Mooi verwoord! Als het niet goed voelt qua eten, niet doen en idd alles met mate en bewustzijn. Oh heerlijk hè die slapeloze nachten, daarbij komt de kleine ook steeds vaker, steeds aanhankelijker… alsof hij het voelt dat hij straks moet delen? Dat gevoel van de echo’s is ook heel begrijpelijk. Ikzelf heb dat alleen al met het hartje zoeken met de Doppler. Ik ben pas gerust als ze beweegt of iets van zich laat horen. Ik voel haar namelijk nog steeds niet vaak op een dag.
@Zolta Hoe komt het dat je haar nog niet zo veel voelt? De kleine meid hier is bijvoorbeeld vooral 's nachts heel actief, en daar slaap ik soms gewoon doorheen, haha. Overdag houdt ze zich aardig rustig. Misschien is het bij jou ook zoiets? Ook ligt mijn placenta voor...dus het duurde ook best lang voordat ik haar voelde.
Hoop zo dat alles goed gaat met de kleine meid van @Winderig80 ! Ik blijf maar checken op een bericht hoe het met ze gaat… zo’n kwetsbaar nieuw leventje
Groeiecho was goed. Kind heeft lange benen en rest van metingen binnen marge. 4D is ook even aangeweest maar navelstreng voor gezicht. Ach heb nu in elk geval gezichtje beetje gezien, vorige keer niet Waarde van suikertest was echt heel netjes. 5,1 nuchter, 5,5 na 2 uur
Ik hoop ook dat alles goed verloopt met @Winderig80 en haar kleintje... Hier was de groeiecho ook goed. Ze loopt paar dagen voor op de groei, ik dacht nu 29+2 Baby lag letterlijk dwars in mijn buik! Mijn bloeddruk is nog steeds mooi, dus ben daar wel blij om. Vragen jullie bij elke echo nog steeds om het geslacht te checken? Vandaag heb ik het niet gevraagd, wil ook niet zo zeiken hahaha. Met 26+6 was het nog steeds een meisje, schaamlipjes duidelijk op beeld. Maar ben zo'n controlfreak wat dat betreft Trouwens...Ik heb gewoon al een (waarschijnlijke) datum voor de keizersnede! Maakte me vanmiddag wat zorgen. Mijn jongste zoontje van bijna 1,5 liet zich op mijn buik vallen en kwam vrij hard met zijn kinnetje in mijn buik terecht. Deed best zeer en ik leek ook een klein blauw plekje te zien. Gebeld met het ziekenhuis maar hoefde me geen zorgen te maken gelukkig, aangezien ik verder geen klachten heb.
Mijn placenta ligt dit keer ook voor. Ik voel haar s’ochtends soms even… in de middag een keer en s’avonds even alsof ze wat draait. Verder eigenlijk niet. Misschien komt het door de placenta? Door de drukte die we thuis hebben dat ik er niet op gefocust ben? Mijn partner heeft haar eigenlijk ook nog niet echt gevoeld. Bij de oudste lag de placenta onder en was dit ook precies zo. Pas toen ik echt verder in het derde trimester zat was alles duidelijk voel- en zichtbaar. Vooral aan de hik leek geen einde te komen. We zullen gewoon nog eventjes iets langer geduld moeten hebben.
Ja, hier ook. Ik denk echt vaak aan haar en haar kleine meisje! 28 weken is echt vroeg...aan de andere kant kunnen ze tegenwoordig echt veel. Toen mijn eerste zoon geboren werd (14 jaar geleden) lag hij op de NICU met allemaal kindjes van 25-31 weken. Mijn zoon was met 31.3 zelfs nog "laat" geboren voor die afdeling. En alle kindjes hebben het zonder grote gevolgen overleefd. Ik hoop dat ook de kleine meid van Winderig80 zo'n strijdlustig dametje is.
Wow dat is idd heel bijzonder. Dat is de ervaring hier helaas niet.. daarom vind ik het dubbel zo spannend en hoop ik dat het net als bij jou een super positieve afloop heeft! Maar los daarvan.. het is gewoon een hele heftige tijd waar ze nu in zitten… ziekenhuis in en uit, geen kraamtijd of bijkomen als kraamvrouw, kolven(sondevoeding), maatschappelijke werksters, teamoverleg met de artsen. Eventuele ingrepen die gedaan worden. Kleine stapjes vooruit soms een stapje terug en dat niet ff voor een weekje ofzo.. ook al mag ze bij wijze van met een kerngezond kindje naar huis over 4 weken dan nog beleeft ze nu een hele heftige tijd en dat raakt me! Niks geen roze wolk zeg maar.
