Oh meisje is trouwens lekker aan het trappen, vaak heel hard tegen mijn blaas, zo fijn. Bij jullie ook al veel beweging merkbaar? Vandaag is mijn 24 weken afspraak afgebeld, wordt volgende week alleen telefonisch. Vind dat wel spannend ivm bloeddruk, weet niet waarom, maak het wel even bespreekbaar.
Ja, hier ook gelukkig. Ik voelde haar eerst een paar keer per dag, maar sinds een dag of drie veel vaker. Ook al was ze drie dagen heel druk. En gisteren ineens wat rustiger. Ze heeft het eergisteren zelfs voor elkaar gekregen zo vaak op het zelfde plekje te schoppen dat het echt beurs was daar. Gelukkig is ze daarna gaan verliggen. Ik moet zeggen dat door dat geschop ik mijzelf er af en toe betrap dat ik ineens hele verhalen tegen mijn buik aan het houden ben, haha.
Dames, Ik moet het even van mij af schrijven.. Ik heb volgens mij al eens verteld dat mijn man autisme heeft en dat ie daardoor soms behoorlijk bot uit de hoek kan komen, over het algemeen kan ik dit wel naast mij neerleggen en weet ik waar dit vandaan komt, aangezien ik zelf op de basisschool dezelfde diagnose heb gekregen,maar in tegenstelling tot mijn man zijn ouders, hebben mijn vader en stiefmoeder mij en zijzelf hierin altijd laten begeleiden en weet ik hoe ik ermee, over het algemeen, moet omgaan. Maar een zwangerschap als autist meemaken is toch 1 van de moeilijkste dingen die ik een plek moet geven,aangezien je hierin weinig zelf in de hand heb. Ook heb ik sinds 3 jaar chronische pijn en belemmings klachten in mijn knie en schouder, door een bedrijfsongeval. Helaas ben ik uitbehandeld en moet ik er mee leven door middel van oefeningen en doseren. Hierdoor kan ik niet meer stofzuigen, niet teveel met mn schouder doen op 1 dag. Ik kan dus niet EN de badkamer schoonmaken EN strijken op dezelfde dag. Gedoseerd is mijn huidige leven, en alsnog vreet alles natuurlijk energie, bedenk dit , samen met een zwangerschap en je kan je misschien voorstellen dat ik de hele dag moe ben, en in de middag soms echt moet slapen. Mijn man denkt dat ik er gewoon profijt van maak,omdat ik zwanger ben en dus dat ik mij aanstel. Gisteren is bij ons de bom weer even gebarsten, ik vroeg aan mijn man of ie de wasbak wilt schoonmaken als ie klaar is met afwassen, aangezien hij altijd het sop laat zitten ect en de kraan niet schoonmaakt. Hij vond dit belachelijk en waterverspilling en ik deed het toch altijd? Ook gooide ie me, voor de zoveelste keer, voor de voeten, dat HIJ ook altijd moet stofzuigen en dat ik dat ook nooit doet. Ik vroeg aan hem of hij nog wel weet waarom hij degene is,die dit doet en niet ik. Ook zei ik huilend,dat zulke opmerkingen mij heel erg kwetsen,alsof ik ervoor gekozen heb.Daar gaf ie geen antwoord op. Ik vroeg aan hem of hij dacht dat het huishouden doen,alleen bestaat uit stofzuigen. Hij denkt van wel, dus ik heb boos gezegd dat ik dus de komende weken NIKS ga doen,wat ik altijd doe, en misschien dat ie dan tot inzicht komt, dat ik niet de hele dag voor de tv hang, zoals hij dat vaak zegt. Ook heb ik, heel erg slecht maar door mn boosheid een tas ingepakt met werkkleding en wat andere kleding en gezegd dat ie maar naar zn ouders moet gaan, als ie denkt dat ie het zo slecht bij mij heeft. Misschien heel kinderachtig en ook niet de juiste manier maar ik weet niet hoe ik anders tot hem door kan dringen. We hebben het hier al zovaak over gehad,en hij blijft zulke dingen zeggen en voor mn voeten gooien. Ik heb vandaag dus dag 2 waarin ik alleen maar voor de tv hang. En de gezelligheid is ver te zoeken hier. Steun van mn schoonouders hoef ik ook niet te verwachten , toen ik afgelopen week mijn schoonmoeder aan de telefoon had en zei dat mijn man denkt dat ik mij aanstel qua vermoeidheid,was haar reactie, ja dat dacht zijn vader ook altijd. Mijn schoonvader is trouwens ook autistisch, en met die man is hierover echt niet te praten.. Het is trouwens ook niet zo, dat wij nu de hele tijd in elkaars nek aan het hijgen zijn, want mijn man werkt in cruciaal beroep en werkt dus gewoon fulltime.
Ik heb er geen ervaring mee maar is samen praten met een soort van coach die verstand heeft van autisme een idee? Dat hij jou beter leert begrijpen en andersom. Sowieso een dikke knuffel!
