Ik had een piek op 3 juli btw maar laaste week nog 4 gehad dus me lichaam doet heeeeel raar en de dokter was het er mee eens voelt niet goed, dus we gaan zien wat het is
Ja hoor, dat mag je vragen! Mijn 2e zwangerschap was ik 17.4 weken zwanger toen ik een heel naar gevoel kreeg. Een soort instinct dat ik voelde dat het niet goed was. Liep eigenlijk al wel langer met dat gevoel, maar had er verder niet echt wat achter gezocht. Tot ik ineens savonds zo in paniek raakte dat we de vk hebben gebeld om gewoon even 't hartje te luisteren. Vk stond binnen een minuut op de stoep, maar kon 't hartje niet vinden. (Opzich was dat nog niet echt een reden voor paniek, omdat we met 15 weken 't hartje ook niet konden horen, met de echo toen wel een mooi hartje gezien.) We zijn die avond nog naar de praktijk gegaan voor een echo, maar ik zag al gelijk dat het niet goed was. We mochten diezelfde avond nog door naar de gynaecoloog om nog 1 keer met betere apparatuur te kijken en daar werd het bevestigd dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik wist van binnen al dat het niet goed zat, maar de grond zakte toch flink onder onze voeten weg. Die roze bubbel spat ineens uit elkaar. Daarna moet je nadenken wat je wilt. Afwachten, de bevalling opwekken, wat ga je met het kindje doen? In 't ziekenhuis laten, mee nemen naar huis, begraven of toch cremeren.. We hebben het er toen heel goed over gehad en hebben besloten om 2 dagen laten de bevalling op te wekken. (echt het meest erge was ik ooit heb moeten doen.. Bevallen van een dood kindje) We hebben alles op onze eigen manier gedaan en ons zoontje overal bij betrokken. We hebben knuffels gekocht, een voor mee met Bo (zo hebben we het kindje genoemd) en een voor ons zoontje en een voor ons zelf. We hebben haar begraven bij het broertje van mijn man, die is overleden op 3 jarige leeftijd. Na 1 cyclus over te geslagen te hebben was ik weer zwanger, zooo blij maar ook zo bang. Ik mocht voor extra controles komen en ik had er een goed gevoel over. Tot ik met 13.6 weken een steek in m'n buik voelde en weer het zelfde nare gevoel kreeg als bij Bo. Vk gelijk weer gebeld en weer geen hartje. Weer door naar de praktijk voor een echo en daar was ook weer te zien dat 't hartje gestopt was. Weer de zelfde nachtmerrie moesten we door. Weer bevallen, dit keer van een prachtig zoontje! Beide keren hebben we het heel fijn op onze eigen manier gedaan en kijken er toch wel heel fijn op terug. Ondanks al het verdriet zijn wij zo trots op onze 2 sterretjes en op ons lieve zoontje!
Wat ontzettend heftig Er was geen oorzaak gevonden toch? Bizar hoe je eigen intuïtie je dan verteld hoe t zit.
Jeetje wat een verhaal lieverd. Heb er gewoon kippenvel van. Ik hoop zo dat het ditmaal goed mag gaan❤️
Jeetje.. ik krijg kippenvel en een brok in mijn keel van je verhaal. Wat een verdriet zeg. En dat twee keer achter elkaar. Zo oneerlijk! Sterke vrouw ben jij! ❤️
De eerste keer in de navelstreng en de placenta onderzocht, maar geen oorzaak gevonden. Enige wat we aan het onderzoek van de navelstreng hebben gehad, is dat we er achter zijn gekomen dat Bo een meisje was ipv een jongen. Net na de bevalling werd er namelijk door de verloskundige van 't ziekenhuis verteld dat het een jongetje was. Een maand hebben we gedacht dat we een zoontje hadden verloren. Ook een geboortekaartje laten maken voor een jongen en ons andere zoontje verteld dat hij een broertje had dat een sterretje geworden was. Dus toen we te horen kregen dat het een meisje was, was ik even zoo kwaad. Alsof je weer opnieuw moet beginnen met rouwen, maar nu voor een dochtertje. De 2e keer was er een bloedbultje op de navelstreng te zien, waarbij we dachten een oorzaak te hebben gevonden. Maar na onderzoek bleek dit een gesprongen bloedvaatje en dit had niet de navelstreng al geklemd. Daarnaast is onderzoek gedaan naar erfelijk materiaal van mijn man en van mij. Hier is ook (gelukkig) niks uit gekomen qua ziektes of afwijkingen. Het is dus 2 keer 'pech' geweest..
Wat verschrikkelijk om mee te maken! Wat een sterke vrouw ben jij zeg, om dit verdriet te kunnen verwerken. Hopelijk in maart een super gezonde baby, ik gun het je zo! ❤️
@MamaE88 echt kippenvel van je verhaal.. wat knap hoe jullie dit als stel samen doorkomen en dat je weer een zwangerschap aandurft. Ik hoop een prachtig kindje dat lekker blijft zitten tot maart!! (Wat erg dat ze het geslacht eerst ook verkeerd hadden zeg..!)
Haha yes! Laatste! Nu afwachten tot de echo, nog 3 weekjes. Ben ook misselijk en slapjes. Maar goed, rustig aan doorgaan dan maar
@MamaE88 echt bizar!!! Vreselijk, ook dat nog, het verkeerde geslacht. Niet normaal! Wat een hel voor jullie... Ik heb de kliniek gevraagd of we niet volgende week met ruim 5 weken even kunnen kijken. Maar ze zeiden dat dat toch nog geen duidelijkheid gaat geven. Dus nog even geduld. Heel misschien straks even bij de Hema kijken. Wil toch stiekem wel heel graag een leuk setje kopen om bij weg te dromen.
Wat een lieve berichtjes allemaal. Zo fijn dat ik hier m'n verhaal kan doen! We gaan allemaal voor een gezond en klein wondertje (want dat blijft het toch!) in Maart! ❤️ Ik kijk daar zo naar uit! Merk dat in m'n omgeving toch iedereen door gaat en wel een goede zwangerschap hebben.. Heel confronterend was dat, toen ik nog niet zwanger was. Nu ik weer zwanger ben schreeuw ik het 't liefst van de daken, maar we zijn er nog heel voorzichtig mee. Manlief verteld het 't liefst pas met 20 weken.. Ik denk zelf dat we het gaan vertellen rond 15/16 weken.. Dan hoop ik toch het kindje wel te voelen
Ik heb al 2 slaapzakken van de uitverkoop bij Hema Haha. Setjes kleding niet want ze hadden alleen korte mouwtjes en korte broekjes. Volgens mij druppelt nu alles langzaam binnen
Ik heb een slaapzak van mijn ouders gekregen. En had wel al wat dingetjes gekocht tijdens het traject, ook voor de verwerking. Maar op dit moment heb ik ineens bijna geen kwaaltjes meer. Mijn borsten zijn minder gevoelig. Maakt me toch weer onzeker. Als het te mooi lijkt om waar te zijn, is het dat waarschijnlijk ook, denk ik dan. Ik moet vertrouwen hebben, maar vind het zo moeilijk
Zo naar die af en toe kwaaltjes! ik wou dat ik iets kon zeggen of doen ter geruststelling, maar er is gewoon niks. Soms helpt een testje doen, maar ja, uiteindelijk helpt het ook niet echt en kost het alleen maar geld. Afleiding proberen te zoeken.. en weet dat je er niet alleen in bent, in je onzekerheid!