Herkenbaar! Hij wordt dan ook huilend wakker, maar ik krijg hem niet meer in slaap dan. Heel soms met een flesje nog. Maar hij is nu ook al ruim een week niet fit, dus nu is het helemaal drama.
Wat lastig Ja idd! Het is dan echt schrikken, of nachtmerrie, of je kwijt oid. En het is zo ontmoedigend want je weet, ze zijn eigenlijk nog moe en willen slapen (en niet spelen)
Hoe is het allemaal bij jullie? I. kan nu al een maandje zichzelf optrekken en staan en in de box langs de rand stappen. Sinds 2 weken pas de eerste tandjes haha. Slapen gaat al wat beter maar nog steeds veel huilen.
Heyy wat leuk! Schattig he die eerste tandjes? Haha ja hier is slapen ook nog steeds redelijk slecht, het is zeker wel beter geweest dus dat had ik niet echt verwacht. Ze heeft wel een paar maanden zes uur achter elkaar geslapen, maar nu al een hele tijd niet meer.. en soms extreem vroeg wakker (4 of 5 uur) en dan niet meer in slaap te krijgen. Maarja.. als t maar weer een keer overgaat xD
L is gelukkig weer beter, dus het gaat ook allemaal wat beter. Hij is overdag ook gewoon super vrolijk. De slaapjes gaan overdag ook beter, maar 's nachts... Waar hij vanaf een week of 10 a 12 gewoon 12u zonder voeding kon, red hij nu nauwelijks 7u zonder. @Milena92 sorry, voor jou is dat al een luxe. Ik heb dit met mijn andere jongens nooit zo meegemaakt. Zit dus te twijfelen of ik naar een slaapje overdag moet gaan. Hij lijkt me daar nog wat jong voor, maar hij is eigenlijk ook nooit moe als ik hem overdag op bed leg. Hij is met 6 maanden naar twee slaapjes gegaan, dat is ook veel eerder dan de anderen. Dat hielp ook tegen vroeg wakker worden. Misschien maar gewoon proberen
Haha dat klinkt zeker luxe, dan zit je al bijna aan 8 uur slaap aaneen. Maarja als je t beter gewend bent, is dat gewoon toch teleurstellend. Ja wie weet lukt t gewoon met een slaapje, ligt er ook wel aan hoeveel uren hij snachts slaapt toch? Mijn spruit sliep vaak wel de klok rond, maar nu meestal 9 a 10 uur, dus dan is t vaak 2 of 3 slaapjes overdag wel nodig. Het is allemaal verwachtingsmanagement als ik na een lange middag avonddienst denk eindelijk te gaan slapen en ze wil dan niet, dan word ik echt gek (omdat je dan gewoon niet verwacht dat t uitgerekend dan drama wordt)
Hoe gaat het nu? Het is inderdaad verwachtingsmanagement. Woensdag wilde ik even lekker werken 's middags en ik verwachtte dat hij toch wel minimaal 1,5 uut zou slapen. Was hij al na een half uur wakker. Dan baal ik echt. Maar nu ging ik ook zelf even bijtanken en ik dacht: snel slapen, straks is hij zo wakker en nu slaapt hij al 1,5 uur. 's Nachts gaat het al wat beter. Late fles heeft geen zin, heb ik ontdekt. Die telt gewoon niet mee voor hem. Zonder late fles is hij om 3u wakker en met late fles ook. Vannacht heeft hij zelfs van half 8 tot 5u aan een stuk geslapen. Dus heel langzamerhand gaan we weer de goede kant op. Zijn boventandjes komen ook door. Hij doet ook wat stapjes langs de bank. Blijkbaar krijgt hij daar honger van.
Haha ja dat is heel herkenbaar! Dan ga je net zitten voor werk, reken je op nog een uurtje en hoor je ineens dat huiltje dan baal ik als een stekker (maar meestal niet meer als ik dat lieve hoofdje zie). Dat klinkt inderdaad al een stuk beter. Langzaam gaat t weer t oude worden. Hier blijft slapen, vooral overdag gewoon heel moeizaam. Inmiddels al 7 tandjes drie onder en de vierde boven net door. Ze gaat nu op dr hurken zitten dat is wel heel schattig. En toch wel veel huilen maar ik zoek geen oorzaken meer. De laatste maanden is t een aaneenschakeling van sprong, tandjes, slaapregressie, nieuwe sprong, verlatingsangst, verkoudheden.