Wat naar dat jullie ruzie hebben. Misschien is het inderdaad goed om met iemand te praten die jullie kan helpen elkaar beter te begrijpen. In deze situatie heb je al genoeg aan je hoofd. Het is sowieso niet fijn om ruzie te hebben, maar nu al helemaal niet! Sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat!
Hoi @Loesje1988 ik denk dat de dames hiervoor erg goed advies hebben gegeven. Misschien kunnen jullie ook denken over het inhuren van een schoonmaakhulp. Maar, ja, ook ik vind de zwangerschap soms best pittig. Je lichaam verandert snel en de kleine vreet gewoon energie. Ook ik ben echt vermoeid en dingen die ik niet zwanger fluitend deed kosten nu gewoon moeite. En dat zal alleen nog maar toenemen. Dus nee, dat je minder kan en meer slaapt is echt niet vreemd. Probeer te gaan denken in oplossingen ipv je gelijk te halen. Dat beetje sop in de wasbak is echt niet het probleem, maar slechts een uiting van onderliggende spanning. Mensen met autisme snappen routine, en die is er gewoon niet want de situatie verandert. Je bent namelijk zwanger. En dat vraagt om aanpassingen van jullie allebei. En alles wat nu (nog) normaal is staat straks door die kleine al helemaal op zijn kop. Dus praat er vooral over hoe jullie samen denken de toekomst te gaan invullen, en wie wat daar voor taak/rol op zich gaat nemen. Of blijft hij alleen maar fulltime werkend en komt straks de opvoeding helemaal voor jouw rekening? Dat kan, maar maak afspraken met elkaar. En zoek daar begeleiding bij, want met jouw huidige houding (ik doe niks en dan zal hij het maar merken) is er weinig dialoog mogelijk. Enne... Wees je aan de andere kant dat ook jij vol hormonen zit dus nu ook niet reageert zoals je normaal waarschijnlijk doet.
Hey dames, bedankt voor jullie reacties. Ik heb al vaker aangekaart om samen met iemand te gaan praten omdat ik weet dat het helpt, heb het zelf jaren gedaan. Maar mijn man vindt dat er niks mis met hem is en hij is toch geen achterlijke. Ik probeer ook zoveel mogelijk serieuze gesprekken te houden als we een rondje lopen en lekker weg zijn met zn 2e, want dan is mijn man ontspannen en is ie wat opener over zijn gevoelens en hoe hij de dingen ziet. Hij is gewoon heel gesloten en heeft nooit geleerd over zijn gevoelens te praten. Soms moet ik uren met hem praten ,voordat eindelijk de aap uit de mouw komt, waar ie mee zit of wat ie voelt. Nieuwe dingen of iets anders gaan doen als normaal, daar heb ik het ruim van te voren over, zodat ie zich erop kan instellen en het dus niet rauw op zn dak valt en dan nog vindt ie het altijd spannend. Alles normale dingen die we buitenshuis doen, geef ik altijd een dag van te voren aan. Bv morgen wil ik samen even naar ...... ik hoef echt niet de dag zelf aan te komen met ; Hey schat,zullen we zo even naar de babywinkel gaan, dan gooit ie zn kont tegen de krib en wordt ie chagrijnig want hij heeft zichzelf er niet op kunnen voor bereiden. Vakanties en duurdere aankopen zoek ik altijd van te voren uit, en hij maakt daaruit een keuze zodat hij zich ergens een voorstelling van kan maken, als hij zoiets zelf moet uitzoeken,dat gaat niet, dat is teveel keus voor hem ,teveel prikkels al uit de mogelijkheden die er zijn. Ja ik ben ook langzaam over een poetshulp aan het denken, zal mn man er maar langzaam op voorbereiden. Het is natuurlijk het sopje niet, maar dat stomme sopje was de aanleiding van de ruzie. Ik die hem vroeg om mij te helpen om iets schoon te houden, omdat het steeds zwaarder gaat worden. Het was niet onze eerste ruzie hierover, en zoals k al zei weet ik dat mijn insteek deze keer van ik doe niks meer,ook niet goed is maar dat ik al het andere al heb geprobeerd. En ik niet meer weet hoe ik hierin tot hem door kan dringen. We hebben het er gistermiddag nog over gehad en heb aangegeven dat het voor mij voelt alsof hij denkt dat ik nooit wat doe en mij op dit vlak niet waardeer,want ik doe in principe alles qua huishouden. Heb er zelf nog over nagedacht hoe het kan, dat hij denkt dat ik niks doe, en dat is denk ik,omdat ik alles doe als hij nog in bed ligt, of werken is,zodat hij bv geen last heeft van het stof ect. Hij ziet nooit de handelingen zelf, alleen dat het altijd schoon en opgeruimd is. Hij heeft zn excuses aangeboden en gezegd dat ie weet dat ik zulke dingen wel allemaal doe. Wij nemen beide een vaste dag ouderschapsverlof op, zodat we beide een dag minder werken. Wij hebben een 36 uurige werkweek, wat inhoud dat we 1 week,5 dagen werken en 1 week 4. Dus met het ouderschapsverlof zal het 4 om 3 gaan worden. Nee er zal juist een hoop opvoeding op mijn man aankomen, omdat ik voornamelijk vroege diensten ga draaien ipv alle diensten en hij draait alleen maar laat en nachtdiensten, dus de ochtend en overdag zullen op hem aankomen. Helaas gaan we dus tegen elkaar in werken,maar voor de kleinste wel het fijnste, dan hoeft ie maar minimaal naar de opvang door de week. Van de 2 vrije weekenden zijn we er 1 altijd samen vrij, en soms ook meer. De werkende weekenden zullen we helaas soms moeten terug vallen op onze ouders. Al vindt mijn stiefmoeder dat helemaal niet erg,die vond het zelfs onzin dat we hem door de week naar de opvang willen brengen mocht dat nodig zijn. Ze gaan zelf 1 kamer uitruimen en opnieuw verven en daar een ladikantje inzetten
Hele wijze woorden van Thirza waar je denk ik echt wat mee kan! Kan iemand mij vertellen hoe ik gemakkelijk een foto kan toevoegen hier? Het is me 1 keer eerder gelukt, maar ik weet niet meer hoe, behalve dat het ingewikkeld was, haha.
