Mooi!! En Zo kwa grootte komt het haast overeen met mijn buik toendertijd! Deze Foto was 1 van de laatste die ik gemaakt heb toen.
Wauw, blijft zo bijzonder he @Riette89 Verdrietig trouwens dat allebei je ouders al zijn overleden. Ben je ze jong verloren? Mijn vriend heeft helaas ook geen ouders meer. Zijn vader is 15 jaar geleden overleden, zijn moeder 6. Hij blijft het wel enorm moeilijk vinden dat zijn ouders onze dochter en nu tweede kindje nooit gekend hebben. En andersom natuurlijk.
Blijft inderdaad bijzonder. Mijn Vader is 16 Juni 2005 plotseling overleden aan Longkanker. Mijn moeder is 12 September 2018 aan baarmoederhalskanker met vele uitzaaiingen overleden. Is dus nog erg recent. Vindt het erg moeilijk ook omdat ze onze 4 jarige zoon niet verder kan zien opgroeien waar ze zo gek mee was, en dit kindje überhaupt niet meer kan kennen. Heb alleen dan nog een zus, waar ik niet of nauwelijks contact mee heb, dus het is erg lastig en pijnlijk ook.
Oh jeetje dat is echt nog maar heel recent, wat verdrietig Kan me niet eens voorstellen hoe je je dan nu moet voelen, met een nieuw wondertje in je buik. Heeft ze een lang ziekbed gehad?
Dit kleintje was is dan ook een verassing, ook omdat we graag een broertje of zusje voor ons zoontje wouden. Daarom zie ik dit wondertje als een kadootje van mijn moeder uit de hemel. Mijn moeder hoorde begin 2018 dat ze baarmoederhalskanker had. Nadat ze eindelijk aan de bel getrokken had, wat ik haar toen zo vaak gezegd had. Haar hele baarmoeder zat vol. En uitzaaiingen naar darmen en nieren. Ze heeft dan nog weken later een stoma gekregen. En is kort daarna in een hospice gekomen. Daar is ze 2 maanden geweest en is dan ineens snel gegaan. Ze is dan overleden in het bijzijn van mij en mijn zus. Heb daar lang nachtmerries van gehad, dat wens ik niemand om dat te zien wat ik zag die dagen. Maar ik heb het een plekje kunnen geven. Maar het blijft een diepe wond. Bij mijn vorige zwangerschap, was mijn moeder overal bij ze wou bij controles zijn enzo. En nu is dat ineens heel vreemd om dat niet meer te kunnen delen met haar.
Dit was bij mijn jongste dochter. Ik had bij mijn oudste best snel een buik en bij de jongste ging het niet zo snel. Nu valt het ook nog mee.
Echo is helemaal goed echt een dikke 10 voor de kleine. Bewoog zo fanatiek al en hartje klopte zo goed ook helemaal kloppend bij termijn, ben 1 dag vooruit gezet: 8+3 nu. Ik word overgedragen aan de verloskunde, de kans dat het met zo'n fantastisch beeld nog mis gaat is nihil. Dus ik kan nu écht genieten
Vreselijk @Riette89 , dan is het ook best snel gegaan zeg. Wat een mooie gedachte dat dit kindje vast een cadeautje van je moeder is. Zo kijken wij ook tegen onze dochter + dit kindje aan. We hebben zo veel geluk gehad in het ivf proces, daar moeten ze wel een beetje bij geholpen hebben. Je zwangerschap brengt vast een hoop tegenstrijdige gevoelens met zich mee.. Hopelijk kun je het in de loop dr tijd een plekje geven en zul je vaak het gevoel hebben dat je moeder dicht bij je is.
Komt denk ik ook omdat ik slanker was als voor de zwangerschap van de eerste. En we hadden net een huis gekocht, dus druk met verhuizen/verbouwen. Bij de eerste ook 23 kg aangekomen en de 2e 15 kg
Iemand een idee of/waar ze zulke jurkjes verkopen op Nederlandse webshops? Of hoe ze die noemen? https://www.lukalula.com/item/maternity-stripes-color-block-fake-two-pieces-dress-625565.html?from=hotsale
Dit vind ik dus echt een irritatie dingetje. Half 9 in de ochtend, ik ben kapot moe en vriend ligt nog lekker te slapen.... Gisteren heb ik een behoorlijk pittige training (sport) gehad, maar ja.. ik wil nog niet zeggen dat ik zwanger ben, dus dan moet ik nog wel even volhouden ondanks de vermoeidheid. Vervolgens pas rond 23 uur op bed en dat is nu met deze vermoeidheid echt te laat. Vervolgens wil vriend om half 1 op bed, maar wordt dochter wakker. Heeft een half uur lopen spoken. Hij was in eerste instantie wel bij haar, maar ik ben altijd gelijk wakker als dochter dat ook is. Ik heb het uiteindelijk overgenomen. Half 7 was ze weer wakker en er moet toch echt iemand met haar mee naar beneden.. dus alles bij elkaar heb ik denk ik net iets meer dan 6 uurtjes geslapen, terwijl ik nu wel echt minimaal 8 nodig heb om de dag vol te houden. Meneer heeft inmiddels al wel 7,5 uur slaap gehad nu en slaapt nog. Misschien heeeeeel onrealistisch, maar ik word van zulke dingen nu echt kwaad. Dan denk ik, je wéét dat ik slaap nodig heb en telkens moe ben, blijf je zelf gewoon in bed liggen en gaat weer verder slapen. Verder is hij lief en doet hij super veel hoor, maar dit is een irritatiepuntje omdat ik dan nu echt mijn slaap wel kan gebruiken. Het zijn vast de hormonen..... Jullie ook van die ‘dingetjes’?
@LaQueen haha dat is wel herkenbaar hoor. Onze zoon is pas met één jaar gaan doorslapen en de nachten dat mijn man er ook een keer is uit geweest, zijn op twee handen te tellen...