Het gaat nu wat beter maar toen het pas zo warm was had ik er ook enorm last van. Het waren echt opvliegers. Het schijnt dat het door de hormonen komt. Ach dan weet ik wat me re wachten staat als ik in de overgang kom. Hier vooral last van maagzuur 's nachts en harde buiken door een volle blaas of te snel om willen draaien. Aan de ene kant vind ik het mooi geweest maar aan de andere kant ben ik nog niet aan de bevalling toe. Ik weet dat dit mijn laatste zwangerschap is dus wil ik er zoveel mogelijk van genieten. Daarnaast is mijn babydeken nog (steeds) niet af.
Voor degenen die al kinderen hebben, hoe reageren ze op die wachtperiode waar we allemaal inzitten? Mijn jongste is 4,5 jaar, en hij snapt wel dat er iets gaat grbeuren, maar niet precies wat. Zo komt hij nu elke dag van school en vraagt hij aan mij of de tweeling al geboren is, hij heeft duidelijk niet door wat het betekent, wat de consequenties zijn (dat mama echt niet op de bank op hem zit te wachten dan) De middelste zegt vaak dat hij niet kan wachten en dat hij het zo spannend vindt, maar ook dat hij er heel veel zin in heeft. Hij is 7,5 jaar. En de oudste vindt het vreselijk spannend vooral, hij is 9,5 jaar en snapt echt dat er iets niet pluis is. Ik krijg van hem erg vask knuffels, baby’s in de buik krijgen kusjes, hij was vreselijk van slag toen we op donderdag naar het ziekenhuis gingen want het was nog geen maart en ze moesten in maart geboren worden, hij heeft veel onthouden van wat we verteld hebben. Hij kan ook heel verdrietig zijn, ‘ik wil jullie niet missen, ik wil jullie elke dag zien en dat jullie thuis slapen’ dat soort dingen, dus we praten ook veel met hem. Het breekt wel mijn hart om hem (en de middelste in iets mindere mate) zo gespannen en verdrietig te zien... de jongste gaat het pas na de geboorte begrijpen en dat gaat ook moeilijk zijn vrees ik...
Kleutermuis is 5,5 en weet precies wat er gaande is. Ik laat hem ook elke week een plaatje zien van wat er gebeurt in mijn buik en hij mag regelmatig mee naar de vlos en daar meekijken op de echo. Hij weet wanneer we Babymuis verwachten en dat ik een keizersnee krijg. Hij weet ook wat een keizersnee is trouwens. Het enige waar hij tegenop ziet is dat ik een paar daagjes in het ziekenhuis moet blijven en daarna nog een tijdje uit de roulatie zal zijn. Verder krijg ik heel vaak kusjes op mijn buik en zingt hij 's avonds slaap brusje slaap in mijn navel. Ook laat hij regelmatig lego auto's en dino's zien door mijn navel. Ik denk dat het heel erg wennen wordt voor hem aangezien hij vooralsnog enig kind is, en daarom proberen we hem er zoveel mogelijk in te betrekken.
@Dansprinsesje wat n scheetje is jullie Louie! Ik vind t echt meevallen met zn hoofdje, ook zonder mutsje.. ik zie niks geks hoor hihi! De rest met al kindjes, t lijkt me best zielig inderdaad dat ze zich druk maken om mama en papa als jullie je babytje krijgen. Geen idee hoe je daarmee om zou gaan omdat dit kindje ons eerste kindje zal zijn. Maar t lijkt me geen straf om ze nog extra te knuffelen en kusjes te geven haha.
Ahhh wat een poppie met dat haar! Super schattig. Mijn kinderen zijn er in t geheel niet mee bezig, die zijn natuurlijk al volwassen dus staan er anders in. Ik app ze als we snachts vertrekken , maak ze ook niet wakker en zodra de kleine er is haalt man ze op
@Dansprinsesje wat een mooi ventje ❤ Onze oudste dochter is 4 jaar en begrijpt wel dat er binnenkort een baby komt. Ze is er niet heel veel mee bezig. Af en toe wordt er even geluisterd met de stethoscoop uit het doktersetje en de buik krijgt een heleboel kusjes.
Klinkt alsof het soms dus een beetje lastig is bij jullie. Het is ook een hele verandering natuurlijk en vooral met 2 babytjes die geboren gaan worden! Onze zoon is 7. Hij begrijpt alles duidelijk maar is er niet zo mee bezig eigenlijk. Hij vind het ergens wel wat spannend dat zn zusje eraan komt maar hij zit nu op een leeftijd dat hij zelf dingen aan het ontdekken is. Zo is hij elke dag na school lekker buiten aan het ravotten en begint nu vooral zn eigen ding te doen. Ik heb het verder er ook niet heel veel over met hem zodat hij gewoon lekker zn eigen gang kan gaan. Hij zegt zelf wel eerlijk dat hij het moeilijk vind om straks de aandacht te verdelen, maar hij vind het wel leuk om grote broer te worden en straks met wat dingetjes te helpen.
