Nog heeel even en dan mag je los op de tonijn. Haha ja slim, mijn kraamvisite houdt ook wel van een borrel. Wil eigenlijk wel wat lekkers in huis halen, hebben jullie daar tips voor? Ik vind beschuit met muisjes niet zo lekker eigenlijk (en het kruimelt zooo) Bij mijn geboortekaartje kan je ook koekjes bestellen met op het doosje een print van het kaartje en op het koekje de naam van de baby dus dat is sowieso leuk.
Dikke knuffel. Herkenbaar wel. Heb ook mijn emo momenten, de enige dag niet, de andere dag wel. Vind deze tijd best zwaar soms, geestelijk meer dan lichamelijk eigenlijk.
Goed dat je het er even bij laat, de emoties zullen anders te hoog op lopen lijkt me. Enne qua niets missen, jij bent zo veel zwanger geweest de laatste 5 jaar dat het bijna je normale staat van zijn is. Haha nee grapje hoor maar fijn dat je niet zo veel mist.
Ik ben ook erg benieuwd naar @Sillemie! Ik denk dat ze heel druk bezig is op dit moment Ik heb een uurtje geslapen. Dat was wel even fijn. Verder las ik iets over eten dat we binnenkort weer mogen eten? Ik kijk heeeel erg uit naar verse zalm! Haha @ButterflyPassion , hoe komt het dat je emotioneel bent vandaag? Komt het omdat je zo graag wil dat de baby geboren wordt? Kan me voorstellen hoor dat dat gewoon drukt op je gemoedstoestand! Het is niet alleen fysiek zwaar nu, psychisch komt er ook gewoon een hele hoop bij kijken! Knuffel!
Qua decoratie doen wij niks behalve een bord in de voortuin. Hetzelfde bord als bij zoon. Namen zijn dit weekend binnengekomen en zoon zijn naam heb ik vrijdag van t bord zitten pulken. Nu is t afwachten wat t wordt zodat man kan plakken en in de tuin kan rammen
Hier kijk ik ook héél erg uit naar carpaccio! Casa carpaccio komt zeker lamgs in de kraam week, mjammie. Ik ben eigenlijk om 2 dingen emotioneel. De eerste is inderdaad, dat ik gewoon héél graag wil dat de baby komt. Merk dat ik ongeduldig ben.. en daarbij, zou het eigenlijk ook beter uitkomen. Dit omdat ik ten eerste 21 mei een feestje heb waar ik graag heen wil. Maar nog meer eigenlijk, mijn man is aan het solliciteren omdat hij op zn huidige werk iedere keer afgezeken wordt. Ik zeg al 2 jaar dat hij weg moet, en nu heeft hij eindelijk die stap genomen. Waarschijnlijk krijgt hij zometeen te horen dat hij 1 juni kan beginnen bij zn nieuwe werkgever maar dat betekent wel, een newborn en een nieuwe baan op hetzelfde moment. Dus het zou lekker zijn als de baby dan al even er is, dan zijn we al wat meer gewend Al weet ik dat het anders ook wel goed komt hoor ♡ Tweede ding is iets dat eigenlijk al jaren geleden is begonnen. Ik schreef mezelf helemaal weg voor mijn man en toen alleen nog mijn stiefkinderen. Ik heb mezelf in die periode echt verwaarloosd. Toen mijn dochter geboren werd had ik het gevoel in een vogelkooi te zitten. Lang verhaal kort, veel goede gesprekken over gehad, en nu doe ik lekker regelmatig mn eigen dingen in plaats van alleen maar partner en (stief) mama van zijn. Vandaar dat ik mijn werk bijvoorbeeld ook zó heerlijk vind, daar ben ik echt alleen even 'ik'. Geen mama, geen partner, nee gewoon ik. Nu ik dus niet meer werk, is dat stukje weggevallen. En dan zit je maar te wachten thuis... en door die kleine dingetjes: mn haren even mooi doen, voel ik me gewoon 'ik' , en niet een uitgezakte zwangere. Ik voel me daar gewoon héél goed bij. En als dat dan dus niet meer lukt.... ja, dan schiet ik even in de emotie. En deze rede is ook de reden waarom ik zo graag naar het feestje wil 21 mei . Gewoon even vrienden, muziek, geen kinderen en partner... Ik verlang daar gewoon naar na 9 Maanden zwangerschap, al 9 maanden dat ik me toch niet helemaal mezelf voel door de hormonen en mijn veranderende lichaam. De laatste loodjes waar alles om de baby en gezin draait, newborn periode straks. Ik vind het super leuk hoor!! Geniet echt met volle teugen!! Maar mis gewoon af en toe mijn uitlaatklep, en dat voelt soms weer wat benauwend ofzo.
