Hier ook een rustige zondag. Hele ochtend en middag behoorlijk misselijk en darm krampen gehad. Is nu gelukkig een beetje weg getrokken. We enorm koud. De oudste jongens zijn buiten aan het spelen en de jongste 2 heerlijk aan het spelen met duplo. Mijn man heeft lekker warme broodjes gehaald bij de bakker en mijn lieveling milkshake dus heb verder een hele fijne dag
Hier ook een rustige zondag. Heb vanochtend gewerkt en nu lekker op de bank met een dekentje. Heb het ook de hele tijd zo koud! Met vlagen misselijk, maar tot nu toe nog goed te doen.
Hier wezen lunchen bij de van der valk voor mijn opa en oma hun 60 jarig huwelijk. Kon natuurlijk bijna niets eten wat ze hadden en niemand weet nog dat ik zwanger ben. Uiteindelijk wat doorgebakken tournedo's gegeten waar ik mega diaree van kreeg middenin de van der valt dus was echt super
Ik ben even helemaal niet blij met de zwangerschap. Ik durf het bijna niet te zeggen na het bericht van Miltje. Maar ik herken het van mijn vorige zwangerschappen. De eerste kick van "yes ik ben zwanger!" is over. En nu voel ik me echt alles behalve happy. Ik weet inmiddels dat het de hormonen zijn maar toch hakt het er weer behoorlijk in. Vannacht heb ik even hard uit moeten huilen bij mijn vriend nadat de gedachte door mijn hoofd schoot dat ik nu helemaal niet zwanger wil zijn en ik echt het gevoel had van f*ck wat heb ik gedaan? Ik weet dat ik over een week of 6 weer helemaal blij ga zijn en dan niet kan wachten tot de baby er is. Ik herken het patroon, 2 weken blij en daarna een week of 6 dood ongelukkig zijn en daarna weer blij worden. Maar op dit moment wil ik even niets liever dan mezelf weer "normaal" voelen. Ik mis de blije ik, hang echt depressief op de bank. Ik haat hormonen . Ik wou dat ik de klok een week of 6 vooruit kon zetten
Hier sinds gister al geen kwaaltjes meer en dat maakt me onwijs onzeker voor morgen! Pfff, nog ongeveer 23 uur en we weten meer! Eindelijk
Hier is vandaag de misselijkheid begonnen. Vanmorgen gezellig gebruncht bij mijn moeder, maar na 1 broodje kwam heb ik tot 4x toe boven de wc gehangen ( i.v.m. maagverkleining kan ik niet overgeven) Nu sindsdien krampjes/steekjes in mijn rechterlies. Herkent iemand dit?
Oeee wat vervelend dat je niet kan overgeven. Mijn vriend kan dat ook niet ivm kunstklep bij zijn slokdarm. Lang verhaal, heeft hij al sinds hij klein is. Maar heb bij hem dus weleens gezien hoe vervelend dat kan zijn. Ik heb regelmatig steekjes in me liezen volgens heeft dat gewoon met je banden te maken, dacht ik
Ja het is echt een verschrikking, de misselijkheid blijft hierdoor ook langer hangen helaas. Maar ach, is voor een goed doel haha. Ja ik ook, alleen nu blijft het naar mijn idee wel erg lang hangen. Ik denk dat er gewoon weer wat spookjes in mijn hoofd gekropen zijn... of noemen ze dat hormomen?
Ik herken veel uit je verhaal ook! De eerste 2 weken was ik ook helemaal happy en blij en nu sinds deze week ben ik echt een beetje down. Kan niet goed omschrijven wat ik voel maar ik voel me niet mezelf en heb nergens zin in, word nergens echt vrolijk van. Ik haat hormonen ook
@Nochti herkenbaar. Ook omdat we een samengesteld gezin zijn. Vaak het gevoel, doe ik hier wel goed aan. Wat zal mijn ex ervan zeggen. Ben constant in mijn hoofd bezig met reacties van anderen.
@Nochti ik herken het ook.. ook het gevoel van een aantal weken verder willen zijn. Wil ze het het liefst aan 1 stuk aan elkaar slapen. Wij hebben al 4 zoontjes en hoor nu al de reacties. Oh weer een kindje!? Je wilt zeker een meisje? Hierna is het wel echt klaar toch, of gaan jullie door tot er een meisje is? Normaal het ik hier echt lak aan, maar nu in combi met de hormonen merk ik dat het me ontzettend bezig houd. Ik weet dat mijn familie niet zo zal reageren. Zij weten dat ik gek ben op kinderen en dat het mij niet perse gaat om een meisje krijgen. Alleen alle "buitenstaanders" gaan deze opmerkingen maken, dat was bij mijn vierde zwangerschap ook zo.
@Mitsy iedereen moet altijd maar een mening hebben hè. Dat is prima, maar soms is het beter als ze die voor zich houden.
Herkenbaar hoor! Ik had na ons mmm verhaal gehoopt dat de zwangerschap wat soepeler zou gaan maar helaas.. voel me zo beroerd! En heb daar helemaal geen zin in Heb al tegen mijn man gezegd dat als het niet goed is, het hierna klaar is.. blegh.. ik ben blij als het geboren is.. bij mijn zoontje ging het trouwens precies zo.. hormonen zijn echt een bitch
@lautjuh85 inderdaad ja.. mensen die niets met ons te maken hebben horen hun mening gewoon voor zich te houden. Krijg nu van wildvreemde bijv. opmerkingen als, zijn ze allemaal van dezelfde vader? (Ja dat zijn ze) Vind dat zo brutaal.. 1 opmerking kreeg ik van een verpleegster in het ziekenhuis, toen onze jongste geboren was. Hij was 5 weken te vroeg en had moeite met drinken en lag aan allerlei apparatuur. Toen zei ze letterlijk: je vind het zeker wel jammer dat het geen meisje is, ik zou het verschrikkelijk vinden. Mijn hart brak echt op dat moment. Mijn lieve kleine mannetje wat zo zijn best deed. Normaal laat ik het van me afglijden, maar merk dat ik daar nu behoorlijke moeite mee heb waardoor ik de laatste dagen regelmatig in tranen ben