39 weken vandaag.. tijd kruipt voorbij . Wat zijn wij er hier thuis aan toe zeg! Krijgen jullie ook vragen van mensen of de baby er al is? Vind ik beetje irritant. Dan hoor je het echt wel hoor
Hahaha ja precies. Of ‘gaat alles nog goed’? ‘Alles nog rustig?’ ‘Hoe gaat het met jou?’ Ehh ja ze mag van mij wel komen ondertussen hoor..❤️
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter! Klinkt als een heftige bevalling, maar wat fijn dat ze er is! Hoe gaat het nu met jou?
Ik krijg dus nu de vraag van mensen die verder weg staan (klanten, voormalig opdrachtgever, een recruiter, oude buurvrouw enzo) of er al babynieuws is. En dan moet ik dus bekennen dat ze inmiddels al bijna 4 weken oud is Helemaal raar, omdat ze eigenlijk nog gewoon in mijn buik had moeten zitten. Wij hebben vandaag super goed nieuws gehad. Pluk (dat is de koosnaam van dit moment) haar sonde mocht er vanmorgen uit! Best even een ding, om zo'n sonde er even uit te trekken. Kind gaf geen kik, maar al mijn herinneringen aan het uitspugen van de sonde kwamen weer terug. Dus ik heb lekker lopen kokhalzen. Ergens zijn we ook bang voor een terugval, al gaf de verpleegster aan dat ze dat eigenlijk nog nooit meegemaakt had. Ze moet dagelijks 420ml drinken, daar zit ze opzich prima boven. Maar die sonde voelde toch ook als een soort levenslijntje. Verder is ze nu voldoende op gewicht dat we naar buiten mogen. Nog even wegblijven van de grote ziekte bronnen als de supermarkt, de trein etc. Maar we mogen best in een restaurantje met haar lunchen. En nu mijn man nog halve dagen werkt, gaan we daar zeker gebruik van maken Voor wie nog wil lachen: we hebben ons dus even helemaal niet druk gemaakt over de kinderwagen van zolder halen, omdat we toch nog niet naar buiten mochten. We hebben een kinderwagenbak en een onderstel. Maar kunnen de 2 koppelstukjes nergens terug vinden. Liggen waarschijnlijk bij de schroeven van de commode die we ook kwijt waren heb maar een set nieuwe adaptors besteld. Vrijdag nog een afspraak bij de kinderarts, hopelijk gaan we daarna naar 1 consult per week (zijn er nu 2 per week). De week daarna afspraak op het consultatiebureau en komt de logopedist langs (kijken of het drinken ook technisch goed gaat). Dan mijn nacontrole in het ziekenhuis en dan hopen we toch ook langzaam uit de medische malle molen te stappen (op mijn revalidatietraject na).
Morgen 38 weken , nog geen spoor van een naderende bevalling. Het ergste van zwanger zijn, is toch wel dat stomme wachten op het einde. En gewoon helemaal niks weten … t kan overal gebeuren die eerste wee
En hoe reageren mensen erop? Begripvol? Of boos dat je niets hebt gezegd? Snap wel dat jullie het lekker voor je hebt gelaten. Anders krijg je weer dat iedereen op bezoek wil en als ik het zo hoor zijn jullie daar nog helemaal niet aan toe. Fijn dat jullie naar buiten mogen en dat Pluk (hoe schattig ) naar buiten mag! Deze week wordt het ook droger dus ik hoop dat de kinderwagen snel in gebruik genomen kan worden en jullie lekker naar buiten kunnen. Langzaamaan kan jij je leven ook weer gaan oppakken! Vind ik zo fijn voor je! Heb je enig idee hoe lang je revalidatie zal gaan duren?