Ik snap je helemaal! Op beide vlakken. En het komt goed hoor, daar geloof ik in. Beide dingen vinden hun weg. Je bent alert op de valkuilen, het zal je nooit meer gebeuren dat je jezelf kwijtraakt want je waakt ervoor. Je man is er ook alert op, toch? Blijf er ook over praten hoor.. je zorgen, je angsten, je wensen. Deze laatste weken duren eeuwig maar dat feestje kan je echt wel naar toe.. het is belangrijk voor je, dus het gaat gewoon gebeuren De baby heeft 2 ouders, je bent niet alleen. Je man kan een nieuwe baan krijgen en een ‘nieuwe’ vader zijn. Dat kan prima samen en ik denk dat hij dat ook echt wel kan en wil. Ik snap helemaal het overweldigende gevoel soms dat je alle ballen in de lucht moet houden ‘Hoe los ik dit voor iedereen op?’ Je wil niemand belasten (je man). Maar doe dat maar wel. En belasten is het sowieso niet natuurlijk. Je bent een team, je doet het leven samen. Mij helpt het als er al praktische oplossingen liggen. Anders blijft het malen in mijn hoofd. Onbewust, totdat het overloopt. Het benauwde gevoel, dat je weer een poos geleefd gaat worden herken ik ook. Daar ben ik heel gestresst over geweest de eerste maanden van de zwangerschap. Ik vind dat heel zwaar en ben half Burn out geraakt omdat ik dat niet meer trok. Ik moest ik voor mezelf gaan doen. (En toen ik op het punt stond dat te gaan doen kwam ik er achter dat ik zwanger was wát een timing). Lang verhaal.. maar het komt goed! gewoon lekker toegeven aan de tranen, even alles eruit, en dan praten en je laten steunen <3
Heel mooi die openheid zo, denk dat het al scheelt dat je het weet en kunt opschrijven. Wat ik geleerd heb op een gegeven moment is dat wij vrouwen vaak zo veel denken en beren op de weg zien terwijl iets best vaak toch gewoon lukt als je het praktisch benadert. Mijn man is daar wel goed in. Wat wil je? Hoe gaan we zorgen dat dat lukt? En dan daarop kunnen en durven vertrouwen. Vaak is er dan ineens zoveel mogelijk. Maar jeetje wat is dit toch ook allemaal een onwijze achtbaan aan emoties, drukte, lichamelijke dingen etc. We doen het zo goed!!!! Ik ben echt trots op ons allemaal, wij vrouwen zijn toch potverdorie wel de sterke soort he! En soms zijn dingen gewoon klote. En kun je er op dat moment niks mee. En vloeien er tranen, en baal je. En dan mag je het lekker spuien hier. Niet alles is meteen op te lossen. Hopelijk is er dan steun hier en in je eigen kringetje.
Ik herken wat je zegt! ( behalve het stukje stiefkinderen, heel moeilijke periode moet dat geweest zijn denk ik ) Wij hebben hier beide naast ons leven samen erg ons eigen leven ook. Ik ben van naar de kroeg gaan, feestjes ect. Mijn vriend minder maar heeft weer veel andere dingen, even een biertje met vrienden ect. Wat lastig is, is dat zijn werk, leven erom heen door gaat en ik thuis zit. Ik kan niet even dansen of naar een leuk feestje. Eerst was er Corona en was het oké want je deed het samen ofzo. Nu draait alles door en ik kan amper iets en weet niet eens meer hoe ik mij als mijzelf voel ofzo. Dus ik snap heel goed wat je bedoelt daarmee. En dan is inderdaad zoiets kleins als haren föhnen indd even wat je nodig hebt en als dat dan ook niet lukt, ja dat is gewoon frustrerend want het gaat niet percee om die haren maar om het idee erachter. Je man kan prima een newborn en een nieuwe baan hebben. Misschien juist beter dan wanneer hij bij zijn oude baan blijft omdat hij hernieuwde energie daar vindt en nu in een negatieve spiraal zit op zijn huidige werk. Dat feestje? Komt goed! Ga maar alvast een outfitje uitzoeken meid! Echt. Jij hoeft niet alles voor iedereen op te lossen, puur omdat jij de baby 9 maanden in je buik hebt gedragen hè ❤️ En af en toe janken, doe maar lekker! Lucht op. Ik doe het vaak in combinatie met zielige liedjes en dan ga ik in de spiegel kijken en voel ik me nog zieliger We hoeven niet altijd maar als blije happy zwangere rond te huppelen, het kan ook gewoon naast elkaar bestaan. Dikke knuffel!
Ik sluit me aan bij @KleineLai en @Liva (mooi gezegd). En even emo zijn mag gewoon., en terugverlangen naar jezelf voor de zwangerschap ook. Mijn vorige zwangerschap was een hel. Ik schreef toen op een ander forum en kreeg daar het gevoel dat ik ondankbaar was enzo omdat ik nogal eens wou klagen als er weer eens iets niet meer kon of pijn deed of weet ik veel wat. Maar weetje, we willen een kind, daarom zjjn we zwanger. Maar we willen niet 9 maanden ellende, pijn en horrormonen maar soms krijg je ze toch. En daar mogen we van balen, en dat betekent niet dat je dit kindje niet onzettend graag wilt. Het betekent dat het gewoon rete zwaar en soms ronduut klote is. En daar mag je best over klagen, of emotioneel over zijn, en even uithuilen. Alles wat jou helpt is goed! Dikke knuffel! ♡
Nou precies. Alsof je alleen maar als een blije banaan moet rond springen terwijl je 100x roept dat je zo dankbaar bent. Pff
Ik ben inderdaad wel veel zwanger geweest de afgelopen 5 jaar Ik kijk er wel naar uit om mijn lichaam terug ‘van mij’ te hebben nu.
Wat een duidelijk en open verhaal @ButterflyPassion, snap het nog beter zo. En i can relate (denk dat alle moeders dat op zekere hoogte wel kunnen). De lieve dames hebben er al veel opgezegd hier @Malbec @KleineLai en @Liva en @teenslipper en sluit me daar helemaal bij aan.