Wat verdrietig dat jij een andere ervaring hebt. Heel naar. Ik begreep destijds van de NICU-verpleegkundige dat de meeste kindjes vanaf 28 weken het overleven, maar misschien zei ze dat ook alleen om me gerust te stellen. Een heftige tijd is het zeker. Vooral de onzekerheid, infecties waar die kleintjes vatbaar voor zijn en ook nog wel even blijven de komende jaren. De kleine stapjes inderdaad. Geen roze wolk, geen kraamtijd...ik weet nog dat ik familieleden met ballonnen zag binnenkomen in de kamers van andere moeders. Ik was zo jaloers, wilde die stomme ballonnen het liefst lekprikken...haha. Het doet echt iets met je emoties. Vaak komt de klap ook pas achteraf, heb ik het idee. Als je thuis bent met je kindje.
Ik geloof ook direct dat de meeste overleven! Maar ik denk niet allemaal gezond. Dit was wel domme pech. En ik wil ook zeker niet hier negatieve verhalen delen! Ik weet alleen dat wij als familie het hele project al als zeer heftig hebben ervaren, laat staan als ouders/moeder zelf. En het raakt me idd dat je dat zegt van die ballonnen, zo verdrietig eigenlijk! Hebben jullie later wel een kraamfeest gedaan?
He dames, Ja sorry ik word momenteel geleefd...... . Ik snap de reacties en inderdaad geen leuke ballon of babyshower hier. Het is elke ochtend opstaan en hopen dat ze er weer een dag bij mag schrijven. Het is zwaar maar weet je...... ik heb geen keus. Dus ik geniet van elke ml die ik kolf (wat niet altijd lukt). Van elke keer dat zij en ik buidelen of dat ik haar oh zo fragiele protest hoor. Ik probeer van haar te genieten, want je weet niet..... vandaag is ze goed en morgen... (wil er niet aan denken). De familie houdt op mijn verzoek gepast afstand en doen het met de info die ik ze geef. Geen zin je teveel enthousiasme. Tiana doet het goed, ze is ieniminie en heeft een bos haar op der hoofd. Sterk willetje en nh zoveel karakter.Maar je ziet dat ze nog niet af is. Ik ben blij dat ze van mij is en ok hoop dat ik over 8 of 9 weken het ziekenhuis amen met haar kan verlsten
Fijn dat je het even laat weten! Heeft ze veel ondersteuning nodig? En je mag buidelen lees ik! Dat is al best snel en positief toch dat ze dat aankan al? Heel veel sterkte lieve @Winderig80 wij hopen met je mee!
Nee gelukkig heeft ze niet heel veel ondersteuning nodig. Zo af en toe is de nood hoog met zuurstof en dat is dan ook het enige (alsof dat niet genoeg is). We mogen al sinds haar tweede dag buidelen..... heerlijk om haar zo tegen je aan te hebben. Ze reageert goed op me en dat maakt heg allemaal veel makkelijker gelukkig
Het is inderdaad echt super heftig... je gunt niemand een premature baby. Het is altijd beter om lekker veilig bij mama in de buik te blijven tot minimaal 37 weken... Ja, we hebben toen wel een kraamfeest gegeven. Dat maakte ook veel goed. Maar die rustige kraamweek waar je op hoopt kun je wel vergeten zodra er een prematuurtje geboren wordt...
@Winderig80 Wat fijn te horen dat je mag buidelen met Tiana! Voel je vrij om mee te kletsen hier, maar als het je even te veel is neem dan gerust even afstand hè. Voel je niet verplicht om alles te delen. Even horen dat het nog goed gaat met jou en je lieve meisje is ook oké. Herkenbaar wat je zegt over het kolven...ik hoop dat het allemaal lekker op gang komt. En voel je vooral niet schuldig als het niet lukt zoals je wilt. Dit is een bijzondere situatie, waarin borstvoeding niet altijd (direct) lukt. Ik denk aan jullie! Ik wens je alle kracht om hier samen met je partner en lieve meisje doorheen te komen. Neem alle tijd die je nodig hebt, ook voor je eigen herstel. Want je lichaam heeft wel een klap gekregen natuurlijk.
Ik ben best zenuwachtig voor morgen... dan heb ik 's ochtends de glucosetest, 's middags de groeiecho en aansluitend daarop de controle bij de gynaecoloog. Het is nu extra eng omdat ik bij mijn zoon werd opgenomen met deze termijn. Mijn bloeddruk was toen niet eens zo schrikbarend hoog, maar ik had flink eiwitten in mijn urine en mijn leverwaarden waren verstoord. Ik ben zo bang dat ik dat morgen weer hoor... Ik heb wel therapie voor die angst, maar tot nu toe heb ik niet echt het idee dat het erg helpt. Voor elke controle ben ik weer vreselijk zenuwachtig, tot aan paniekaanvallen toe. Klinkt super aanstellerig, dat snap ik...maar ik wilde het even van me af schrijven.