Hier met mijn moeder zn band. Ik zou duidelijke afspraken maken dat ze moeten bellen willen ze langs komen. En als ze die andere tijd niks van zich laten horen, lekker laten gaan. Ik denk altijd lekker rustig. En daar ze beledigd zijn als je niks laat horen, dat is niet jou probleem.
Ik heb mijn moeder al een jaar niet gezien. Ze belt soms. Ik nodig haar niet meer uit voor verjaardagen tegenwoordig, dus ze stuurt cadeautjes op voor de kinderen. Ik had gehoopt haar wel voor de bevalling te zien, want ik weet dat ze dan wil komen kijken en ik heb liever niet dat dat de eerste keer is dat we elkaar weer zien. Dus was ik vorige week naar een verjaardag van mijn nichtje gegaan waar zij ook heen zou gaan. Kinderen meegenomen. En toen kwam ze niet. Ik zou me er niet te druk om maken. Ik bepaal zelf wanneer ik er wel of niet zin in heb. Of dat haar aanstaat boeit me niet. Ik hoorde gisteren wel een hele mooie uitspraak: “Niemand is de Ursula in zijn eigen verhaal”. En dat klopt. Zij zullen een hele andere visie hebben op de werkelijkheid en meestal denken we allemaal dat we goed zitten.
Dan hebben ze genoeg tijd gehad om te veranderen.. tuurlijk hoef je je schoonouders niet iedere week te zien, maar het moet van 2 kanten komen. Het is voor mensen maar net waar prioriteiten liggen. Een uurtje ergens door de weeks lijkt mij echt niet heel erg moeilijk. Mijn ouders en hun partners en schoonouders werken allemaal nog heel veel, maar wij zien elkaar regelmatig. Gaan we even langs of als we elkaar een tijdje niet gezien hebben gaan we er langs om bijv. alleen even te eten. Ondertussen hebben we wel wekelijks app contact. (Met vader en partner is een ander verhaal, maar soit) Ik vind het echt heel erg lastig wat je hier nou mee moet. Als je geen kinderen zou hebben is het zoveel makkelijker. Maar er zijn nu eenmaal kinderen in het spel, wat je zegt die wil je hun opa en oma niet ontnemen. Als jullie naar de afspraak staan in maart geef het gewoon weer aan (als je het nog wilt natuurlijk). Maar dit soort mensen zijn gewoon heel hardleers. Het is op hun manier of helemaal niet. Ik weet niet of je dat na jaren nog kan doorbreken. Het gaat een periode goed en dan vinden ze dat zij er alles aangedaan hebben. Dan is het heel erg lastig om er zelf boven te staan door toch maar je eigen grens telkens over te gaan en weer in hun wensen mee te gaan.. Ik kan mij echt voorstellen dat ik op een gegeven moment een appje zou terug sturen met: oh gezellig om een keer wat af te spreken. De datum die jullie voorstelde komt ons helaas niet uit, maar 2 weken later wel bijvoorbeeld.
Mn man en ik zijn al 17 jaar samen, waarvan we 12 jaar samenwonen. Voor de kindertijd waren ze ook al zo. Bezoek op afspraak dus. Spontane telefoontjes of appjes kennen ze niet. Tenminste niet naar ons, maar naar hun oudste zoon wel Omdat zij niet zo zijn, zijn wij ook niet zo naar hun. Je zou denken begin daar fan zelf mee, maar in al die jaren al zoveel dingen voor gevallen dat ik dat echt niet meer ga doen. Paar voorbeelden - financiële zaken, wat je in vertrouwen deelt met ze rond vertellen in de familie. - zeuren bij andere dat ze niet meer hoeft op te passen (ik ben minder gaan werken), en als we er naar vragen of ze een keer kunnen dan is het of te vroeg op staan/op de fiets deze kant op, of ze is erg verkouden terwijl ze een ochtend later gewoon bij een tante op bezoek gaan met hun hond. En nog zoveel meer... Gelukkig is het contact met mijn ouders totaal anders. Die spreken of zien we geregeld. Tonen uit zichzelf interesse in de kids en zijn nu ook erg behulpzaam tijdens de zwangerschap, nu ik zoveel bekkenpijn heb. Ook de relatie met mn man is gewoon super. Hij zegt zelf heel blij met ze te zijn, aangezien ze oprecht interesse hebben in hoe het met hem gaat en im wat hij doet (bijv zolder verbouwing... toch spontaan voor de deur staan om te kijken hoe het gaat, geworden is, of vragen of ie hulp nodig heeft). Eigenlijk een relatie die hijmet zn eigen ouders zou moeten hebben. Vind het vooral voor hem ook sneu dat ze zo doen. Hij zegt er niet mee te zitten..toch denk ik dat als ik zeg dat het voor mij klaar is, hij ze toch in bescherming zal nemen. Ik heb gewoon geen zin meer om naar hun pijpen te moeten.dansen. afsprekwn wanneer het hen uitkomt, niks van ze horen, maar dat ze wel verwachten dat je.een bezoekje brengt met moederdag, dat soort dingen... Ik weet dat het geen hormonen ding is, aangezien dit al zoooo veel langer speelt en we telkens maar weer alles doen om ze maar tevreden te houden. Vermoeiend dus.
