Hai allemaal, Heel gek hoor en ik schaam me dood Mensen hebben nu al 100x gezegd dat ik gewoon sex kan hebben en dat de baby daar niks van merkt...maar ik durfde het gewoon niet. Nu me er vanmiddag toch maar toe gezet en ik heb er geen seconde van kunnen genieten...ik dacht alleen maar dat ik misschien nu een miskraam zou krijgen....en verder is het gewoon niet prettig...me borsten doen zeer me hele lijf is anders en ik voel me onijs onaantrekkelijk met me vlekjes en me puistjes in het gezicht pffffff...... Manlief zei al we doen t wanneer jij het wilt maar ik vind het zoooo sneu...toen ik nog niet zwanger was mocht ie 5 a 6 x per week en nu helemaal niet meer. Wie herkend dit? En wat kan ik eraan doen? Groetjes Debby
ik herken het niet maar als je het niet wilt moet je het niet doen. sex moet wel fijn blijven natuurlijk en geen "moetje" worden
Meid, dan moet je het gewoon even niet doen! Ik heb er ook even helemaal geen behoefte aan hoor.. En dat begrijpt manlief gelukkig wel! Vind het ook sneu, maar ga het niet tegen m'n zin in doen. Daar komt bij dat ik gewoon gigantisch moe ben.. Dus als hij s avonds in bed komt, slaap ik alweer !
ik herken dit zeker heb dit al bijna heel me zwangerschap dat ik er geen zin in heb... ik vind het ook heel sneu voor men vriend maar hij heeft veel geduld en heeft er respect voor en zegt geef het maar aan wanneer je wel zin heb dan maken we het dubbel en dwars goed... bij ons is de enige oplossing gewoon aangeven wanneer je zin heb en dat werkt prima.. en doe nooit wat tegen je zin want iets tegen je zin doen is niet leuk en kan je ook niet van genieten... en je manlief zal er alle begrip voor hebben.. greetz angel
Ik herken het wel... wij hebben heel de zwangerschap geen sex gehad (in ieder geval niet de daad zelf, nog wel wat er omheen) Ik was veel te bang... en op het eind toen ik het wel aandurfde, durfde mijn vriend niet meer . Is weer helemaal goed gekomen hoor, gewoon doen waar jij je het beste bij voelt! Liefs, Snoopy
Hey meid, Niks vreemd is dat hoor, de hormoontje zitten in je lichaam, en je moederinstinkt is gewoon bezorgt om je kindje,. Lekker naar gevoel luisteren! Vaak komt de zin in sex in het tweede tremester van de zwangerschap wel weer wat terug... Misschien een beetje hoop voor je! Ik ben zelf ook erg voorzichtig met hebben van sex , maar er zijn meer manieren natuurlijk om van elkaar te genieten, zonder dat je man in je komt toch! Bij ons is het totaal geen probleem, en je weet beide waarvoor je het doet, een prachtig kindje! Voor het kindje kan het totaal geen kwaad heb zelfs gelezen dat ze zaadcellen een prettig gevoel voor hem/haar zijn..... Een goede zwangerschap en groetjes Catheleine
Ben blij om te horen dat ik niet alleen ben Ik begon na de daad te huilen en hij was ook helemaal van slag....voelde zich helemaal lullig... Hij zei je moet het helemaal niet doen als je het niet wil of als je je onzeker voelt...hij zei ik heb me rechterhand ook nog Dat van die draaideur zou ik doorgeven hihihihii Ik hoop wel dat die angst snel weg gaat en dat ik weer flink kan genieten...ik was er nooit vies van als je begrijpt wat ik bedoel
Sex? wat is dat De afgelopen 11 weken hebben we het 3x gedaan. Vond het eerst gewoon heel eng en durfde pas weer na de eerste echo. Sinds toen ben ik steeds zo moe dat ik er geneens fut voor heb. Gaat vanzelf over,en het genieten komt ook vanzelf weer terug. ( toch? )
ik had precies hetzelfde. maar ik kan je zeggen dat het bij mij wel terug is gekomen. we doen het niet zo vaak als tijdens het klussen voor dit wondertje maar als we het doen is het fantastisch. het word veel beter doorbloed hihihihihihi rustig aan en niets tegen je zin in doen., die mannen kunnen ook wel een tijdje zonder en anders hebben ze altijd nog twee handen. gr kim
denk dat het misschien ook wel komt ( bij mij dan) omdat wij 2 jaar in de MMM hebben gezeten waarvan we zo vaak maand op maand " op commando" moesten. Dus om de dag, en niet eens altijd zin. Dus nu het niet perse " moet" is het ook niet zo erg als het niet gebeurd. Ach ik krijg vast nog wel een keer fut haha
hier het zelfde hoor, ik "durf"nog steeds niet, alleen mijn vriend heeft er geen begrip voor, hij vind het juist heel vervelend en ik krijg te horen dat voor de zwangerschap ik het dus alleen "deed" om zwanger te worden.. niet erg aardig dus...
