Ja precies! Ik denk dat ie eerst even de zekerheid moet krijgen dat dit keer wel goed gaat. Hij is als de dood dat 't weer niet goed gaat. Maar denk dat ie het daarna ook wel prima vindt om het geslacht een verrassing te houden
Wij hebben bij onze dochter een geslachtsbepaling dmv pretecho met 15wk gedaan. Een keertje extra haar kunnen zien en wisten we iets eerder het geslacht. Heb het wel met de 20wk echo nog even laten controleren
Ik heb zelf 't gevoel dat het een jongetje wordt. Bij de zwangerschap van mijn zoontje had ik ook weinig kwaaltjes.. Alleen heel erg moe en af en toe misselijk. Bij m'n 2e en 3e zwangerschap beide keren super misselijk.. Toen een meisje en een jongetje dus dat zegt bij mij ook niks
Bij zoon had de gyn al een voorspelling gedaan aan de hand van de NUB bij 12-13 weken, en rond de 15 weken had ik weer een echo. Ik was er zo op ingesteld dat ik toen zeker zou weten dat het een jongetje was zoals de gyn voorspelde, maar helaas was de echo niet goed genoeg. Toen heb ik als de wiedeweerga een echo bij zo’n pretecho bureau geboekt toen was ik toch echt wel overtuigd. Nu willen we het weer weten, heb het er net gelijk even met man over gehad wij zijn ook veel te nieuwsgierig joh, en het koopt zoveel makkelijker! Bij zoon hebben wij geen nipt laten doen, nu zitten we er wel over te twijfelen. Vind het een lastige. Nou ja, nog genoeg tijd om erover na te denken.. en gesprek erover voeren met research verpleegkunde in het ziekenhuis etc..
Cmv nog nooit van gehoord en ga me daar ook niet druk om maken. Ik had tijdens de zwangerschap weleens een koortslip en volgens de verloskundige gaf dat mijn zoontje juist weer langer weerstand tegen dit virus, wat zeker in t eerste jaar gunstig was! En wij gaan denk ik wel Een pretecho met 16/17 weken doen om Te weten wat t is, kan ook m’n zoontje mee. 12 en 20 weken echo vind ik te medisch om m mee naartoe te nemen. En ik heb t gevoel dat dit een meisje is
Als je je druk gaat maken over virussen en bacteriën dan kan je eigenlijk niet meer leven. (Waterpokkenvirus/gordelroos virus als je zwanger bent en nooit gehad hebt is ook link, maar dat verspreid zich via de lucht dus ja) Zou m echt niet ineens kunnen afwijzen hoor, stel dat m wat overkomt dan vergeef ik mezelf dat nooit. Hoe kwam je erbij hierop te letten trouwens? Tijdens de zwangerschap van m’n zoontje kwam ik erachter dat ik drager van GBS (groep streptokokken B, uit zich door veel blaasontstekingen die ik alleen tijdens de zwangerschap had, heel typisch) ben, daardoor moest ik in t ziekenhuis bevallen met 3 zakken antibiotica voordat hij geboren mocht worden. Ben benieuwd of dat nu nog zo is/of dat actief blijft
Ik las erover tijdens de vorige zwangerschap en heb t met mijn vk besproken. Het is wel serieuze zaak hoor (zie RIVM). In België en andere landen wordt er tijdens de zwangerschap meermaals op getest. Daar mag je bv ook niet na 12 wk zwangerschap in kinderopvang werken. Ontwikkelingsachterstanden, gehoor en zichtproblemen als risico vooral. Ik wil me er ook niet druk om maken, maar mijn vk gaf toe dat het een menens virus is.. je kan t moeilijk voorkomen. Gelukkig is er geen grote kans dat je t net tijdens zwangerschap voor t eerst oploopt en doorgeeft.. maar t zou maar zo zijn.
Niet. Ik geef gewoon kusjes, ik deel ijsjes en knuffel ze mal. Ik geloof dat ze zich extreem afgewezen zouden voelen als ik elke keer nee zou zeggen tegen ze. Komt ook niet eens in me op. Vind het best ver gaan. Maar zo heeft ieder z'n ding. Ik doe het in ieder geval niet. Overigens erken ik de gevolgen. Een vriendin heeft het gekregen in haar zwangerschap en haar kindje heeft er inderdaad eea (behoorlijk ernstig) aan overgehouden. Maar ik leef niet in angst, dat is geen doen. Er is nog zoveel meer dan CMV.