Zoo dat lucht toch wel weer ff op, het zo van je afschrijven Hoe gaat het verder met iedereen? Nog.plannen op deze regenachtige zondag? Ik ga vanmiddag even.shoppen in de primark. Hopelijk vind ik nog wat leuks voor de kleine meid
Nee hoor dat snap ik! Ik doe precies hetzelfde bij mijn vader. Als hij niet appt, app ik ook niet. Dat is prima! Bieden ze aan om dochter op te vangen als het nodig is, puntje bij paaltje (soms maanden van tevoren met bijv een concert) kan niet, want sport gaat voor. Het weekend erna kunnen zij wel. Ja dag! Ik laat haar alleen logeren als ik het nodig heb, zolang ze er zelf niet over begint hoeft ze ook niet uit logeren te gaan. Hebben ze zijn broer altijd voorgetrokken? Ik kan mij hier wel een topic herinneren waarin men spreekt over mensen met narcistische trekken en iets van een gouden kind en het 'zwarte schaap'. Want als ik het zo lees uit je voorbeeld is het vooral je schoonmoeder en is misschien je schoonvader er altijd zo in mee gegaan? Financiële zaken, vertrouwelijke informatie in het algemeen, zou ik ook not amused zijn als die rondgingen bij andere familieleden die er niks mee van doen hebben. Wat bereiken ze daar in hemelsnaam mee? Dan zou ik dat soort dingen voortaan gewoon niet meer vertellen, maar na zo'n lange tijd heb je vast ook al wel je eigen draai gevonden daarin.. Heel fijn dat jullie beide wel de steun en het contact hebben van jouw ouders! Dat maar gewoon koesteren. Mensen waar je energie van krijgt, daar steek je eigen energie in en anders niet. Je man zal altijd loyaal zijn naar zijn ouders. Is niks mis mee, maar hij heeft ook een heel goed voorbeeld hoe het kan zijn. Jij hoeft ook niet mee naar dat soort bezoekjes naar hun he, je kunt ook alleen je man laten gaan. Een keer alleen of met de kinderen. Dan hoef jij je niet zo opgelaten te voelen. Al snap ik dat je er ook wel weer wilt zijn voor je man. Het klinkt ook niet als een hormoon iets hoor! Misschien wel extra aangewakkerd, omdat je al gaat nadenken hoe moet dit nou weer met de kraamweken, als je terug kijkt op je vorige keren. Daar wil je je voor beschermen! Zeker de eerste week met kraamzorg kun je het weren. Door hen te laten komen als het jullie uitkomt! De andere keren voor spontane bezoekjes de kraamzorg hen af laten wimpelen. Jij bent straks de kraamvrouw en je wilt ook een leuke en relaxte kraamweek! Dit broedt toch onderhuids..
