Oh @SingleMomToBe dit is zo verschrikkelijk, we waren er al zo bang voor... Heel veel sterkte met het herstellen van de operatie en met het verwerken..
@SingleMomToBe kippenvel bij het lezen van je berichten. Wat moet dit vreselijk zijn om mee te maken. Gelukkig heb jij op tijd aan de bel getrokken en waren ze er nog net op tijd bij. Heel veel sterkte en beterschap gewenst! Dat je snel mag opknappen en alles ook kunt verwerken.❤️ Dikke knuffel.
Pfff wat een spanningen en verdriet ook zo in die eerste weken...het is dat ik zelf 2 miskramen heb gehad en bij nu dus beide zwangerschappen bloedverlies heb gekregen....maar man ik kan het mij gewoon niet voorstellen dat er vrouwen zijn die ontdekken dat ze zwanger zijn, en vanaf die eerste test gewoon kunnen genieten en lekker , op de kwaaltjes na, gewoon een zwangerschap doorlopen... Nu weet ik dat mensen met een achtergrond misschien sneller een forum opzoeken, maar toch .... wel of geen medische molen, zwanger worden en blijven is niet zomaar iets wat voor "gewoon " aangenomen kam worden..
Mooi gezegd @Druffia!! Ik denk dat de meesten hier zich wel mee kunnen identificeren.. Zou inderdaad heel mooi zijn als we allemaal vanaf moment 1 volledig konden genieten. Het is en blijft iets heel bijzonders wat niemand ooit 'for granted' mag nemen..
Ik probeer er wel zo nuchter mogelijk in te staan hoor. Zelf ben ik van mening dat je gevoel en verstand je ook heel erg helpen om er wel/niet positief in te staan. Als het niet okay voelt, dan is dat vaak helaas ook zo. Voelen en angst zijn wel 2 verschillende dingen. Iedereen heeft neem ik aan bij elk pijntje angst en ook bij bloedverlies. Maar het gevoel wat daarbij komt kijken maakt voor mij dat ik het wel overleef. Het is eng, maar.... tot nu toe ‘voelt’ het goed. Ik weet niet hoe ik het anders kan uitleggen. Wel ga ik met doodsangsten naar een echo, want dan wordt bevestigd of het gevoel daadwerkelijk klopt of niet.
Vreselijk @SingleMomToBe Zo ongeveer het ergste wat je overkomen kon. Heel veel beterschap en kracht toegewenst om dit te verwerken
@SingleMomToBe oooh lieve meid, wat vreselijk. Ik herkende je pijn en in combinatie met bruinverlies kon het niet missen. Heel veel sterkte, de napijn van de operatie is heel heftig. Neem je tijd daarin en wat heb jij goed gehandeld en je eigen leven zo gered! Een bbz is zo ongelooflijk heftig, niet alleen je kindje kwijt maar ook bijna je leven verloren en dat besef is echt heel intens. Heel veel sterkte en neem alle tijd voor herstel en de verwerking. En een dikke knuffel omdat je nu je geliefde ook extra zal missen.... Ik hoop dat je moeder je goed in de watten kan leggen nu.
@SingleMomToBe Wat een nachtmerrie. Vreselijk. Heel veel sterkte! Neem de tijd om zowel fysiek als mentaal te herstellen. Dikke knuffel vanaf hier.
Wat vervelend dat je kraamtijd is overheerst door zoiets negatiefs Borstvoeding kan zo mooi zijn, maar goede begeleiding is vaak echt essentieel. Mijn dochter heeft de eerste week op de NICU gelegen, en pas meer dan 24u na de bevalling heb ik voor het eerst gekolfd. Was er op dat moment ook totaaaal niet mee bezig. Vanaf toen wel heel fijn begeleid door iemand van het zkh. Dochter kreeg eerst sondevoeding en pas na 4 dagen mocht ze voor het eerst aan de borst (niet helemaal waar trouwens, net na de bevalling ook een keer). Het heeft best even geduurd voor het lekker liep en ik heb na een week of 2 huilend van de pijn gezegd dat ik nog 1x een lk mee wilde laten kijken en dat ik er anders mee zou stoppen. Maar die heeft enorm geholpen en uiteindelijk 13 maanden bv gegeven. Ik raad echt iedereen aan om, als je bv wil geven, de eerste dagen na de bevalling een lk mee te laten kijken. Mijn ontplofte onderkant heb ik me totaal niet druk om gemaakt vanwege die heftige start. Enorm ingeknipt, de eerste week geen bedrust gehad alleen maar rondgereden in een keiharde rolstoel en op een krukje naast het bed van onze dochter gezeten. Had nog een katheter in waar ik zelf mee rond liep. Zwarte bloeduitstorting tot de bovenkant van mijn bilnaad, wond die open stond met tellende hechtingen omdat ik te veel deed. ‘S nachts huilend van de pijn met een ijspack. Die eerste week geen kraamzorg, fruit of überhaupt zorg voor mij. Maar toch is het maar zó relatief. Er is maar één ding wat echt telt en dat is een gezond kindje.
De ijspack was echt een uitvinding, ik ga nu vooraf maandverband natmaken, in zakje doen en om een kommetje leggen om in te vriezen. Past zo in een hydrofiele washand en hallo verademing! Ik mocht geen borstvoeding geven (ik was zo extreem verzwakt en mijn longen waren ook zo ontregeld dat zowel mijn artsen als verloskundige vooraf al zeiden: een kind heeft niets aan een moeder die meer dood dan levend is. Kreeg ook verlengde kraamzorg, ik was er echt heel slecht aan toe. Had ook heel veel medicatie) maar ze gaven ook niets tegen de stuwing. Holy moly ik was van boven en onder ontploft wat dat betreft. Kan mij herinneren dat iemand zei: o wat zie je er stralend uit.
Aangezien mijn man deze week 6 dagen moest en komende week 5 dagen, dus alleen vandaag vrij had zijn we gezellig wezen lunchen. Wou mij niet door de misselijkheid weerhouden dus hop extra medicatie er in. Was heerlijk maar o wat heb ik er nu lang na plezier van. Ik mis het werken wel, mis de afleiding en echt het gevoel van weekend of dag vrij te zijn.
Dacht dat ik ‘t weekend kon gebruiken om even op te laten maar jeetje wat voel ik me bleh, heb met momenten zo weinig energie dat ik niets lievers wil dan slapen, maarja er moet ook aan de keuken geklust worden ach nog 4 daagjes en dan hopelijk een mooi ❤️tje horen