Zou ik jullie eerlijke mening mogen? Ik kom helaas uit een gezin waar veel zelf gedokterd wordt. Mijn moeder neemt alles aan wat op internet staat en diagnosticeerd met die informatie zichzelf (terwijl het vaak niet klopt). Mijn vader moet je ook naar de dokter schoppen, want alles valt altijd wel mee (ook al zie je aan hem dat het niet meevalt) en mijn zus is ook zo'n eigenwijs.. Nu gaat mijj vraag over mijn zus. Zij is al weken ziek. Dan weer oorontsteking, dan weer holteontsteking. Het wisselt zich steeds af met nauwelijks dagen ertussen dat ze fit is. Ik heb al een aantal keer aangegeven dat ze eens langs de huisarts moet. Dit speelt al sinds begin december en het duurt wel heel erg lang. Maar ze weigert want de dokter doet er toch niks aan. Wij hebben dezelfde huisarts en ik heb daar hele andere ervaringen mee, maar dat wil ze niet van me aannemen. Tot nu dacht ik steeds: boeiend, jouw leven. Ik loop niet met oorpijn rond. Maar ik ben nu 39 weken zwanger, baby kan elk moment komen en ze is nog steeds ziek. En heel eerlijk: ik zie het niet zitten als ze in haar huidige toestand langskomt zodra de baby geboren is.. Ik zou het heel erg vinden, want we hebben een hele goede band samen, maar als mijn baby zo klein en kwetsbaar is, voelt het toch als een risico.. Ik wil dit het liefst met haar bespreken voor de baby komt, maar vind het lastig hoe ik dat moet doen. Hoe kijken jullie hiernaar? Ben ik te overbezorgd voor mijn baby en zouden jullie in mijn geval je zus laten komen? Of snappen jullie mijn gevoel? En hoe zouden jullie het dan aanvliegen? Wees maar gewoon eerlijk! Door mijn hormonen kan ik soms ook niet meer zo helder denken .
@Oilell wat een fijne update dat de sonde eruit is. En ik hoop met je mee dat de bezoekjes ziekenhuis wat minder kunnen gaan worden zodat jullie ook meer rust krijgen. Wat betreft de kinderwagen.. haha. Mijn man haalde vorige week het babybadje naar beneden, helemaal onder het stof en de slang / thermometer niet te vinden.. dus maar helemaal schoongemaakt en nieuwe afvoer en thermometer gekocht. Echt van die dingen waarvan je weet; ach we hebben het dus prima, totdat je het nodig hebt of even checkt. @Annelies26 Ik ben daar best direct in, maar mijn familie is zelf ook wel zo dat ze dan zelf ook niet zouden komen of op verre afstand blijven. Ik had in jouw situatie gewoon uitgelegd dat het haar keuze is om niet of wel naar een huisarts te gaan, maar dat jij het op deze manier niet fijn vind dat ze op kraambezoek komt. Hoe hard dat ook klinkt, ik denk wel je goed recht. Ik ben toen bijna uit mijn slof geschoten omdat een neefje hier met KRENTENBAARD toch op visite kwam. SORRY?! Ja het is allemaal goed ingepakt en bla bla. Ik heb hem toen zo veel mogelijk uit de buurt gehouden van N. En dat is gelukt maar ik heb na dat bezoek echt ALLES ontsmet. Brrr, heb nog steeds spijt dat ik niet gezegd heb dat ze een andere keer maar terug moesten komen.
We lopen exact gelijk..! Pffff mijn bekken begint echt steeds pijnlijker te worden en zelfs autorijden begint wel een ding te worden (voet verplaatsen van naast de koppeling naar de koppeling) en laat staan IN stappen. Auw! Vrijdag gelukkig controle en hopelijk ligt ze dan nog steeds goed, is ze ingedaald en kan ik gestript worden. En anders word er een afspraak gepland voor inleiden. Het is wel mooi geweest zo.. pff
Wij hebben zelfs op het geboortekaartje gezet dat als mensen niet fit zijn, we graag een nieuwe afspraak plannen. Babies zijn kwetsbaar, dus nee ik zou haar in deze toestand niet op kraamvisite laten komen. Heel hard, maar dat is dan maar zo. Ons wordt nu zelfs afgeraden om baby mee te nemen naar de supermarkt/ov/binnenspeeltuinen etc. Er heerst heel veel, onder andere kinkhoest en CMV, dat kan gewoon heel gevaarlijk zijn voor je kindje. Ik heb 2 vriendinnen die allebei naar het buitenland geweest zijn (Afrika en Zuid-Amerika). Kinderarts haar advies was om hun in ieder geval 2 weken niet te laten komen, omdat je niet weet wat ze daar eventueel opgepikt hebben. Zij zijn dus allebei nog niet op kraamvisite geweest. De zus van mijn man kon bij de voordeur rechtsomkeert maken, die kwam aan met een hele dikke koortslip . De mevrouw van het consultatiebureau belde zelf dat ze erg verkouden was, dus graag wou verzetten. Gezondheid van mijn gezin komt voor de gevoelens van anderen. Klinkt heel lelijk en hard, maar ik heb niks aan een doodziek kind. Dan liever een gekwetste (schoon)zus.
