Wat fijn!! Ik hoop dat ik die misselijkheid ook snel kwijt raak. Die vermoeidheid is lastig, maar die misselijkheid maakt dat ik me zo beroerd voel.
Wij hebben het nog aan niemand vertelt. Ik ben een beetje in dubio. Ik zou eigenlijk vorige week vervolgonderzoek hebben naar herhaalde miskramen, maar dat kan niet als je zwanger bent. Mijn moeder vraag steeds hoe die onderzoeken gaan. Tot nu toe hou ik het nog een beetje af. Ik zou het zo leuk vinden om haar met goed nieuws te kunnen verrassen! Natuurlijk kan ik het nu al wel vertellen, maar daarvoor wil ik eerst wat meer zekerheid. Zij kan echt slapeloze nachten hebben van de zenuwen en spanning voor mij (of mijn zussen). Ik wacht dus liever tot we een paar weken verder zijn, in ieder geval de echo van volgende week af. En dan hopelijk een met een leuke aankondiging!
Ja, wij wel! Mijn ouders en de ouders van mijn verloofde weten het. De ouders van mijn verloofde omdat hier echt wel veel gedronken en gegeten wordt dat ik nu niet mag. En fijn om gewoon ook een beetje hangerig te mogen zijn bij hen. We zien ze elke week minstens 1 a 2 keer dus het zou al snel gaan opvallen als ik ineens niks meer drink. Mijn eigen ouders zitten in Nederland, en die heb ik het ook al verteld, met daarbij wel de mededeling dat het nog vroeg is maar dat we heel blij zijn. Mijn moeder had al gelijk door dat er wat aan de hand was met mij, dus daar was ook niet tegenop te liegen. Verder weet mijn trainer het (ik krijg aangepaste oefeningen nu) en mij massagemevrouw, die kon het horen aan mijn stem en vroeg het op de man af, dus heb niet gelogen. We moeten nog tot 26 maart wachten tot we een echo krijgen dus we weten niet hoe het hier gaat, dat maakt dat het moment kiezen ook een beetje lastig is. Ik heb het nu aan mijn belangrijkste mensen verteld (mijn ouders en schoonouders, dus voel me nu kalmer en kan met mijn twijfels ergens terecht.)
Wij hebben het ook aan mijn moeder en schoonmoeder verteld (helaas hebben we beide geen vader meer). En ik heb het ook aan mijn zusjes verteld.
Ik moest het van de week tegen mijn moeder zeggen, want waarom had ik anders oppas nodig? Vond het wel vervelend dat ze er gelijk door heen prikte, had haar gewoon graag verrast als ik rond de 12 weken was. De rest gaan we het wel rond die termijn vertellen
Onze vrienden weten het al wel. Maar we willen eerst de termijnecho afwachten voordat we het aan onze familie bekendmaken. Ik denk dat mijn schoonmoeder gelijk in de stress schiet en dat ze denkt: "Waar beginnen jullie aan?" Ze vindt meer dan twee kinderen niet meer van deze tijd. Maar ze mag haar borst vast nat maken, want ik hoop dat een vierde kindje ons ook nog gegund is. Hier zijn de klachten weer aan het wegtrekken. Gisterenavond lag ik in bed en kon ik voor het eerst niet slapen omdat ik nog klaar wakker was. De dagen/weken ervoor viel ik steeds om van de moeheid. De misselijkheid valt dit keer ook enorm mee. Bij mijn jongens moest ik geregeld overgeven en dat heb ik nu nog niet gehad. De misselijkheid is ook alweer bijna verdwenen. Zo is toch iedere zwangerschap weer anders hè.
Ik heb het mijn zusje en beste vriendin met 5 weken verteld maar dat is omdat ik het met hen ook deel als het mis gaat. Als de echo maandag goed is ga ik het nog een vriendin vertellen maar dat doe ik meer omdat ze gaat emigreren en ik het persoonlijk wil zeggen nog. Wij willen het de kinderen eerst vertellen en pas na de 11 weken echo en dan direct ook onze ouders. En dan na NIPT ofzo werk en overige mensen.
Hier weet 1 vriendin het maar dat was uit noodzaak ivm oppas. Toch is het ook fijn om er met haar over te kletsen! Verder vindt ik dat onze kinderen het als eerste mogen weten dus dat wordt nog plannen hoe we dat gaan doen. Zij kunnen dus echt niet hun mond houden, zo leuk gaan ze het vinden. Wordt nu al het mooiste moment vd zwangerschap denk ik!!! Zin in!!
Ouders en schoonouders weten het al even. Ook omdat we iedere week bij mijn ouders eten als we de kleine gaan ophalen. Mijn vriend wilde het dan ook graag zijn ouders vertellen om alles "eerlijk" te houden. Na de eerste echo een bevriend stel verteld die vlak na ons papa en mama zijn geworden. Zijn de enige die in de vriendengroep ook kinderen hebben dus dat geeft toch een andere band Mijn manager heb ik het ook verteld vorige week omdat ik toch soms tijdens werktijd weg ben en mocht het mis gaan ik toch ook een paar dagen niet op werk zou zijn. Verder merk ik deze keer dat ik het heel lastig vind of ik het wel/niet wil vertellen. Vind het wel lekker zo in onze bubbel Merk wel op werk ineens met presentaties geven e.d. dat ik heel erg hoog in mijn adem zit. Klinkt dan haast of ik super nerveus ben. Kan dat al door de zwangerschap komen
Mijn familie woont aan de andere kant van het land, de familie van mijn vriend in het buitenland. We houden ons goed aan de lockdown, dus zien ze al een poos niet. En in het echt vertellen is toch leuker dan aan de telefoon! Voor nu vind ik die bubbel ook nog wel even lekker.
Ik hou jullie niet langer in spanning, alles was dik in orde! Op de termijn, allebei een eigen vlies en 2 sterk kloppende hartjes. Het liep enorm uit en eenmaal thuis gelijk de drukte van het huishouden in dus kon niet gelijk laten weten hoe het gegaan is. Geen zorgen dus!
@daviloo Zo blij voor jou! Ik maakte me inderdaad al wat zorgen. Superfijn dat alles er helemaal goed uit ziet en goed verloopt. Keep it up