zitten. Jonge kinderen mogen imo dus best een tablet aan tafel als dat goed werkt om het gezellig te houden. Mijn kinderen mochten altijd speelgoed of een tablet als ze aan het wachten waren op het eten en dan weer als ze klaar waren met eten. Tijdens het eten werd er niet gespeeld (ongeacht welk product ze gebruikten om te spelen) en was het prima gezellig. Het één sluit het ander namelijk niet uit: je kan prima gezellig een maaltijd samen nuttigen en daarbuiten je kind vermaken met een tablet, speelgoed of kleurplaat. Ik kan me dan ook niet ergeren aan kinderen met tablets. Ik erger me wel aan kinderen die de boel opstelten zetten in een restaurant, en aan ouders die pochen over hoe veel beter ze het doen, omdat ze hun kind geen tablet geven.
Mijn dochter doet vooral puzzels op een tablet en vraagt aan iedereen hulp of legt uit hoe t werkt en ondertussen krijg je hele verhalen over school etc. T alternatief is rondracen. Je gaat haar echt echt echt nog niet braaf op een stoeltje houden. R is een totaal ander kind daar zou t volgens mij prima mee kunnen. Maar met G is t kiezen of kabelen: of we gaan niet of we hebben oppas of t hele restaurant wordt gevraagd wat ze eten, waarom ze hier zijn en medegedeeld dat ze al 5 tanden heeft gewisseld of ze duikt de speelgelegenheid in en ik kan heen en weer blijven lopen om te checken of ze niks debiels bedenkt (impulsief...) of met een tablet aan tafel tekenen/puzzelen I pick my battles, dan niet of oppas of tablet.
Wat bedoel je hier precies mee? Misschien bedoel je het niet zo maar dit komt echt onaardig over, ook al zeg je erbij dat wat een ander doet prima is. Ik heb een Ies die zo makkelijk was. Kleuren, spelen, gewoon op haar kont zitten: het maakte haar niet uit. Die nam ik overal mee naartoe. En toen kreeg ik een Luc. Man man man, ik heb echt weleens gedacht dat ik een waanzinnige opvoeder was en dat Luc hetzelfde zou zijn. Not. Die krijgt dus mijn telefoon in een restaurant en dan kunnen wij ook rustig eten. Hij wil hem geeneens constant maar soms zie ik het aan zijn gezicht, kijkt hij een filmpje op YouTube en is het daarna klaar en eet hij gezellig mee. Ik heb weleens het idee dat juist mensen die makkelijke kinderen hebben in een restaurant, niet goed beseffen hoe of wat. En om je kind nou altijd thuis te laten als je uit eten gaat vind ik ook niet zo’n puik plan. Ze leren het wel is mijn motto en op welke manier bepaal jij (algemeen) als gezin. En laten we eerlijk zijn: ik had op een bepaalde leeftijd ook een gameboy mee en dat heeft me er niet van weerhouden dat ik nu nog steeds met m’n neus in m’n telefoon zit als C en ik gezellig uit eten gaan.
Volgens mij bedoeld ze het gewoon zoals het er staat en zoals jij het bedoeld: niet elke ouder zit er op te wachten of is goed in het vermaken van zijn of haar kind met spelletjes ik zie ik zie wat jij niet ziet of andere dingen om het kind af te leiden. Kan je de beter een scherm geven dan ze door de toko te laten rennen/boos worden etc
Overigens laat ik ze dus het liefst wel thuis in de leeftijdscategorie die ik nu heb. Maar uiteraard zijn er feestjes, vakanties en momenten dat ze wel meegaan. Dan is het nu nog prima als het kort is, er iets te spelen is of een spelletje mee is. Kan in de toekomst andwds zijn, dan gaan we meebewegen
Ik denk dat het meer in het kind zit dan in de ouder; hoe handig een ouder wel of niet is. Bij het ene kind werkt het wel als je spelletjes speelt en bij het andere niet. Dan kun je als ouder de hele bende uit de kast halen qua trucjes en als het werkt, is dat fijn maar dat ligt niet aan de skills van de ouder. Vind ik.