hm, das vervelend bambie. Hier is het vooral manlief die niet wil, hij heeft sowieso al niet zo vaak als ik zin Maar nu hebben we al 7 weken niks beleefd komt wel goed denk ik
ruilen? Moet zeggen dat ik van mijzelf zoiets heb van het komt vanzelf wel weer, ik ben savonds ook doodmoe, dus als ik in mijn bedje kom slaap ik ook meteen.. we wachten het gewoon af, ik kan me ook niet voorstellen dat ik het 40 weken niet zou doen hoor..
Bij mij ging het in het prille begin ook moeilijk me te ontspannen, dit omdat ik een mk had gehad en dit in mijn hoofd bleef rondspoken. Maar na een tijdje is dit goed gekomen en vreemdgenoeg zijn er nu van die 'periodes' dat ik erg veel zin heb. Het is gezond, ook tijdens de zwangerschap, dat lees je in alle boekjes Maar als je echt geen zin hebt moet je jezelf niet schuldig voelen, en je vriend moet dit maar begrijpen vind ik.
Hoi, Ik herken het weinig zin hebben wel hoor. Ik denk dat veel vrouwen dat wel hebben (alhoewel, sommigen hebben precies het omgekeerde!). Als ik je verhaal zo lees, zijn er volgens mij twee dingen aan de hand. * Angst. * Geen zin / niet lekker voelen etc Er zit best een kans in dat je op een gegeven moment wel zin hebt en dus lijkt het me handig om te proberen iets aan je angst te doen. (dat wil dus niet zeggen dat je daarna gelijk 'moet'). Praat er eens over met de VK. Zij kan je wel uitleggen hoe dat gaat en waarom het beebje er geen last van heeft. Ik denk dat dat wel scheelt en mocht je dan op een gegeven moment wel zin hebben, dan staat dat in ieder geval niet in de weg. Succes enne.. het is jouw lijf dus je hoeft je niet schuldig te voelen. Wel blijven praten! Pien
We hebben sinds in zwanger ben nu drie keer gevreeen. Eigenlijk heb ik er nu pas echt weer het goede gevoel bij. Ik moest gewoon erg wennen aan het feit dat je zo'n zwanger lichaam hebt. Tja... het is zoals het is! Maakt toch niet uit, als je het allebei prima vindt? Als het verder maar gezellig is. En vijf of zes keer in de week is bij ons absoluut nooit voorgekomen, dus wat dat betreft... (hoe krijg je het voor elkaar! )
hier ook een gefrustreerd mannetje, hij zegt ook tegen mij dat ik eerst alleen wilde om zwanger te worden. Hiij zegt; je hebt je baby binnen en mij laat je weer stikken. word er wel een beetje verdrietig van, maar moet ik het dan tegen mijn zin doen?
En het word zeker niet beter, wacht maar tot je vol puisten staat, een enorme buik hebt, je rug en bekken pijn doen, je maar geen makkelijke houding vind en na de sex een half uur last hebt van harde buiken