In hoeverre zijn jullie bang voor de bevalling? Ik vind het lastig inschatten. Denk dat ik het wel kan maar geen idee hoe intens het is….
Ik ben als de dood maar heb ook 2 zeer traumatische (en 1 geweldige) bevallingen gehad. Voor mijn eerste bevalling was ik niet bang, ik weet nog wel dat ik helemaal moest lachen en blij was toen de eerste wee kwam..
Mwah, bang niet perse. Alleen 'bang' de controle te verliezen (dat doe je sowieso en dat vind ik een rotgevoel). En de naweeën... heb je alles gehad, komen die nog eens!! Maar die heb ik trouwens bij m'n eerste nooit gehad hoor!
Ik ben niet bang voor de bevalling, nu toch nog niet. Je weet niet hoe een bevalling loopt en hebt er weinig invloed op op voorhand. Ik probeer mij vooral mentaal voor te bereiden op een aantal scenario's (natuurlijke bevalling, geplande keizersnede, spoedkeizersnede). Ik spreek ook met mijn vriend af dat hij er op moet staan om skin to skin te hebben met de baby, indien het mij niet zou lukken, doordat ik bv onder volledige verdoving moest. Mijn eerste bevalling was normaal geplande keizersnede door stuitligging, maar mijn dochter is op het laatste moment nog gedraaid. Dus uiteindelijk natuurlijke bevalling, met weeën die 26u duurden. 2 nachten wakker geweest, dus ik hoop wel dat ze nu wat minder lang zouden duren.
De naweeën heb ik bij mijn eerste wel gehad. Maar vooral de dag nadien, erna beterde het wel. Maar was wel niets vergeleken met de echte weeën. Was dat bij jou anders dan?
Ik denk dat je inderdaad banger bent als je al minder goede (of zelfs slechte) ervaringen hebt gehad. Hopelijk kan je nog het vertrouwen hebben voor deze bevalling en krijg je goede begeleiding!
gelukkig totaal niet! Vind het wel spannend, maar vooral ongelofelijk speciaal dat ik dat eindelijk eens mag doen
Tot nu toe nog 0 begeleiding gehad, niemand neemt me serieus als ik zeg dat ik er al weken niet van kan slapen dus volgende week eindelijk een gesprek over de aankomende bevalling waar ook mijn vk bij is die bij mijn traumatische bevallingen was om er nog wat extra kracht te geven naar de gynecoloog toe..
Oh het was hell!! Voelde exact hetzelfde. Ik heb er ongeveer een dikke 3 dagen last van gehad, vooral als ik bv gaf en de toeschietreflex kwam op gang. Eén voordeel: mijn BM kromp als een malle! En een sidenote: de bevalling duurde amper 3 uurtjes, vandaar de lange nasleep....
Ik ben zelf ook nog niet bang. Maar merk wel dat het me steeds vaker bezig houdt dat het er langzaam wel aan komt. Ik hoor zoveel verschillende verhalen… vervelend dat er een paar vervelende ervaringen zijn hier. Hoop dat het me bespaart blijft, maar dat weet je natuurlijk niet van te voren
@Ritoy ik kan vanuit het ziekenhuis praten met een maatschappelijk werker die gespecialiseerd is in dit onderwerp. Was wel een wachttijd voor van 2 maanden. Maar als je eenmaal in het traject zit kan je ook heel snel een afspraak krijgen indien nodig in mijn geval is het meer dat ik bang ben voor de complicaties, omdat ik die heb gehad naar de punctie. Vanuit het ziekenhuis zijn er al meerdere mdo’s geweest waarin ik besproken ben om een plan te bedenken met een backup plan voor als het niet goed gaat.
Nee ik heb echt ptss overgehouden aan de laatste bevalling maar de wachttijden voor behandeling zijn langer dan de zwangerschap nog duurt dus daar heb ik niks aan
Het gaat goed, maar helaas een verkorte baarmoederhals waardoor ik het rustig aan moet doen. Vrij pittig, aangezien het totaal niet mijn aard is. Kans op vroeggeboorte is nu groter, dus wij houden er rekening mee dat de baby in week 36/37 komt. Baby groeit mooi door op P10 Babykamer is geverfd. Man zou deze week behangen en 1e week van januari komen de meubels. Dus die is op tijd af.
Niet bang, maar ik kijk er niet naar uit. Scenario A: een geplande KS gaat hem zeer waarschijnlijk niet worden. Ik ga het niet redden tot weel 39. In het team wordt nu besproken of een geplande KS in week 37/38 een optie icm longrijpers. Ik gok op scenario B: een spontane bevalling in week 36/37 waarbij ik met volledige ontsluiting in het ziekenhuis kom en dan max 20 minuten proberen te persen en dan als nog een spoed KS krijg. Geen ideaal scenario, maar ja baby zal er uit moeten. Pijnstilling zal geen optie zijn omdat het naar verwachting snel gaat. Gelukkig dit keer een kleine baby en een hele fijne gynaecoloog die heeft erkend dat er vorige keer fouten zijn gemaakt. En er zijn nu harde afspraken voor een echo bij volledige ontsluiting en maximale tijd dat ik probeer. Bij geen volledige ontsluiting krijg ik alsnog een spoed KS. Dus ik ga er wel met vertrouwen in.
Kans is erg groot hoor! En waar ik een negatief verhaal heb qua bevalling: ik heb er nooit last van gehad en ik heb een droomherstel gehad.
@Ritoy en kan er iemand bij de bevalling aanwezig zijn die je vertrouwt en die weet van de vorige traumatische ervaring, bijvoorbeeld je vk? Belangrijk dat je iets niet opnieuw op die manier ervaart.. @Kleintje34 hoe is jouw vorige bevalling dan gelopen? Het spijt me als je het al gezegd hebt, ik herinner het mij niet meer.. wel goed dat er goeie afspraken zijn tussen alle partijen!
Maakt niet . Even in schema: 04:00 gebroken vliezen 05:30: VK komt kijken en 3 cm ontsluiting 07:00 in ziekenhuis 6 cm ontsluiting 08:15 volledige ontsluiting 11:00 Zoontje komt in nood, dus besluit spoed KS na ruim 2,5 uur persen en veel aandringen van ons. Bleek een sterrenkijker te zijn mijn bekken aan de smalle kant. 11:30 zoontje geboren Apgar zoontje was 3/9/10, maar moest wel aan zuurstof etc. Willen we niet nog een keer. Dus ik wil graag een keizersnede. Wil niet nog een keer een blauw kind.
Dat lijkt mij idd een heftige bevalling. Die ontsluiting is ook wel heel snel gegaan bij jou dan! En nu is de afspraak om sowieso een (spoed)keizersnede te doen?