Sorry dames dat ik niet e ht reageer op de verhalen van sommige dames en hun ouders/schoonouders maar dat doe ik om mijn eigen vader even links te laten liggen en er niet mee bezig te zijn. MIJN EXCUUS HIERVOOR. Ben zelf een beetje stout geweest en heb toch 1 snoepje gepakt Had ik het maar niet gedaan bedenk ik me nu na het prikken. Zo beginnen met verven van de babykamer
Wat vervelend voor de dames die zo’n moeilijke relatie hebben met (schoon)ouders. Kan er zelf gelukkig niet over mee praten, maar kan me voorstellen dat dat heel lastig is! Ik heb vandaag toch besloten om met 34 weken met verlof te gaan van werk. Merk dat het werk gewoon steeds moeilijker gaat. Ik moet continu staan en toch ook nog best vaak bukken en dingen tillen, en ik vind het ook gewoon heel lastig om mijn collega’s dan maar alles te laten doen. Dus dit voelt voor mij als de beste beslissing. Verlof vanaf 26 april neem na mijn verlof nog 2 weken vakantie dus ik begin dan pas begin september weer. Begin nu echt met aftellen
Mooie kleur! Ziet er goed uit. Hoe is het met jouw muur afgelopen @lautjuh85? Is het nog goed gekomen?
@lautjuh85 is al mooi opgedroogd! Bij indd een 3e keer zal je er niets meer van zien. Ben benieuwd hoe het hier morgen eruit ziet.
Vandaag de verjaardag van mijn dochter gevierd. Pfff ben kapot. Heb pijn in mijn bil. Ben bang voor ischias.
Nog gefeliciteerd! Ik heb ook veel pijn in mijn linkerbil. Bij mij is het echt vanwege de bi. Loop ook bij de fysio. Ik overcompenseer mijn bilspieren omdat ik mijn buikspieren niet of niet goed gebruik.
Het 3 trimester is ingegaan en het lijkt wel of de man met de hamer mijn schaduw is. Man wát ben ik moe. Constant gewoon. Of ik nu iets gedaan heb of helemaal niet maakt dus gewoon niet uit. Ik mag dinsdag naar de vk voor bloedprikken voor Rhesus. Denk dat ik ook maar een plasje bij de huisarts aflever, want ik heb gigantisch veel harde buiken, maar het doet geen pijn ofzo. Ook in rust en vooral tijdens het slapen?! Ik denk dat ik ook ga afspreken om te kijken wat ze voor mij kunnen doet mbt het halen van de baby. Het idee dat het zo nog weken doorgaat trek ik gewoon niet meer. Ik ben echt helemaal mezelf kwijt door de zwangerschap. Ik ben geen leuke vriendin voor mijn vriend, geen leuke moeder.
@Lesliefje ik ben bang dat ze de baby niet eerder willen halen helaas... al zo vaak gehoord dat ze de gezondheid vd baby belangrijker vinden... en dat is uiteindelijk ook wel zo, als alles erop zit, maar als je er middenin zit, voelt dat absoluut niet zo... Laat je ook je vitamines checken als je bloed gaat prikken... van D of B12 tekort (dacht ik) kun je ook ontzettend moe zijn, en die prenatale depressie helpt natuurlijk ook niet mee... en mss je hb ook nog? Beter dat je maar zeker weet dat het daar niet door komt...
Weken? Maar we moeten er nog best wat! Heb nog nooit gehoord dat ze zo vroeg iets doen. Hier voor 38 weken sowieso onmogelijk behalve bij medische noodzaak. Hier ook verjaardag gehad vandaag, m’n zoontje werd 3 jaar. Ben wel moe maar het lijkt qua energie beter te gaan. Ik werk nu sinds een maand een dag meer per week en ik moet zeggen dat het nog te doen is. Al kijk ik ook echt uit naar mijn verlof hoor! Zal maar kort zijn ik stop week 36 en ga week 39 bevallen. Maar dat komt vast goed. Woensdag groeiecho en daar ben ik wel echt nerveus voor. Ik hoop zo dat de baby niet nog verder is gaan achterlopen.
Voor mij klinkt weken op dit moment het meest positief. Ik heb het besproken met de psychiater, die zei dat ze soms wel eerder zullen halen met een prenatale depressie. Wel fijn dat je in ieder geval meer energie hebt gekregen! Ik hoop echt dat hier nog iets uit mijn handen gaat komen.. Succes met je groei echo woensdag
Niet geschoten is altijd mis! Volgens mijn psychiater kan er voor gekozen worden voor ingeleide bevalling, als inderdaad het kindje gezond is. Misschien als ik een datum heb, heb ik gewoon even wat meer hou vast als. Ik zal alles inderdaad even laten checken