Uitgerekend 1 t/m 15 december 2020

Gefeliciteerd! Ook al een mooi sinterklaascadeau gekregen dus.

 

Even geknipt en geplakt uit een ander gesprek.

Vrijdagmorgen 4 december:
Ik word rond 6u30 wakker van een kokhalzende kat. Ben door het huis aan het gaan om haar te vangen zodat ze buiten haar haarballen eruit kan werken. Kost wat moeite.
Daarna wil ik weer even gaan slapen, maar dat lukt niet meer omdat het begint te rommelen. Ik hoef nog niks echt weg te puffen en er zit nog iets van 20 min tussen.
Ik ga maar onder de douche zitten. Want een paar dagen eerder rommelde het ook, maar stopte het na het douchen
Deze keer dus niet.
Zo loop ik de vrijdag een beetje door.
Gezien de aanloop met R ben ik nog wel wat afwachtend.
‘S avonds rond 22u app ik schoonmoeder toch maar dat ze haar telefoon wat extra in de gaten moet houden die nacht. Ik had geloof ik weer gedoucht en de weeën kwamen langzaam aan wat korter op elkaar. Wel nog ruim ertussen volgens mij. Maar wel met regelmaat.

Ik neem me voor als dat ervoor zorgt dat ik niet/slecht slaap, ik de volgende ochtend de vk bel omdat ze me zouden helpen als het net zo zou gaan als bij R.
Rond 1 uur ‘s nachts krijg ik het gevoel dat het toch geen verkeerd idee is om mijn schoonouders vast onze kant op te laten komen. Zodat zij ook tijd hebben om rustig klaar te maken en rustig te rijden ipv te racen. (Ze rijden er 3 kwartier over)
Liggend in bed vind ik de weeën minder fijn op te vangen dan als ik ga staan. Maar staand kwamen ze veel sneller op elkaar. Soms was de ene wee amper weg als de volgende kwam. Liggend zat er nog een minuut of 7 tussen.

Ik maak mijn vriend wakker dat ik zijn moeder onze kant op laat komen.
Rond half 2/kwart voor 2 zijn ze er dan.
Uiteraard is het dan qua weeën weer even wat rustiger. Waarschijnlijk toch omdat schoonouders dan binnen waren gekomen ofzo. Nadat zij een halfuurtje binnen zijn, beginnen de weeën toch weer te komen zoals ze waren voor schoonouders er waren.
Dus uiteindelijk besluit ik de vk maar te bellen. Ook al zat ik nog net niet aan de belinstructies. Maar ik wilde ook de voortgang weten omdat schoonvader ons naar het ziekenhuis zou brengen, maar die ook terug naar huis zou moeten vanwege hun honden. Dus continu bij ons wachten zou ook niet haalbaar zijn.
Vk is er rond half 3. Die wilde eerst wat weeën zien voordat ze ging toucheren. Uiteraard gingen de weeën eerst weer even liggen, om dan wat later alsnog weer terug te komen. Net als toen schoonouders binnen kwamen.
Uiteindelijk toucheren. Ik zat op 2/3 cm. Dus net dat randje. Ik was nog niet eerder getoucheerd, dus het kon zijn dat ik er al even mee liep, maar ook dat dit toch het begin was.

In overleg gaat vk eerst nog weer naar huis en raadt ze ons aan om nog even rust te pakken. Dus dat doen we maar. Vriend en ik boven naar bed. Schoonouders op de slaapbank.
Ik kan eerst niet slapen vanwege de weeën. Uiteindelijk ondanks weeën lukt het me tussen half 7 en half 8 ongeveer om nog iets te dommelen.
Daarna word ik weer wakker omdat de weeën liggend opvangen toch echt niet fijn meer is en ik er ook beenweeën bij krijg.
Volgens mij heb ik ook nog weer even onder de douche gezeten, wat niet veel hielp. Dus maar kleding aan en naar beneden. Daar kwamen de weeën steeds vaker en werd het steeds lastiger om ze op te vangen. Ook door de beenweeën.
Ik heb niet heel strak getimed toen, maar ik denk dat 3 min ertussen veel was op dat moment.
Dus rond 9 uur bel ik de vk maar weer. Vk is er iets van 20 min tot een halfuur later. Weer eerst even weeën kijken, die deze keer ook gewoon bleven. Daarna toucheren.
4 cm. Het was dus echt begonnen.
Het was kwart voor 10 toen ongeveer.

Vk werd ook gebeld door een andere zwangere waar ze even langs wilde/moest. Ze stelde mij voor daar even heen te gaan en dan over een uurtje weer terug te komen. Om dan naar het ziekenhuis te gaan.
Wij konden met vk meerijden, dus schoonvader kon ook naar huis.
Kwart voor 11 stappen wij in de auto naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis had ik gelukkig geen beenweeën meer.
Daar is het een beetje een waas geworden. Ik kon de weeën eigenlijk maar slecht opvangen en wilde een ruggenprik. Vk probeerde het toch een beetje uit mijn hoofd te praten omdat zij volgens mij dacht dat het nog wel eens snel kon gaan. Als in, voordat je de hele procedure door bent dat die ruggenprik er daadwerkelijk in mag, ik misschien maar een halfuurtje wat aan die ruggenprik heb. Dat in combinatie met dat er toch wel wat risico’s en nadelen aan de ruggenprik zitten.
Ze (vk en ziekenhuisvk) stellen voor om mijn vliezen te breken. Omdat ze denken dat ik daarmee toch net iets beter die weeën door kom. Ik durf dat niet zo goed aan omdat na vliezen breken de weeën dus wat heftiger en sneller zouden kunnen komen en ik de weeën dus eigenlijk al niet kon opvangen. Uiteindelijk besloten dat ik eerst even onder de douche zou gaan zitten. Als daarmee de weeën net iets beter te doen zouden zijn, dan zouden we vliezen breken. Anders ruggenprik.

Onder de douche trok ik het al helemaal niet (en een kutdouche die af en toe ineens erg heet werd, steeds net in een wee ook nog natuurlijk). Ik begon toen al met schreeuwen.
Had aangegeven die ruggenprik te willen. Dus ze gingen de boel gereed maken. Maar eerst maar weer eens toucheren.
Door hoe ik erbij zat, hadden ze het vermoeden dat de ontsluiting enorm opgeschoten was. En inderdaad, 8 cm.

Helaas Soturi, geen ruggenprik voor jou dus.
In overleg hebben ze toch mijn vliezen gebroken om dat laatste stukje net iets sneller te laten verlopen.
Dat ging goed volgens plan. Niet veel later kwamen de persweeën.
Een hoop geschreeuw en 20 minuten persen later was het dan zover. V werd geboren.
Op een verwaarloosbaar scheurtje na ben ik er daar beneden zonder kleerscheuren af gekomen. Geen knip, geen hechtingen, niet uitgescheurd, niks.

 

Gefeliciteerd!