Ahhh @Dansprinsesje wat een knappert en dat boshaar geweldig. 4 uur slaap is toch goed? Meestal zit er 3 uur tussen de voedingen dus netjes toch? @Zonnetje13 hier ook zo de indeling: baby naast mij en mijn zoon aan de andere kant van de kamer. Nu een gordijn als “muur” later komt er een echte muur maar voor nu heerlijk dat getrappel in de ochtend inderdaad een rijkdom. Hier mijn zoontje van 4 voor zijn leeftijd er normaal mee bezig denk ik? Ik probeer uit te leggen dat de baby waarschijnlijk na opa’s verjaardag komt (die is deze week jarig) maar voor oma haar verjaardag (die is begin april jarig) hij weet dat zijn broertje in de buik zit en vraagt vaak hoe zijn broertje ligt waar de voetjes zitten en de billen en piemel (jongens!!) En geeft vaak kusjes op de buik en knuffels en als hij op me schoot zegt hij mama ik moet voorzichtig liggen voor mijn broertje. Iedereen is er van overtuigd dat hij mega jaloers gaat zijn omdat hij nog al een mama kindje is. Maar ik denk dat het reuze mee gaat vallen. Tuurlijk zal even wennen zijn de eerste weken met plannen, maar hij wilt ook graag helpen dus zie hem al mee helpen met luier verschonen en in bad stoppen. Of als ik voed dat hij lekker naast me kruipt. Of zijn broertje troost als hij huilt. Zo jammer dat mensen er gelijk zo negatief in staan. Plus hij is nog 4 dus heb 0 haast hem tijdens de kraamtijd naar school te sturen hij mag ook lekker thuis blijven als hij dat wilt. Maar dat is voor dan. Pff vind her toch stiekem spannend worden. Overmorgen 39 weken het is nu echt afwachten. Maar tot nu toe alles rustig. Om een best zware buik na lopen is zoo vermoeiend loop als een slak Haha
Het lijkt wel alsof je schrijft hoe het hier gaat! Mijn zoontje is ook 4, en ik hoor ook steeds van mensen dat hij jaloers zal worden, hij is ook echt een mama's kindje. Maar hij is zo zorgzaam en betrokken. Ik wil hem ook veel laten helpen en als de baby slaapt heb ik nog steeds lekker al mijn aandacht voor hem. Alleen gisteravond zei hij even dat de baby niet naast mij mag slapen maar dat die naast papa moet haha. Sommige dingen zullen natuurlijk wennen zijn (sowieso de verandering, ook voor ons), maar ergens heb ik het gevoel dat het met de jaloersheid wel mee gaat vallen Wij geven trouwens thuisonderwijs dus hij hoeft überhaupt niet naar school
Hebben jullie ook zo'n last van alle hormonen? Hier voelt het als pms x 100 soms. Het ene moment kan ik overal om huilen, dan weer ben ik super chagrijnig, dan weer super blij.. en borsten beginnen pijn te doen! Maar mijn man doet zoooveel voor mij/ons, daar ben ik zó blij mee. Hij neemt me zo'n beetje het hele huishouden uit handen en speelt veel met onze zoon zodat ik veel rust kan nemen (heb ook echt wel veel bekkenpijn). Hoe is dat met jullie partners?
Oeps, ik bedoel mijn zoontje is bijna 4 Hormonen haha (voel me zo'n warhoofd, vergeet alles en kan amper nadenken)
Mijn zoontje (in april 4) koppelt het vooral aan "eerst wordt de baby geboren en daarna ben ik jarig!" Haha. En hij kijkt er naar uit dat ik dan weer met hem kan rennen en stoeien. Hij ziet op tegen het huilen 's nachts, is bang dat hij er wakker van gaat worden. Verder is hij er niet heel erg mee bezig geloof ik. Tijdje geleden wilde hij vaak mijn buik voelen als de baby bewoog maar dat heeft hij nou ook wel gezien
Mijn vriend doet ook echt heel veel. Samen maken we het hele huis schoon, hij heeft ook een beetje nesteldrang geloof ik. Alle moeilijk bereikbare plekken maakt hij schoon. Gisteren hebben we samen de badkamer gesopt, dit weekend heel de woonkamer overhoop gehaald en alles stuk voor stuk gepoetst. Hij dan vooral bovenop de kasten en de plinten afgenomen en ik het gedeelte ertussenin Verder helpt hij me met mijn schoenen als we samen weggaan en als mijn rug pijn doet zet hij me op de bank en mag ik de rest van de avond niet meer opstaan Hij zegt wel dat hij blij is als ik straks zelf weer wat meer kan doen hahaha
Hier ook de laatste dagen best wel hormonaal haha, moet dan huilen om de stomste dingen.. en zeg dan hardop tegen mezelf; wtf waarom ben ik eigenlijk aan t huilen, en schiet dan keihard in de lach hahaha! Gelukkig niet heel vaak voorgekomen, maar jeetje .. Mijn vriend helpt mij als ik t zeg of vraag, uit zichzelf zal t niet heel snel komen... maar zo is hij gewoon en daar heb ik voor gekozen. Zolang hij t maar doet als ik t zeg/vraag! Trouwens ik moest altijd innerlijk lachen als ik een hoogzwangere vrouw waggelend zag lopen, dacht altijd hoezo lopen die zo gek, je hebt alleen maar n dikke buik? Raad eens wie er nou ook zo waggelend loopt????? Nu pas snap ik t als je t zelf mee mag maken haha