Nu dr weer voor de 150e keer deze maanden in bed geprobeerd te leggen maar alleen maar huilen en krijsen. Dikke tranen en veel snot.. Wil ze dan niet naar bed? Ik heb geen idee meer. Ze gaapt en wrijft af en toe in dr ogen, is dat niet genoeg tekenen meer nu ze ouder zijn ofzo? Bij de gastouder gaat ze wel slapen, snap er niets van. Haar alleen op de kamer laten helpt ook niet want t huilen gaat dan over in compleet over dr toeren raken, zitten/staan, en dat kan ik echt niet te lang aanhoren. Het enige dat nu werkt is als ze zo verschrikkelijk moe is dat ze zowat onmiddellijk in slaap valt in bed. Maar bij de gastouder ligt ze wel zonder huilen in bed, en gaat dan uiteindelijk zelf slapen. Helemaal in t begin deed ze dat thuis ook, ik liet dr achter met speentje en knuffeltje, moest soms nog even terug, maar dan ging ze uiteindelijk zelf slapen, nooit met huilen. Het kan toch ook geen verlatingsangst zijn want ze gaat huilen zodra ik dr in bed leg, dan ben ik er nog. Nu is ze weer aan het spelen, is ze dan ondanks t gapen/oogjes wrijven toch niet moe?? Ik weet t echt niet meer. Ik moet ergens wat fout doen/gedaan hebben maar ik weet niet meer wat.
Ah! Ik lees je wanhoop. Ik kan de situatie vanaf hier niet zien, maar wat je kan proberen (als je dat niet doet): -met een volle buik naar bed, dus voordien iets eten of drinken. -warme slaapzak of warm kamertje -lichtje wel/niet aan op de overloop Het kan zeker verlatingsangst zijn, want ze weet dat jij weggaat als ze in bed ligt. Komt je er niet uit, dan kun je een slaapcoach inschakelen. Je tobt al lang genoeg
Bedankt voor je lieve steunende berichtje. <3 Flesje voor slapen doe ik wel inderdaad omdat ze niet drinkt als ze beneden is maar toevallig had ik gister de kachel even aangezet voor ze ging slapen, omdat t toch wel koud was (ze wordt altijd warm in bed maarja een koude kamer is niet echt aantrekkelijk). Toevallig dat je dit zegt! Het werkte gister wel goed. Inderdaad dacht ik ook aan een slaapcoach..
Hi, Nog steeds hetzelfde. Alleen is ze nu verkouden dus nog meer huilerig. Ze huilde (na de eerste weken huilbaby, spruw en oververmoeidheid) eigenlijk bijna nooit, en nu toch wel vrij veel. Zou dat een fase zijn? Ik heb dr nu net op bed gelegd en ze ging vrijwel onmiddelijk slapen. Ze is al sinds 10 uur wakker! Twee keer geprobeerd eerder, omdat ze gaapte, oogjes wreef en snel ging huilen, maar toen begon ze direct te huilen in bed en wilde alleen staan en niet liggen. Denk je dat ze dan gewoon ondanks de slaapsignalen niet moe genoeg is?
Het is sowieso een fase en het gaat echt een keer over. L heeft nu ook echt verlatingsangst, maar gelukkig nier meer bij het in bed liggen. Als ik even naar de schuur loop of iets in de container wil doen, gaat hij meteen heel hard huilen. Ook dat is een fase en gaat vanzelf over. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat? Hier slaapt L nu 's nachts al veel beter. Nog niet als voorheen, maar acceptabel. Alleen zit hij nu opeens flink onder eczeem. Ik ben bang dat het door de macaroni komt die ik heb gegeven. Daar zit namelijk ei in en ik was als kind ook allergisch voor ei of door de vegetarische paté die hij op zn brood had. Iig weer een zoektocht. Heb ik ook bij de anderen gehad en dat is ook goed gekomen. @Finca vervelend dat het bij jullie nog steeds tobben is.