@Loesje1988 ik herken wel in wat je zegt over het niet erkennen van poetswerk. Mijn man doet ook alsof alles maar normaal is en ziet het niet, ik denk dus misschien ook deels dat het ligt aan man zijn an sich. Uitzonderingen daargelaten. Als ik hem dan iets vraag dan kan hij ook echt flink chagrijnig reageren. Icm autisme lijkt me het nog lastiger om goed te communiceren, maar ik herken het dus ook min of meer zonder autisme. Blijven praten is essentieel, en logisch dat de bom af en toe barst. Ook met je hormonen, dat is niet niks. Ik vind het ook lastig om dingen uit handen te geven, stukje controle op hygiëne. Straks moet ik wel, en dat afhankelijke bevalt mij ook niet. Goed dat je er in ieder geval over praat en het hier deelt. Herkenning is soms ook wel fijn en lucht al deels op.. het blijft lastig, zwanger en afhankelijk zijn met hormonen die alles op een bepaalde manier willen. Althans zo ervaar ik dat.
Hey dames, hoe gaat het? Hier gaat alles goed. De dame groeit (ik dus ook), slaapt en beweegt. Laatst schopte ze zo hard dat ik een soort van stuipbeweging kreeg: ik schoot er van recht omhoog... Volgens mij komen deze week de eerste dames al aan bij de 24 weken grens. Wat een mijlpaal weer! Maar dat ze allemaal nog lekker lang in de buik mogen blijven zitten.
Wat fijn dat je haar zo goed voelt! Ze kunnen goed trappen soms al hè haha. Hier vanmiddag telefonisch consult, ben laatste dagen weer heel duizelig, moe, futloos, niet lekker en last van evenwicht. Ga dit dus even bespreken, zit me niet lekker!
Hè meis, wat vervelend @Beausecret. Misschien heb je last van de mid pregnancy drop, dus dat je bloeddruk erg laag is. Dat past bij de periode. Maar toch goed dat je belt en overlegt. Sterkte in ieder geval!!!
Hier eigenlijk geen echte klachten. Ik voel hem wel regelmatig, vooral 's avonds schopt hij me, maar nog niet heel erg hard. Volgende week vrijdag heb ik weer controle (en de suikertest...) dus hoop dat alles nog steeds goed gaat @Beausecret wat vervelend dat je zoveel last hebt van die kwalen. Hopelijk kunnen ze je bij het consult wat adviezen geven waar je wat aan hebt.
Ja dit was precies wat hij ook zei! Er is nu in ieder geval een fysieke afspraak gemaakt voor over 4 weken, dan checken ze ook weer je bloed geloof ik. Althans daar had hij het over. Dankje, gewoon rustig aan doen!
Ik ben zo'n vreselijke zeef. Ben al 2 keer mijn bel afspraak vergeten. Nu is het verplaatst naar morgen middag.. het lijkt deze keer nog erger dan bij O. Ik onthoud echt werkelijk niks. Hebben jullie al vervelende opmerkingen gehad? Ik vandaag weer van een collega. Met een uiterst serieuze blik of ik bij O. Ook zo veel aan kwam.... nahhh.. hou lekker je mond ofzo. Ben ook pas een kilo of 3 bijgekomen dus dat valt ook reuze mee. En bovendien ik ben zwanger wat is haar excuus?
Bleh wat naar dat je hier last van hebt! Lijkt inderdaad misschien bloeddruk of ijzer oid. Zou het even bespreken inderdaad. Rustig aan jij.
Ja haha dat was een andere collega. Dat ik echt snel een buik kreeg. En ik vind het zelf nog wel meevallen allemaal. misschien zie ik het verkeerd ofzo.