Nou sowieso, wie ziek is blijft weg bij mijn kind Ook die onschuldige loopneus … ik zou ook naar de huisarts gaan en ontstekingswaarde laten prikken en een algemeen bloed onderzoek laten doen om intoleranties uit te sluiten. Als ik dit lees denk ik zelf aan een allergie voor bepaald voedsel .. vaak melk gluten meest voor de hand liggend Voor pollen denk ik nog net iets te vroeg zou wel duidelijk maken dat als ze ziek is ze niet op bezoek kan komen. Dat het niet aan haar ligt, maar ziek zijn bij baby’s veel heftiger kan verlopen omdat hun afweersysteem nog niet ontwikkeld is
Hier doen ze strippen écht niet voor 40 weken Ik heb de vorige keer geluk gehad dat ik met 39.5 gestript ben Ze zei vandaag nog; hij mag nu geboren worden, maar toch beter als hij tot de 39e week blijft zitten
Ik vind mensen soms zo kortzichtig … bij een ander moet altijd alles maar kunnen … je brengt een pasgeboren baby gewoon niet gevaar door een koortslip, infectieziekten, griep of wat dan ook
Hangt natuurlijk af van de situatie. Ik ben medisch dus daar zal sws eerder gestript worden dan als je niet medisch bent.
Zijn mensen die zo "ver weg" staan dat het überhaupt niet in me op gekomen zou zijn om ze daar over te berichten geloof dat niemand het echt vervelend vond. Wel een aantal mensen die vonden dat we heel laat waren met geboortekaartjes (alsof we niet wat anders aan ons hoofd hadden). En mijn vader, waar ik al bijna 2 jaar niks van gehoord heb, heeft nog een lelijk appje gestuurd. Even van in de rats gezeten, maar besloten dat het zijn probleem is en niet het mijne. Vandaag een rondje gelopen, denk in totaal 300m. Dus nu enorme pijn aan mijn pootjes echt gewoon alsof je zwaar overtraind bent en enorme spierpijn hebt. Vooral in de buurt van mijn knieën, dus ben benieuwd hoe het morgen aan zal voelen. Pluk had haar bedenkingen over buiten zijn. De kinderwagen vond ze prima, maar de zon vond ze stom. En het geluid dat ze produceerde toen ze een jasje aan moest... Hoop dat de buren nog geen veilig thuis melding gemaakt hebben Ik hoop met de jaarwisseling weer fulltime te werken, maar hoor ook van iedereen dat ze dat een brij ambitieuze planning vinden. Heb begrepen dat we gaan starten met 2x per week fysio, 2x per week conditie/kracht training, 1x per week ergotherapeut, 1x per week psychosomatische fysiotherapie, 1x per week psycholoog, voor een termijn van minimaal 10 weken (maar waarschijnlijk langer). Ze gaan algemeen beeld bepalen om te kijken of er ergens restschade zit. Zo deed mijn lever niet heel enthousiast meer mee, maar ook de suiker en de hoge bloeddruk kan langetermijn effecten hebben gehad. Dus check op bloedwaarden etc. Vanaf juli mag ik van de bedrijfsarts gaan revalideren richting werk. Maar dat is afhankelijk van hoe het gaat in het revalidatietraject. Vorige keer duurde dat ruim 25 weken voor ik voldoende aangesterkt was om überhaupt te starten met werken. Als je al 6 ziekenhuis afspraken per week hebt, plus reistijd etc. past werken eigenlijk helemaal niet in de agenda.
Jeetje wat een heftig programma zeg. Kan me ergens herinneren dat je had gezegd (of de bedrijfsarts?) dat je vanaf juli ergens weer zou gaan beginnen met werken? Als ik zo hoor wat je allemaal moet gaan doen is dat misschien ook al wel vroeg.. Goed revalideren is wel enorm belangrijk dus ik hoop dat je werk niet stom gaat lopen doen tegen die tijd!