Ik lees binnenkort even alles van jullie bij, maar eerst even dit: Allereerst dank voor jullie lieve reacties. En een update, want er is een bizarre wending in het verhaal: Gistermiddag werd ik niet lekker, duizelig enzo. Gedacht dat het van de honger was. Gegeten: het werd erger. De pijn was dan wel niet toegenomen, maar ik werd echt heel erg flauw, en donderdag was me verteld: als er iets was moest ik meteen naar de spoedeisende hulp. Dus wij daarheen. Ik groen en geel van de misselijkheid en nog steeds duizelig. Na wachten eindelijk naar binnen: infuusje, bloeddruk goed, bloed geprikt. Uitwendige en inwendige echo door de dienstdoende spoedarts (beetje dikkige man, ernstig gezicht, geen gyneacoloog). Die zag nog steeds een beetje bloed in de douglasholte, maar niet veel, en inderdaad geen vruchtje in de baarmoeder. Even later kwam hij terug: witte bloedlichaampjes gedaald van 8 naar 7: geen goed nieuws. Ik Moest me opmaken voor een operatie. Wachten op gyneacoloog. Er kwam na weer wachten een vrouw, was ik blij mee. Of ik pijn had op die plek links: nee dat niet. Of ik vaginaal bloedverlies had: nee dat niet. Gyneacoloog meldt dat mijn hcg is toegenomen van gisteren 6000 naar vandaag 8000. Dat is zeer slecht nieuws: het vruchtje is aan het groeien, en rap. Het is een normale tot hoge hcg waarde voor de termijn. Ze kijkt met een inwendige echo. Kijkt lang en ernstig. Ik grap: hoe cool zou het zijn als er wel een vruchtje in de baarmoeder te zien was? Zegt ze: je zou het bijna denken. Ik zweeg netjes, wel een beetje in de war. Na een paar minuten keek ze me triomfantelijk aan en zei: ik zie een vruchtzakje. Met een vruchtje. In de baarmoeder. Nog geen hartactie, maar dit is gewoon een normaal beeld voor de termijn. Ze zei: je moet even gaan plassen, dan kan ik beter kijken. Ik plassen, bijna blij. Bij terugkomst was de dienstdoende spoedarts er ook. Opnieuw inwendige echo; kijk maar zegt de gyneacoloog: hier zie je een vruchtje. Ja zegt de spoedarts. Hij moest zijn uitwendige echo opnieuw doen en laten zien aan de gyneacoloog waar hij dan vocht in de douglasholte had gezien. Hij zei: ik zag net echt een donkere streep en die is nu weg. Dat was dus mijn volle blaas geweest. Gyneacoloog weer weg om de echo’s van gisteren te bekijken. Komt ze terug: zegt ze: het ‘bloed’ in de douglasholte was gewoon vocht aan de eierstok, wat nu weg is. Geen pijn (meer) en geen bloedverlies vond ze niet passen bij een bbz. Op de echo’s van gisteren ziet ze ook het vruchtje, alleen dat is toen door zowel echoscopist als gyneacoloog voor bloed aangezien. We zijn dus weer gewoon in verwachting. Nu ben ik eigenlijk allang blij dat ik niet geopereerd hoef te worden, ik durf nog niet helemaal te verwachten dat er in maart 2020 een kindje komt. Feest vieren doen we wel met 12 weken! Aanstaande woensdag de eerste stap naar meer concreet: een echo waarop we hartactie verwachten. De gyneacoloog verzekerde ons gisteravond bij het vertrekken dat het er gewoon prima uitziet voor ons
Jeetje wat een bizarre maar positieve wending!! Wat hebben jullie al verschillende emotionele rollecoasters gehad zeg! Ik hoop dat je woensdag een mooie echo hebt en dat je dan een beetje gerustgesteld kan gaan genieten.
Wauwww... Wat een wending.... En wat een goed nieuws! Ik hoop dat dit het was voor jullie aan spanning! En dat je snel een mooi kloppend hartje mag zien.
Wow, wat een verhaal! Van een mogelijke operatie, maar een mooi vruchtje op de juiste plek!! Ik duim dat je woensdag een mooi kloppend hartje gaat zien!!
Wauw wat geweldig!!! Ben zo blij voor je. Wat een wending inderdaad. Eigenlijk ook best slecht van de artsen dat ze dachten dat het een bbm zw schap was zonder echt die daarop duidende symptomen. Nu heb je een aantal dagen verdriet gehad terwijl het er gewoon goed uit ziet.
Jeeeeetje meid wat een verhaal. Dus al die tijd eigenlijk voor niks zorgen gemaakt! Wat erg! Maar aan de andere kant jullie verwachten voor nu nog steeds een kindje!!! Het is nog steeds mogelijk. En je hoeft niet geopereerd te worden. Wauw. Laat het rustig op je inwerken. Feestje vieren kan altijd nog toch? Liefs!
Haha. Nou als die theorie ergens ook maar klopt dan moet het bij mij ook een jongetje worden haha. We gaan het zien hihi. Heb wel het gevoel dat het er weer twee zijn. Al hoop ik ergens toch ook weer niet hoe erg ook. Puur alleen vanwege dan weer extra verhoogde kans dat er iets mis gaat. Zou met beiden onwijs gelukkig zijn laat dat voorop staan!❤️
Jaaa @Evayesmamatobe zie je! Ik vond al dat er te snel conclusies werden getrokken! Wat fijn zeg! Natuurlijk nog wel spannend, maar dat is het bij iedereen. En wat goed dat je niet meteen tot operatie over bent gegaan.. moet je toch niet aan denken. Ik duim voor woensdag! Hoe ver ben je dan?
@Evayesmamatobe nou, bizar dit!! Wat een wending! Wat fijn voor jullie ❤️❤️ Ik snap dat je nog wel in onzekerheid zit even en dat je het nu niet kan geloven maar hopelijk vliegen de dagen en is het heeel snel woensdag.
Haha ja afwachten! Ik ben zooo benieuwd! Ik zou me echt dood schrikken als het er 2 zijn... zou niet de voorkeur hebben zeg maar was jouw MA uit je onderschrift dus een tweeling? Waren hartjes tegelijk gestopt? Heftig! Een MA lijkt me nog erger dan een spontane miskraam. Denken dat alles goed is en dan die klap. En dan maar de vraag of alles vanzelf op gang komt.. echt heel naar en eng..
@Evayesmamatobe wow, bizar!!! Maar wat fijn dat het er voor nu goed uitziet! Super spannend. Kan die pijn die je hebt gehad geen bandenpijn zijn geweest? Bij mijn eerste kon het ook zo zeer doen. Moest soms echt even gaan zitten.
Jeeeetje! Wat een verhaal! Heel positief nieuws! Kan me zeker voorstellen dat je voorzichtig blij bent en nog niet helemaal gerust bent. Bizar eigenlijk, hoe er dus fouten worden gemaakt. Ongerust gemaakt voor niks dus! Hoe ver ben je dan nu? Geweldig ❤️