Dus als hij een goede omgangsregeling wil en zich er ook aan houdt dan is dat wat jou betreft ok. Dacht even dat hij helemaal geen rol meer mocht spelen in het leven van jullie kindje. Ik snap ook dat jij daar nu niet zoveel vertrouwen in hebt. Hopelijk loopt het zo dat echt een rol in het leven van zijn zoon wil spelen want je beschrijft geen keuze maken en steeds switchen is niet in het belang van zijn zoon. Veel sterkte ermee!
Er wordt altijd gezegd, bij een man begint het pas echt als de baby er is .. maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben, je kan niet steeds op je besluit terug komen. of wel of niet! makkelijk zat!
nou sorry ik vind dat hij er nu ook mag zijn hoor wel als kind geboren is en niet in de zwangerschap nou dan had die van mij de boom in gekend . je moet nu alles alleen doen ook met je kleine meisje\
ja zo denk ik dus eigenlijk ook ja .. of hij besluit voor mei wat hij wil en anders is hij echt te laat. en hij heeft zijn kans meerdere malen gehad.
Dat is nu eenmaal het risico met aan kinderen beginnen een relatie kan altijd breken.. Sowieso vind ik een zwangerschap en een pas geboren baby een flinke test op iemand's relatie.. Er kunnen altijd redenen zijn waarom je alles alleen moet doen.. En zelfs in een relatie kun je niet altijd te rekenen dat alles 50/50 gebeurd.. Ik vind het enorm egoitisch om de uitkomst van een contact te baseren op wat er tijdens de zwangerschap voorvalt.. Het is namelijk ook niet realistisch om een pas geboren baby mee te gaan geven aan papa voor papa weekend dat bouw je dan ook op wanneer de kleine wat groter wordt.. Ik snap heel goed dat je pissig zou zijn in die situatie maar om dan als een klein kind je kont tegen de crib te gaan lopen gooien vind ik net zo kinderachtig.. Geef die man wat ruimte en zie wat er gebeurd als je eenmaal bevallen bent.. Hij heeft toch ook al een oudere dochter waar hij gewoon voor zorgt en zijn verandwoordelijkheid voor neemt.. Ik neem aan dat je ook niet alle details en feiten weet wat er is voorgevallen tijdens de zwagerschap van de moeder van zijn dochter en waarom hun uitelkaar zijn gegaan..
Ben ik het niet mee eens, als je 2 jaar een relatie hebt, samen een kindje wil, en het is zo ver en ineens moeder in de steek laat? Ik heb hem alle ruimte van de wereld gegeven.. maar als je iedere keer hoort, ik weet het niet, ik weet niet wat ik wil, hij wil er niks van weten en laat me gewoon alles alleen doen! maar letterlijk ALLES. zelfs over naam zegt hij .. het is toch jouw keus? toen deze baby witte darmpjes bleek te hebben zei hij .. tja als je het had afgebroken had je deze stress niet gehad. met zijn ex en de zwangerschap liep het anders. ook een bewuste keus, net als dit kindje hij ging overal mee heen, etc etc en toen 1,5 jaar later heeft zij het uitgemaakt want er was een ander. en dan wordt gezegd ; ja geef hem ruimte? waarom moet een man alle ruimte krijgen? het is geen pakje boter? ik heb me enorm ellendig door hem gevoeld .. want ik wou dit echt samen doen! en in het begin idd hem zn tijd gegeven, maar hoelang ben je nodig? de hele zwangerschap? en dan alsnog nou nee toch maar niet? en ik alles alleen doen? vind het wel best!
Ik zou ook niet gaan.. Zou me goed kunnen voorstellen dat je een band wilt houden met zijn dochter maar door de persoonlijke situatie zou ik me uit zon stresssituatie houden. Ik zou me tenminste gaan stressen in jouw situatie.. Zou me ongemakkelijk voelen, zou eerst duidelijkheid willen over eigen spruit denk ik. Mijn kids zijn 5 en 6, als die een verjaardag vieren vliegen ze van de een naar de ander en als er eens iemand niet is liggen ze daar echt niet van wakker hoor. Als je de band belangrijk vindt kun je altijd nog voorstellen om met zn 3 wat te gaan doen desnoods... Even 1 op 1 tijd heb je dan ook. Ik zou mezelf de grote roze olifant in de kamer voelen tussen al zijn familie denk ik.
Ik zie ook mannen hun vrouw in de steek laten als de baby er eenmaal is.. Weinig verschil in mijn mening.. Daarbij zou ik wachten met definitief dat besluit te nemen pas op het moment dat de kleine geboren is.. God weet of de aanleiding van zijn houding wel niet gewoon komt vanuit zijn ouders.. En het feit dat ze op een kinderfeestje er niks over zeggen of daarop uitlokken vind ik ook niet meer dan normaal.. En dat iemand jou ellendig laat voelen betekend ook niet dat jij die gene dan geen ruimte moet geven.. Laat hem links liggen tot het kindje geboren is als je toch weet dat je continue zo een reactie uit hem krijgt, weet hij het dan nog niet kun je altijd nog doei zeggen..
Ik zou voorstellen om op een later moment langs te komen of iets leuks met haar te gaan doen, als ze dat graag wil. Dat meisje heeft er ook niks aan als de situatie ongemakkelijk wordt. (dat je ex, of zijn vader, ineens iets vervelends over jouw zw.schap zeggen, bijv) En jij zelf kan die stress nu ook niet gebruiken.
Ik zou denk ik niet gaan, om het niet nog verwarrender te maken. Een verjaardag is vaak druk genoeg, dus of ze je dan zou missen...? Maar als ze je echt zou missen zou je er een andere oplossing voor kunnen bedenken. Als dat tenminste werkt of verstandig is. En jouw uitnodigen omdat dat wel zo netjes is....? Dat lijkt me niet de insteek.hij zou het voor z'n dochter moeten doen als zij er behoefte aan heeft. En niet uit 'fatsoen'. Laat hem dat fatsoen maar gebruiken voor het accepteren en zorgen voor zijn volgende kind. En 'ik weet niet wat ik wil' is niet meer aan de orde vind ik. Het kindje komt en het is van hem. Vrouwen kunnen toch ook niet eeuwig twijfelen en halverwege zeggen: nou ik weet niet of ik dit wel wil. Wat een slap gelul. Ik kan daar heel slecht tegen. Ik ben heel erg voor vechten voor je relatie, maar als dit nu al zo is....? Wat staat je dan nog meer te wachten met zo'n man. Sterkte ts....!
Dit vind ik wel heel negatief gesteld. De vader van mijn dochter zou je ook als 'kloothommel' kunnen beschrijven, maar hij is en blijft wel de vader van mijn dochter. Lijkt me voor elk kind belangrijk om zo goed als het kan toch je biologische vader te kennen (tenzij het niet veilig is, drugsverslaafd, kleinerend naar je kind, enz). Ik zou wel gaan, voor het meisje. Voor haar ben jij 2 jaar lang belangrijk geweest, dat is bijna haar gehele geheugen van haar leven. En inderdaad het zal een (half)zusje worden van jouw zoontje. Ik zou me niks aantrekken van de mogelijke meningen van anderen over jouw buik. Jij hebt je verantwoordelijkheid genomen, hij niet. Dus het zegt veel meer over hem dan over jou. Het siert je als je de issues tussen jullie aan de kant kunt zetten voor het belang van zijn dochtertje en jouw zoontje in je buik.