Oh bizar joh, als dat ook door allergie komt. Dat moet je dan maar weten door ervaring inderdaad! Fijn dat t beter gaat, en herkenbaar ja die verlatingsangst! Dat heeft ze hier ook al een tijdje, maar heeft toch ook wel veel te maken met hoe ze zich voelt. Als ik nu boven ben, gaat ze onderaan de trap staan "roepen" haha, en klimt soms zelfs een of twee treden omhoog, gauw dat traphekje plaatsen @Finca wat rot dat t bij jullie ook nog zo moeilijk is. Het gaat wel ietsje beter nu, nu ze ziek is valt ze namelijk soms van vermoeidheid in mn armen in slaap en dan leg ik dr in bed, begint ze even beetje te huilen, krijgt ze dr fles en slaapt ze. Ze drinkt nog steeds de fles alleen in bed. Maar gelukkig eet ze overdag nu ook vast eten, al gaat er nog niet heel veel in. Tsja en qua slapen is nu de tactiek dat ik wacht tot ze huilerig en hangerig wordt, en dan breng ik dr naar bed. Ik ga niet meer dat gevecht aan, als ze gelijk weer gaat zitten/staan en totaal geen aanstalten maakt om te gaan slapen, dan gaat ze er weer uit. Ik probeerde vorige week ook om weg te gaan en even te kijken wat ze zelf doet. Als ze weer beter is dan ga ik dat ook weer proberen, niet dat t werkte maar is toch goed om te blijven proberen
Ondanks alle slaapdrama kriebelt het gewoon voor een 2e. Als ik andere mensen zwanger zie denk ik: oh ik wil ook. Maar waarom? Vond de eerste 3 maanden echt niet zo leuk. Heb zo vaak gedacht: hoe doen mensen dit met nog een ouder kindje erbij? Ook met het slaapdrama, haha. En zwanger zijn met een kindje al in huis, fieuw. Maar met 10 maanden oud heb je echt geen baby meer en dan kijk ik met weemoed naar die oude foto's. Maar 2 onder 2 wil ik ook niet haha. Hoe is dat bij jullie?
Haha grappig wat herkenbaar! Ja als alles volgens plan gaat dan willen we volgende maand weer beginnen. Maar dat komt natuurlijk ook doordat t via de MMM moet gaan. Ja geen idee hoe je twee doet vind t ongelofelijk hoe moeders dat kunnen. Mijn gastouder verzorgt dan mijn kleine, en twee kinderen van haar zelf en vaak is er nog een gastkindje bij. Die gave mis ik wel En idd ik vond zwanger zijn geweldig, maar die eerste drie maanden waren hels. Maarja de rest was dan weer geweldig, heb heel bewust genoten dat halfjaar. En precies wat je zegt, zwanger zijn met een dreumes rondlopen.. lijkt me heftig maarja. De meeste mensen laten er drie jaar tussen zitten, vier jaar schijnt ideaal te zijn. Maargoed. Ik zal dolgelukkig zijn als t überhaupt lukt, dan maar zwaar.
Snap ik heel goed! Zou ik ook hebben als ik in de MMM zat. Maar gelukkig is het herkenbaar haha. Vriendin van me heeft 3,5 jaar tussen de kinderen en die vond dat ideaal. Oudste kon helpen en ging na een half jaar naar school. Ik word alleen al 35 volgend jaar en zo lang wil ik dan ook weer niet wachten.
Ja snap ik. En de voordelen van klein leeftijdsverschil is dat ze leuk met elkaar kunnen spelen. Maargoed mijn zusje en ik schelen bijna drie jaar en speelden veel met elkaar dusja Maar ik heb dus, los van dat we op tijd "moeten" beginnen ook dat t alweer kriebelt ja vind ik zelf best apart. Ik heb ook zon gevoel dat ik mn gezin compleet wil maken. Maar die drang komt denk ik ook deels voort uit dat ik jaren bang was überhaupt geen gezin te kunnen vormen.