Heel herkenbaar, ik ben het ene moment blij en het andere moment heel erg bang. Voor het naar de wc gaan, als ik een krampje voel of als ik denk aan de echo. Ik denk dat dat ook wel blijft voorlopig. De uren/dagen kruipen echt voorbij. Het enige verschil bij mij is dat ik nu medicatie krijg en ze er echt proberen wat aan te doen, dat geeft me wel hoop.
Spannend hé die eerste weken. Ik voel met jullie mee! En ik hoop op een goede echo voor ons allemaal. Iedereen succes met wachten. Laten we hier elkaar blijven bemoedigen en een hart onder de riem steken
Dat heb ik ook. In Gent is bij mij een stollingsafwijking gevonden, Factor VIII, maar deze wordt in NL niet serieus genomen. Na een half jaar vechten heb ik een ziekenhuis op een uur rijden gevonden dat bloedverdunners wil voorschrijven, maar echt er zelf in geloven doen ze niet. Daardoor heb ik ook niet echt veel meer hoop.
Het is hier 12dpo en ik heb al een Clear Blue 2-3 weken. Is dat niet erg snel? Hier ook lichte angst voor een tweeling aangezien ik hier al een baby heb rondkruipen Nog helemaal geen kwaaltjes overigens.
Ik heb ook een stollingsafwijking (Factor V Leiden) en daar doen ze in NL ook niks tegen. Mocht nog geen aspirine slikken of bijv. Ugostran bij IUI (doen ze wel bij IVF), want was niet bewezen dat het werkt en dus geen protocol. Ik Duitsland kwamen ze erachter dat mijn NK-cellen ook zijn verhoogd, mijn immuunsysteem in de baarmoeder werkt heel hard om alles dat niet van mij is af te stoten. Daar krijg ik wekelijks een infuus voor, daarnaast nog Progesteron, aspirine en Suprefact. Echt heel fijn dat ze hier meedenken en kijken naar de mogelijkheden.
Ik ben zó blij met deze groep. Voel me wel een beetje als een hypochondier ofzo, het blijven wel knaltesten ook al lijken ze in mijn ogen lichter dan gister en eergister. Ik zal het los moeten laten denk ik, jullie berichtjes helpen me wel. Hopelijk hebben we maandag een goede echo en ik moet gewoon echt stoppen met testen anders maak ik mezelf helemaal dolals ik deze week niet getest had was ik namelijk dolblij geweest met deze knaller maar ik leg alles nog net niet onder een vergrootglas..
Ik ben ook erg blij met deze groep. Goed dat ik me heb aangemeld. Ik durfde niet goed omdat ik bang ben voor een deprimerende bende over een week of twee... Zo'n groep verlaten is altijd zo'n ding Wat fijn!! Krijg je daarnaast ook nog bloedverdunners? NL is veel te voorzichtig en onverschillig op dit gebied en artsen hier staan ook niet open voor kennis van collega's uit het buitenland...
Ik begrijp je helemaal, ik durf er ook bijna niet in te geloven dat het dit keer wel goed gaat.. laatste 2 miskramen waren met 5+4 en bij de 1e bleek het hartje gestopt met 6+2, dus deze weken zijn ontzettend spannend voor me..
Ik heb eigenlijk niet heel veel reden om te denken dat het mis gaat maar toch denk ik ook bij elke kramp of bij een beetje lichtbruin slijm dat het de verkeerde kant op zal gaan. Of bij het plannen van dingen in de toekomst dat ik er rekening mee hou dat het misschien toch niet goed zit. En elke keer als ik naar de wc ga ben ik bang bloed te zien. En dat terwijl ik genoeg kwaaltjes heb. Maar daarom heb ik vandaag besloten dat ik niet meer ga testen. Ik wil geen stress als de test ineens lichter is. Ik probeer steeds te denken 'ik ben zwanger tot bevestigd is dat ik dat niet meer ben'. Maar het voelt een beetje alsof ik een bedrieger ben ofzo. Dat ik me nog niet zwanger mag noemen tot ik die eerste echo heb gehad. Dat mensen me "erop gaan afrekenen" ofzo als het mis gaat. Weet niet of iemand dit herkent?
Ook herkenbaar!! Ik schaam me zelfs als ik moet vertellen dat het mis is gegaan!! Zo belachelijk eigenlijk!
Veel sterkte Siamara, Muggleborn en Vaianana .. dit moeten moeilijke weken zijn voor jullie! Duimen dat alle ukkies zich goed kunnen en mogen vasthouden! <3
Heel herkenbaar inderdaad ! Ook voel ik me alsof ik iedereen weer teleurstel ofzo als ik moet zeggen dat het weeer mis is. Alsof het mijn schuld is dat het gebeurd. Echt heel belachelijk. maar daarom had ik het eigenlijk nog niemand willen vertellen, maar het was zo onverwachts dat ik in mijn blijdschap gelijk mijn moeder heb gebeld en 2 vriendinnen Ik ga ook echt stoppen met testen, vandaag was wel een duidelijk teken dat het nu klaar moet zijn. Ik moet vertrouwen hebben. Ik heb er geen invloed op..
Haha dat kan, maar kan ook niet. Ik had ook al 2-3 op 12 dpo & bij mijn zoontje ook. Dat is er toch één. Knuffel voor de meiden voor wie het extra spannende weken zijn. Ik hoop op allemaal plakkertjes voor ons!
4.5 week is het pas geleden dat ik een miskraam heb gehad. Ik heb nu juist besloten het familie en een vriendin al wel te vertellen en ook de verloskundige praktijk al gebeld om de afspraken te maken. Ik probeer er met een zo goed mogelijk gevoel in te stappen. Al blijft het zó spannend!
Hey ladies. Ik snap jullie angsten volledig. Zelf ook in het voorjaar een miskraam gehad en geloof het nu allemaal nog niet. Ik voel me juist niet zwanger tot ik een goede echo heb gezien. Testen doe ik gelukkig niet zo, heb er nog maar 1 thuis liggen en doe die van de week een keer. Gewoon omdat ik het tweede streepje zo leuk vind om te zien haha! Ik hoop zo dat deze blijft plakken! Ik zie ook veel dames die al jaren bezig zijn, heel veel knuffels en kracht gewenst de komende weken!